[Fic]six season (Wmatsui,Mayuki,Kojiyuu,Atsumina,Merumio,Sayamilky) //Up. SP.Mayuki * 26-6-14

เรื่องใหม่มาเรื่องเก่ายังไม่เสร็จอะไรของมันว้า(ด่าตัวเอง) ขอเชิญเรื่องใหม่เลยค่ะ six season หรือ 6ฤดู กลุ่มคนดังหน้าตาดีแถมบ๋องกันทั้งกลุ่ม 

 

 

 

 

Intro

 

 

 

“นี่พวกแก ไม่คิดว่าอยู่แบบนี้มันน่าเบื่อบ้างหรอ” เสียงคนตัวเล็ก มีนามว่า โอชิมะ ยูโกะ ซึ่งเป็นหัวหน้ากลุ่มของ กลุ่ม

Six seasonที่กำลังฮอตที่สุดในประเทศ ณ ตอนนี้ โอชิมะ ยูโกะ เป็นพี่ใหญ่อายุเยอะที่สุด และมีความเป็นผู้นำสูง และเป็นมิตรกับทุกคน เธอจึงได้ชื่อว่า เป็น วสันตฤดู หรือ ฤดูใบไม้ผลิ ผู้ที่ผลิหัวใจที่เย็นชา และเผยหัวใจที่เบ่งบานให้กับแฟนคลับแถมเธอยังเป็นมหาเศรษฐีอันดับต้นๆของโลก!

“ก็จะให้ทำไงได้ละพี่ ยูโกะ พวกเราน่ะ ฮอตฮิตที่สุด มีคนเข้ามาในชีวิตมากๆมาย แต่ไม่มีใครถูกใจและคู่ควรกับเราสักคนเลยจริงๆ” เสียงสาวน้อยผมประบ่า หน้าตาดี แถมมีเสน่ห์ที่สุด มัตสึอิ จูรินะ เธอเป็นคนน่ารัก และสุภาพกับคนอื่น ผิดแค่ว่าเป็นคนชอบกวนไม่กวนมือคนอื่นก็เท่านั้น เธอจึงได้ชื่อว่า คิมหันตฤดู หรือ ฤดูร้อน เพราะเธอสามารถทำให้คนที่อยู่ใกล้เธอ นั้น หน้าตาร้อนผ่าวโดยไม่รู้สาเหตุ

“ก็นะ ทำไงได้ ถึงพวกเขาจะเข้ามาในชีวิตพวกเรา แต่คนดีดีมันยังมีแฝงอยู่บ้างไหมฉันยังไม่รู้เลย” หญิงสาวผมยาวตัวสูง แถมยังหุ่นดีต่างหาก เธอชื่อ คาชิวากิ ยูกิ นิสัยน่ารัก แต่เป็นคนเงียบ ขรึมนิดหน่อย แถมยังเป็นคนดีสุดๆ เธอติดอันดับผู้ที่ฉลาดที่สุดในโลก! และได้ ชื่อว่า เหมันตฤดู หรือ ฤดูหนาว เพราะ คนที่อยู่ใกล้มักจะรู้สึก เย็นยะเยือก เพราะความเงียบสุขุมของเธอ

“บอกตรงๆเลยว่ะ แฟนน่ะหาง่าย แต่แฟนดีดีมันหายาก ฉันละหนักใจ” หญิงสาวผู้มีคางเป็นเสน่ห์พูดสมทบ ยามาโมโตะ ซายากะ หญิงสาว ผู้มีนิสัย โหดนิดหน่อย แฝงความน่ารักไว้บ้าง ทำให้จุดนี้เป็นสิ่งที่น่าดึงดูดของเธอ เธอถือว่าแข็งแกร่งที่สุด ถึงกล้ามเนื้อเธอจะไม่มีมาก แต่ความแข็งแกร่ง นั้นเท่ากับ พลังของชายร่างยักษ์2เท่าตัว เธอได้ชื่อว่า วัสสานฤดู หรือฤดูฝน เพราะ ถ้าเธอได้ปกป้องใคนคนหนึ่งแล้วมันจะทำให้คนคนนั้น เทความรักกระหน่ำให้เธอดั่งสายฝน

“นี่นี่ พี่มินะ พี่มินะ ตอนเย็นพาเค้าไปกินไอติมหน่อยน้า น้า” สาวน้อย น่ารักและเด็กที่สุดในกลุ่ม ทาโมนากะ มิโอะ เด็กสาวผู้มีความน่ารักดึงดูดคนรอบข้าง จัดได้ว่า เป็น คนเดียวที่มีเสน่ห์ความน่ารักที่สุดในโลก! นิสัยของเธอนั้นเหมือนเด็ก แต่ภายในใจลึกๆ เมื่อถึงเวลาที่คับขัน ความน่ากลัวของมิโอะ ก็จะออกโรง เธอสามารถทำให้ คนที่ยืนอยู่ตรงน่าตายคามือได้ทันที เธอจึงได้ชื่อว่า สารทฤดู หรือ ฤดูใบไม้ร่วง  เพราะ ความน่ารักและสาวงามในช่วงผลัดสีของใบก่อนจะมันจะร่วงลงมา ทำให้รู้สึกถึงสาวน้อยผู้น่ารักเลยละ

“ยัยมิโอะ แกโตแล้วนะ ชอบทำเหมือนเด็กอยู่เรื่อย แถมชอบทำให้คนอื่นใจอ่อนได้ทุกทีเลยน้า ยัยเด็กบ๋อง” ทาคาฮาชิ มินามิ เธอเป็นซุปตาร์อันดับต้นๆของโลก และได้รับหลายรับรางวัล การแสดงยอดเยี่ยมมากมาย เธอจะนิสัย ร่าเริง และน่ารักสุดๆ แต่เมื่อเวลาที่ใครทำให้เธอไม่พอใจ อย่าหวังว่าจะได้ลืมตาเป็นครั้งที่สอง สิสิรฤดูหรือ ฤดูหมอก เพราะ ถึงแม้ว่ามันจะดูเย็นชาเพียงใด มันก็ทำให้เรารู้สึกดีและมีความสุขกับบรรยากาศที่น่าหลงใหลของสายหมอกยามเช้าทันที

“ฉันนึกอะไรออกแล้วล่ะ” ผู้เป็นหัวหน้า ของกลุ่ม ยิ้มกรุ่มกริ่ม ทำให้ พวกสมาชิกทั้งหา รู้สึกไม่ค่อยดีสะแล้ว

“ยิ้มเจ้าเล่ห์เหมือนลุงอีกแล้ว แผนการอะไรของพี่อีกละ” จูรินะนั่งตัวลงข้างยูโกะ

“อะ แฮ่ม ฉันจะตั้งกฎเหล็กกฎใหม่กับพวกแก พวกแกทุกคนต้องหาแฟนให้ได้ภายใน 5เดือน!” ยูโกะ เสียงแข็งยิ้มสู้เด็กบ้าทั้ง5คน

“ห๋า!” สมาชิกในกลุ่มถึงกับอ้าปากเหวอกับกฎเหล็กกฎใหม่ของ ยูโกะ

“ไม่ต้องหะ อะไรหรอกเว้ย พวกแกต้องหาแฟนได้ภายใน5เดือน และต้องเป็นตามตื้อจีบคนคนนั้นเอง ถ้า!ใครไม่ได้เป็นตื้อหรือตามจีบคนคนนั้น พวกแกจะมีบทลงโทษอย่างสาสม ฉันคิดเอาไว้แล้วละ และถ้าใครหาแฟนได้ก่อน อยากได้อะไรน่ะ บอกฉันได้เลย ถือว่า เป็นคนแรกที่มีแฟน แต่ถ้าเป็นคนสุดท้ายของกลุ่มที่มีแฟน บทลงโทษน่ะ มีอยู่แล้วละ ฮึ ฮึ” ยูโกะหัวเราะนางมารร้ายกับสมาชิกทั้งห้าคนที่ตอนนี้ กำลังกลุ้มกับกฎเหล็กของคุณหัวหน้า

“สรุปตามนี้แหละ ฮ่า ฮ่า ฮ่า” ยูโกะหัวเราะดีใจที่จะมีโอกาสแกล้งน้องทั้ง5คนบ้าง

“แต่ เดี๋ยว ถ้าพี่ยูโกะ ยังหาแฟนไม่ได้ พี่จะทำยังไง” จูรินะหันไปมองเพื่อนทั้งห้ายิ้มๆก่อน ห้าคนจะค่อยๆนึกแผนการร้ายๆขึ้น ยูโกะหน้าเปลี่ยนสีนิดหน่อย ก่อนจะเป็นไม่รู้ไม่ชี้

“เอาแล้วไง ถ้าอย่างนั้น ถ้าพี่ยูโกะแพ้ ต้องโดนบทลงโทษของพวกเราด้วย” น้องๆพยักหน้าตอบกันเป็นแถวก่อนจะ เปลี่ยนหน้าตาเป็นหน้าตาเจ้าเล่ห์ คิดแก้แค้นพี่ตัวแสบ

“ไอจูแกเลยตัวแสบจริงๆ ฉันจะฆ่าแกให้ตายคามือดีไหมห๋า! พวกแกด้วย มานี้เลย” ยูโกะทำหน้าตาเหมือนนางยักษ์ ก่อนจะหยิบหมอนมาเขวี้ยงใส่น้องๆ    ทั้งหกคนเล่นกันสนุกสนานครึกครื้นตามภาษาพี่น้องโดยไม่รู้ชะตากรรมรักของตัวเองข้างหน้ากันเลย

 

 

EP.1 

 

EP.2

 

EP.3   

 

EP.4 

 

EP.5   

 

EP.6 

 

EP.6.5

 

EP.7   

 

EP.8   

 

EP.9

 

EP.10

 

EP.10.5

 

EP.11

 

EP.12

 

EP.13

 

EP.14 

 

EP.15 

 

EP.16

 

EP.17 

 

EP.18 

 

EP.19  

 

EP.20  END!

 

…………………….Coming Soon………………….

 

SP.Wmatsui

 

SP.Kojiyuu

 

SP.Atsumina

 

SP.Mayuki

 

SP.Sayamilky

 

SP.Merumio

 

SP.Six SeasonSum

อ่านแล้วฟิน มีคู่มิอวบกับเมลด้วย ลุงอาจจะซวยเพราะมีแฟนเป็นคนสุดท้าย 555

ลุงซวยเเน่ 55 น่าจะมีพี่ยุยอ่ะไรเตอร์ ไม่เอาๆ เราจะไม่เรื่องมากก 555

ฟิบจริงๆ ขออยู่กับฤดูหนาวตลอดปายยย ~   

น่าอ่านมากเลยค่ะ รออ่านนะคะ

แค่เริ่มเรื่องก็สัมผัสได้ถึงความกลิ่นของความวุ่นจากพี่น้องทั้ง 6 ><

หึๆๆลุงซวยแน่ๆอยากเห้นตอนลุงโดนน้องๆลงโทษจิงจิ็งงงง

แค่เริ่อมเรื่องก้น่าอ่านจะตายยุแว้ว รอติดตามค๊าาาาาาาาาาาา

อยากจะรู้แล้วสิว่า แต่ละฤดูจะ

โดนกันเป็นไงบ้าง โดยเฉพาะฤดูหนาว จะละลายไหมน๊าาาา

มายูกิบันไซ!!!

//มานั่งรออ่านค่ะ

ว้าวๆ แต่ละฤดูน่าสนใจๆ รออ่่านค่าาา

Good posts, Thanks a lot!

my blog: Vision Without Glasses Scam (https://archive.org/…-Glasses-Review)

ฟังลุงเค้าเปิดตัวอย่างเทพ แต่ละคนระดับเมพๆทั้งนั้น

แล้วฟังนางเอกหละ ! >< รอครับบบบบบ

แหม อ่านแล้วอิชั้นล่ะอยากอยู่ฤดูหนาวจีๆเลอ -3-

ว่าแต่ลุงมั่นใจไปป่ะคะ? ถ้ามั่นใจขนาดนี้ขอให้หาแฟนได้เป็นคนสุดท้ายนะคะลุง ถถถถถถถถ

แต่ละฤดู น่าสนใจ อยากอ่านต่อแล้ว จะรอน๊าาา

-1-

กลุ่ม sixseason นั้น เป็นกลุ่มที่มีชื่อเสียง และได้รับความนิยมจากวัยรุ่นสมัยใหม่ ถ้าเอ่ยชื่อของกลุ่มนี้แล้วใครไม่รู้จัถือว่าเชยทันที สมาชิกทั้งหกคนนั้น มีความสามารถและนิสัยแตกต่างกัน ผู้นำของกลุ่มก็คือ โอชิมะ ยูโกะ กลุ่มๆนี้ คงวุ่นวายถ้าขาดโอชิมะ ยูโกะ ไป เพราะความแสบของ มัตสึอิ จูรินะ ที่ค่อยกวนเพื่อนๆให้รู้สึกครื้นเครงอยู่ตลอดเวลา ผิดกับ คาชิวากิ ยูกิ เมื่ออยู่ต่อหน้าคนที่ไม่สนิท หรือแฟนคลับ เธอก็จะทำตัวเงียบขรึม จนคนที่อยู่ใกล้รู้สึกกลัวเลย แต่สิ่งๆนี้ก็คือสเน่ห์ของเธอ พี่สาวที่ดูดี เป็นผู้ใหญ่ลองมาจาก โอชิมะ ยูโกะ คือ ทาคาฮาชิ มินามิ บางครั้งเธอก็ทำตัวเย็นชา บางครั้งเธอก็ทำตัวร่าเริง บางครั้งเธอก็ทำตัวเศร้าซึม มันทำให้คนอื่นเดาจิตใจเธอไม่ออกยกเว้น เพื่อนๆทั้ง5 ที่อยู่กันมานาน และจำลักษณะอารมณ์ของเธอได้เป็นอย่างดี ทาโมนากะ มิโอะ เธอเด็กที่สุดในสมาชิกและนิสัยก็เด็กที่สุดเช่นกัน เธอจะชอบเล่นกับพี่พี่ และชอบงอแงเป็นประจำ แต่เพราะความน่ารักจึงทำให้ใครที่โดนเธอง้อหรือทำหน้าตาน่ารักใส่ ต้องยอมเธอทุกที แต่มีอยู่คนหนึ่ง ที่ ทาโมนากะ มิโอะ ชอบอยู่ด้วยกันเหมือนเป็นพี่น้องตั้งแต่ชาติบางก่อน คือ ยามาโมโตะ ซายากะ ผู้มีความโหดเป็นสเน่ห์ และนิสัยเป็นกันเอง แต่ถ้าใครคิดจะมายุ่งกับเพื่อนพ้องและคนรักของเธอละก็ ไม่ทาง ลืมตาได้อีกเป็นครั้งที่2

ก่อนหน้าที่จะมาเป็น sixseason 2 เดือน

สาวร่างเล็กโอชิมะ ยูโกะ ได้คิดว่าจะจัดตั้งกลุ่มของตัวเองขึ้นมา และหาสมาชิกที่ไม่เหมือนใครและแตกต่างไปจากคนอื่น เธอยังไม่ได้คิดชื่อกลุ่มไว้เพียงแต่มุ่งหน้าหาสมาชิก เธอจึงตัดสินใจ ตามหาสมาชิกด้วยตนเอง  ยูโกะ ซึ่งมีงานอยู่แถวนั้น และความตั้งใจของเธอคือตามหาสมาชิกทั้ง ห้าคนของเธอให้ครบ เธอมุ่งหน้าแถวที่วัยรุ่นพรุกพร้าน เพื่อมองหาสมาชิกคนแรก แต่ไม่มีใครที่ ยูโกะคิดว่าหน้าสนใจเลย เธอเริ่มทอนใจที่จะหาสมาชิกแถวย่านนี้ จึงคิดจะกลับไปหาที่ย่านอื่นต่อ แต่เธอดันสะดุดใจกับเด็กสาวคน หนึ่ง เด็กสาวคนนั้นผมประบ่า หน้าตาดี แต่ดูไม่มีความมั่นใจ และเหมือนเด็กสาวจะมากับเพื่อนแต่ไม่กล้าที่จะเข้าไปคุย ยูโกะเมื่อเห็นอย่างนั้นแล้ว เธอก็นึกอะไรดีดีออก

“นี่นี่ ทำไมไม่ไปเล่นกับเพื่อนละ” ยูโกะเดินตรงดิ่งเข้าไปทักเด็กสาว เด็กสาวสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะเงียบไป

“นี่ ลองไปพูดคุยกับพวกเขาดูสิ เธอดูมีเสน่ห์จะตายไป ถ้าเก็บไว้คนเดียวคนอื่นเขา จะรู้หรอว่าความหน้าสนใจของเธอน่ะมันอยู่ตรงไหน” ยูโกะมองหน้าเด็กสาวยิ้มๆก่อนจะ ทำหน้าเชื้อเชิญให้เด็กสาวกล้าที่จะไปหาเพื่อนของเธอ

“คุณเป็นใคร แล้วทำไมต้องสนใจฉัน” หลังจากที่เด็กสาวเงียบอยู่นาน ก็เอ่ยถามหญิงสาวตัวเล็กแปลกหน้ากลับ

“ฉันเป็นใครไม่สำคัญหรอก แค่เธอลองกล้าที่จะเข้าไปพูดกับเพื่อนๆ จะทำให้เธอเป็นคนหน้าดึงดูดมากขึ้นนะ ลองดูสิ” ยูโกะมองหน้าเด็กสาวให้กำลังใจเธอเพื่อที่จะได้เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเธอ เด็กสาวมองหน้ายูโกะไม่พูดอะไรก่อนจะหันหน้า ไปมองกลุ่มเพื่อนที่กำลังสนุก เฮฮากัน เด็กสาวมองหน้ายูโกะที่ พยักหน้า เหมือนกับบอกว่า ไปเลยสิเด็กน้อยไม่พูดอะไรก่อนจะตัดสินใจเดินตรงเข้าไปหาเพื่อนๆของเธอ และพยายามทักอย่างเป็นมิตรที่สุด

“สะ สวัสดีทุกคน วันนี้สนุกจังเลยนะ” เด็กสาวผมสั้นไม่รู้จะหาคำใดมาพูดจึงพูดไปแบบเขินๆ

เสน่ห์ที่ออกมามันทำให้เพื่อนๆ ของเธอเริ่มเข้ามาหาเธอและพูดคุยกับเธอ มันทำให้เด็กสาวเริ่มมีความกล้ามากขึ้นที่จะพูดคุยกับเพื่อนๆของเธอ และความร้อนที่แผ่กระจายความมีเสน่ห์ออกมานั้นมันยิ่งทำให้คนอื่นรู้สึกหน้าร้อนตามเสน่ห์แสนร้อนแรงของสาวน้อยผมสั้นคนนี้เลย ยูโกะยิ้มๆ ก่อนจะเดินหันหลังกลับไป ในใจเธอคิดว่าเด็กคนนั้นคงไม่สนที่จะมาเป็นสมาชิกของกลุ่มที่เธอคิดจะตั้ง

“นี้พี่สาว” เด็กสาววิ่งมาหายูโกะ อย่างรวดเร็วเพื่อที่จะขอบคุณ

“ขอบคุณนะค่ะ พี่สาวจะไปแล้วหรอ แล้วเราจะได้พบกันอีกไหม” เด็กสาวผมสั้น เริ่มคิดเสียดายคนดีดีไป

“อาจได้พบกันนะถ้าน้องสนใจ” ยูโกะยื่นนามบัตรของเธอให้ เด็กสาวผมสั้น เป็นนามบัตรที่บิกรายละเอียดการตั้งกลุ่มของยูโกะไว้ด้านหลัง

“ถ้าน้องสนใจกับโทรมานะ” หลังจากนั้นยูโกะก็เดินจากไป และมุ่งหน้าหาสมาชิกของเธอต่อ เด็กสาวยืนงงก่อนจะเอานามบัตรที่ถือขึ้นมาอ่าน

โอชิมะ ยูโกะ เจ้าของบริษัท subpay รับสมัครสมาชิก5คน เพื่อที่จะตั้งกลุ่มๆหนึ่งขึ้น แต่ยังไม่ได้คิดชื่อ กลุ่ม ถ้าสนใจติดต่อที่ 030-xxx-xxx-x’ เด็กสาวยิ้มคิดในใจ อะไรของเขากันคิดจะหากลุ่มแต่ไม่มีชื่อกลุ่ม แต่ความหน้าสนใจของคนคนนั้น มันก็ทำให้ เด็กสาว มัตสึอิ จูรินะ เริ่มสนใจขึ้นมาสะแล้ว

หลังจากนั้น

วันนี้ ก็เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ก็ขอตัวไปพักที่โรงแรมก่อนละกัน ยูโกะบ่นในใจขณะขับรถกลับที่พัก แต่สายตาของเธอดันไปสะดุดกับ เด็กสาวตัวเล็กแถมยังน่ารัก นั่งอยู่คนเดียวและน่าตาดูหมองๆ ยูโกะที่อดสงสัยไม่ได้จึงจอดรถหรูของเธอเดินตรงดิ่งเข้าไปหาเด็กผู้หญิงน่ารัก

“นี่ เป็นอะไรหรอเปล่าค่ะ” ยูโกะมองหน้า สาวน้อยใกล้ๆ ความน่ารักของเธอทำให้คนที่จ้องไม่ละสายตาไปไหนเลยจริงๆ

มันทำให้รู้สึกดี และผลัดเปลี่ยนอารมณ์ไปได้ง่าย เหมือนกับการผลัดสีของใบก่อนจะร่วงมาและออกดอกใหม่อย่างงดงาม

“แม่บอกห้ามพูดกับคนแปลกหน้า” สาวน้อยค่อยๆเขยิบออกห่างจาก ยูโกะ

“ไม่ต้องกลัวหรอก ถึงพี่จะแปลกหน้า แต่ว่าพี่ก็ไม่ได้เลวถึงขนาดหลอกลวงน้องหรอกนะค่ะ ว่าแต่เป็นอะไร หลงทางหรอ”

ยูโกะนั่งยองๆ มองหน้าสาวน้อยน่ารัก

“ค่ะ” สาวน้อยตอบคำเดียวก่อนจะร้องโฮเหมือนเด็กขี้แย แต่สำหรับเด็กคนนี้แล้วมันดูน่ารักมากเลยที่เดียวเชียว

“บ้านอยู่ไหนพี่ไปส่งไหม” ยูโกะลูบหัวเด็กน้อยเบาๆ ก่อนจะยื่นข้อเสนอบางอย่างให้โดยไม่มีผลตอบแทนใดๆ

สาวน้อยผู้รู้สึกถึงไออุ่น ก็ไม่สามารถปฎิเสธได้ ยูโกะจึงพาเด็กสาวน่ารักไปที่รถของเธอ

หญิงสาวต้องอึ้ง กับรถสปอร์ตสุดหรูของยูโกะ เธอแทบจะช๊อกเมื่อรถราคา8-9หลัก ยูโกะยิ้มๆก่อนจะเชิญเด็กสาวให้เข้าไปข้างในรถ

“พี่เป็นใครกัน” เด็กสาวน่ารักมองแผ่นหลังของคนที่ขับรถส่งเธอที่บ้าน

“อยากรู้หรอ อะ นี่” ยูโกะยื่นนามบัตรที่ก่อนหน้านี้เธอได้ให้กับเด็กสาวผมสั้นเอาไว้ มาให้สาวน้อยน่ารัก

สาวน้อยน่ารักเมื่ออ่านข้อความของยูโกะ ก็อดยิ้มไม่ได้ แต่ก็ตกใจนิดหน่อยกับชื่อบริษัท เพราะบริษัทของยูโกะนั้น เป็นบริษัทที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในโลก! ยูโกะออกข่าวเยอะแยะมากมาย แต่สาวน้อยไม่คิดว่าจะได้เจอตัวจริงโดยบังเอิญแถมยังเข้ามาช่วยเธออีก

“ไปทางไหนต่อละทีนี้” ยูโกะหันหน้า มาหาสาวน้อยที่กำลัง รุกรี้รุกรนกับ ตัวเอง

“อะ เดี๋ยวเลี้ยงซ้ายตรงไปนิดหน่อยก็ถึงแล้วค่ะ” ในใจเด็กน้อยไม่คิดว่า คนรวยล้นฟ้าอย่าง ยูโกะ จะมีจิตใจที่ดีขนาดนี้

“ไอที่ว่า รับสมัคร….” สาวน้อยน่ารัก ยังไม่ทันได้พูดอะไร ยูโกะก็หันหน้า ยิ้มกล้างมีความสุขมาหาเธอแล้ว

“สนใจไหม” สาวน้อยน่ารัก สะดุ้งนิดหน่อยก่อนจะยิ้มๆให้ยูโกะ

“ใกล้จะถึงแล้วค่ะ” สาวน้อยน่ารักไม่ได้พูดอะไรมาก ก่อนที่ยูโกะจะทำหน้างอ ขับรถต่อไปนิดหน่อย ก็มาถึงหน้าบ้านของสาวน้อยแล้ว

“ขอบคุณมากนะค่ะ” สาวน้อยก้มหัวลง ขอบคุณ ก่อนที่จะเดินเข้าบ้านไป แต่ก่อนที่เธอจะเดินเข้าบ้านไปนั้น เธอได้หันมาตะโกนให้ยูโกะ”เรื่องรับสมัครถ้าสนใจไว้จะโทรไปหานะค่ะ แล้วก็ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ทาโมนากะ มิโอะค่ะ” สาวน้อยยิ้มๆก่อนจะเดินเข้าบ้านไป

ยูโกะดีใจที่เธอสามารถหาสมาชิกได้ถึงสองคนแล้ว แต่ไม่แน่ใจเท่าไหร่นักว่าสองคนนี้จะสนใจกลุ่มของเธอหรือเปล่า

ยูโกะขับรถมุ่งหน้าสู่ที่พักความความเหนื่อยล้ากับการตามล่าหาสมาชิกทั้งห้าของเธอ

รุ่งเช้า

ยูโกะเช็คอิน ออกจากโรงแรมที่ย่านฮะระจุกุ และมุ่งหน้าเพื่อจะไปหาสมาชิกของเธอต่อ

เมื่อมาถึงยูโกะจึงมุ่งหน้าเดินตามล่าหาสมาชิกให้ครบในเร็วที่สุด

“ตืด ตืด ตืด” เสียงโทรศัพท์ของยูโกะสั่นทำให้เธอต้องสะดุ้งนิดหน่อย เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเป็นเบอร์ที่ดูไม่คุ้นตาสักเท่าไหร่

“ฮัลโหลค่ะ โอชิมะ พูดค่ะ”ยูโกะรับสายเบอร์ที่ไม่คุ้นตา

“เอิ่ม พี่โอชิมะ ยูโกะ ที่ว่าตามหาสมาชิกอยู่คือ…..”ยังไม่ทันที่ปลายสายจะพูดอะไรมากยูโกะก็รีบตอบกลับอย่างทันที

“ถ้าถามว่ารับไหม บอกได้เลยค่ะว่ารับ รับแน่นอนค่ะ” เหมือนปลายสายจะสะดุ้งไปนิดหน่อยก่อนจะหัวเราะออกมา

“ว่าแต่น้องชื่ออะไรหรอค่ะ พี่จำคนไม่ค่อยได้” ยูโกะ เกาหัวตัวเองถามปลายสายที่โทรมาหาเธอ

“ทาโมนากะ มิโอะค่ะ เรียกสั้นๆว่ามิโอะก็ได้นะค่ะ” ปลายสายคือสาวน้อยน่ารักผู้หลงทางก่อนหน้านี้ที่ยูโกะได้ช่วยไว้

“อ๊ะ จำได้แล้ว ว่าแต่มิโอะจัง ถ้าพร้อมวันไหนก็บอกพี่ได้เลยนะ” ยูโกะ ในใจตอนนี้ก็รู้สึกดีใจกับการที่จะได้สมาชิกคนแรก

“แล้วฉันจะต้องทำยังไงบ้างหรอค่ะ จะต้องไปอยู่ที่ไหน ยังไงค่ะ” มิโอะเริ่มสงสัยกับกลุ่มที่ว่าเล็กน้อย

“ถ้าพร้อมวันไหนก็โทรมาบอกอีกทีนะ เตรียมเสื้อผ้าไว้เลย แล้วก็ที่ที่จะอยู่น่ะ พี่เตรียมไว้แล้วละ ไว้ถ้ามิโอะจังพร้อมเมื่อไหร่ โทรมานะค่ะ” ยูโกะยิ้มๆก่อนจะกวาดสายตาหาสมาชิกผู้เป็นเป้าหมาย

“ค่ะ ขอบคุณนะค่ะ ไว้จาะโทรหาอีกทีค่ะ” ปลายสายดับไป ยูโกะเริ่มมีความฮึกเฮิม ที่จะหาสมาชิกมากขึ้น

และสายตายเธอก็เล็งไปที่เป้าหมาย เธอเป็นเด็กสาวหน้าตาดี แต่ดูท่าทางว่าจะเงียบขรึม ไม่พูดไม่จากับใคร และดูเหมือนจะเป็นคนฉลาดซะด้วย เมื่อยูโกะล็อกเป้าหมายไว้แล้วเธอก็รีบบิดร้อยยี่(วิ่ง) ไปหาเป้าหมายทันที แต่ต้องสะดุ้งด้วยความเย็นวาบก่อนที่จะไปถึงเป้าหมาย เพราะอะไรถึงทำให้ยูโกะต้องรู้สึกเย็นยะเยือกด้วยนะ

ยูโกะงงกับตัวเอง ก่อนจะตัดสินใจ เดินเข้าไปถามเด็กสาวหน้าตาดี กำลังกดเจ้าโน๊ตบุ๊คอยู่ที่สวนสาธารณะแถวนั้น

“อะ เอิ่มมมมม คุณ” นรี่เป็นคนแรกที่ทำให้ยูโกะรู้สึกอืดอัดใจที่จะเดินเข้าไปพูด เพราะความเงียบขรึมของอีกฝ่ายหรือเปล่าเธอก็ไม่แน่ใจ

“ค่ะ  ฉันหรอ” สาวน้อยตรงหน้าตอบมาอย่างเป็นมิตรมันทำให้ยูโกะรู้สึก งง ไปกับคนตรงหน้า เพราะก่อนหน้านี้แล้ว พอจ้องมองมาที่เธอมันก็รู้สึกเย็นวาบ มาเป็นพัก แต่พอเธอตอบกลับมาอย่างเป็นมิตรแล้วมันทำให้เธอเปลี่ยนความคิดไปทันที

“ค่ะ ขอถามอะไรหน่อยได้หรือเปล่าค่ะ” ยูโกะนั่งลงข้างๆ แอบเหลือบไปสังเกตหน้าจอโน๊ตบุ๊คของสาวสวยนิดหน่อย เหมือนสาวสวยจะ เป็นคนฉลาด ฉลาดมากด้วย ยูโกะจึงคิดแผนตีสนิทสาวสวยเพื่อที่จะลากเข้ากลุ่มของเธอ

“ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ คือ อยากจะถามเรื่องอะไรสักอย่างน่ะค่ะ” ยูโกะแอบกระซิบข้างหูของเด็กสาว ก่อนที่คำตอบของเด็กสาวจะเผยออกมาด้วยรอยยิ้มที่รู้สึกเย็นแต่ก็ดูดีและทำให้คนอื่นใจละลายได้เลยทันที

เธออธิบายเรื่องของยูโกะ(เรื่องไม่เป็นเรื่อง) ให้ยูโกะฟังอยู่พักหนึ่ง ทำให้ยูโกะ รู้สึกภูมิใจในตัวเอง ที่ขาดเดาคนอื่นได้เป๊ะ มาก เพราะเด็กสาวสวยคนนี้ มีปัญญาเยอะ และเหลือล้นมาก เธออธิบายเรื่องไม่เป็นเรื่องของยูโกะให้อย่างละเอียด ทำให้ยูโกะถึงกับอ้าปากค้าง

ในใจของหญิงสาวอีกฝ่ายเช่นกัน เธอคิดว่าคนตรงหน้า ดูไม่เหมือนกับคนอื่น  เพราะปกติแล้วไม่มีใครที่จะกล้าเข้ามาทักเธอเลย และเมื่อใครก็ตามที่คุยกับยูโกะ ก็จัทำให้คนนั้น รู้สึกผลิบานเหมือนต้นซากุระในฤดูใบไม้ผลิ ทันที

“เสร็จเรียร้อยค่ะ ความหมายก็แปลมาอย่างนี้แหละค่ะ” เด็กสาวสวย อธิบายให้ยูโกะ จนตอนนี้เรียกว่า เป็นเพื่อนกันได้แล้ว เพราะพวกเธอคุยกันอย่างเป็นมิตร และถูกชะตาต่อกัน

“ขอบคุณมากๆนะค่ะ ที่อธิบายให้เข้าใจแจ่มแจ้ง ฉันโอชิมะ ยูโกะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” เมื่อได้เวลาเหมาะ ยูโกะก็รีบแนะนำตัวกับอีกฝ่ายทันที

“เช่นกันค่ะ ฉัน คาชิวากิ ยูกิ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ว่าแต่ชื่อคุณคุ้นๆนะค่ะ เหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน” เมื่อยูกิ สงสัยว่ายูโกะเป็นคนที่เธอคุ้นชื่อ จังหวะนี้คือจังหวะเหมาะ ของยูโกะ เธอรีบดึงนามบัตรของเธอจากกระเป๋ายื่นให้ ยูกิทันที

ยูกิรับไปอ่านชื่อของยูโกะ เธอต้องตาโตทันทีเมื่อรู้ว่ายูโกะ เป็นเจ้าของบริษัท subpay ซึ่งบริษัทของยูโกะนั้น เป็นบริษัทที่ขายของเทคโนโลยีล้ำสมัย และการที่ได้ทำงานในบริษัทของยูโกะนั้น เป็นสิ่งที่เด็กสาวสวย ยูกิ ไฝ่ฝัน

“จะ เจ้าของหรอค่ะ” ยูกิพูดเสียงสั่นเล็กน้อย แล้วเงยหน้าจากนามบัตรมองหน้าของยูโกะ ยูโกะพยักหน้ายิ้มๆ

ยูกิก้มลงไปอ่านข้อความ หลังนามบัตร แล้วก็เผยยิ้มเย็นๆ แต่ทำให้ใจละลาย ออกมา เหมือนกับ จูรินะและมิโอะ ที่อ่านข้อความข้างหลังก็เผยยิ้มออกมาเช่นกัน

“สนใจจะเข้ากลุ่มไหมละค่ะ ดีกว่าไปทำงานที่บริษัทเยอะเลย” ยูโกะรู้ใจ อีกคนเพราะสังเกตจากท่าทางของเจ้าตัว เธอจึงเริ่มใช้แผนการชักชวนเธอมาเป็นสมาชิกของกลุ่มไร้นาม

“คนอย่างฉันจะเป็นสมาชิกในกลุ่มได้หรอค่ะ” ยูกิถามทำหน้างง แต่ภายในใจแล้วเธอก็รู้สึกดีใจกับการที่ยูโกะชวนเธอไปเป็นสมาชิกในกลุ่ม ถือว่ายูโกะนั้น เป็นไอดอลของเธอไปเลย

“ได้อยู่แล้ว คุณเป็นคนที่คุณสมบัติดี และนิสัยแตกต่างจากคนอื่น นี่คือสิ่งที่ฉันอยากให้สมาชิกมีกันค่ะ ถ้าสนก็โทรมาบอกนะค่ะ ขอตัวตามล่าหาสมาชิกต่อ เมื่อไหร่ก็ได้โทรมานะค่ะ ฉันจะรีบมารับเลย” ยูโกะบอกลาสาวสวยยูกิขึ้นรถสุดหรูตามล่าหาสมาชิกต่อไป ยูกิกระโดดโลดเต้นโดยไม่รู้ตัว แต่มันทำให้เธอดูมีความสุขมากๆจริงๆ

“ตืด ตืด ตืด” เสียงโ?รศัพท์ยูโกะสั่นอีกครั้งครั้งนี้ก็เป็นเบอร์แปลกหน้าเหมือนเดิม แต่ไม่ใช่ของมิโอะ

“ฮัลโหลค่ะ โอชิมะพูดค่ะ” ยูโกะรับโทรศัพท์กับคนเบอร์หน้าอีกครั้ง

“ฮัลโหลค่ะ พี่สาว เรื่องสมาชิกน่ะ…” เสียงนี้เธอจำได้ว่ามีคนเดียวคือ มัตสึอิ จูรินะ เด็กสาวผมประบ่าแถมมีเสน่ห์มากๆ

“ระ ระ รับค่ะ รับ” คนปลายสายยังไม่พูดอะไร ยูโกะก็รีบตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว

“ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะค่ะ ฮ่าฮ่า ค่ะยังรับอยู่อีกกี่คนค่ะ” เด็กสาวปลายทางพูดเหมือนว่าจะมีคนมาแนะนำให้กับยูโกะ

“2คนค่ะ ตอนนี้หาได้3คนรวมทั้งน้องด้วย แต่ว่าแต่น้องชื่ออะไรหรอค่ะ” ยูโกะ ถามชื่ออีกฝ่าย

“มัตสึอิ จูรินะค่ะ หรือจูรินะก็ได้ พอดีมีเจ้าเพื่อนบ้ามาให้แนะนำ2คนพอดีเลยค่ะ” จูรินะหันไปพูดกับเด็กสาวสองคน

ยามาโมโตะ ซายากะ และ ทาคาฮาชิ มินามิ เพื่อนตัวแสบที่ก่อนหน้านี้ พวกเธอทั้งสามเป็นเพื่อนกันตั้งแต่อนุบาล แต่ที่จูรินะไม่มีเพื่อนเพราะ ไม่มีความมั่นใจ มีแค่2คนนี้เท่านั้นที่เป็นเพื่อนของเธอ

“ดีเลยค่ะ งั้นเดี๋ยวพี่เข้าไปหานะค่ะ ให้ไปหาที่ไหนหรอค่ะ” ยูโกะถามปลายสายก่อนเตรียม จีพีเอส ของบริษัทของเธอที่มันนำสมัยมากๆ เมื่อจูรินะ บอกแหล่งสถานที่ที่จะไปพบกับยูโกะ

เมื่อมาถึงสถานที่ที่นัดพบกับจูรินะ ทั้งสามคนก็ต้องอึ้งกับเจ้ารถสปอร์ต 8-9หลักของยูโกะทันที

“อ้า ปากจนน้ำลายไหลแล้ว ฮ่าฮ่า  สวัสดีจ๊ะ สองคนนี้หรอ ที่จะแนะนำพี่ บุคลิกน่าสนใจจัง” ยูโกะ เดินวนรอบเด็กสาวสองคน แต่เพราะความอึ้งกับรถสปอร์ตทำให้ทั้งสองคนยังอ้าปากข้างไม่หยุด

“ฮ่า ฮ่า ไอพวกบ้า น้ำลายไหลหมดแล้ว พี่สาวเขามาแล้ว พวกแกทำตัวดีดีหน่อยสิ” จูรินะเรียกสติที่หลุดลอยไปไกลของเพื่อนทั้งสองกลับมา

“สะ สวัสดีค่ะ ฉัน ยามาโมโตะ ซายากะค่ะ/สะ สะ สวัสดีค่ะ ฉันทาคาฮาชิ มินามิ ยินดีที่ได้รุ้จักค่ะ” ทั้งสองคนทำหน้า เลิ๋ก ลั๋ก กำการอึ้งที่ไม่หาย

“ฮ่าฮ่า สวัสดีค่ะ โอชิมะ ยูโกะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ พี่เป็นเจ้าของบริษัท subpay และ พวกน้องหน้าสนใจมาก ถ้ายังไงพี่ก็อยากจะขอให้น้องมาเป็นสมาชิกของกลุ่มนะค่ะ” เพราะความฮาของสองคนและลักษณะที่ยูโกะวิเคราะห์แล้ว สองคนนี้ไม่เหมือนใครจริงๆ ยามาโมโตะ ซายากะ ก็เหมือนสายฝนที่โดนลมพัดกันชุลมุนไปหมด ทาคาฮาชิ มินามิ ตอนนี้ก็เหมือนหมอก ที่กำลังหน้าและหาทางออกไม่เจอ เพราะความงี่เง่าและซื่อบื้อ

ทั้งสองคนตะลึงไปนิดๆ ก่อนที่จะมีมือของหญิงสาวผมประบ่า จูรินะ มาค่อยไม่ให้สติของสองคนหลุดลอย

“ไอพวกบ้า ขอบคุณพี่เขาสิว้ะ” จูรินะก้มหัวขอบคุณให้กับยูโกะ แล้วสองคนจึงจะทำตามผู้เป็นหัวหน้าของกลุ่มติ๋งต๋อง

“งั้นถ้าพร้อมวันไหนโทรแจ้งพี่นะค่ะ พี่ขอตัวไปจัดการงานนิดหน่อยค่ะ” หลังจากนั้นยูโกะก็เดินเข้ารถสุดหรู ของตัวเอง และขับซิ่งไปด้วยความดีใจ

1เดือนต่อมา

ทั้งห้าคนได้ตัดสินใจเข้าร่วมกลุ่มกับ ยูโกะ และธุระที่ว่าก่อนหน้านี้ของยูโกะก็คือซื้อตึกหรูใน เมืองและเริ่มหาทางคิดชื่อกลุ่ม แต่พอถึง ณ บัดนี้แล้ว ทั้งหกคนมาอยู่ด้วยกันที่ตึกที่ยูโกะทำให้ไว้เป็นบ้านหลังที่สองขอทุกคน แต่ชื่อกลุ่มนั้น มันยังไม่มี ทั้งหกคนจึงนอนคิดอยู่ในบริเวณห้องนั่งเล่นของบ้านพักของพวกเธอ

“นี่พี่ยูโกะ ผ่านมา1เดือนแล้วนะ กลุ่มเรายังไม่มีชื่อเลย”จูรินะ หันหน้าไปถามพี่ใหญ่ผู้ใจดี

“นั่นสิ พี่ก็คิดอยู่แต่คิดไม่ออกเลย หกสหาย หกเทพพิทักษ์ หกเจ้าป่า” ยูโกะเงยหน้าคิดถึงชื่อกลุ่มของตัวเอง ทั้งหกคิดกันชลมุน ไม่มีใครคิดว่าชื่อที่เสนอมานั้น มันดูเหมาะกับพวกเธอและ ไพเราะเอาซะเลย

เมื่อยูโกะนึกถึงก่อนหน้าที่จะตามหาพวกเธอทั้งห้าพบ ยูโกะจึงนึกถึงความรู้สึกที่ตัวเองรู้สึกกับทั้งห้าคนออกมา เปรียบเทียบกับฤดูกาล

“นึกออกแล้ว six season ชื่อนี่โอเคไหม เพราะฉันเปรียบเทียบกับพวกเราหกคน ยูกิ ฤดูหนาว จูรินะ ฤดูร้อน มิโอะ ฤดูใบไม้ร่วง ทาคามินะ ฤดูหมอก ซายากะ ฤดูฝน และพี่ ฤดูใบไม้ผลิ พวกเธอคิดว่ามันดีไหม เวลาที่พวกเธอรู้สึกถึงกันมันเหมือนไหม” ยูโกะหันไปถามสมาชิกทั้งห้า ทุกคนลงเอกฉันท์ ว่า ชื่อsix season เหมาะกับพวกเธอจริงๆ

 

 

 

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

 

 

 

ตอนนี้อาจเป็นบทแนะนำตัวละครก่อนนะค่ะ เรื่องความรักวุ่นๆของทั้งหกน่ะ จะหลังจากนี้ไปต่างหากค่ะ

จะรอติดตามคะ รู้สึกอยากอ่านฤดูหนาวมากอะ 

ลุงซวยเเน่ 55 น่าจะมีพี่ยุยอ่ะไรเตอร์ ไม่เอาๆ เราจะไม่เรื่องมากก 555

ฟิบจริงๆ ขออยู่กับฤดูหนาวตลอดปายยย ~   

55555 มีแต่คนอึ้งกับรถลุงโกะ อ้าปากค้างกันซะ

สู้ๆน๊าไรเตอร์อยากอ่านเรื่องวุ่นๆของสาวๆไม่ไหวแว้ว ><

วู้ว ~ ยูโกะหาสมาชิกได้แบบ งงๆ

แบบ เอ๋ ~ มาเจอกันเพราะแบบนี้นี่เอง

ผิดคาดมากแต่ละคน รอครับๆ ~

สุ้ๆค่ะ ไรเตอร์รออ่านอยู่นะคะ

ลุงยู เจอแต่ละคนแบบว่า ฮ่าๆ 

น้ำลายยืดเลยนะ โซจังง เน่คุงง 5555 ลุงหาสมาชิกได้เเบบแปลกจริ๊งงง 

ลุงเเบบว่าไม่ทุกข์ร้อนอะไรเล้ยย อยากให้เป็นฤดูหนาวตลอดปี 555 วะฮ่าาา

-2-

“โอ๊ย คุณลุง พอพอ เหนื่อยจะเป็นลมบ้าหมูแล้ว” เสียงจูรินะร้องโอดควรก่อนจะนอนแผ่ตัวกลางห้องหลังเล่นกันจนเหนื่อย

“สมน้ำหน้า ไอ้บ้าแกมากวนทีนฉันก่อน” ยูโกะน้องลงบนโซฟา ท่าทางหอบเช่นกัน

“แฮ็ก แฮ็ก งั้นฉันขอตัวไปจัดการเรื่องตารางงานของพวกแกก่อนนะ ให้มันว่างมั่ง จะได้มีเวลา ฮ่าฮ่า” ยูโกะลุกขึ้นออกจากห้องไป ปล่อยสมาชิกทั้งห้านอนตายอยู่กลางห้อง

“พวกแกจะทำยังไงว้ะ เรื่องที่พี่ยูโกะว่า” ซายากะที่นอนคิดไปมาอยู่ตั้งนานสองนาน ได้เอ่ยถามเพื่อนของเธอ

“คงต้องไปเรื่อยๆแล้วว่ะเน่” ทาคามินะตบบ่าเพื่อนที่นั่งกลุ้มใจกับปัญหาที่เพิ่งก่อโดยยูโกะ

“มิโอะยังเด็ก อยู่เลยยังไม่รู้ว่าเขาจีบกันยังไงด้วย” พูดแล้วมิโอก็นานกลิ้งทับร่างที่นอนแผ่ของจูรินะไปมา

“ไอเด็กบ้า มันเจ็บนะโว่ย เรื่องจีบสาวน่ะถามฉันได้” จูรินะยักคิ้วนิดหน่อยทำตาเจ้าเล่ห์ใส่เพื่อน

“สาธิตให้หน่อยสิว้ะ ไอจู” เด็กสาวที่นั่งเงียบอยู่นาน ยูกิดูท่าว่าจะสนใจกว่าคนอื่น

เพื่อนๆทั้งสี่ตั้งหน้าตั้งตาดูการสาธิตของจูรินะ เป็นอย่างดี

“ก่อนอื่น พวกแกต้องหาคนที่ถูกใจก่อน แล้วแต่พวกแกจะเลือก หลังจากนั้นพวกแกก็เดินเข้าไปหาเธอคนนั้น แต่เดี๋ยวมิโอะแกมาเป็นตัวอย่างสิ” พูดแล้วจูรินะ ก็ลากมิโอะให้มาเป็นสาวน้อยผู้โชคดี

“ตอนแรกพวกแกก็ต้องเดินอย่างมีเสน่ห์และความมั่นใจ ปกติฉันไม่มีหรอก แต่เพราะตาลุงบ้านั่นฉันเลย เป็นโปรในด้านนี้ซะเลย”พูดแล้วจูรินะก็สาธิตการเดินแบบมีเสน่ห์ให้เพื่อน

“แล้วพวกแกแล้วพวกแกก็ต้องหาวิธีที่จะเข้าหาคนคนนั้นมากขึ้น เช่น เดินชน ถามทาง หรืออะไรต่างๆ แล้วแต่ท่จะสรรหา งั้นฉันขอสาธิตการถามทางก็แล้วกัน”  จูรินะมุ่งหน้าไปหาน้องเล็กมิโอะที่มาร่วมสาธิตและฟังครั้งนี้ด้วย

“เอ่อ ขอโทษนะค่ะ ไม่ทราบว่า ทางไปที่…..ไปทางไหนหรอค่ะ” จูรินะหว่านเสน่ห์ไปใส่มิโอะ ทำให้เธอรู้สึก สะอิดสะเอียนขึ้นมา อาจเป็นเพราะเห็นบ่อยๆจนมันเลี่ยนแล้ว

“ยะหยุดก่อน พี่จู มิโอะขอตัวเข้าห้องนะ น้ำก่อน” พูดแล้วมิโอะก็รีบเผ่นไปห้องน้ำ ตามด้วยเพื่อนอีกสี่คนที่ดูท่าทางจะเอี่ยนแล้วเช่นกัน จูรินะอ้าปากค้าง คิดในใจว่า อะไรกันขั้นหนักแล้วหรอ พร้อมกับทำหน้างอปรับเปลี่ยนยาก

“โฮ้ เหนื่อยยิ่งกว่าเมื่อกี้อีกว่ะไอจู(ซายากะ)/จริงว่ะ พอเลยมุกแกมันเลี่ยนแล้ว อ๊วกกก!(ยูกิ)/พวกฉันเห็นจนชินแล้วว่ะ จะบ้าตาย(ทาคามินะ)/มิโอะขอนอนแผ่กระจายความเลี่ยนออกจากตัวก่อนนะค่ะ(มิโอะ) ว่าแล้วเจ้าเพื่อนตัวแสบทั้งสี่ก็นอนแผ่กลางห้องอย่างพร้อมเพรียง

“เสน่ห์ฉันมันเลี่ยนขนาดนั้นเลยหรอ ว้ะ พวกบ้า” ว่าแล้วจูรินะก็ล้มตัวกลิ้งทับเพื่อนทั้งสี่ที่นอนเรียงรายกันเป็นตับ

“เล่นยังกับเด็กละไปบ้า โตเท่า*บัฟ แล้วยังเล่นเหมือนกับเด็ก” ซายากะหันไปบ่นเพื่อนเสียงดุ

“ฮ่าฮ่า ไอเน่ โหดจริงว่ะ” ยูกิหันไปมองคนข้างๆ

“เลิกเล่นแล้วคิดวิธีซะ ไอพวกนี้นี่” ทาคามินะเริ่มสวมบทที่เป็นผู้ใหญ่ขึ้น

“เอาเป็นว่า ในช่วงเวลาที่พี่ลุงเขาเคลียร์ตารางงานของพวกเราอยู่ งั้นพวกแกควรใช้เวลานี้ซะสิ” ทาคามินะหันไปพูดกับพวกบ้าก่อนจะขอตัวไปทำตามที่ตัวเองว่าไว้

“นี่นี่ พี่เน่ พาเค้าไปกินติมหน่อยจิ พี่มินะ เขาไปตามล่าฝันของเขาแล้ว น้า พี่เน่” มิโอะทำตามปริบๆ มองหน้า สาวร่างแข็งที่กำลังฉุน กับไอเจ้าจูรินะตัวป่วนอยู่

“งั้นไปสิ อยากหาอะไรเย็นๆดับความ ร้อน! ซะหน่อย” ว่าแล้วซายากะกับมิโอะก็ออกจากห้องไป เหลือเพียงแค่ยูกิกับจูรินะภายในห้อง

“นี่ ยูกิ ฉันอยากไปงาน งานหนึ่งอะ เป็นงานที่รวมนักวิทยาศาสตร์ของโลก เป็นพิพิธภัณฑ์ที่เพิ่งจะเปิด ไปกับฉันหน่อยสิ แกจะได้ไม่ต้องหมกมุ่นอยู่กับเทคโนโลยีภายใน ไปดูภายนอกบ้างนะ ปะ ปะ” ว่าแล้ว จูรินะก็ลากยูกิออกจากห้อง โดยที่ไม่รอคำตอบจากเจ้าตัวเลย

 

ณ ห้องเสวนาตารางงานของหกสาวsixseason

หลังจากที่ยูโกะ ขอเลื่อนตารางงานของกลุ่มแล้ว ก็ออกมาหาอะไรทานแถวร้านกาแฟ

“ต้องการสั่งอะไรค่ะ” หญิงสาวเมดของร้านร่างสูงตัวขาว และหน้าตาสวย เดินตรงดิ่งเข้ามาบริการ ลูกค้าอย่างเป็นมิตร เธอเผยรอยยิ้มเป็นตามปกติเหมือนลูกค้าคนอื่นๆ แต่รอยยิ้มนี้มันทำให้ยูโกะต้องอึ้งกับลักษณะท่าทาง ของอีกฝ่าย

มันเป็นพรมลิขิตหรืออะไรสักอย่างที่ทำให้เธอรู้สึกว่า คนนี้มันใช่สำหรับเธอ

“เอิ่ม คนลูกค้าค่ะ คุณลูกค้าค่ะ” หญิงสาวพยายามเรียกยูโกะที่ตอนนี้หลุดออกไปประเทสนอก ให้กลับมาที่ประเทศของตัวเอง

“คะ คะ ค่ะ อะ เอา กะ กาแฟค่ะ” ยูโกะพูดติดขัดๆ เพราะสติที่เพิ่งมา และหน้าตาของหญิงสาว ทำให้อีกฝ่ายเผยยิ้มออกมา ยูโกะยิ้มหวานให้กับความน่ารักของอีกฝ่าย ทำให้อีกคนต้องสะดุ้งและขอตัวไปแปะออเดอร์ไว้

 

ณ ร้านขายไอศกรีม แถวสวนสาธารณะ

“นี่ มิโอะ แกกินเลอะหมดแล้ว” ซายากะหันไปหยิบผ้าเช็ดหน้าของตัวเองหยิบขึ้นมายัดเข้าปากมิโอะ

“อะไออองอี้เอี้ย อั้ดไอ่อากอิโอะอำไอ(ทำอะไรของพี่เนี่ย ยัดใส่ปากมิโอะทำไม)” มิโอะหันไปทำหน้าดุใส่ พี่สาวที่มากับเธอ

“เอาออกก่อนค่อยพูดสิไอบ้า เช็ดปากซะ กินซะเลอะเชียวไอเด็กบ้า” ซายากะดึงผ้าเช็ดหน้าออกจากปากมิโอะแล้วยื่นให้เธอดีดี

“ชิ บอกกันดีดีก็ได้แบร่” มิโอะแลบลิ้นใส่พี่สาว เหมือนกับเด็กขี้งอลก่อนจะหันไปหม่ไอศกรีมของเธอต่อ

 

“กรี้ดดดดดด ช่วยฉันด้วยค่ะ ขโมยมันเอาประเป๋าฉันไปแล้ว” เสียงกรี้ดโวยวายของใครคนหนึ่งดังขึ้น ทำให้ซายากะที่เป็นพลเมืองดีนั้น ก็ปล่อยให้ไอคนร้ายมันรอยนวนไปไม่ได้ เธอจึงตัดสินใจ บอกให้มิโอะนั่งรอตรงนี้ ก่อนที่จะวิ่งตามคนร้ายไป

มิโอะเองก็ตกใจกับสถานการณ์เช่นกัน เธอวิ่งออกไปดู พี่สาวที่กำลังวิ่งตามเจ้าคนร้ายไป หญิงสาวคนที่กรี้ดเช่นกัน เธอก็วิ่งไม่ลดละที่จะตามเจ้าคนร้ายไป  ทำให้มิโอะก็อยากไปช่วย แต่เพราะคำสั่งของพี่สาวจึงไม่สามารถตามไปได้

“แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก รอก่อนสิค่ะพี่มิล….” เสียงหญิงสาวจากข้างหลังของมิโอะดังขึ้นและอ่อนแรงทำให้ต้องล้มกองบนพื้นเพราะอาการหอบและเหนื่อยของอีกคน

“อ้าว คุณค่ะ คุณเป็นอะไรหรือเปล่า นี่นี่” มิโอะรีบพุ่งไปดูอาการคนที่นอนกองกับพื้น

เด็กสาวที่อายุใกล้เคียงกับเธอแต่เพราะสักษณะแล้ว น่าจะอายุน้อยกว่านิดหน่อย ทำให้เพราะความช่วยไม่ได้ มิโอะจึงพยุงตัวเด็กสาวไปนั่งที่ม้านั่งข้างทาง และรีบวิ่งไปซื้อยาดม กับผ้าเย็นมาซับให้เด็กสาว

 

ณ สตูดิโอของบริษัท

ก่อนหน้านี้ ที่ทาคามินะ รีบพุ่งตัวออกมาจากห้องเพราะ ติดงานถ่ายรูปลงหนังสือนิตยสารที่เธอต้องทำในวันนี้ เพื่อนไม่ให้น้องๆต้องเสียใจ(มั้ง) เธอจึงหาเหตุผลที่มันทำให้หน้าเชื่อถือ และมันก็ต้องทำจริงๆ

หลังจากการถ่ายแบบครั้งที่หนึ่งผ่านไป ทีมงานก็สั่งให้ทาคามินะนั่งรอ พวกเขาจัดการกับฉากที่จะต้องถ่ายทำ

ระหว่างที่รอ เธอเหยิบโทรศัพท์ส่งข้อความเล่นหาพวกเหล่าสมาชิก

ถึง ยูโกะ

พี่ลุง ทำอะไรอยู่หรือขอรับ รอไม่นานยูโกะก็ตอบกลับมา

ปิ๊งสาวว่ะ โค ตะ ระ น่ารักว่ะ ข้อความตอบกลับทำให้ทาคามินะต้องสำลักน้ำลายตัวเอง

อะละนะพี่ลุงแปปเดียวก็มี่สาวให้ปิ๊งแล้วหรอ ทาคามินะอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นไปถ่ายทำงานต่อ

หลังจากนั้น

การถ่ายแบบจัดฉากใหม่เป็นครั้งที่สอง ทาคามินะมานั่งเปิดข้อความที่ไม่ได้รับจากยูโกะก่อนนี้ ขึ้นมาดู

ไม่ต้องเลย เอ้อ ที่สตูดิโออะ มีนักศึกษาฝึกงานเข้ามาใหม่นะ เห็นว่าเขาจะมาเป็นผู้จัดการส่วนตัวของแกด้วย อีกแปปเดียวหน้าจะมาถึง ทาคามินะที่กำลังดื่มน้ำอยู่ถึงกับสำลักเรื่องผู้จัดการของเธอ

“เอ่อ ขอโทษนะค่ะ ทาคาฮาชิ มินามิสินะค่ะ ยินดีที่ได้พบค่ะ”

 

พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติวิทยาศาสตร์

 

การที่จูรินะ ชวนยูกิมา เป็นเรื่องที่ผิดอย่างมหันต์ เพราะ ความสนใจทางวิทยาศาสตร์ของยูกินั้น มีมากจนทำให้เธอต้องแปลกใจ เพราะจะไปหน้าตู้การจัดนิทรรศการใดๆ แม้ไม่ได้มองมันเธอก็อธิบายได้หมดจด

หลังจากฟังวิทยาการของยูกิจบทั้งสองคนก็ออกไปนั่งพักนอกงานชมนกชมไม้ แถวพิพิธภัณฑ์

“นี้ ไอจูเดี๋ยวฉันมานะ ไปเข้าห้องน้ำแปป”จูรินะพยักหน้า ก่อนที่ยูกิจะบิดร้อยยี่ไปทางห้องน้ำ

จูรินะเดินมานั่งม้า นั่งรอยูกิมาเพื่อไปทานอาหารพร้อมกัน

สายตาเธอดันไปสะดุดตากับกลุ่มๆหนึ่ง ซึ่ง ดูท่าน่าจะเป็นกลุ่มแฟนคลับของsixseason และเป็นกลุ่มแฟนคลับของ จูรินะเช่นกัน เมื่อเห็นอย่างนั้นแล้ว จูรินะพยายามบังหน้าตัวเองให้พ้นจากแฟนคลับ คิดในใจว่า ทำไมต้องมาเจอโดยไม่ได้นัดหมายด้วยว้ะ แต่สายตาของแฟนคลับก็ดีกันเหลือเกิน แฟนคลับคนหนึ่งตะโกนดังขึ้น

“เห้ย พวกเธอทำไมคนที่นั่งอยู่หน้าคล้ายพี่จูรินะของพวกเราจังเลย” ทำให้กลุ่มแฟนคลับทั้งกลุ่มหันมาจับจ้องที่จูรินะ

“เออว่ะ ใช่ปะว้ะ ฟุดฟิด ฟุดฟิด” แฟนคลับอีกคนพูดเสริม ก่อนจะทำท่าดมกลิ่นเหมือนสนัขล่าเนื้อ

“ใช่ปะว้ะ กลิ่นนี้ฉันคุ้นมากเลยนะ ตอนที่ไปงานอีเว้นท์ของsixseason กลิ่นเหมือนท่านพี่จูรินะซามะมากๆเลยนะ”แต่เพราะมือเล็กๆของจูรินะทำให้ปิดบังใบหน้าที่มีเสน่ห์ไม่หมด ทำให้แฟนคลับที่อยู่ตรงมุมที่เห็นหน้าชัด เห็นเธอเต็มๆ

“นั่นท่านพี่จูรินะซามะจริงๆ ด้วย กรี้ดดดดด” เสียงแฟนคลับตรงที่อยู่จุดนั้นตะโกนดังลั่น ทำให้แฟนคลับกลุ่มใหญ่ทั้งกลุ่มมุ่งหน้า มาหาจูรินะ จูรินะเมื่อหันมามองอีกที กลุ่มกองทัพยักษ์ได้เคลื่อนทัพมาตีวงล้อมข้าศึกอย่างจูรินะซะแล้ว เธอรีบวิ่งออกจากม้านั่งบิดร้อยยี่สิบทันที ตายแล้วจูเอ้ย ไม่หน้าเลย น่าจะไปกับไอยูกิตั้งแต่แรก สุดแรงก่อนละว้า แต่เพราะการวิ่งที่มองหน้ามองหลังของจูรินะ ทำให้ต้องวิ่งชนกับใครคนหนึ่งเข้า

“พลั่ก! อะ อุ้ยขอโทษนะค่ะ” จูรินะรีบวิ่งไปหลบหลังพุ่มไม้ ก่อนแฟนคลับจะมาถึง

“พวกแกท่านพี่จูรินะซามะไปไหนแล้ว” เสียงคนที่ขาดว่าน่าจะเป็นหัวหน้าแฟนคลับดังขึ้น

“ฉันว่าท่าพี่จูรินะซามะต้องไปทางนู้นแน่ๆ เราตามไปกันเถอะ”เสียงอีกคนชักชวนพวกเพื่อนๆ ทำให้พวกแฟนคลับออกห่างจากจูรินะได้ไกลแล้ว เมื่อจูรินะมองแล้วสถานการณ์มันหน้าจะดีขึ้นเธอก็รีบเดินออกมาช่วยคนที่เธอชนเขาที่ก่อนหน้าอึ้อ อึ้ง อยู่

“ต้องขอโทษจริงๆนะค่ะ เดี๋ยวฉันช่วยเก็บนะค่ะ” จูรินะคุกเข่า หยิบสมุดโน้ตเล็กๆและสิ่งของต่างๆของอีกขึ้น

ทำให้อีกคนที่อึ้งก่อนหน้านี้ ก็นั่งลงเก็บของของเธอเช่นกัน

“เสร็จ….” จูรินะต้องชะงักกับใบหน้าของอีกคนที่อยู่ใกล้เธอมาก ลักษณะท่าทางของเธอดูเป็นผู้หญิงเรียบร้อย ใส่แว่นหนาเตอะ ใส่ชุดปกคลุมตัวมิดชิดหรือเรียกง่ายๆว่า เธอหน้าจะเป็นเด็กเนิร์ด แต่สิ่งที่ทำให้จูรินะตั้งชะงัก อึ้งๆคือ เพราะมองหน้าเธอใกล้ๆ การมองดวงตาของอีกฝ่ายผ่านเลนน์แว่นหนาเตอะ แต่ภายในตานั้น มันสวยจนทำให้คนที่ได้เห็นต้องตกหลุมรักทันที อีกฝ่ายหน้าแดงและร้อนผ่านเหมือนไม่เคยเป็นอาจเป็นเพราะเสน่ห์ที่น่าหลงใหลของจูรินะ จึงทำให้เธอก็หน้าแดงไปตามๆกัน

“สะ เสร็จแล้วค่ะ ต้องขอโทษอีกทีนะค่ะ”จูรินะก้มหัวให้หญิงสาวแล้วยื่นของที่ตกของเธอคืนให้ แต่สายตาของเธอก็ได้เหลือบเห็นบัตรประจำตัวนักศึกษาเข้าให้

 

ณ ห้องน้ำ

หลังจากที่ยูกิวิ่งร้อยยี่ออกมาจากจูรินะ เธอก็ทำภารกิจของเธอเสร็จ เธอจึงคิดจะออกมาหาจูรินะ แต่ต้องสนใจกับคนคนหนึ่ง ที่มีท่าทีสนใจกับเรื่องพวกนี้มาก แถมหน้าตายังดูน่ารักมากๆด้วยทำให้เพราะอะไรไม่รู้มาดล ใจให้เธอต้องเดินไปหา

“สามเหลี่ยมเบอร์มิวดามีเนื้อที่ประมาณ 1.14 ล้านตารางกิโลเมตร (4.4 แสนตารางไมล์) อยู่ระหว่างจุด 3 จุด ได้แก่ เปอร์โตริโก ปลายสุดของรัฐฟลอริดาในสหรัฐอเมริกา และเกาะเบอร์มิวดา ซึ่งเป็นเกาะตั้งอยู่กลางมหาสมุทรแอตแลนติกและดินแดนในปกครองของสหราชอาณาจักร มีพื้นที่ครอบคลุมช่องแคบฟลอริดา หมู่เกาะบาฮามาส และหมู่เกาะแคริบเบียนทั้งหมด” อยู่ดีดี ไม่รู้อะไรดลใจ ยูกิอธิบายเรื่องของตู้นิทรรศการที่หญิงสาวมองอยู่ทั้งหมดโดยละเอียด ทำให้อีกคนตกใจนิดหน่อย ก่อนจะอึ้งกับคนคนนี้  และความรู้สึกเย็นก็วาบมาด้านหลังเธอทันที

“เอ่อ ทำไมถึงเก่งขนาดนี้ละค่ะ ทำไมถึงรู้ดีจัง” ทำให้อีกคนต้องถามอย่างเกร็งๆ เพราะความเย็นวาบไปมา และความรู้ที่ยูกิมี ยูกิยิ้มๆ ก่อนจะไม่สน และอธิบายเรื่องตู้นิทรรศการนี้ต่อ หญิงสาวอีกฝ่ายไม่ได้ขัดอะไร เพียวแต่ฟังอย่างตั้งใจกับเรื่องที่ได้รายละเอียดของยูกิ….

 

 

 

……………………………………………………………………………………………………………………………….

 

 

 

*บัฟ ย่อมาจาก buffalo หรือกระบือบ้านเรานั่นเองค่ะ(อาจหยาบนิดหน่อยนะค่ะ)