[One Shot] All Good – Jurina,Rena – 9/3/16
สองมือของฉันที่กอบกุมมือของเธอเอาไว้ แววตาที่จ้องมองไปที่นัยน์ตาของเธอด้วยความรู้สึกเหนื่อยล้าอาลัย บีบมือเธอเบาๆ เพื่อหวังให้เธอได้รับความอบอุ่นที่พยายามจะถ่ายทอดให้….และหวังให้เธอเปลื่ยนใจ
แต่เธอ….
กลับหลบสายตา
นาทีนั้นฉันรู้แน่แท้แล้วว่าเธอคงไม่เปลี่ยนใจ
ฉันค่อยๆ ปล่อยมือเธอช้าๆ จนมือของเธอกลับไปเป็นอิสระ
“ถ้าหากว่ามันเป็นความต้องการของเธอ…ฉันก็คงทำอะไรไม่ได้” ฉันพยายามเปล่งเสียงของตัวเองออกมาอย่างยากลำบาก “ขอให้เธอโชคดีนะ…เรนะ” ลำบากที่ต้องเอ่ยอวยพรเธอทั้งๆ ที่ในใจแตกเป็นเสี่ยงๆ
“ขอโทษนะ….” ประโยคสุดท้ายที่เธอเอ่ยออกมาก่อนจะหันหลังเดินจากไปอย่างไม่เหลือความรู้สึกอะไรไว้ซักนิด
“ไม่…..” ก้มหน้ายอมรับความเป็นจริงที่เธอจากไป พยายามไม่มองแผ่นหลังของเธอที่ค่อยๆ หายลับไป
ไม่ต้องขอโทษ…เพราะคิดว่าสิ่งที่เธอเลือกนั้นไม่ผิด
ติ๊ด ติ๊ด… ติ๊ด ติ๊ด……..
เสียงนาฬิกาข้อมือเครื่องหรูดังปลุก ทั้งๆ ที่ไม่เคยคิดจะอยากให้เสียงอะไรมารบกวนเวลาพักผ่อน มันคงจะเป็นความเคยชินจนติดเป็นนิสัย…
ความรู้สึกปวดหนึบที่ขมับแล่นขึ้นมาจนไม่อยากจะลืมตา
“อื้ออออ….” ยกมือที่ไม่ค่อยจะมีเรี่ยวแรงขึ้นปิดตาตัวเองไว้ซักพักก่อนจะเลื่อนลงมาที่ปากพร้อมกับลืมตาขึ้น
มองจ้องไปที่เพดานสีขาว อย่างนึกคิดกับสิ่งที่เพิ่งจะเห็นจากการหลับไหล
ฝัน…แบบนี้อีกแล้ว
ถึงจะบอกว่าฝันแต่แท้จริงแล้วมันคือความจริงที่เกิดขึ้นไปเมื่อสองปีก่อน เฝ้าแต่ฝันถึงเรื่องเดิมๆ พยายามจะทำให้ตัวเองลืมแต่ยิ่งลืมมันก็ยิ่งจำ
ดื่มเหล้าเพื่อลืม? ไม่… ไม่ได้ดื่มเพื่อลืม แต่ดื่มเพื่อที่จดจำแล้วระบายมันออกมาให้หมด ตอนดื่มมันก็รู้สึกดีหรอก แต่หลังจากนั้น
มันนรกชัดๆ…
ลุกขึ้นนั่งหย่อนขาลงจากเตียง
เคร้ง!
เสียงของวัตถุแข็งๆ ล้มลงเมื่อเท้าไปสะกิดโดนมัน ก้มลงมองวัตถุนั้นด้วยสายตาพล่ามัว แล้วก็พบกับขวดสีน้ำตาลใสล้มจนเกลื่อนห้องไม่ต่ำกว่าสิบขวด
“อ่า…….” ยกมือขึ้นเกาหัวแรงๆ แล้วเดินเซเข้าห้องน้ำไป
มันจะมีซักวิธีบ้างไหมที่พอจะทำให้ลืมเรื่องเก่าๆ ถามว่าอยากจำไหม….ก็อยาก แต่ถามว่าอยากลืมไหม….ก็อยาก เคยคิดจะหาใครซักคนเข้ามาเติมเต็ม อืมมมม ไม่ใช่แค่คิด แต่ลองแล้ว
ไม่ไหว…
เพราะอะไรรู้ไหมถึงไม่ไหว
เพราะตอนที่กำลังจะมีอะไรกันนั้นดันเผลอเรียกชื่ออีกคนน่ะสิ โดนตบจนหน้าหัน…บ้าชะมัด
สุดท้ายเลยเลือกที่จะระบายกับสิ่งที่เรียกว่า…แอลกอฮอล์หรือเหล้านั่นแหละ ถามถึงเพื่อน? ก็มีเยอะแยะ
เก็บห้องจนเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เดินไปที่ตู้เย็นก่อนจะเปิดแล้วหยิบเบียร์ออกมาสองกระป๋องแล้วเดินไปที่โซฟาห้องนั่งเล่น
ป๊อก…ซ่า
กระดกน้ำขมๆ ลงคออย่างกระหายพลางเปิดทีวีไล่ช่องไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีจุดหมาย ในใจก็เอาแต่คิดถึงเธออยากจะรู้เรื่องราวของเธอว่าเธอเป็นอย่างไรบ้าง…
อาจจะเหงา อาจจะเศร้าในบางทีอาจจะเผลอคิดถึงเธอบางนาที แต่ฉันก็รู้ว่าเธอคงจะสบายดีส่วนฉันยังคงเหงามาหลายปี ตอนนี้เธอจะอยู่ที่ไหน เธอจะคิดถึง ฉันบ้างไหม และข้างๆ ของเธอจะมีใคร เธอจะเหงาเหมือนกับฉันบ้างไหม
พอคิดถึงตรงนี้ก็เอื้อมมือไปหยิบมือถือเครื่องหรูมากดดูเบอร์ของเธอที่ไม่รู้ว่ายังใช้อยู่หรือเปล่า เลื่อนขึ้นเลื่อนลงอยู่อย่างนั้น อยากจะโทรแต่ก็ไม่กล้า อยากจะส่ง
ข้อความก็กลัวว่าจะไม่ใช่เบอร์เธอ
ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีคนมาทำให้รู้สึกเสียศูนย์ขนาดนี้ รู้สึกไม่เป็นตัวเอง
พร่ำบอกตัวเองเสมอตั้งแต่ที่เธอทิ้งไปว่าแค่นี้ไม่ตายหรอก ทนได้ อยู่ได้ ก็แค่สิ่งต่อไปที่จะมาอยู่ข้างๆ นั้นไม่ใช่เธอแต่เป็นความเหงา…
คิดหาช่องทางการติดต่อเธอมาหลายปี ทางที่ดีที่สุดก็คือ เมล์ แต่ก็ไม่เคยกล้าจะส่งหาเธอ กลัวหลายๆ อย่าง กลัวว่าเธอจะไม่ตอบ กลัวว่าจะทำให้เธอกับเขาคนนั้นผิดใจกัน
แต่…วันนี้ฉันทนความคิดถึงไม่ไหวแล้ว
[เฮ้….ขอโทษนะ นี่ใช่ มัตสึอิ เรนะ หรือเปล่า?]
งี่เง่าชะมัด….ส่งไปแบบนั้นเธอคงตอบหรอก
สบถด่าตัวเองในใจพลางโยนมือถือลงไปบนโต๊ะจนเกิดเสียงแล้วยกกระป๋องเบียร์ดื่ม
ครืดดดด
เสียงสั่นครืดคราดของมือถือทำให้ต้องวางประป๋องเบียร์ลงแล้วคว้ามือถือขึ้นมาดู แล้วก็ต้องตาโตออกมาอย่างตกใจ หัวใจที่เหมือนจะหยุดเต้นก็กลับมาเต้นอีกครั้ง
[ค่ะ ใช่ค่ะ มีอะไรหรือเปล่า?]
นี่เป็นประโยคธรรมดาๆ ที่เธอตอบกลับมา แต่ว่าสำหรับฉัน….แค่นี่มันก็วิเศษ
[จำฉันได้หรือเปล่า?….]
ฉันถามกลับไปหวังว่าเธอจะจำฉันได้
[อืม…จำได้สิ จูรินะ]
เธอ…จำฉันได้
รู้สึกเหมือนน้ำตาจะไหล…
ฉันอยากตอบกลับไปว่าฉันไม่เคยลืมเธอได้เลย ไม่ว่าจะทำอะไรอย่างไรก็ไม่สามารถจะลบเธอออกไปจากใจได้เลย อยากจะเจอแค่ไหนก็ไม่มีทางได้เจอ อยู่กับเขามีความสุขดีไหม ถ้าเธอเกิดเหงาขึ้นมาเมื่อไหร่ก็กลับมาได้นะ ฉันรอเสมอ
แต่สิ่งที่ฉันทำได้ก็แค่…
[อ่า…สบายดีไหม?]
ฉันทำได้แค่นั้น…
[อืม…สบายดี เธอล่ะ]
ไม่…ฉันไม่สบายซักนิดเลยตั้งแต่ที่เธอไป
[อื้อ…สบายดี ^_^]
มันไม่ได้ดั่งใจซักนิด..ไม่ใช่ไม่ได้ดั่งใจ แต่มันไม่สามารถจะตอบแบบนั้นได้ต่างหาก
[นี่จูรินะ… ไหนๆ เธอก็ติดต่อมาหาฉันแล้วฉันมีอะไรจะบอก ฉันอยากบอกนานแล้วแต่ฉันกลัวว่าเธอจะยังโกรธฉันอยู่… ฉันดีใจนะที่เธอยังส่งข้อความมา ดีใจมากๆ ที่เรายังเป็นเพื่อนกันได้ …ฉันกำลังจะแต่งงาน ฉันอยากให้เธอมานะ]
แต่งงาน…
อ่า…น้ำตามันมาจากไหนกัน…
คำที่ทำให้เจ็บรองจากคำว่ายังเป็นเพื่อนกันได้ ก็คือแต่งงาน….ฉันไม่น่า
ไม่น่าติดต่อไปหาเธอเลยจริงๆ
หลังจากวันนั้นสองวันที่เราคุยกัน ฉันก็ได้รับการ์ดเชิญไปงานแต่งของเธอ
ฟุรุคาว่า ไอ ❤ มัตสึอิ เรนะ
ฟุรุคาว่า..คงเป็นนามสกุลของเขา เขาคงดีจริงๆ เธอจึงเลือกฝากหัวใจไว้ที่เขา
ทำไม?…. ฉันถึงมา ฉันมายืนอยู่หน้าโบสถ์ทำไม
คิดไปก็เท่านั้น เป่าลมออกจากปากแรงๆ แล้วเดินเข้างานไป ทุกคนกำลังนั่งสงบเสงี่ยมแต่สีหน้าท่าทางก็เปี่ยมไปด้วยความยินดี ฉันเลือกเดินไปนั่งแถวหลังสุดพลางจ้องมองไปที่หน้าพิธี มองเธอกับเขาที่ยืนยิ้มให้กันด้วยความรู้สึกเจ็บปวด กำมือตัวเองจนเล็บจิกเข้าไปอย่างอดกลั้น
ทำไมฉันต้องมานั่งมองภาพบาดตาตัวเองแบบนี้
เธอกับเขากำลังจะจูบกัน
ฉันไม่สามารถทนดูอยู่ได้จึงเลือกที่จะวางกล่องของขวัญที่เตรียมมาให้เธอไว้ที่ที่ฉันนั่งแล้วเดินออกไปอย่างเงียบๆ
เดินออกมาได้ซักพักก็มาหยุดยืนที่ริมฟุตบาทริมถนนตรงทางม้าลาย รอสัญญาณไฟเพื่อข้ามไปอีกฝั่ง ในขณะที่รอก็ล้วงเอาบุหรี่ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ
คาบเอาไว้แล้วจุดไฟ ไม่ทันที่ไฟจะติด ก็มีมือของใครซักคนฉวยบุหรี่ออกจากปากไป ฉันหันไปมองอย่างรวดเร็วด้วยความรู้สึกไม่พอใจ กำลังจะอ้าปากต่อว่าก็ต้องเงียบไป
“มันไม่ดีต่อสุขภาพนะคะ…บุหรี่น่ะ” น้ำเสียงของเธอช่างหวานเหมือนกับใบหน้า วินาทีนั้นฉันไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะสามารถใจเต้นกับคนอื่นได้ที่ไม่ใช่เรนะ
ฉันไม่กล้าจะต่อว่ากลับไป จึงทำได้เพียงชักสีหน้าไม่พอใจ
“ยุ่งน่า…” บ่นเบาๆ อย่างสับสนกับรอยยิ้มของเธอ
บางทีการเปิดรับใครซักคนเข้ามาบ้างมันก็คงไม่เสียหาย ใจที่มันเจ็บช้ำจะได้กลับมามีชีวิตชีวาอีกซักที
ฉันคงต้องเริ่มต้นใหม่ซักที…
END.
………………………………………………………..
เหอๆๆ ฟิคอะไรเนี่ย เป็นวันช็อตที่ชั่ววูบจริงๆ
เครียดดดด!!!
หนูจูทำถูกแล้วค่ะลูกที่จะเปิดรับคนอื่นเข้ามาในชีวิต T T
ยึดติดกับเรนะไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรอีก นางหมดรักแล้ว แล้วก็มีผั-แล้วด้วย เราล่ะสงสารหนูจูจริงๆ…
หาแฟนใหม่ดีที่สุดค่ะจู ไหนๆวงก็เปิดโอกาสให้แล้วจงใช้มันให้คุ้มค่าค่ะ!! *นอกเรื่องไปนิด*
สงสารจูอ่ะ แต่ทำไงได้ คนมันหมดรักแล้ว
ถือว่าจูเป็นคนดี(มาก)เลยนะ ที่ไม่รั้ง ไม่โวยวาย
ยอมปล่อยเรนะไปแต่โดยดี(แม้เราอยากให้ทำตรงข้ามตามที่พูดมาก็เถอะนะ) ไม่ทำให้ลำบากใจ
ป.ล.อยากรู้จัง ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ขอมโนว่าเป็นฮจจังละกันนะ หุหุ
อ้าวตายละ one-shot เหรอเนี่ย 55555
กำลังสนุกๆ เลยอ่ะ ค้างเฉย 555 จูจะไปเริ่มใหม่กับใครเนี่ยยยย เอาไปจิ้นต่อเองก็ได้ค่ะ ; ;
ชอบความดราม่านี้อ่ะ >_>
ไรต์ครับ เค้าอย่าอ่านต่ออะ!!! <<< ส่งสายตาอ้อนวอนสุดๆ ปล่อยเระไปเราอยากรู้ว่าใครกันที่มาทำให้จูใตเต้นแรง