[SF] UFO of Love ศรรักจากต่างดาว? > UFO ลำที่ 2 < {MadoSaku} 040914
[SF] UFO of Love ศรรักจากต่างดาว? {MadoSaku}
(ภาพประกอบฟิค //ขี้เกียจตกแต่งเลยออกมาแบบเรียบๆ ฮ่าา)
> INTRO <
‘หุ่นยนต์มนุษย์เทียมหมายเลข 1648 มาพบท่านผอ.ที่ศูนย์บัญชาการด้วยคะ’ เสียงประกาศดังไปทั่วดาวอากิฮาบาระเรียกความสนใจจากประชากรในชุดยูนิฟร์อมสีเงินเป็นอย่างมาก
‘หมายเลข1648 ท่านผอ.เรียกเธอแหนะ’ เด็กผู้หญิงในชุดยูนิฟร์อมสีเงินลอย(?)มาเรียกเด็กผู้หญิงในชุดเดียวกันด้วยสายตาเรียบๆ
‘งั้นหรอ? ขอบใจนะ หมายเลย1748’ เด็กผู้หญิงที่ถูกเรียกตอบรับก่อนจะยิ้มให้แบบมึนๆและลุกไปที่ยานพาหนะทรงกลมไร้ล้อพร้อมกับขึ้นแล้วบินไปทันที(?)
ณ ศูนย์บัญชาการดาวอากิฮาบาระ
‘มาแล้วหรอ? หมายเลย1648?’ เสียงเรียกทักอันทรงอำนาจของผู้เป็นผอ.ทำเอาคนถูกเลขสะดุ้ง แต่… สะดุ้งไม่พอยังสะดุดขาตัวเองล้มก้นกระแทกกับพื้นเหล็กเย็นเฉียบอีกน่ะสิ!?
‘โอ้ยยยยยย~’ เด็กสาวร้องโอดครวญลูบก้นตัวเองอย่างเจ็บปวดก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นอย่างยากลำบาก
‘เธอยังซุ่มซ่ามเหมือนเดิมเลยนะ… เฮ้ออ~’ ผอ.ถอนหายใจกับความซุ่มซ่ามของเด็กสาวอย่างปลงๆ
“แห่ะๆ ว่าแต่… ท่านผอ.เรียกฉันมาทำไมหรอคะ?”เด็กผู้หญิงคนเดิมถาม
“ฉันอยากให้เธอไปพัฒนาเทคโนโลยีที่โลกมนุษย์กับสืบเรื่องราวต่างๆของมนุษย์เพื่อเพิ่มหลักสูตรการศึกษาในประเทศเราน่ะ เทคโนโลยีที่นู้นล้าสมัยจริงๆ ฉันทนดูต่อไม่ไหวล่ะ เป็นคำขอร้องจากมาเอดะ อัตสึโกะแฟนฉันเอง =3= เมื่อเธอไปถึงที่นู้นเธอจะดูแลเธออย่างดี” เมื่อท่านผอ.พูดจบก็ทำให้เด็กผู้หญิงจอมซุ่มซ่ามยืนแข็งทื่อไปชั่วขณะ
“ที่โลกมนุษย์มีคนรู้เรื่องดาวของเราเพียง3คน คนแรกคือแฟนฉัน , โอตะ ไอกะ แฟนผู้คุมเขตฮากาตะ และ โอชิมะ ยูโกะแฟนเลขาฉัน 3คนนี้จะช่วยจัดการปลอมแปงเอกสารต่างๆให้เธอได้เข้าเรียนเหมือนมนุษย์ปกติและพัฒนาเทคโนโลยีที่นู้น เธอต้องไปอยู่ที่นู้นเป็นเวลา2ปี… ฉันเตรียมยานUFOไว้ให้แล้ว เธอเตรียมตัวไปตอนนี้เลยนะ…” ผอ.อธิบายยาวเหยียดก่อนจะเดินออกจากห้องไปอย่างสบายใจปล่อยให้เด็กผู้หญิงจอมซุ่มซ่ามกระพริบตาปริบๆด้วยความหงุนงง?
“เอ๋!!!!!????? ว่าไงนะ!!!!?????”
##################
talk :
โอ้ชชชชช! เปิดให้รกๆ (?) เรื่องนี้เกิดมาจากการที่ไรท์ดูคอนคิวชูของhkt48
และนึกขึ้นได้ว่า… ในบอร์ดไม่มีฟิคมนุษย์ต่างดาวเลยนี่น่า? เลยเปิดซะเลย แต่ไม่รู้ทำไมถึงเป็นคู่นี้ ><
ปล.ท่านผอ.คงไม่ต้องบอกนะว่าเป็นใคร อิอิ
INDEX :
UFO ลำที่ 1
UFO ลำที่ 2
UFO ลำที่ 3
————–
1648 ซาจังสินะ ซุ่มซ่ามดีจังเลย -.-
ผอ.ซัซซี่~
UFO ลำที่ 1
‘อุณหภูมิ 29องศา ความดันอากาศปกติ ออกซิเจนในอากาศปกติ อืมมม… คงต้องหาที่ลงจอดแล้วซินะ…’
สวัสดี ฉัน ‘หุ่นยนต์มนุษย์เทียม หมายเลข1648’ ยังไม่มีชื่อ มาจากดาวอากิฮาบาระ ฉันมากับพวกหุ่นยนต์ด้วยกันอีก7คน คือ หมายเลข 0148 เปรียบเสมือนพี่สาวสุดที่รักของฉันเลย ทุกคนมักจะเรียกล้อเลียนเธอว่า ‘ขุ่นแม่’ หมายเลข 0248 จอมวายร้ายที่สามารถตกหัวใจทุกคนได้ด้วยรอยยิ้มสุดน่ารัก หมายเลข 1748 ฉันเห็นเธอเป็นน้องสาวแท้ๆเลยละ จอมตะกละที่โดนบ่นประจำเรื่องการกินอาหารเพราะชอบไปสวาปามอาหารคนอื่น =__= หมายเลข1848 น้องเล็กประจำกลุ่ม มักจะเงียบตลอดเวลาจนใครๆก็คิดว่าลืมใส่ระบบการสื่อสารด้วยตัวเองตอนสร้างรึเปล่า? สุดท้ายพวกพงคตสึสุดด่อย หมายเลข1148 ยัยคนที่จะน่ารักก็โครตน่ารักจะรั่วก็ราวกับคนละคน ยัยMที่ใครก็มักจะมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ? หมายเลข1448 ยัยคน(?)จริงจังเกินเหตุ และ หมายเลข1548 ยัยนี้ด่อยทุกอย่างและมีความหัวดื้ออยู่ในตัว พงคตสึของแท้เลย =__=
“ทุกคนอยู่ที่นี้เราต้องมีชื่อนะ?” หมายเลข0148พูดขึ้นก่อนจะหยิบหนังสือตั้งชื่อของชาวโลกขึ้นมาดู
“ฉันว่าฉันชอบ หิมะ(ยูกิ) งั้นชื่อ ยูกิและกัน ^__^ ต่อจากนี้เรียกฉันว่ายูกินะ”หมายเลข0148พูดก่อนจะกดปุ่มที่บริเวณปลอกคอเหล็กของตัวเอง
เพื่อให้เปลี่ยนเป็นชุดวันพีชลายลูกไม้สีขาวกับส้นสูงสีดำแบบที่พวกมนุษย์ชอบใส่ ทุกคนมองชุดที่ยูกิรินใส่ก่อนจะทำหน้าแหวะๆออกมา?
“อะไรกัน? ทำหน้ายังงั้นกันทำไม?”ยูกิเบิกตากว้างเพื่อทักทวง
“ก็ไม่เคยใส่นี่น่า เราอยู่ที่ดาวอากิฮาบาระก็ใส่แต่ชุดยูนิฟอร์มสีเงินเพื่อความคล่องตัวตลอด”หมายเลข0248พูดก่อนจะกดตามบ้าง คราวนี้เป็นชุดกางเกงขาสั้นสีน้ำตาลไหม้กับเสื้อยืนตัวใหญ่ๆหลวมๆมีเสื้อกล้ามสีดำปกปิดด้านใน หมวกสีขาวสะอาดและรองเท้าผ้าใบวัยรุ่นสีขาวชมพู
“เฮ้ออ~ มันก็ใส่สบายอยู่หรอกแต่ไม่คุ้นเลยแหะ? ฉันจะชื่อไรดีอะยูกิ?”หมายเลข0248เริ่มเปลี่ยนศัพนามเพื่อให้คุ้นชินเร็วๆก่อนจะหยิบหนังสือตั้งชื่อมาดูและมองไปที่ชื่อแรกสุดเพราะขี้เกียจเลือก
“มิยูกินี่แหล่ะ ขี้เกียจเลือก หมายเลข1648เธอมาเลือกได้แล้ว” เสียงเรียกของมิยูกิทำเอาหมายเลข1648สะดุ้งเช่นเคย แต่…
ปึก! โครมมมมม!!!!
“ฉิบหายแล้วไง…” หมายเลข1748อุทานเบาๆพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ส่วนคนที่เหลือก็อ้าปากค้างด้วยความตกใจ
“โอ้ยยยย! เจ็บๆๆๆๆๆ อะไรมาขัดขาเนี้ย!”หมายเลข1648หันไปมองต้นเหตุที่ทำให้เธอล้มหัวทิ่มอย่างโมโหแต่พอเห็นเท่านั้นแหล่ะ… ถึงกับใบ้กินไปเลยทีเดียว
“กรี๊ดดดดดดดด!!! ตายๆๆๆๆ แย่แล้วๆ สายควบคุมการวาปขาด! แถมตอนหมายเลข1648ล้มหัวยังไปกระแทกโต๊ะควบคุมแก้วน้ำที่วางอยู่ก็หกรดแผงควบคุมยานอีก ยัยตัวซวย! T^T” มิยูกิพูดพล่างเขย่าคอตัวต้นเหตุรัวๆ ส่วนตัวต้นเหตุนะหรอ? ช็อกจนสลบไปแล้ว!
ตื้ดๆ ตื้ดๆ ตื้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดๆ!!!!!
ยานUFOเริ่มหมุนแกว่งไปทั่วบริเวณกว้าง ก่อนจะเริ่มมีเสียงแปลกๆดังไปทั่วยาน ทุกคนเริ่มหาที่ยึดเกาะส่วนหมายเลข1648ที่สลบไปก็โดนมิยูกิลากไปหลบใต้โต๊ะควบคุม และมิยูกิก็ยังคงเขย่าร่างไร้สติของหมายเลข1648ต่อไปเพราะสติแตก(?)
“ตื่นๆๆๆๆๆ ตื่นสิโว้ยยย!!!!” มิยูกิเริ่มใช้เท้ายันท้องตัวต้นเหตุรัวๆอย่างร้อนลน
“อิมิ! อย่าทำน้อง!!!”ยูกิที่หลบอยู่แถวๆนั้นรับรู้ถึงชะตากรรมน้องตัวเองเมื่อฟังจากเสียงโวยวายของมิยูกิจึงตะโกนด่ากลับไป
“มิพ่อง! มิยูกิ! เรียกเต็มๆดิ!”มิยูกิหันไปตะโกนด่ากลับ
“มันใช่เวลาต้องทะเลอะกันไหมเนี้ย!?”แทนที่จะเป็นเสียงยูกิตอบกลับแต่ดันกลายเป็นคนที่มิยูกิพยายามใช้เท้าปลุก(?)เมื่อกี้พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังอยู่ข้างๆซะงั้น
“เอ้า! ตื่นแล้วทำไมไม่ลุกมาคุยตั้งแต่แรก!”มิยูกิเริ่มเขย่าอีกครั้ง
“จริงๆยังไม่ตื่นหรอก ละเมอ~”หมายเลข1648พูดก่อนจะล้มตัวลงนอนอีกครั้ง…
“อิบ้า! ตื่นนนนนนนน!!!!”คราวนี้ดันไม่ใช่มิยูกิที่โวยวายแต่กลายเป็นยูกิที่วิ่งมากระทืบ(?)หมายเลข1648แทน ส่วนมิยูกิก็ได้แต่นั้งอ้าปากค้าง
ปังงง!!!!!!
เสียงยานไปชนเข้ากับอะไรสักอย่างพร้อมกับแรงสั่นสะเทือนที่แรงพอทำให้ทุกคนที่อยู่บนอยู่กลิ้งไปมา(?)ได้ แต่… ถ้าเป็นมนุษย์คงสลบไปแล้ว (ถึกสินะ 55 -ไรท์) ทุกอย่างดูสงบไป ยานUFOลำใหญ่หยุดนิ่งไร้การสั่นสะเทือน ทุกคนค่อยๆยันตัวลุกขึ้นก่อนจะกดเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เป็นแบบที่มนุษย์เขาใส่กันและมองลอดหน้าต่างยานเพื่อเช็คว่าอยู่ที่ไหน?
“เหมือนเราจะอยู่กลางทะเลนะคะ” หมายเลข1448พูดพล่างลูบคางตัวเองเบาๆอย่างครุ่นคิด ก่อนที่ทุกคน(ยกเว้น1648)ก็เดินออกมาตรงระเบียงยาน
“งั้น… เราคงต้องเปลี่ยนยานเป็นเรือสินะ”ยูกิพึมพำเบาๆ
“เอ่ะ? เปลี่ยนได้ด้วยหรอ?”มิยูกิทำตาวาวเหมือนกับได้ของเล่นชิ้นใหม่พร้อมกับเกาะแขนยูกิอย่างอยากรู้อยากเห็น
“หึ… ไม่ เปลี่ยนไม่ได้หรอก…”
พรืดดดด!!! (เสียงทุกคนหัวทิ่ม)
“แล้วจะพูดทำไม!?” มิยูกิหน้าหน้าราวกับจะงาบหัวยูกิก่อนจะกระโดดเกาะหลังยูกิและงับหัวจริงๆ!?
“ม่ายยยยยย!!!”ยูกิร้องโหยหวนก่อนจะวิ่งไปมาเพื่อสลัดมิยูกิออกแต่…
“งืมมมม…. เกิดอารายขึ้นหร – ”
ปึก! ตู้มมมมม!!! ซ่า~
“นี่ๆ 1748พี่ยูกิกับพี่มิยูกิตกลงไปแล้วอะ…” 1448 พูด
“อืม… ไม่โผล่ขึ้นมาแล้วด้วย…” ………. หมายเลข 1748ตอบ
“อะเร่ะ? เมื่อกี้ฉันชนอารายหรอ?” 1648ที่เหมือนเพิ่งจะตื่นหันมาพูดกับทุกคนพล่างขยี้ตาจนทุกคนตกอยู่ในความเงียบ…
“ ยัยตัวซวยยยยยยยยยย!!!!!!!!! ” ทุกคนพร้อมใจตะโกนใส่1648ก่อนจะนั้งกุมขมับกับความเอ๋อและซุ่มซ่ามของยัยหุ่นยนต์นี่ ก่อนจะวิ่งไปเกาะขอบราวระเบียงเพื่อมองหาบุคคลสูงอายุทั้งสอง(?)
“น่าๆ เดี๋ยวพวกพี่เขาก็ขึ้นมา… มาตั้งชื่อกันดีกว่านะ แหะๆ” 1648แก้ตัวก่อนจะหยิบหนังสือตั้งชื่อมาเปิดดู ทุกคน(ที่เหลือ)จึงเดินมาดูด้วย
“ฉันเอา… เรียวฮะนะ”หมายเลข 1548พูด ก่อนจะเดินไปก้มดูยูกิและมิยูกิที่ตกลงไปตรงระเบียง
“งั้นฉัน…. นานะ! โอเคนะ ฉันไปดูพี่ยูกิกับพี่มิยูกิก่อนดีกว่า” หมายเลข 1448พูดก่อนจะเดินไปดูบ้าง
“หนู มิคุนะ…” หมายเลข1848ที่ไม่รู้จะทำอะไรดีเลยเดินไปดอมๆมองๆดูยูกิกับมิยูกิเช่นกัน
“พี่1148ไม่ต้องเลือกนะ ฉันว่าพี่ชื่อฟูโกะเนี้ยแหล่ะพี่เลือกนานเสียเวลา ส่วนหนูเมรุละกัน”หมายเลข1148ทำถ้าจะค้านแต่โดนหมายเลย1748ปิด
ปากและลากไปตรงระเบียงทันที
“โถ้วววว ไม่มีใครสนใจฉันเลย~ งั้นฉันเอา ‘ซากุระ’ ดีกว่า~ เป็นดอกไม้ >< (?)” หมายเลข1648พูด(คนเดียว)ก่อนจะเหลือบไปเห็นปุ่มอะไรบางอย่าง….
TBC.
#######################
talk :
มนุษย์ต่างดาวหุ่นยนต์ด่ากันได้ด้วย!????
ช่างเถอะ จินตนาการ~ 55555
ซาจังเจอปุ่นอะไรอีกล่ะ? ฮ่าาาา
UFO ลำที่ 2
‘ยินดีตอนรับทุกท่านเข้าสู่การแข่งขันวินเซิร์ฟหญิงประจำภูมิภาคคิวชูระดับมัธยมปลาย รอบชิงชนะเลิศระหว่าง ดาวรุ่งมาแรงอดีตแชมป์วินเซิร์ฟระดับประถมปลายที่ก่อนจะกลับมาเล่นวินเซิร์ฟอีกครั้งเธอได้ผลั่นตัวไปเรียนเปียโนมากว่า4ปี ‘โมริยะสุ มาโดกะ’ อีกคน แชมป์การแข่งขันวินเซิร์ฟเมื่อปีที่แล้วการแข่งขันระดับมัธยมปลายครั้งสุดท้ายของเธอๆจะคว้าแชมป์3ปีซ้อนเป็นตำนานได้หรือไม่!? ‘ชิมาซากิ ฮารุกะ’ !!?’
‘เฮ้ !!!!!!!!! ~’
เสียงพิธีกรพากย์การแข่งขันวินเซิร์ฟประจำปีดังไม่ทั่วหาดทรายสีขาว ในขณะที่เจ้าของชื่อทั้ง2คนกำลังโชว์ลีลาการเซิร์ฟอยู่บนพื้นน้ำทะเลสีน้ำเงินใส การแข่งขันครั้งนี้เป็นการคัดเลือกตัวแทนไปแข่งต่อในระดับประเทศ ซึ่งจะส่งภูมิภาคละ3คน ซึ่งจริงๆแล้วทั้งมาโดกะและฮารุกะก็ได้รับเลือกเรียบร้อย
‘นี่! มาโดกะ! พี่จะไม่แพ้เธอเหมือนตอนแข่งระดับประถมหรอกนะ! อีกอย่างพี่อยากเป็นนักวินเซิร์ฟระดับมัธยมปลายคนแรกที่คว้าแชมป์ได้3ปีซ้อน!?’ ฮารุกะตะโกนขึ้นมาก่อนจะโชว์ลีลากระโดดตัวขึ้นลอยกลางอากาศพร้อมกับกระดานเซิร์ฟแล้วหมุนตัวรอบครึ่ง ด้านคนถูกเรียกก็ยังมีสีหน้าเรียบนิ่งราวกับไม่ได้ยินสิ่งที่ฮารุกะพูดเพราะเธอมัวแต่จดจ่อสมาธิอยู่กับการเซิร์ฟ
‘มาโดกะ! เธอไม่ยินที่พี่พูดมั้ย!?’ ฮารุกะเริ่มไม่แน่ใจว่าตัวเองพูดคนเดียวหรือเปล่า?จึงถามอีกครั้งอีกครั้ง แต่มาโดกะกลับไม่สนใจบังคับกระดานเซิร์ฟไปตามแนวคลื่นสูงพร้อมกับก้มตัวลงนิดหน่อยแล้วใช้ปลายนิ้วมือขวาจับกระดานเซิร์ฟเบาๆก่อนจะบังคับกระดานให้ลอยขึ้นตีลังกากลับหลังกลางอากาศหนึ่งรอบอย่างสวยงามเรียกเสียงตบมือดังลั่นราวกับตั้งใจจะหักหน้าฮารุกะ
MADOKA PART
ไม่ได้เล่นนานยังรู้สึกไม่ค่อยคล่องตัวเลยแหะ ถึงจะผ่านรอบแรกรอบ2 3 4มาได้ก็เหอะ แต่ก็ยังมึนหัวเหมือนเมาเรืออยู่เลยแหะ พี่ฮารุกะก็เก่งใช่ย่อย ว่าแต่? เมื่อกี้พี่เขาพูดว่าอะไรนะ? ไม่ได้ยินเลยแหะ?
พึบ!!!?
“เฮ้ย!? เมื่อกี้? เอ..? สงสัยตาฝาดมากกว่ามั้ง?” ฉันอุทานพึมพำ เหมือนกลับเห็นผู้หญิงวาปหรือหายตัวอะไรสักอยากมาโผล่อยู่ด้านข้าง?
มาโดกะบังคับกระดานเซิร์ฟกลับไปทางเดิม ก่อนจะกระโดดลอยตัวขึ้นพร้อมกับกระดานเซิร์ฟกลางอากาศ แล้วนอนตัวลงกับกระดานเซิร์ฟใช้มือทั้งสองข้างจับกระดานเซิร์ฟเอาไว้ แล้วออกแรงบังคับให้มันหมุนตัว2-3รอบ
หมับ!
ตู้ม!!!?
แต่ยังไม่ทันได้ลงกลับมาบนพื้นน้ำก็เหมือนมีอะไรบางอย่างมาจับกระดานเซิร์ฟที่ยังลงบนพื้นน้ำไม่เต็มที่จนร่างของมาโดกะลอยกลางอากาศตกลงมาจากกระดานเซิร์ฟประมาณ3-4เมตร
‘อะเร่ะ!? โมริยะสุตกลงไปแล้วครับ!!? ผลการแข่งเป็นเอกฉันท์ ‘ชิมาซากิ ฮารุกะ’ !? คว้าอันดับหนึ่งการแข่งระดับภูมิภาคไปแล้วคร้าบบบบบ!!! อนึ่ง อันดับที่1-3ของปีนี้ ซึ่งได้แก่ อันดับ3 วาตานาเบะ มายุ อันดับ2 โมริยะสุ มาโดกะ และอันดับที่1 ชิมาซากิ ฮารุกะได้เป็นตัวแทนในการแข่งขันระดับประเทศประจำภูมิภาคคิวชูในอีก3เดือนข้างหน้านะครับ! ทุกคนอย่าลืมไปชมการแข่งกันนะครับ!!!’
สิ้นเสียงพิธีกรก็ตามมาด้วยเสียงกองเชียร์ดังไปทั่วบริเวณชายหาด มาโดกะโผล่ขึ้นมาบนผิวน้ำก่อนจะว่ายไปทางเซิร์ฟที่คว่ำอยู่ไม่ไกลนัก แต่ก็
ต้องตกใจเมื่อมีสาวน้อยน่ารักในชุดบิกินี่ทูพีซสีชมพูอ่อนกำลังนั่งถอนหายใจอยู่บนกระดานเซิร์ฟของเธอ ก็เดาได้ไม่ยากว่าใครเป็นคนทำให้เธอแพ้ฮารุกะ
“เธอมาอยู่แถวนี้ได้ไง!? เขาห้ามลงน้ำชั่วคราวระหว่างการแข่งขันวินเซิร์ฟไม่ใช่หรอ!?”มาโดกะถาม สาวน้อยแปลกหน้าทำหน้าแปลกใจเอียงคออย่างน่ารักที่ไม่ว่าใครอยู่แถวนั่นก็คงต้องจมกองเลือดเลยทีเดียวแต่ไม่ใช่กับคนตายด้านอย่างมาโดกะแน่ๆ
“ฉันขอถามอีกครั้ง…” มาโดกะเริ่มหมดความอดทนเพราะโมโหมาก
‘ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันคะ แค่รู้สึกหายใจไม่ออกเลยพยายามคว้าอะไรให้ตัวเองลอยขึ้นสูงๆอะ?’ คำตอบของสาวน้อยตรงหน้าถึงจะดูน่ารักไร้เดียงสาแต่สำหรับมาโดกะกลับมองว่ามันกวนประสาทซะมากกว่า
มาโดกะถอนหายใจยาวก่อนจะเอื้อมมือไปจับกระดานเซิร์ฟและออกแรงว่ายน้ำจนกระทั้งมาถึงตรงจุดที่น้ำตื้นสูงเพีงสะโพก
“เธอลงจากกระดานเซิร์ฟได้แล้ว…”มาโดกะสะกิดแขนสาวน้อยปริศนาเบาๆ เธอหันมามองหน้ามาโดกะก่อนจะทำท่างงๆอึนๆใส่ แต่ก็ยอมลงจากกระดานเซิร์ฟแต่โดยดี
มาโดกะยกกระดานเซิร์ฟแนบไว้ข้างลำตัวและเดินมาหยิบเสื้อคลุมที่วางไว้มาใส่และหยิบกระเป๋าตัวเองเดินออกไปจากชายหาดทันที แต่ก็ไม่วายรู้สึกแปลกจนได้!? เมื่อมีแต่คนมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ เมื่อเธอหันกลับไปมองด้านหลังก็พบกลับสาวน้อยปริศนาคนเดิมที่ยังสวมเพียงบิกินี่ทูพีซเท่านั่นเดินตามเธอมาติดๆ
“เธอตามฉันมาทำไม?”มาโดกะถามอย่างใจเย็น
‘ก็ไม่รู้จะไปไหนอะ มีแต่คนมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ’ สาวน้อยปริศนาใช้นิวชี้จิ้มกันไปมาพล่างก้มหน้ามองพื้นอย่างน่ารัก ก็จะไม่ให้มองแปลกๆได้ไงล่ะ!? เด็กผู้หญฺงหน้าตาน่ารักใส่แค่ชุดบิกินี่ไร้ชุดคลุมหรือสิ่งปกปิดเดินไปมาบนฟุตบาตเลยชายหาดมาไกลกว่า50เมตร เป็นใครๆก็มองเฟ้ย! อีกอย่างเธอมีน้อยซะที่ไหน!? เดี๋ยวก็โดนฉุดจนได้!?
“เอานี่ไปใส่ก่อนเถอะ…”มาโดกะยืนเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่ให้คนตรงหน้าวส่และเธอก็รับมาใส่อย่างว่าง่าย
“เธอชื่ออะไร?” มาโดกะถามอย่างเป็นมิตร(?)
“อะ เออ ซากุระคะ” สาวน้อยตรงหน้าตอบ
“นามสกุลล่ะ? ทำไมไม่บอก?”มาโดกะยังคงสงสัย
“นามสกุล? นามสกุลมนุษย์ฉันไม่มีนี้น่า…”ซากุระพูดประโยคสุดท้ายอย่างแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน
“เอ่ะ? เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ?”
“ปะ เปล่า ฉันนามสกุล เออ… เชค เบอร์ริน่า! ใช่ๆ ซากุระ เชค เบอร์ริน่า” เบอร์ริน่ามันมาจาก เบอร์รี่เนี้ยแหล่ะ ส่วนเชค มั่วคะ… ขนาดเชคเสปียร์ยังมีเลยนิ!????
“คนต่างชาติหรอ? มิน่าถึงพูดแปลกๆตั้งแต่เมื้อกี้แล้ว”มาโดกะทำหน้าครุ่นคิด ถึงหน้าจะญี่ปุ่นจ๋าก็เถอะแต่อาจจะโตที่ต่างประเทศก็ได้นิ?
“ขอโทษนะคะ พอจะรู้จักมาเอดะ อัตสึโกะมั้ยคะ? ฉันมาหาเธอน่ะ”ซากุระถาม(เนียนเปลี่ยนเรื่อง)
“รู้จักสิ… ‘นายกรัฐมนตรีหญิงของญี่ปุ่น มาเอดะ อัตสึโกะ’ น่ะ
TBC.
#######################
talk :
ทิ้งระเบิดนายกอัตสึโกะ 5555
ขอโทษที่หายไปชาติกว่าๆ(?) ไปเปิดเพจแฟนซับหางานให้ตัวเองมา ถถถถถถ
อัตจังเป็นนายก เงิปแปบ =[]=