[One Shot] ทะเลาะ(?) [Jurina x Rena ft. Airin]

One Short ทะเลาะ(?)

 

แวะมาบอกว่า ข้างล่างรกมาก และบทจะไม่มีไอรินแต่เอามาอิงเฉยๆนะคะ ^^

——————————————————————————————————————————————————————————————–

 

“เรนะจางงง~”จูรินะเรียกเรนะผู้เป็นแฟนสาวของตน

 

“ว่าไงจูจัง?”เรนะพูดตอบขณะที่ตายังจับจ้องที่จอสี่เหลี่ยม

 

“สนใจฉันมั่งซี้~”จูรินะพูดลากเสียงเหมือนจะอ้อน

 

“รอแป๊ปนะ ฉันยุ่งอยู่”เรนะตอบปัด

 

“ยุ่งอะไรกับเจ้านี่เนี่ย มันน่าสนใจกว่าฉันตรงไหนกัน”จูรินะตอบพลางเอื้อมมือไปหยิบเจ้าจอสี่เหลี่ยมมาดู

 

“หืมม? ใครกันน่ะ ไอริน?”จูรินะถามอย่างสงสัย

 

“เพื่อนน่ะ ไม่มีอะไรหรอก”เรนะตอบอย่างหัวเสีย

 

“ฉันไม่เห็นรู้จักเลยอ่ะ เพื่อนใหม่เหรอ?”

 

“อื้มม เพื่อนใหม่ พึ่งรู้จักกันน่ะ”

 

“สนิทกันเร็วจังเลย”จูรินะว่าพลางเอนกายลงนอนที่ตักของหญิงสาวอีกคน

 

“ก็ไม่ได้สนิทกันช้าหนิ”เรนะเล่นผมอีกคน

 

“ชิส์ เดี๋ยวนี้หัดเล่นนะ เรนะจังบากะ!”

 

“อะไรเล่าเด็กน้อย”เรนะก็ยังเล่นหัวจูรินะเหมือนเดิม

 

“ไม่เด็กซะหน่อย เค้าโตแล้วนะ”จูรินะว่าพลางทำแก้มป่อง

 

“จ้าๆ ไม่เด็กก็ไม่เด็ก จูจังบ้า”

 

“งื้อออ~ เรนะจังอ่ะ อ๊ะ เวลาป่านนี้แล้วเหรอเนี่ย”จูรินะจับมือซนๆของเรนะที่กำลังขยี้ผมของเธอพร้อมกับดูนาฬิกาข้อมือของตน

 

“เดี๋ยวเค้าไปส่งเรนะจังเอง”

 

“แต่ฉันกลับเองได้นะ จูรินะ”

 

“ไม่ได้ๆ เพื่อความปลอดภัย”

 

“เป็นห่วงก็บอกมาตรงๆสิ”

 

“ใช่ เค้าเป็นห่วงเรนะจัง ถ้าเกิดอะไรขึ้นฉันไม่ให้อภัยตัวเองแน่นอน”จูรินะสวมกอดอีกคน

 

“จูจังบ้าที่สุด”เรนะกระซิบที่ข้างหู

 

“งั้น… ก่อนไปขออะไรอย่างสิ”จูรินะทำหน้าตาเจ้าเล่ห์

 

“อะไรล่ะ?”

 

“ขอจุ๊บทีนึง”จูรินะไม่รอช้ารีบฉวยโอกาสช่วงทีเรนะเผลอขโมยริมฝีปากบางทันที

 

“จูรินะ! เด็กบ้า”เรนะกำลังจะเอื้อมมือไปตีอีกคนแต่ไม่ทัน จูรินะรีบวิ่งหลบอย่างรวดเร็ว

 

“ไม่ทันหรอกน่า เรนะจัง”จูรินะที่วิ่งหลบทำหน้ากวนๆส่งคืนเรนะ

 

“กลับบ้านนน”จูรินะเอ่ยพลางเอื้อมมือไปจับมือเรนะไว้และออกจากห้อง

 

“ม๊าคะหนูไปส่งเรนะจังนะ”

 

“จ้า ไปดีมาดีนะลูก เรนะจังว่างๆก็มาเล่นที่นี่ได้นะ”

 

“ค่ะ”เรนะพยักหน้ารับ

 

 

…ทางระหว่างไปบ้านเรนะ…

 

“ลมเย็นดีแฮะ”จูรินะเอ่ย และก้มลงมามองมือของอีกคนที่สวมกอด

 

“จะได้อุ่นๆน่ะ”เรนะตอบพลางเกาแก้มแก้เขิน

 

“ฮ่ะๆ ขอบคุณนะเรนะจัง”จูรินะพูดโดยที่สายตายังจับจ้องอยู่ที่ถนน บ้านของเรนะอยู่ถัดไปอีกสองซอย ส่วนบ้านฉันก็เป็นทางผ่านน่ะนะ

แต่ฉันก็ไปส่งเรนะจังทุกวัน โดยไม่บ่น ก็แหม เป็นถึงแฟนจะบ่นได้ไง ต้องเต็มใจทำสิ

 

“เอ้า ถึงแล้วว”

 

“ขอบคุณนะจูจัง”เรนะพูด

 

“รางวัลล่ะ?”

 

“ก็ให้ไปแล้วไง”

 

“จะเอาอีกอ่า”

 

“ห้ามงอแงสิคะ เดี๋ยวพ่อก็ออกมาเห็นกันพอดี”ลืมไปพ่อเรนะจังไม่ให้มีแฟนหนิ หวงลูกสาวจริงๆ แต่พ่อของเรนะก็ยังคิดว่าเราสองคนเป็นเพื่อนกันอยู่

 

“ไม่ได้ๆ จุ๊บ”จูรินะฉวยโอกาสอีกรอบผลที่ได้กลับมาคือหนึ่งฝ่ามือที่กระทบบ่า

 

“อ๊ะ ดันพลาดซะได้ เอาใหม่ๆ”จูรินะไม่พูดเปล่าพลางสอดลิ้นเข้าไปในปากของอีกคนเพื่อนสำรวจความหวาน

 

“จูจัง อีกแล้วนะ”เรนะตีไปที่บ่าของจูรินะอีกหนึ่งครั้ง แต่คราวนี้แรงกว่าเดิม

 

“ฮ่ะๆๆ แกล้งเรนะจังหนุกดีแฮะ”

 

“จูจังบ้า ไอ้บ้า ไอ้หื่น ไอ้โจคจิต!”

 

“มาเป็นเซ็ตเลย แล้วรักเค้ามั้ยล่ะ”

 

“รักสิ”เรนะกระซิบที่ข้างหูจูรินะ

 

“น่ารักที่สุด”จูรินะพูดและดึงแก้มอีกคน

 

“เค้าไปละนะ บ๊ายบายย”ว่าพลางโบกมือลาอีกคน

 

“บ๊ายบายค่ะ กลับบ้านดีๆนะ”

 

“คร้าบโผ้มม”

 

 

…บ้านจูรินะ…

 

“กลับมาแล้วค่าาา”

 

“ไงลูกชาย”พ่อของจูรินะตอบรับ

 

“อะไรกันป๊าง่ะ ทานข้าวรึยังคะ?”จูรินะถามผูเป็นพ่อของตน

 

“เรียบร้อยแล้วครับลูกชาย”พ่อของจูรินะว่าพลางจิบกาแฟ

 

“ค่าาา หนูไปแล้วนะ แวะมาทักทายเฉย”

 

“ราตรีสวัสดิ์นะลูกชาย”

 

“เช่นกันนะป๊า”

 

 

…ห้องจูรินะ…

 

“อ๊ะ เวลาป่านนี้แล้ว อาบนํ้าดีกว่าเรา”

 

“เฮ้อออ ไอรินงั้นเหรอ”จูรินะวางโทรศัพท์คืนที่เดิม

 

“เรนะใช้คำที่ไม่เคยใช้กับเพื่อนคนไหนนอกจากญาติตัวเองเสียด้วย”และในเวลานั้น ความระแวงก็เริ่มก่อตัวขึ้น

 

“ลองโทรหาดีกว่าแฮะ”

 

“ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด(รอสายแฮะ)”อีกทีแล้วกัน

 

“ก็ยังรอสายเหรอเนี่ย”จูรินะทำแบบนั้อยู่ประมาณ5-6รอบก็ตัดใจนอน

 

“เพื่อนงั้นเหรอ”และฉันก็พล้อยหลับไป

 

 

…เช้าวันใหม่…

 

“ฉันจะทำไงดีเนี่ย”จูรินะว่าพลางกุมขมับ อ้อ ลืมบอกไป เราอยู่ในช่วงปิดเทอมน่ะ

 

“ลองโทรอีกรอบแล้วกัน”

 

“ปัดโธ่เว้ย! จะรอสายอะไรนักหนาฟร้ะ”ฉันเริ่มหงุดหงิด และปาเจ้าเครื่องจิ๋วลงบนที่นอน

 

“จะไปหาก็ไม่ได้”

 

“ลองไลน์ไปละกัน”

                                                      เรนะจัง:Jyurina
Rena:??

                ทำอะไรอยู่เหรอ โทรไปก็ขึ้นรอสาย :Jyurina
                คุยกับใครเหรอ?

 

Rena:กับไอรินน่ะ

 

                     อ่อ โอเค งั้นคุยกับเพื่อนไปเถอะ :Jyurina
                    ไม่กวนแล้ว คุยให้สนุกนะ

 

Rena:ค่ะ

“เฮ้อออ น้อยใจแฮะ ความสำคัญที่เคยมีหายไปไหนกัน?”จูรินะบ่นกับตัวเองและสายตาก็เหลือบไปเห็นสถานะในไลน์ของเรนะ

*เกลียดการประชดที่สุด!”

“อ้าว สะงั้นน่ะ”ฉันร้องไห้กับตัวเอง อยากรู้ว่าทำไมเค้าถึงเป็นแบบนี้ พอเราทะเลาะกับบวกกับปิดเทอมและเรนะก็เอาแต่คุยกับเพื่อน

ทำให้พวกเราห่างกันไปอีก

 

 

…โรงเรียน…

 

วันนี้วันฟังเกรดน่ะ ฉันอยากเจอเธอนะเรนะจัง

 

“เอ้ย มายุ พาฉันไปหาเรนะจังหน่อย”

 

“อ่าๆ เออๆ ได้ๆ ไปดิ”มายุลุกและตามหาเรนะ

 

“หายไปไหนว้ะเนี่ย แทบจะพลิกโรงเรียนหายังไม่เจอเลย”

 

“กลับบ้านแล้วมั้ง”มายุเอ่ย

 

“คงงั้นแหละ”

 

“ว่าแต่เป็นไรกันว้ะ?”มายุถามเพื่อนคนตรงหน้าที่เอาแต่หอบเพราะเหนื่อย

 

“ทะเลาะกันน่ะ”

 

“เยอะว่ะคู่นี้ พอจะหวานก็เอาซะมดขึ้น ทะเลาะทีก็แบบนี้ตลอดเลย”

 

“ฉันก็ไม่รู้ว่ะ ก็เรื่องมันมีอยู่ว่า เรนะจังน่ะ คุยกับเพื่อนที่ชอบศิลปินวงเดียวกัน รู้สึกว่าสองคนมั้ง ชื่อไอรินน่ะ แต่อีกคนฉันไม่รู้

ตั้งแต่มีเพื่อนคนนี้นะ ฉันไม่สำคัญเลยว่ะ อารมณ์แบบน้อยใจอ่ะ แล้วแถมยังใช้คำนั้นอีก ทั้งๆที่จะไม่ใช้นอกจากญาติ

แล้วบังเอิญฉันไปเห็นในigด้วยน่ะ”จูรินะอธิบาย

 

“ไหนig?”มายุถาม

 

“นี่”จูรินะยื่นให้

 

“ฉันคุยกับเพื่อนก็จริงนะ แต่ไม่เคยใช้คำนำหน้าแบบนี้ พอฉันคุยกับเพื่อนก็งอนฉัน ฉันรู้ว่าเรนะจังไม่ชอบ ฉันก็เลิกทำแล้ว

ดูเรนะจังทำสิ ฉันก็อื้มๆ คุยไปเหอะไหนๆก็เพื่อน ไม่อยากไปรบกวน”

 

“เอาตรงๆนะเว้ย เพื่อนกันน่ะไม่จำเป็นต้องคุยกันตลอดเวลาหรอกนะเว้ย”

 

“ฉันละกลัว ว่ามันจะเกินเพื่อน”

 

“เห้ยยย อย่าคิดมากเว้ย”มายุว่าพลางตบบ่าเพื่อนเป็นการให้กำลังใจ

 

“ลองโทรไปหาอีกทีละกัน”

 

“ลองดิ”

 

“รอสายว่ะเพื่อน”ฉันทำแบบนี้อยู่ประมาณ10กว่าสาย

 

“ลองใจเย็นๆแล้วคุยกันดู”

 

“เย็นจนเป็นนํ้าเเข็งก็เหมือนเดิมม”

 

“แยกย้ายกลับบ้านได้แล้ว”ฉันบอกทุกคนในโต๊ะ

 

ฉันตัดสินใจไลน์ไปถามเรนะจังอีกครั้ง แต่คำตอบที่ตอบกลับมามันเจ็บจี๊ดเลยแฮะ

 

                                                    เรนะจังทำอะไรน่ะ:Jyurina

 

                     โทรไปก็มีอยู่สองอย่างคือไม่รับกับรอสาย:Jyurina
                     คุยกับใคร?

 

Rena:คุยกับเพื่อน

 

Rena:ชื่อไอริน

 

Rena:มีแฟนแล้ว

 

Rena:ไม่เชื่อให้ประชุมสายมั้ย?

 

                                                                 ไม่ต้อง:Jyurina

 

                                       คุยไปเถอะ ไม่อยากรบกวน:Jyurina

 

Rena:ค่ะ

“แบบนี้อีกแล้ว”ฉันพูดพลางเช็ดหยดนํ้าที่ไหลออกมาจากตาของฉัน จนวันนึงฉันได้มีโอกาสคุยกับเรนะจังอีก

ฉันถึงได้รู้ว่าเรนะจังเป็นพวกทะเลาะแล้วหลบหน้าหรือหนีนั่นแหละ ฉันได้คุยกับเรนะเพียงสามวัน แล้วเรนะก็งอนฉันอีกครั้งหนึ่ง

ฉันไม่อยากง้อเรนะแล้วฉันบอกตรงๆเลย เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะฉันง้อจนเรนะจังเคยตัวไงล่ะ ถ้าฉันง้ออีกเรนะจังก็จะทำอีก

โดยที่ฉันเป็นฝ่ายง้อตลอดโดยที่เธอไม่ง้อฉันเลยซักครั้ง ฉันเอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับมายุ มายุบอกฉันว่าขอโทษเรนะจังเค้าเยอะไปแล้ว

ฉันว่าฉันก็คิดยังงั้นเหมือนกัน หลังจากอาทิตย์ที่ได้คุยกันรู้สึกว่าพ่อของเรนะจะอยู่ที่บ้าน ฉันเลยไม่ได้ทำอะไร จนวันที่มาเอาใบเกรด

ฉันกับมายุยืนริเพื่อนคนอื่นๆอยู่ที่หน้าประตูโรงเรียน สายตาของฉันก็เหลือบไปเห็นเรนะจังกับเพื่อนอีกสองคน เรนะจังไม่ทักฉัน ไม่มอง

เธอเดินออกไปโดยไม่สนใจฉัน

 

และพอฉันกลับมาถึงบ้านก็ทำสงครามทางไลน์อีกครั้ง แต่ถามแค่กินข้าวรึยังและปิดเน็ต หลังจากนั้นเรนะจังก็ดูแปลกๆอีกครั้งจนฉันไม่รู้ว่าเรนะจังหมายถึงใคร

ฉันเลยขึ้นสถานะไลน์อีกว่า มันคงหมดแล้ว… มันจึงทำให้รู้ว่าทั้งหมดเกี่ยวกับฉัน เรนะจังพูดส่อไปทางที่จะเลิกกันอย่างเดียว ฉันจึงบอกว่า ไม่ได้ต้องการแบบนี้

มันเหมือนกับฉันยื้อเรนะจังไว้รึเปล่า? แต่ฉันก็ยังรักเรนะจังเหมือนเดิมถึงปากจะบอกว่าถ้าเลิกก็เลิกตัดสินใจแล้ว

พอถึงเวลาฉันก็ต้องร้องไห้อีกครั้ง ซํ้าแล้วซํ้าอีก

 

บางทีฉันอาจจะคิดว่าเรนะจังอยากจะเลิกกับฉันจริงๆเพราะฉันและเรนะจังห่างกันมาไกลมาแล้ว อีกอย่างคงเป็นเพราะตัวฉันที่ ขี้น้อยใจ

และชอบระแวง ไม่ฟังคำที่เรนะจังบอก และฉันงี่เง่า…

                                                                                                 …END…

 

——————————————————————————————————————————————————————————————

 

ฮาโหลววววว มาแบบงงๆ แต่ไรท์ก็แต่งจากเรื่องจริงของไรท์ตอนนี้แหละเนอะ มีจริงบ้างแต่งบ้าง ไรท์พยายามแต่งออกมาให้โอเคที่สุด

อาจจะงงๆกับเนื้อเรื่องที่ตัดไปตัดมา ไรท์นึกตรงไหนได้ไรท์ก็เขียนอ่าาา -*-

ถ้าไม่สนุกไรท์ก็ขออภัยน้าาาา

 

ปล.ใครมีแฟนก็รักษาให้ดีๆนะ อย่าเป็นแบบไรท์ ไรท์ว่าไรท์นิสัยเยอะเกิน คงน่าเบื่ออ่ะ ความสัมพันธ์ตอนนี้ก็เหมือนจะเลิกแต่ก็ไม่เลิก

แต่ไรท์ยังรักเค้าอยู่แต่ไรท์ดันอารมณ์ร้อน+ปากหมา ปากไว ปากพูดได้แต่ใจนี่ชาเลย(แกบ่นทำไม = =)

ปล2.ไรท์กับแฟนเป็นญ.ทั้งคู่ (ญ.มั้ย?)

ปล3.ลูกสาวคนนี้คุณพ่อหวงสุดๆ(แล้วแกไปโฉบมาได้ไง -*-)

ปล4.แฟนไรท์เป็นติ่งexo เมน จื่อ เทา(บอกไว้เผื่ออยากรู้) (ถามกันบ้างมั้ย)

ส่วน * เป็นคำหยาบเป็นคำนำหน้าเวลากับเพื่อน

อื่ม… จบแบบเหมือนจะเลิกก็ไม่เลิกสินะคะ

ประเภทโทรไปแล้วสายไม่ว่างตลอดเนี่ยมันน่าหงุดหงิดและน่าน้อยใจนะ

เข้าใจความรู้สึกจูรินะเพราะเคยโดนกับตัวเองเหมือนกัน

ถ้าเราเป็นจูเราก็อดสงสัยไม่ได้หรอกว่าไอรินเป็นแค่เพื่อนจริงหรือเปล่า

เล่นคุยกันทั้งวัน สายไม่ว่างขนาดนั้น  คนเป็นแฟนยังไงก็ต้องคิดมากแหละ

 

อ่านจบแล้วพูดไม่ออกไปชั่วขณะ  สงสารพระเอก

 

ปล. ไรท์สู้ๆ

รู้สึกสงสารจูเล็กๆ วันหลังชวนไปเที่ยวไม่ต้องสนว่าเลิกไม่เลิก เย้~

 

ปล.ช่วงบ่น(ยาวววววว)

ปล.สอง.ลากขาวนิดนึง

เรื่องของเรามันคล้ายของจูนิดหน่อย(แฟนเราก็ ญ อายุมากกว่าปีนึง แต่รู้จักมา4ปี)

ต่างกันแค่ว่าโกหกว่าไม่ได้คบหรือโกหกว่าเป็นพี่ข้างบ้าน หลักฐานเรามีเพียบแต่แกล้งทำเป็นไม่รู้แค่นั้น

ไม่ใช่ว่ามีแค่เราคนเดียว มีแฟนมากกว่า2คนแล้วคบซ้อนด้วย (เพื่อนเรารู้กันทั้งกลุ่ม)

มีครั้งนึงพาแฟนอีกคนมาแล้วโกหกว่าเป็นพี่ เราก็รู้แหละว่าเป็นแฟน

หลังจากวันนั้นเราก็ไม่คุยด้วยอีกเลย เวลาคุยไลน์เราจะทักไปก่อน พอเราไม่ทัก นางก็ไม่ทักเหมือนกัน

ไม่คุยกันเกือบเดือน  ตอนประกาศผลสอบไปร.ร เจอกันยังหันหน้าหนีเราเลย

นางกำลังจบ ม.3 ขึ้น ม.4 เมื่อก่อนเราก็อยากให้ต่อโรงเรียนเดิม

แต่ปัจจุบันบอกได้แค่ว่า ‘อย่าต่อที่เดิมนะเฮ้ย!’ ถ้านางต่อที่เดิมก็คงไม่รู้จักกันล่ะงานนี้

 

บ่นยาวเลย

อุ๊ต๊ะ!! อย่าเอาเรื่องจริงมาแต่งฟิคสิ!

ของเรานี่แบบว่าไม่ยอมคุยด้วยเลย
สุดท้ายขนาดบอกเลิกยังไม่ได้บอกเลย

เอาจริงๆหลายปีแล้วแต่ทุกวันนี้เวลานัดมีทเพื่อนๆ เจอกันก็ยังไม่คุยกัน
แต่เป็นเราเองแหละที่ไม่อยากคุย หึหึ

อื่ม… จบแบบเหมือนจะเลิกก็ไม่เลิกสินะคะ

ประเภทโทรไปแล้วสายไม่ว่างตลอดเนี่ยมันน่าหงุดหงิดและน่าน้อยใจนะ

เข้าใจความรู้สึกจูรินะเพราะเคยโดนกับตัวเองเหมือนกัน

ถ้าเราเป็นจูเราก็อดสงสัยไม่ได้หรอกว่าไอรินเป็นแค่เพื่อนจริงหรือเปล่า

เล่นคุยกันทั้งวัน สายไม่ว่างขนาดนั้น  คนเป็นแฟนยังไงก็ต้องคิดมากแหละ

 

อ่านจบแล้วพูดไม่ออกไปชั่วขณะ  สงสารพระเอก

 

ปล. ไรท์สู้ๆ

เป็นกำลังใจให้นะคะ นี่มัน base true story สินะ 🙂