[SF] My Kid(Kiss) เด็กน้อยมายุกับพี่เลี้ยงยูกิ Mayuki,Wmatsui,YuiParu,SayaMilky Chu~ 7.2 เกินห้ามใจ Up!
เรื่องนี้เหมาะกับทุกเพศทุกวัย โดยเฉพาะสายโลลิ
Chu 1~ อาบน้ำด้วยกันเถอะ~
Chu 2~ มายูยุของจุนนะ!
Chu 3~ ฉันรักน้องแก
Chu 4~ ดูแล VS ทำลาย
Chu 5.1~ ก็แค่เมา…
Chu 5.2~ พบกันใหม่…
Chu~ 6 เค้าโตแล้วนะคะ!
Chu~ 7.1 ฉันก็เป็นแบบแกนั้นแหละ
Chu~ 7.2 เกินห้ามใจ
My Kid(Kiss) Intor
หญิงสาวร่างสูงเพรียว ผิวขาว ผมยาวสลวยสีน้ำตาลอ่อนที่มัดรวบขึ้นหลวม ๆ ดวงตาเรียวภายใต้แว่นตากลมโตหนาเตอะกำลังอ่านตัวหนังสือในสมุดอย่างขมักเขม้น ซึ่งหนังสือกองโตยังคงวางรอคิวอยู่บนโต๊ะอ่านหนังสือในห้องนอนของเธอ
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
หญิงสาวหันไปมองตามเสียง ก่อนจะเดินไปเปิดประตูผู้มาเยือน หลังจากมองตาแมวว่าบุคคลที่มาเยือนไม่สร้างเรื่องอันตรายแน่นอน
แอ๊ด…
“ว่าไง แกมีอะไรหรือเปล่า? ยัยขี้อ่อย”
คาชิวากิ ยูกิ ผู้เป็นเจ้าของห้องพักเอ่ยถามหญิงสาวร่างบางที่ยิ้มกว้างให้ภายใต้หมวกปีกกว้างใบหนา แถมสวมแว่นตากันแดดสีชา ดูท่าทางแล้วหญิงสาวน่าจะเป็นคนดัง หรือไม่ก็พวกอาชญากร(?)
“ขอเข้าไปห้องก่อนได้ป่ะ? เดี๋ยวพวกนักข่าวหรือคนอื่นเห็น…”
“เออ ๆ เข้ามาสิ”
ยูกิหลบทางให้ผู้มาเยือนที่จูงเด็กหญิงหน้าตาน่ารักที่ไหนไม่รู้มาด้วย จึงทำให้ร่างสูงถึงกับดวงตาเบิกกว้างเท่าไข่ห่าน
“เฮ้ย ๆ มิยูกิ นั้นแกพาเด็กที่ไหนมาด้วยวะ?”
วาตานาเบะ มิยูกิ ไอดอลสาวชื่อดังที่มีดีกรีการตกเหยื่อให้ตกหลุมรักภายใน 3 วินาทีต้องรีบวิ่งเอามือเข้ามาปิดปากเพื่อนสนิทของตนพร้อมกับปิดประตูล็อคกลอนอย่างรวดเร็ว
“แกจะเสียงดังหาพระบิดามารดาแกหรือไง!?”
ยูกิถึงกับดิ้นไปมา ก่อนจะแกะมือของมิยูกิออกได้สำเร็จ
“เค็มชะมัดเลยมือแกเนี่ย! ว่าแต่เด็กคนนี้เป็นอะไรกับแก…อย่าบอกนะ…ว่าเป็นลูกอ่ะ!?”
“ใช่ เอ้ย! จะบ้าหรือไงเล่า? ฉันสวย โสด ซิงสนิทย่ะ!”
มิยูกิพูดแล้วสะบัดบ๊อบใส่เพื่อนสาวอย่างแรง
“โอ๊ย! ยัยอ่อย! ผมแกทิ่มตาฉัน”
ยูกิพูดพร้อมกับเช็ดตาตัวเองอย่างเบามือ
“จะทิ่มได้ไง ก็แกใส่แว่นอ่ะ”
มิยูกิชี้นิ้วไปที่แว่นตาอันแสนหนาเตอะที่ร่างสูงสวมใส่
“ก็มันลอดผ่านแว่นอ่ะ!”
“เออ ๆ ช่างมันเถอะ ยูกิ…ฉันมีเรื่องอยากจะขอความช่วยเหลือจากแกได้ป่าวเพื่อนรัก?”
มิยูกิทำหน้าตาแสนเศร้าใส่เพื่อนสนิท ซึ่งทำให้ยูกิถึงกับใจอ่อนให้กับเพื่อนสนิทด้วยการพยักหน้าขึ้นลงตอบรับ
“อยากให้ช่วยอะไรล่ะ”
“สัญญานะว่าจะไม่ปฏิเสธกันโดยเด็ดขาด”
“เออ สัญญา”
มิยูกิยิ้มกว้างขึ้นมากับคำตอบของยูกิ ถึงแม้จะดูไม่ค่อยเต็มใจสักเท่าไหร่ แต่ก็…แล้วไงอ่ะ ใครสน อิอิ
“มายูยุมานี่สิคะ มาหาพี่ยูกิสิคะ”
มิยูกิเรียกเด็กหญิงตัวเล็ก ผิวขาว ทรงผมทวินเทล หน้าตาน่ารักเหมือนหลุดมาจากการ์ตูนที่สะพายกระเป๋าลายปอมปุริน ซึ่งทำให้ยูกิถึงกับมองเหมือนถูกต้องมนต์สะกดเอา ก่อนจะคืนสติตัวเองกลับมาได้ทัน เพื่อไม่ให้ยัยเพื่อนสนิทจับได้จนหัวเราะเยาะเอา
“นี่วาตานาเบะ มายุ หรือมายูยุ น้องสาวของฉันเอง พอดีพ่อกับแม่ต้องไปต่างประเทศน่ะ เลยมาขอฝากให้ดูแลกับฉันไว้ แต่ฉันไม่ค่อยมีเวลาดูแลมายุสักเท่าไหร่เลยมาขอจ้างให้แกเลี้ยงน่ะ”
“ทุกวันตอนเย็นแกจะมารับว่างั้น?”
“เปล่า ให้อยู่กับแกไปเลยจนกว่าพ่อกับแม่จะกลับมาาาา~”
“ก็ดีนะ ฉันจะได้ไม่เหงา ห๊าาาาาาาาาา! กี่เดือน!?”
ยูกิตะโกนร้องออกมาด้วยความตกตะลึง ก่อนจะถามกลับไปด้วยสีหน้าที่ยังตกตะลึงอยู่ มิยูกิจึงยกหนึ่งนิ้วทั้งสองข้างขึ้นมาเป็นคำตอบ
“อ้อ…สองเดือน เฮ้อ…โล่งอก”
“เปล่า ไม่มีกำหนดต่างหาก”
มิยูกิทำเป็นรูปกากบาทพร้อมยิ้มกว้างขึ้นมา ซึ่งทำให้ร่างสูงถึงกับหันขวับจ้องเขม็งเพื่อนสนิททันที
“อิขี้อ่อย…”
น้ำเสียงเย็นที่แทบเสียวสันหลังวาบ ทำให้มิยูกิแอบยิ้มเจื่อนให้ ก่อนจะนึกอะไรดี ๆ ออก
“ฉันจ้างแกเดือนละสามแสน ตกลงป่ะ?”
มิยูกิชูเช็คที่เขียนลายเซ็นพร้อมยอดจำนวนเงิน แต่ไม่ทำให้สีหน้ายูกิหายนิ่งเลย…
“แกคิดว่าเงินพวกนี้จะทำอะไรฉันได้งั้นเหรอ?”
ชาติที่แล้วแกเกิดเป็นแอร์เหรอ เย็นทั้งชื่อเย็นทั้งเสียง…
“หรือว่าแกไม่เอา?”
“เอา!”
————————————————————-
TBC~
เรื่องที่สองแล้วค่าาาา~
นำเสนอความโลลิ เรื่องราวความรักต่างวัยของพี่เลี้ยงจำเป็นจอมเนิร์ดกับเด็กน้อยน่ารักน่าฟัด(?)
ว่าแต่ว่าเมื่อกี้เหมือนจะได้ยินเสียงแปลก ร้องหวอ~ หว๊อ~
ช่วยติดตามกันเยอะ ๆ ด้วยนะค่าาาา~
มิ้วสวย มิ้วทำอะไรก็ได้ ไม่มีใครห้าม /// หรอ!!!! ซายาเน่อยู่ไหนรีบมากำหลาบเธอหน่อย
ยูกิงานเข้าระวังนะคะ ระวังจะถูกจับข้อหาพรากผู้เยาว์ ///หลบ
อยากรู้อีก3คู่ที่เหลือ
ปูเสื่อรอเลย
มิ้วสวย มิ้วทำอะไรก็ได้ ไม่มีใครห้าม /// หรอ!!!! ซายาเน่อยู่ไหนรีบมากำหลาบเธอหน่อย
ยูกิงานเข้าระวังนะคะ ระวังจะถูกจับข้อหาพรากผู้เยาว์ ///หลบ
อยากรู้อีก3คู่ที่เหลือ
ปูเสื่อรอเลย
เดี๋ยวก็มาค่ะ ใจเย็นนะคะ พี่เน่จะกำราบได้อยู่หมัดแน่นอนค่ะ
เตรียมข้าวผัดกับโอเลี้ยงให้พี่กรด้วยค่ะ 5555555
ขอบคุณสำหรับการปูเสื่อ ไม่นานเกินรอค่ะ ^^
เดือนละสามแสนมีหรือพี่กิรินจะไม่เอาา
ระวังจะได้ใช้ประกันตัวในอนาคตนะ55555
รอค่าาาา^^
เดือนละสามแสนไม่เอานี่บร้าไปแล้วว
มิ้ลมาก็กวนใส่ละ
ระวังพรากผู้เยาว์นะ
รออ
เดือนละสามแสนมีหรือพี่กิรินจะไม่เอาา
ระวังจะได้ใช้ประกันตัวในอนาคตนะ55555
รอค่าาาา^^
นี่สามแสนก็เอานะ แค่เลี้ยงเด็ก แต่อยู่ที่ว่าจะทนความน่ารักของเด็กแค่ไหน
น่าจะเก็บไว้จริงๆนั้นแหละค่ะ เด็กน่ารัก~ ><
เดือนละสามแสนไม่เอานี่บร้าไปแล้วว
มิ้ลมาก็กวนใส่ละ
ระวังพรากผู้เยาว์นะ
รออ
หญิงมิ้ลของเราต้องมาแบบไม่ธรรมดาค่ะ 5555555
พรากไม่พรากเดี๋ยวรู้กัน ><
เอ สามแสนจะคุ้มมั๊ยนะ
นี่มันงานเสี่ยงคุกชัดๆ (ได้ข่าวว่าแค่เลี้ยงเด็ก) ไอดัง คุกคุกคุก
แค่เจอกันครั้งแรก กิริน(และเรา)ก็โดนดาเมจมาย้วยจนแทบจะพาตัวเองไปนอนในคุกรอเลยนะเนี่ย
น่ารักฝุดๆไปเลย แต่ดูท่าตอนนี้ไรท์จะไม่มีเงินพอจ้่างย้วยเท่าไหร่ เลยมาแต่ตัว ไม่มีบทพูดเลย 55555
ฮากิรินเรียกมิลกี้อ่ะ แต่มันคือเรื่องจริง อิอ่อย ไปอ่อยเน่เลยสิ ฉายานี้จะดับรึเปล่า จะรอดู หุหุ
มารอพี่รินกินเด็กด้วยค่ะ
เอ สามแสนจะคุ้มมั๊ยนะ
นี่มันงานเสี่ยงคุกชัดๆ (ได้ข่าวว่าแค่เลี้ยงเด็ก) ไอดัง คุกคุกคุก
แค่เจอกันครั้งแรก กิริน(และเรา)ก็โดนดาเมจมาย้วยจนแทบจะพาตัวเองไปนอนในคุกรอเลยนะเนี่ย
น่ารักฝุดๆไปเลย แต่ดูท่าตอนนี้ไรท์จะไม่มีเงินพอจ้่างย้วยเท่าไหร่ เลยมาแต่ตัว ไม่มีบทพูดเลย 55555
ฮากิรินเรียกมิลกี้อ่ะ แต่มันคือเรื่องจริง อิอ่อย ไปอ่อยเน่เลยสิ ฉายานี้จะดับรึเปล่า จะรอดู หุหุ
เสี่ยงไม่เสี่ยงต้องรอดูกันค่ะ ส่วนเรื่องเงินเนื่องจากเสียงกำลังทรัพย์เพราะมิ้ล น้องย้วยเลยกลายเป็นเด็กเรียบร้อยไปเลยค่ะ 55555555//ล้อเล่นๆ
เรื่องอ้อยไว้ใจมิ้ลค่ะ 5555555
มารอพี่รินกินเด็กด้วยค่ะ
เตรียมข้าวผัดโอเลี้ยงไว้เลยค่ะ 5555555
แหม่ะ!! ถ้ามิ้วขี้อ่อยแล้วย้วยจะเหมือนพี่สาวมั้ยเนี่ย555
ชอบแนวพี่กรกินเด็กจังค่ะดูแล้วกระชุ่มกระชวยจริงๆ><
แหม่ะ!! ถ้ามิ้วขี้อ่อยแล้วย้วยจะเหมือนพี่สาวมั้ยเนี่ย555
ชอบแนวพี่กรกินเด็กจังค่ะดูแล้วกระชุ่มกระชวยจริงๆ><
อ้อยไม่อ้อยต้องติดตามกันค่ะ อยากลองเขียนแนวนี้ดูค่ะ กินเด็กแล้วจะอมตะ 55555555
คุกๆๆๆๆๆ
ยูกิครับ อยากกินอะไร โอเลี้ยงข้าวผัดไหม จะได้ซื้อเตรียมให้
คุกๆๆๆๆๆ
Chu~ 1 อาบน้ำด้วยกันเถอะ~
สุดท้ายก็รับค่าจ้างเป็นเช็คที่เขียนเป็นตัวบรรจงเป็นเลขสามแสนเยนถ้วน ยูกิหันไปมองเด็กหญิงที่นั่งทำตาใสแป๋วบนโซฟา ก่อนจะยิ้มเจื่อนให้กับปัญหาใหญ่ที่กำลังเข้ามาคือ…
มีห้องนอนห้องเดียว…
“มายุจัง~ พี่ชื่อคาชิวากิ ยูกินะจ๊ะ เรียกว่าพี่ยูกิก็ได้”
ยูกินั่งลงบนโซฟาพร้อมกับแนะนำตัวเอง ก่อนจะยิ้มกว้างให้เด็กน้อย ซึ่งทำให้มายุถึงกับแอบหลบตาด้วยความเขินอาย
“ขอเรียกยูกิรินได้ไหมคะ?”
“อืม ได้สิคะ”
ยูกิตอบตกลงพร้อมกับลูบหัวมายุด้วยความเอ็นดู
Rrrrrrrrr
‘Sae <3’
“ฮัลโหลคะ ซาเอะคุงมีอะไรหรือเปล่าคะ?”
ยูกิกดรับสาย แล้วป้อนเสียงหวานถามคนปลายทาง
//พอดีผมอยากโทรมาชวนยูกิจังไปเดทกันน่ะครับ ยูกิจังว่างหรือเปล่า?//
ยูกิหันมามองมายุ ก่อนจะตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่แอบเสียดายเล็กน้อย
“ขอโทษนะซาเอะคุง วันนี้ยูกิติดธุระน่ะ คงไปเดทไม่ได้แล้ว…”
//ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไร เอาไว้ยูกิจังว่างเมื่อไหร่ ผมจะรีบมารับเลยนะครับ//
“ค่าาาา~”
//งั้นแค่นี้ก่อนนะครับที่รัก~//
“ค่าาา~ บายค่าาา~”
“แฟนโทรมาเหรอคะ?”
ยูกิถึงกับหันขวับมองมายุด้วยความสงสัย เด็กน้อยอายุยังไม่ถึงสิบขวบรู้จักคำว่าแฟนแล้วเหรอเนี่ย?
“มายุรู้จักคำว่าแฟนด้วยเหรอคะ?”
“ก็พี่มิยูกิบอกค่ะว่าแฟนคือคนที่คบกันในสถานะมากกว่าเพื่อน และต้องเป็นตัวจริงเท่านั้น ส่วนกิ๊กก็มากกว่าเพื่อนเหมือนกัน แต่เป็นตัวสำรอง และคู่ชีวิตคือคนที่เรารักและรักเรา ซึ่งจะอยู่กับเราตลอดไป”
น้ำเสียงหวานเล็กของเด็กหญิงตอบคนอายุมากกว่าอย่างฉะฉานจนยูกิถึงกับตาโตขึ้นมาด้วยความอึ้งทึ่ง
ยัยคุณเพื่อนขี้อ่อยสอนน้องตัวเองได้ขนาดนี้เลยเหรอ…
“มิยูกิสอนอะไรมายุจังอีกหรือเปล่าคะ?”
“เรียกมายูยุได้ไหมคะ? มายูยุอยากสนิทกับยูกิริน เรียกแบบนี้มันห่างกันไปหน่อยค่ะ”
“อ้อๆ ได้ค่ะมายูยุ แล้วพี่สาวของมายูยุสอนอะไรกับมายูยุบ้างคะ?”
ยูกิถามเด็กน้อยอีกรอบ ซึ่งเด็กหญิงก็ยิ้มกว้างให้ แล้วขยับปากตอบคนอายุมากกว่า
“พี่มิยูกิบอกว่าถ้าเราปิ๊งใครสักคน เวลาอยู่ใกล้จะรู้สึกใจเต้นแรงมาก รู้สึกเหมือนหัวใจถูกไฟช็อต”
“แค่นี้เองเหรอคะ?”
มายุส่ายหน้าไปมาเพื่อปฏิเสธ ก่อนจะลุกขึ้นยืน เพื่อให้ส่วนสูงตัวเองใกล้เคียงกับอีกคน แล้วเคลื่อนใบหน้าจุ๊บเบา ๆ ตรงริมฝีปากสวยของยูกิ
ตึกตึก! ตึกตึก! ตึกตึก!
เสียงจังหวะหัวใจของยูกิเต้นแรงถี่ขึ้นมาหนักกว่าเก่า เด็กน้อยยิ้มหวานให้คนอายุมากกว่า แล้วขยับริมฝีปากน้อย ๆ เพื่อบอกคนอายุมากกว่า
“พี่มิยูกิบอกว่าถ้ามายูยุอยากรู้จักกับใครแบบสนิทมาก ๆ ให้จุ๊บคนนั้นเพื่อลดช่องว่างระหว่างกันค่ะ”
ลดช่องว่าง แต่ใจพี่เต้นแรงเลยหนู…แกสอนอะไรให้น้องแกเนี่ย ยัยขี้อ่อย!!!!
ยูกิบ่นเพื่อนสนิทในใจด้วยใบหน้าที่แสนหงุดหงิดจนมายุจับความรู้สึกนั้นได้เลยทำหน้าเศร้าลง
“ถ้ายูกิรินไม่ชอบ…มายูยุขอโทษด้วยนะคะ ทีหลังมายูยุจะไม่ทำอีก…”
ตายแล้ว…ฉันทำเด็กเศร้าซะงั้น
“เปล่า ๆ จ๊ะ พี่แค่หงุดหงิดยัยมิยูกิน่ะจ๊ะ”
“หงุดหงิดที่พี่มิยูกิส่งมายูยุมาให้ดูแลเหรอคะ?”
เด็กน้อยยิ่งทำหน้าเศร้าลงหนักกว่าเก่าจนยูกิแอบวิงเวียนเล็กน้อย ก่อนจะค่อย ๆ สงบอารมณ์ที่กำลังคลุกกรุ่น แล้วส่งยิ้มให้เด็กน้อยพร้อมกับลูบหัวเบา ๆ
“พี่แค่หงุดหงิดที่มิยูกิสอนอะไรที่ไม่ดีให้กับมายูยุก็เท่านั้นเอง”
“มันไม่ดีเหรอคะ?”
มายุถามด้วยความสงสัย ซึ่งใบหน้าอันแสนน่ารัก ทำเอายูกิเกือบคลั่งในความน่ารักที่ถูกส่งมา
อย่าเต้น…อย่านะ นั้นเด็กน้อยวัยประถมนะโว้ย คุกนะคุก…แกมีแฟนแล้วนะโว้ย!
ยูกิต้องอดกลั้นความรู้สึกที่แทบระเบิดออกมา แค่วันแรกที่ได้อยู่ด้วยกันยังทำเอาเกือบคลั่ง ถ้าอยู่กันไปนาน ๆ เข้า เธอจะไม่เป็นบ้าเลยเหรอ!?
“ใช่จ๊ะ…ไม่ดีมากเลยล่ะ จะทำอะไรต้องดูก่อนว่าเหมาะหรือเปล่า? เข้าใจไหมคะ?”
“อ้อ~~ เข้าใจแล้วค่ะ~ งั้นมายูยุจะไม่ทำนะคะ~”
“ดีมากค่าาา~”
ทั้งสองยิ้มกว้างให้กัน ก่อนที่ยูกิจะลุกขึ้นพร้อมจูงมือเด็กน้อยกับเข็นกระเป๋าเสื้อผ้าเข้าไปใน ห้องนอน แล้วช่วยจัดเก็บเสื้อผ้าใส่ในตู้ให้
“มายูยุอาบน้ำเลยนะคะ อาบเป็นใช่ไหมคะ?”
เด็กน้อยพยักหน้างึกงัก ซึ่งท่าทางดูไม่ค่อยมั่นใจสักเท่าไหร่
“อาบไม่เป็นชัวร์ กี่ขวบแล้วคะ?”
“แปดขวบค่ะ ส่วนมากคุณแม่จะช่วยอาบน้ำให้มายูยุ หรือไม่ก็พี่มิยูกิ มายูยุไม่ค่อยได้อาบน้ำเองเลย”
“เขาคงกลัวว่ามายูยุอาจจะเป็นอันตรายก็ได้ แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่จะสอนมายูยุอาบน้ำเอง มายูยุจะได้อาบน้ำเองได้สักที”
ยูกิยิ้มกว้างให้ ซึ่งมายูยุยิ้มตอบกลับ แล้วหยิบชุดนอนวางไว้บนเตียง ก่อนที่เด็กน้อยจะคิ้วขมวดด้วยความสงสัย เมื่อเห็นคุณพี่เลี้ยงหยิบผ้าขนหนูฝืนใหญ่ออกมาด้วย เพราะมายุหยิบผ้าขนหนูลายปอมปอมปุรินของตัวเองออกมาแล้ว
“ยูกิรินเอาผ้าขนหนูออกมาอีกผืนทำไมคะ? มายูยุเอามาแล้วนะคะ”
“พี่จะอาบด้วยค่ะ เพราะยังไงก็ต้องเปียกอยู่แล้ว”
————————————————————-
ยูกิพามายุเข้ามาในห้องน้ำ ก่อนจะเดินไปเปิดน้ำอุ่นใส่อ่างอาบน้ำ แล้ววางขวดแชมพูกับขวดสบู่เหลวไว้บนอ่าง เพื่อหยิบจับได้ง่าย
“ถอดเสื้อผ้าเลยค่ะ จะอาบน้ำกัน”
ยูกิบอกเด็กน้อยพร้อมกับถอดเสื้อยืดของตัวเองออกใส่ตะกร้าผ้า มายุจึงหันหลังหนีด้วยความเขินอาย เพราะไม่กล้ามอง
“มายูยุถอดเสื้อผ้าสิคะ”
ยูกิบอกมายุที่ยืนหันหลังนิ่งไม่ยอมถอดเสื้อผ้า เพื่ออาบน้ำ
“คือ…”
“จะกลัวอะไรล่ะคะ? เป็นผู้หญิงเหมือนกัน ไม่เห็นน่าอายเลย”
ยูกิย่อตัวนั่งลงบอกพร้อมกับจับเด็กน้อยให้หันมาเผชิญหน้ากัน จึงทำให้เห็นใบหน้าอันแสนแดงระเรื่อของมายุ
“มายุไม่เคยอาบน้ำกับใครเลย ส่วนมากแค่อาบให้ค่ะ…”
“อ้าว? ช่างมันเถอะ มาอาบด้วยกันนี่แหละค่ะ ไม่ต้องอายหรอก”
ยูกิถอดเสื้อผ้าของเด็กน้อยออกทีละชิ้นออกด้วยเสื้อผ้าของตัวเองจนหมด แล้วจูงมือมายุลงไปในอ่างอาบน้ำด้วยกัน ร่างสูงนั่งพิงอ่างโดยคนตัวเล็กนั่งหันหลังให้อยู่ข้างหน้าห่างกันแค่ไม่กี่ เซนฯเท่านั้นเอง
ยูกิหยิบฝักบัวพร้อมกับเปิดน้ำล้างผมสวยให้กับมายุ แล้วกดแชมพูใส่มือลูบพร้อมขยี้เบา ๆ บนเส้นผมของคนตรงหน้าจนเกิดเป็นฟอง
“หลับตาด้วยนะคะ จะได้ไม่แสบตา”
มายุทำตามที่คนอายุมากกว่าบอก ยูกิล้างแชมพูออกจากผมของเด็กน้อย ก่อนจะกดสบู่เหลวใส่มือ แต่ต้องหยุดชะงักเล็กน้อย แล้วมองตั้งแต่ต้นคอ ไหล่ที่โผล่พ้นน้ำ ผิวที่แสนเนียนขาว มือของยูกิค่อยลูบสบู่ตามตัวของคนตรงหน้าช้า แล้วค่อย ๆ เลื่อนใบหน้าตัวเองเข้าไปใกล้กับมายุ มือเรียวลูบตรงบริเวณขาอ่อนจนเด็กน้อยหัวใจเต้นระรัว ลมหายใจของคนอายุมากกว่ารินรดตรงแก้มยิ่งทำให้ใบหน้าของเด็กน้อยแดงขึ้นกว่า เก่า
“มายูยุจัง…”
“ค…”
เด็กน้อยเงยหน้า เพื่อจะตอบรับผู้ใหญ่ที่นั่งอยู่ข้างหลังเธอ แต่เสียงก็หายไป เมื่อถูกยูกิก้มลงจูบลงริมฝีปากน้อย ๆ จึงกลืนคำพูดนั้นหายไปด้วย จากจูบแนบชิดแบบธรรมดา คนอายุมากกว่าเริ่มขยับริมฝีปากของตัวเองขบเม้มปากของเด็กน้อยมากยิ่งขึ้น ก่อนจะค่อยสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปาก เพื่อทักทายกับลิ้นเล็ก ๆ ของเด็กน้อย
มือเล็กพยายามหาที่ระบายอารมณ์ที่ถูกปลุกเร้า ยูกิจึงคว้ามือเข้ามากุมประสาน ก่อนจะละริมฝีปากออก เพราะมายุเริ่มหายใจไม่ออก
————————————————————-
“ข…ขอโทษนะมายูยุจัง”
ยูกิในชุดนอนสีขาวเอ่ยขอโทษเด็กน้อยที่เพิ่งแต่งตัวเสร็จ
“ม…ไม่เป็นไรค่ะ”
เด็กน้อยค่อยขึ้นบนเตียงนอน เพื่อนอนหลับพักผ่อน ส่วนคนอายุมากกว่าถือผ้าขนหนูผืนเล็ก แล้วขึ้นมาบนเตียงนอนด้วย
“เช็ดผมก่อนนะคะ จะได้ไม่เป็นหวัด แถมไม่มีรังแคด้วยค่ะ”
มายุยืดตัวนั่งลงบนเตียง ยูกิจึงใช้ผ้าขนหนูเช็ดผมอย่างเบามือ
“มายูยุมีเพื่อนสนิทกี่คนคะ?”
“ก็มีอยู่สองคนค่ะ มีพารูรุจังกับจุนคุง”
“ทำไมถึงมีแค่นั้นล่ะคะ?”
ยูกิถามด้วยความสงสัย เพราะเด็กหน้าตาน่ารักอย่างมายุไม่น่าจะมีเพื่อนน้อยขนาดนี้
“มายูยุไม่ค่อยพูดคุย หรือสุงสิงกับใครค่ะ พารูรุนิสัยคล้ายกัน แต่เย็นชากว่า เราสองคนเลยไม่ค่อยมีเพื่อน แต่ที่สนิทกัน เพราะเราเหมือนกัน ส่วนจุนคุงเป็นคนอารมณ์ดี ร่าเริง เป็นมิตร เรียนดี กีฬาเด่น หน้าตาดี สาว ๆ เลยชอบเขาเยอะค่ะ”
“ดูท่าทางมายูยุจะชอบจุนคุงมากเลยนะคะ พูดสรรพคุณของจุนคุงเยอะกว่าพารูรุอีก”
ยูกิพูดพร้อมกับแอบทำหน้าหงุดหงิดเล็กน้อย
“ไม่ใช่นะคะ มายูยุไม่ได้ชอบจุนคุง มีแต่จุนคุงที่ชอบตามติดมายูยุ”
มายุปฏิเสธพร้อมกับส่ายหัวไปมา
“ตามติดขนาดไหนคะ?”
ยูกิถามด้วยความสงสัย
“ก็ตามติดจนคนเข้าใจผิดคิดว่าเป็นแฟนกันค่ะ”
“อ้อ…นอนเถอะจ๊ะ เดี๋ยวจะกลายเป็นหมีแพนด้านะคะ~”
ยูกิพยักหน้าด้วยความเข้าใจ ก่อนจะบอกมายุให้นอน เพราะมันค่อนข้างดึกมากแล้ว เด็กน้อยจึงพยักหน้าตอบ แล้วล้มลงตัวนอนพร้อมกับคนอายุมากกว่า
“ยูกิริน…”
“หืม??? มีอะไรคะ?”
“ฝันดีนะคะ”
มายุยิ้มกว้างให้แล้วหลับตาลง เพื่อเข้าสู่นิทรา ยูกิจึงยกตัวขึ้นเล็กน้อยแล้วก้มลงหอมแก้มใส
“ฝันดีเช่นกันค่ะ”
————————————————————-
“เมื่อคืนแกเกือบกดเด็กเลยเหรอ!?”
มัตสึอิ เรนะ เพื่อนสนิทในกลุ่มอีกคนร้องออกมาด้วยความตกตะลึง หลังจากยูกิเล่าเรื่องราวเมื่อคืนเสร็จ ซึ่งทำให้คนในร้านคาเฟ่ในห้างที่พวกเธอชอบมาถึงกับหันมามองด้วยความสงสัย
“แกจะเสียงดังหาพระแสงอะไรวะ!? เบา ๆ สิเฟ้ย!”
ยูกิร้องห้ามเพื่อนสนิทด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อ
“โทษที ๆ ก็คนมันตกใจอ่ะ ไม่คิดว่าเพื่อนสนิทตัวเองจะมีรสนิยมเหมือนกัน”
“ไม่มีทาง ฉันไม่มีทางเป็นโลลิค่อนตามแกเด็ดขาด”
ยูกิปฏิเสธเสียงแข็ง แต่เรนะก็ทำหน้าเหมือนไม่เชื่อในคำพูดของร่างสูงอยู่ดี
“จ้า ๆ อยากจะบอกอะไรให้รู้ไว้นะว่ากินเด็กแล้วเป็นอมตะนะขอบอก~ ห่างกันตั้งสิบปี โค – ตะ – ระ อมตะเลยวะ อร้าย~ อิจฉา~”
เรนะพูดพร้อมกับบิดตัวไปด้วยท่าทางเขินอายจนยูกิถึงกับทำหน้าเบื่อหน่ายใส ก่อนที่สายตาอันกว้างไกลของเรนะจะดันไปเห็นอะไรบ้างอย่าง
“เฮ้ย? นั้นแฟนแกหนิ?”
เรนะชี้นิ้วไปที่หนุ่มสาวคู่หนึ่งที่กำลังกอดแขนเลือกซื้อเสื้อผ้ากันด้วย ท่าทางกระหนุงกระหนิง ซึ่งยูกิก็หันไปตามที่เพื่อนสนิทชี้พร้อมกับเพ่งสายตามอง ก่อนจะทำหน้านิ่งคิ้วกระตุก
“นอกใจฉันอีกแล้วนะ ซาเอะคุง…”
————————————————————-
จบไปแล้วกับตอนแรก ขอบอกกับซาเอะคุงว่าอาเมน…
เปิดตัวเฮียเระอย่างเป็นทางการกับความโลลิค่อนของพี่เขา
ส่วนพี่กรก็เกือบได้ไอคุก ๆ แล้ว 5555555
เรื่องราวพี่เลี้ยงยูกิสิบแปดกับเด็กน้อยมายุแปดขวบจะเป็นอย่างไร
ตอนหน้าคู่แข่งคนสำคัญของพี่เลี้ยงยูกิกำลังจะมากับผู้ปราบยัยจอมอ้อยกำลังจะมา
TBC.นะครัชชชชชชช
คาชิวากิซังนี่ถือคติรุกมา รุกกลับสินะ อืม~
ไม่ต้องห่วงนะครับ คาชิวากิซัง เสี่ยงคุกแน่นอนครับ
ปากแข็งบอกไม่โลลิ สักพักเดี๋ยวก็โลลิเองแหละ 55555
555 เปิดมาแค่ตอนแรก พี่กรก็เห็นคุกอยู่ร่ำไรซะและ
ส่วนมิลกี้นี่ก็อีกคน นี่เธอไปสอนอะไรเด็กเนี่ย
ส่วนเฮียนี่ก็กินเด็กไม่เปลี่ยน 555 ยูกิมีเพื่อนไปนอนคุกด้วยแหะคาชิวากิซังนี่ถือคติรุกมา รุกกลับสินะ อืม~
ไม่ต้องห่วงนะครับ คาชิวากิซัง เสี่ยงคุกแน่นอนครับ
ปากแข็งบอกไม่โลลิ สักพักเดี๋ยวก็โลลิเองแหละ 55555แค่คาบเส้นค่ะ แต่อาจจะได้ซื้อของไปเยี่ยม 555555 พี่เขาอาจจะอายเลยปากแข็ง 555555
555 เปิดมาแค่ตอนแรก พี่กรก็เห็นคุกอยู่ร่ำไรซะและ
ส่วนมิลกี้นี่ก็อีกคน นี่เธอไปสอนอะไรเด็กเนี่ย
ส่วนเฮียนี่ก็กินเด็กไม่เปลี่ยน 555 ยูกิมีเพื่อนไปนอนคุกด้วยแหะเริ่มเห็นแสงแล้วค่ะ 55555
สอนเรื่องอ้อยค่ะ//โดนมิ้ลค์กี้ตบ
เพื่อนกันไม่ทิ้งกันค่ะ//โดนเฮียตบต่อยูกิเอ้ยยยยย //// อยากกินอะไรมั้ยเดี๋ยวซื้อมาฝากนะ/// ว่างเมื่อไหร่เดี๋ยวจะมาเยี่ยมนะ ทำตัวดีๆกับผู้คุมอย่าดื้อล่ะ //// เดี๋ยวๆๆๆๆ ซ้อมก่อน ไว้เดี๋ยวไปใช้จริงทีหลัง /// เจอยูกิ sky kick
มิ้ลสอนอะไรเด็กคะ5555
กิรินคุกๆๆๆๆๆๆใจเย็น