“ขอโทษนะ เมรุแต่เรื่องของเราขอให้มันจบเพียงเท่านี้เถอะ ขอโทษจริงๆนะ“เสียงของทานากะ นัตสึมิพูดขึ้น

เด็กสาวร่างสูงโปร่งที่บอกเลิกกับ ทาชิมะ เมรุ

 

“ทำไมล่ะนัตสึมิคัง ฉันไม่ดีตรงไหน“ทำไมทั้งๆที่ฉันคอยเอาอกเอาใจเขาทุกอย่าง แต่ผลตอบแทนที่ได้กลับมากลับเป็น‘คำบอกเลิก‘

 

“ขอโทษ….ฉันว่าฉันต้องไปแล้วล่ะ ลาก่อนทาชิมะ เมรุ“พูดจบนัตสึมิคังก็เดินจากไปพร้อมกับเด็กสาวอีกคน โมโตมุระ อาโออิรุ่นพี่ที่กลายเป็นคนรักของนัตสึมิคังตั้งแต่เดือนที่แล้ว ‘ที่จริงฉันหาเวลาบอกเธอตั้งนานแล้ว ขอโทษจริงๆ‘

 

“ฮึกๆ ทำไมกัน ทำไม….“หยดนํ้าตาที่ร่วงลงมาพร้อมกับสายฝน ‘ไม่อยาก…….ให้ใครเห็นเลย‘

 

“อ่ะ เมรุจัง มาทำอะไรตรงนี้เหรอ เปียกหมดแล้วนะ“โทโมนากะ มิโอะ เด็กสาวที่แอบชอบทาชิมะ เมรุ เกือบปีแล้วล่ะตั้งแต่เมรุ

เข้าโรงเรียนมัธยม หลงรักเด็กคนนี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันโดดเด่นสุดเลยล่ะ

 

“ฮึก มิโอะจัง ฮืออ เค้าไปแล้วล่ะ นัตสึมิคังเค้าบอกเลิกฉัน“อีกแล้ว อีกแล้วเหรอ อะไรๆก็นัตสึมิคังเธอไม่เคยหันมามองฉันบ้างเหรอเมรุจัง

 

“ไม่เป็นไรนะ เมรุจัง เธอยังมีฉันอยู่นะ เมรุจัง กลับบ้านกันเถอะ เริ่มมืดแล้วนะ“มิโอะพูดขึ้นโดยไม่แม้แต่จะสบตาของเมรุ เสียใจจัง

อยากจะร้องไห้จริงๆ ไวเท่าความคิด สัมผัสเย็นที่แก้ม นํ้าตาบ้าจะไหลออกมาทำไมกัน

 

“อ่ะ มิโอะจัง เป็นอะไร?“

 

“เอ่อ ปะ เปล่าๆไม่มีอะไร“

 

“ถึงบ้านแล้วล่ะเมรุจัง ไปก่อนนะ“โบกมือลาซักพักก็เดินเข้าบ้านของตัวเองที่อยู่ตรงข้ามกับบ้านของเมรุ

 

 

เช้าถัดมา

 

“โฮ่ยย เมรุจังเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมดูโทรมๆงี้เนี่ย“มุราชิเกะ อันนะ หรือ อาเนีย สาวลูกครึ่งรัสเซียถามขึ้นก้เพื่อนสนิทนี่นา

 

“เปล่าๆไม่มีอะไรหรอก“

 

“แน่ใจนะ“

 

“แน่ใจสิ อาจารย์มาแล้วล่ะ“

 

 

…พักเที่ยง…

 

“ทาชิมะซังมีคนมาหาแนะ อยู่หน้าห้อง“

 

“ใครเหรอ?“

 

“โทโมนากะซังน่ะ เธอสองคนก็เห็นอยู่ด้วยกันบ่อยๆเนี่ยเป็นแฟนกันรึเปล่า“อ่ะทำไมใจเต้นแปลกๆแฮะฉันพึ่งเลิกกับนัตสึมิคังเองนะ

 

“จะบ้าเหรอ แค่เพื่อนน่ะ“เมรุตอบพลางยิ้มๆ

 

“รอนานมั้ย มิโอะจัง มีอะไรรึเปล่า“

 

“อ่ะ เอ่อ จะชวนไปทานข้าวด้วยน่ะ ไปด้วยกันมั้ย?“

 

“อ่ะ ไปสิรอก่อนนะ“

 

“มาแล้ว~ ไปกันเถอะ“

 

 

…ดาดฟ้า…

 

“เมรุจัง ไม่เป็นไรแล้วแน่นะ?“

 

“แน่สิ“เมรุพูดพลางยิ้มแย้ม ทำตัวให้เป็นปกติที่สุด ที่จริงเธอไม่ค่อยเสียใจเท่าไรที่นัตสึมิคังบอกเลิก

เพราะอะไรกันนะหรือเพราะใจของเธอไม่ได้อยู่กับนัตสึมิคังตั้งแต่เจอกับเธอคนที่นั่งอยู่ข้างๆฉันอบอุ่นจริงๆ เวลามีเธออยู่ด้วยข้างๆ

 

 

 

 

5 เดือน ผ่านไป

 

ความรู้สึกของเมรุเริ่มเปลี่ยนจากแค่เพื่อนกลับกลายเป็นว่าเธอเองก็ชอบมิโอะ รู้แล้วล่ะทำไมฉันถึงไม่เสียใจตอนที่นัตสึมิคังบอกเลิก จริงๆแล้วเธอไม่เคยมีใจให้นัตสึมิคังเลยซักนิด เพราะในตอนนั้นเพื่อนๆของเธอเชียร์ให้คบกับนัตสึมิคัง

 

“มิโอะจังกลับบ้านด้วยกันนะ“เมรุพูดขณะที่เดินไปโรงเรียนกับมิโอะ ก้ปกติมิโอะจังน่ะ ยุ่งๆนี่นาก็เลยไม่ได้กลับพร้อมกันด้วยบ่อยๆ

 

“อื้ม ได้สิ“

 

 

…อาคารเรียน ม.ต้น…

 

“แยกกันตรงนี้นะมิโอะจัง“

 

“ค่ะ แล้วเจอกันตอนเที่ยงนะค่ะ“

 

“แหมๆ หน้าบานมาแต่เช้าเลยนะเพื่อนรัก“แน่นอนว่าก็ต้องเป็นอาเนียอยู่แล้วล่ะนะ

 

“น่าๆ ไม่มีอะไรหรอก ว่าแต่แกเหอะ ทำไมมาเช้าผิดปกติ“เมรุจ้องอาเนียอย่างจับผิด

 

“แฮะๆ ไม่มีอะไรหรอกน่า อย่าไปสนใจเลย“อาเนียบอกและปัดมือไปมา

 

“นั่นๆ มีความลับๆ 5555“

 

“พอแล้ว อาจารย์มาแล้วนะ“

 

“หน้าแดงๆนะเราเนี่ย~“ยังแซวไม่เลิก ลิงไม่ไหวแล้วนะถ้าอาจารย์ไม่เข้ามาก่อนคงจะมีคดีฆ่ากันตายในห้องม.ต้นปี2ห้องA

 

“ยังอีกๆ“

 

“ค่ะๆพอแล้วๆ“ฮ่าาาาา ขืนยังเเซวต่อไปคงฆ่ากันตายพอดี

 

 

…เลิกเรียน…

 

ระห่วางรอมิโอะที่ประตูโรงเรียน

 

“อ่ะ นั่นมัน นัตสึมิคังนี่นา“เมรุพูดกับตัวเองเบาๆ

นัตสึมิคังกำลังเดินตรงมาที่เมรุ ‘ทำไงดีล่ะเนี่ย‘

 

“หวัดดีเมรุไม่ได้เจอกันนานเลยนะ“

 

“อะ อือ นั่นสินะ“

 

“ว่าแต่ว่ามีอะไรเหรอมาหาฉันที่นี่“

 

“เอ่อ คือว่า ตั้งแต่วันนั้นที่ฉันบอกเลิกเธอไป ฉันลืมเธอไม่ได้จริงๆ ฉันคิดถึงเธอตลอดเลยนะ

กลับมาคบกับฉันได้มั้ย? เมรุ“

 

“ขอโทษนะนัตสึมิคัง คงกลับไปคบด้วยกันไม่ได้แล้วล่ะ เพราะ…“

 

“เมรุจ๊างงง อ่ะโทษๆ ไปก่อนนะ“มิโอะเมื่อเห็นว่าเมรุคุยกับนัตสึมิคังอยู่ก็เลยรีบเดินออกมา แต่ช้าไป้ลยโดนมือของเมรุดึงข้อมือเอาไว้

 

“เดี่ยวซิ อย่าเพิ่งไปนะ“

 

“เรามาเข้าเรื่องเมื่อกี้กันดีกว่านะ“เมรุเอ่ย

 

“ขอโทษฉันคงกลับไปคบกับเธอไม่ได้แล้วล่ะ เพราะฉันโดนคนอื่นขโมยหัวใจไปแล้วล่ะ ขอโทษด้วยนะ“

 

“ไปกันเถอะมิโอะจัง“ไม่พูดเปล่าดึงมือมิโอะให้รีบเดินออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด

 

“หึ น่าสมเพสตัวเองชะมัด ฉันว่าฉันควรกลับไปขอโทษอาโออิล่ะนะ“ว่าแล้วเจ้าของร่างสูงโปร่งก็เดินออกไปจากหน้าโรง

เรียนของเมรุ

 

 

“เมรุจังฉันมีอะไรจะบอกล่ะ“

 

“มีอะไรเหรอมิโอะจัง“

 

“เอ่อ….คือว่า“

 

“ฉัน….ฉันน่ะ…..ฉันชอบเมรุจังมานานแล้วล่ะ ตั้งแต่เจอหน้ากันครั้งแรกเลยล่ะ ไม่สิรักต่างหาก“

 

“ขอโทษนะมิโอะจัง คือฉันไม่….“อ่ะ มิโอะรู้สึกเหมือนมีอะไรชื้นๆมาสัมผัสที่แก้ม

 

“ฉันไม่ปฏิเสธหรอกนะ“

 

“จริงๆแล้วอยากบอกมานานแล้วล่ะ แต่ไม่แน่ใจความรู้สึกของตัวเองเอาซะเลย

ก็ไม่รู้หรอกว่าหลงรักมิโอะจังตั้งแต่ตอนไหน รู้อีกทีทั้งตัวและหัวใจก็ไปอยู่กับมิโอะจังแล้วล่ะ คบกับฉันนะมิโอะจัง“

 

“อ่ะ อืม ได้สิ“มิโอะพูดขณะก้มหน้างุดด้วยความเขิน

 

“โอ๋ๆ ไม่ร้องๆนะคนดี“เมรุไม่พูดเปล่าพลางยื่นมือมาเช็ดนํ้าตาที่หน้าของมิโอะ

 

“เมรุรักมิโอะที่สุดเลยล่ะ สัญญาว่าจะรักตลอดไป“

 

“รักที่สุดเลยล่ะคนนี้“เมรุพูดจบก็เอามือกุมไปหน้าที่เรียวได้รูปขึ้นมาสบตาแล้วหน้าของทั้งสองก็ค่อยๆเลื่อนเข้ามาใกล้กันใกล้จนสัมผัสถึงลมหายใจอันร้อนผ่าวของอีกฝ่ายได้ ปากของทั้งคู่ชนกัน เป็นจูบแรกของทั้งสองที่มีรสหวาน บัดนี้ทั้งตัวและหัวใจของทาชิมะ เมรุได้เป็นของโทโมนากะ มิโอะเพียงผูเดียว

 

 

 

“เน่~ อาโอยตัน มิคังขอโทษน้า~ เรากลับมาคบกันน้า~ นะๆๆๆ“

 

“ไม่เอาหรอก เชอะ!“

 

“สะบัดหน้าอย่างแรงเดียวคอก็หักหรอกที่รัก“

 

“ใครที่รักของนัตสึมิคังกัน? ใคร?“

 

“ก็คนตรงหน้าไงค่ะ จุ๊บ“

 

“อ่ะ ทำบ้าไรเนี่ย เดี่ยวก็ไม่กลับไปคบด้วยหรอก“

 

“ขอโทษค่ะๆ จะให้นัตสึมิคังทำอะไรยอมหมดเลยล่ะ นะๆ“

 

“ก็ได้ค่ะ จุ๊บ“

 

“รักอาโอยตันที่สุดในโลกเลย!!!“

 

“จะตะโกนทำไมเนี่ย ฉันก็เขินเป็นนะ“ //^// ‘ชอบทำอะไรบ้าๆอยู่เรื่อยเลยเด็กคนนี้‘

 

 

===> เห้ยยยยย!!!นี่มันไม่ใช่บอสอ่ะ55555

เมรุมิโอะจบแบบ Happy Ending 

 

บอสนี่แม่ม…ต่อยกันป่ะ!

 

เหมือนจะสลับกันนะ บอสกับอาโอย 555

บอสมันแปลกๆน่ะอะไรเข้าสิง

     ตกใจเจ้าบอส ลูกฉันมันไม่ใช่อย่างแน่สิ =[]= ถ้าอยากได้ก็ฉุดเลย //ผิด

 

แต่บอกก็ตามใจอ้อยจริงๆนั้นะ 5555

ตอนแรกนึกว่าอ่านฟิคเกย์  พออ่านไปๆ  อ้ออออ 

 

แหม่ะๆๆ  บอสน่ะบอสส  นิสัย!!!  แต่ก็ฟินอ่ะคะ อร๊ายยยยยย

เมรุมิโอะจบแบบ Happy Ending 

 

บอสนี่แม่ม…ต่อยกันป่ะ!

 

เหมือนจะสลับกันนะ บอสกับอาโอย 555

ขออนุญาติเม้นค่ะ//แกรจะขอทำไม!!

บอสสึคนโลเลเค้างอนแล้ว//ใครสนกัน 55

อ่านซากุอาเนียแล้วมาอ่านเมรุมิโอะนี่ฟินไม่ต่างกันเลย

ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านค่ะ 

บอสเรอะนั่นนนนนนน

แต่ปกติมันก็อ้อนนะ.. อ้อนพี่ๆเวลาขอให้เลี้ยงข้าวอะไรงี้..

แล้วตัวเองก็ไปใจดีกะเด็กๆในวง -…- ( อย่างตอนยกมะม่อง / ไอศครีม ให้เด็กๆและอาโอย.. )