โย้ว! เรื่องนี้ไม่มีอะไรมากเหมือนกับฟิคแก้บน
 พอดีสัญญากับพี่คนหนึ่งไว้ว่าจะแต่งคู่นี้ให้และพอดีอีกว่าวันนี้วันเกิดเค้าก็เลยลงซะเลยอย่างที่บอกว่าshotficคาดว่าไม่น่าจะเกิน10ตอน ออกแนววงร็อคหญิงกับแฟนคลับโครงเรื่องมันคล้ายๆฟิคเรื่องหนึ่งแต่ขอบอกเลยว่าไม่เหมือนแน่นอนจ้าา ปล.ไอ้supernova girlsเป็นชื่อวงน่ะ

ปล2.เรนะเป็นหัวหน้าวงน้าา ลืมเขียน มิคุโกงอายุนิดหน่อย

INTRO

‘ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก’

เสียงหัวใจของพวกเรา5คนต่างเต้นไม่เป็นจังหวะ

เพราะความฝันที่พวกเรา5คนฝันมาตั้งแต่เด็กๆมันกำลังจะเป็นจริงแล้ว

ความฝัน ที่จะได้ร้องเพลงด้วยกัน เล่นดนตรีด้วยกันและได้ยืนมอบความสุข

ให้แด่กลุ่มแฟนคลับอันเป็นที่รัก มันใกล้จะเป็นจริงแล้ว

ไปทำให้มันเป็นการแสดงที่สุดยอดกันเถอะ

เหล่า ‘supernova girls’

สารบัญ

LIVE1     LIVE2   LIVE3   LIVE4   LIVE5   LIVE6     LIVE7     LIVE8      LIVE9(THE END)

ตัวละคร

โอ่ะ!เขียนตระกูลมิยาวากิผิด

ว้าวๆๆๆ เรื่องนี้น่าสนมากมายเลยอะ ><

รอออออออออออออออ // นอนผึ่งพุง

 เราจะปูเสื่อรอ อิอิ

น่าสนใจนะเรื่องเนี้ย เรนะเล่นกลองแถมเป็นหัวหน้าวงอีก ^^

LIVE 1

“สวัสดีค่ะพวกเรา Supernova Girls”

“กรี๊ดดดดดดด”

“ขอบคุณทุกเสียงกรี๊ดเชียร์น่ะค่ะยังไงพวกเราก็เป็นวงน้องใหม่ทุกคนคงไม่ค่อยรู้จักสมาชิกวงกันเท่าไรใช่ไหมค่ะ”เสียงของเมรุมือเบสขี้เล่นของวงหยอกล้อกับแฟนคลับอย่างสนุกสนานถึงแม้พวกเราจะปล่อยซิงเกิ้ลแรกไปแล้วแต่นี้ถือว่าเป็นการเดบิวอย่างเป็นทางการทำเอาพวกเราบางคนถึงกับน้ำตาคลอ เพราะนี้ถูกเรียกอีกอย่างว่ากอลิล่าเดบิวเราจึงไม่รู้ว่ามีคนมาเยอะแค่ไหน และเราก็ไม่คิดว่าจะมีคนมาอัดแน่นเต็มสตูดิโอขนาดนี้

“เอาล่ะค่ะ ขอเริ่มการแนะนำตัวเลยแล้วกันน่ะค่ะ เริ่มจากฉันมือเบส อายุ14 ทาชิมะ เมรุค่า”

“กรี๊ดดดดด”ทำไมฉันถึงรู้สึกว่ามันมีแต่ผู้หญิงล่ะเนี้ย ชะเงอมองไปมาก็เจอแต่ผู้หญิงผู้ชายมีถึงสิบคนรึปล่าวก็ไม่รู้

“ต่อไปเพื่อสนิทสุดซี้ปึกอายุเท่ากันแต่ตัวเล็กของฉัน มือคีย์บอร์ดทานากะ มิคุค่า”เมื่อเมรุพูดจบก็ตามมาด้วยเสียงกรี๊ดและเสียงคาวาอี้ให้มิคุอย่างล้นลาม

“ค่ะ อายุ14 เด็กกำพร้าของทุกคน ทานากะ มิคุช่วยอุปถัมภ์หน่อยน่ะค่ะ”แน่นอนเด็กตัวเล็กน่ารักมาบอกอย่างนี้ คนแก่โลลิทั้งหลายจึงกรี๊ดยังกับสึนามิถล่มญี่ปุ่นเมื่อปี2011

“คนต่อไป มือกลองสุดหล่อแถมเป็นพ่อบ้านพ่อเรือน(?)หัวหน้าวงและมือกลองมัตสึอิ เรนะ”

“กรี๊ดดดดดดดดด”โว้ยยยย ไฟไหม้รึไง หูจะแตกแล้ววว ฟู่ววว ใจเย็นใจเย็นท่องไว้แฟนคลับ แฟนคลับ

“สะ สวัสดีค่ะ มือกลอง อะ อายุ22 มัตสึอิ เรนะค่ะ”ด้วยความที่เรนะเป็นคนค่อนข่างขี้อายจึงพูดตะกุกตะกักจนแฟนเกิร์ลทั้งหลายสลบดาเมจจะเป็นลมกันเป็นแถว(เวอร์ไป-เรนะ)

“ต่อไปๆ มือกีตาร์ผู้เงียบขรึมถึงขนาดไม่ว่าจะไฟไหม้หรือโลกแตกก็ไม่ร้องสักแอะเดียว ชิมาซากิ ฮารุกะ หรือพารูรุค่า”เสียงกรี๊ดยังคงดังต่อเนื่องพารุก็แต่ผงกหัวตามแบบฉบับตัวเองจนแฟนเกิร์ลยิ่งกรี๊ดโลกแตกยิ่งกว่าเดิม สรุปเราวงหญิงล้วนจริงป่ะเนี้ย แฟนบอยน้อยยิ่งกว่ากองทัพมด(?)

“สุดท้ายๆ”

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด”เฮ้ย! รู้รึปล่าวว่าคนสุดท้ายใครกรี๊ดยังกับกองทัพผีดิบมากระสรวกใส้ในตัวเอง เฮ้ยๆๆ ลืมๆ ท่องไว้ แฟนคลับๆ

“คุณหนูตระกูลมิยาวากิผู้แสนเอาแต่ใจและขี้หงุดหงิด มิยาวากิ ซากุระ”ฉันยิ้มมือขึ้นเหนือหัวก่อนจะก้มหัวเล็กหน่อยพอเป็นพิธีแน่นอนตามมาด้วยเสียง

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด”โว้ยยยย  ถ้าพรุ้งนี้หูฉันดับจะสั่งให้ลูกน้องที่บ้านยิงทิ้งรายตัวเลย เฮ้ยๆ ลืม อีกแล้ว แฟนคลับๆ แฟนคลับผู้น่ารักและค่อยสนับสนุนเราเสมอ ฟู่ววว

“เอาล่ะค่ะ มีทติ้งเดบิววันนี้ทุกคนเชิญถามคำถามพวกเราได้สบายใจเลยค่ะ ใครอยากถามยกมือ!”เมื่อเมรุพูดจบแน่นอนยกกันพรึบจนเมรุเหงื่อตก

“อะ เออ พี่เสื้อฟ้าลายโดเรม่อน เชิญเลย ชื่อไรค่ะ”เมรุชี้เด็กผู้หญิงผมสั้นน่าตาน่ารักใส่เสื้อสีฟ้าลายโดเรม่อนกระโปรงสีดำเลยเข่านิดหน่อยพร้อมกับสวมแว่นตาอันโตที่ปดปังใบหน้ามากกว่าครึ่งพูดง่ายๆก็โครตเฉิ่มเลย แน่นอนว่าฉันมองด้วยสายตาเหยียดๆ

“ทะ ทะ โทโมนากะ…โอะค่ะ”เด็กผู้หญิงผมสั้นพูดเสียงเบาจนได้ยินแต่นามสกุลแต่ถึงอย่างนั่นเมรุก็ไม่ถามชื่อต่อเพราะกลัวจะเสียเวลาไปมากกว่านี้

“งั้นโทโมนากะซังจะถามอะไรพวกเราค่ะ”เมรุพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มตามแบบฉบับตัวเองเล่นเอาแฟนคลับสุดเฉิ่มหน้าแดงทันที

“อะ เออ ทาชิมะซังเรียนอยู่โรงเรียนอะไรหรอค่ะ”แฟนคลับสุดเฉิ่มพูดด้วยท่าทีบิดไปมา พวกแฟนคลับคนอื่นๆก็เห็นด้วยกับคำถามจึงเงียบฟังกันใหญ่

“เออ โรงเรียนสตรีอินเตอร์เกิร์ลฮากาตะน่ะ”เมรุพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเช่นเคยแฟนคลับสุดเฉิ่มเมื่อได้รับคำตอยจึงค่อยๆถอยหลังกลับเข้าไปในกลุ่ม

แฟนคลับก็ถยอยถามคำถามพวกเราเรื่อยๆพวกเราทุกคนจึงตอบไปตามความจริงจนกระทั่งคนสุดท้ายก่อนจะจบมีทติ้ง เป็นเด็กผู้หญิงหมัดผมเปียสองข้างแวนตาหนาเตอะแต่งชุดคลายๆกับยัยแฟนคลับสุดเฉิ่มผมสั่นๆก่อนหน้านี้ เธอมองฉันด้วยแววตาเป่งประกาย

“เออ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ถามคำถามเลยค่ะ”เด็กสาวผมเปียพยักหน้าอย่างว่าง่ายก่อนจะหันมาทางฉัน

“อะ เอออ ลืมแล้วอ่ะ งะ งั้น มิยาวากิซังช่วยเอาตุ๊กตานี้ไปด้วยน่ะค่ะ”เด็กสาวผมเปียยื่นให้ฉันอย่างรวดเร็วและลงจากเวทีไปทำเอาพวกเรามองอย่างงงๆ

ตอนนี้จบงานแล้วแฟนๆก็กลับกันไปหมดแล้วพวกเราค่อยๆเดินทยอยกันขึ้นรถฉันมองตุ๊กตาในมือก่อนจะยิ้มเหยียดๆและมองซ้ายมองขาวก่อนจะโยนมันลงถังขยะแถวนั้นช่วยไม่ได้นิ ไม่มีที่ใส่แล้ว ฉันเดินขึ้นรถไปอย่างสบายใจเพราะมันไม่มีใครเห็นหรอกเนอะ

ในความคิดของซากุระอาจจะเป็นเช่นนั่นแต่…ไม่กี่นาทีต่อมาฝนก็ตกกระหน่ำลงมาปรากฎร่างของเด็กผู้หญิงผมเปียเดินมายังถังขยะใบนั่นก่อนจะหยิบตุ๊กตาตัวนั่นขึ้นมากอดพร่างร้องไห้จนน้ำตารวมกับสายฝนและนั่งอยู่อย่างนั่นจนเธอสลบไปเพราะพิษไข้

วันต่อมา

เด็กสาวผมเปียตื่นขึ้นมาพล่างมองไปรอบๆจึงรู้ว่าที่นี้คือโรงพยาบาลข้างๆเตียงมีเพื่อนและน้องสาวของตัวนอนอยู่เด็กสาวผมเปียมองไปยังตุ๊กตาตัวนั่นก่อนน้ำตาจะใหลออกมาน้ำตาแห่งความผิดหวังก่อนจะหยุดร้องเช็ดน้ำตาตัวเองและมองไปยังตุ๊กตาตัวเดิมด้วยสายตาที่แปลกไป

‘ฉันจะทำให้เธอตกหลุกรักฉันให้ได้มิยาวากิ ซากุระ ฉันจะทำให้เธอเจ็บปวดยิ่งกว่าฉันให้ได้!!’

เรื่องนี้ไม่ม่าม่าน่ะ คงเดากันได้เนอะว่าใครตอนแรกซากุระบรรยายก็จริงแต่ต่อจากนี้อ้อยจะบรรยายเองเด้อ

ดูสิว่าอ้อยจะแก้เผ็ดรัจจิอย่างไร อิอิ  

ปล.ตอนแรกสั้นแต่บอกไว้ก่อนตอนที่เหลือจะยาวยิ่ง อิอิ

ว้าวๆๆๆ เรื่องนี้น่าสนมากมายเลยอะ ><

เอาแล้วๆซากุจะโดนอัลไลบ้างล่ะเนีีย น่าลุ้นๆ ฮุๆๆ ><

ซากุระแย่มาก ทำกับน้องอ้อยของเราได้ไงห๋าาาา // เหมือนพลอตนี้จะเหมือนเคยเห็นในนิยายเรื่องนึง…

ซาจังทำเยี่ยงนี้กับน้องอ้อยได้ไง 

ซากุระทำอย่างนี้ทำไม น้องอ้อยเสียใจจนสลบไปเลยเนี้ย 

โอ๊ะ เพิ่งมาเจอฟิคเรื่องนี้ น่าสนใจมากค่ะ มีแต่คู่แรร์ๆทั้งนั้น 
อ่านตอนแรกแล้ว….เอิ่ม..ซากุระระวังอ้อยนะลูก =.=;
รอคู่เรนะยูกิอยู่นะค๊าาาาา พารุมิลค์กี้ด้วย >.< 
 

น้องอ้อยผู้น่าสงสาร
นางจะแก้แค้นยังไงนะ??

LIVE 2

 

 

 

 

ผ่านมาอาทิตย์หนึ่งแล้วหลังจากวงที่ฉันเคยชอบ ขอย้ำว่าเคยเพราะตอนนี้เกลียดเข้าไส้

วงsupernova girlsนั่นแหล่ะเดบิวก็ดูเหมือนทุกอย่างจะไปได้สวยทั้งงานแสดงละคร วาไรตี้ประจำก็มีตอนนี้ฉันพยายามหาเว็บแอนตี้ต่างๆนาๆแต่ก็ไม่เจอสักเว็บแถมยังกลัวที่จะตั้งเองอีก

 

‘นิ! จะไปยากอะไรแค่ก็แต่งตัวสวยๆไปออดิชั่นงานถ่ายแบบทำตัวให้ดังๆก็มีโอกาสใกล้กับรัจจิจังแล้ว’เหมือนเสียงสวรรค์ของมิโอะจะทำให้

ฉันจุดประกายไอเดียขึ้นมาในหัวฉันลุกขึ้นจับไหล่มิโอะด้วยตาเป็นประกาย

 

“งั้นเธอก็ต้องไปแปลงโฉมกับฉัน”ฉันพูดพร้อมกับเดินมาเก็บของต่างๆนาๆลงกระเป๋าแบร์นเนม ขอย้ำ แบร์นเนม ถึงฉันจะแต่งตัวเฉิ่มแต่ฉันก็รวยน่ะ บ้านฉันเปิดกิจการโรงแรมควบคุมมากกว่าครึ่งของฟุกุโอกะ นาโงย่า โอซาก้า โตเกียว(ครบเนอะ-ไรท์)

 

“เดียวๆๆ ฉันล้อเล่นน่ะ เอาจริงอ่ะ”มิโอะพูดขึ้นอย่างตกใจ มิโอะน่ะไม่ใช่ญาติอะไรฉันหรอกแค่เพื่อนที่โรงเรียนบ้านยัยเนี้ยเปิดธุรกิจหลายอย่างซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าอะไรบ้าง เห็นอะไรขึ้นต้นด้วยตัวTMก็ของบ้านยัยนี้หมดแหล่ะ ฉันมีน้องสาวคนหนึ่งชื่อนาโกะน้องฉันก็เหมือนพวกฉันนี้แหล่ะใส่แว่นหนาๆไปโรงเรียนจะพาไปแปลงโฉมทั้งตะกูลเลย หึหึ

 

“กลับมาแล้วค่ะ พวกพี่ทำอะไรกันอยู่ค่ะ”นาโกะที่เพิ่งกลับมามองฉันและมิโอะอย่างงงๆ

 

“วันนี้ไปแปลงโฉมกันเถอะนาโกะ คุณพ่อก็บอกนิว่าพวกเราควรจะออกงานไปกัน”นาโกะยิ่งตาโตยิ่งกว่าเดิม(จากที่โตจนจะถล่นสิน่ะ-ไรท์/บ้านแกสิ!!-อ้อย)

 

“ละ แล้วจะไปที่ไหนล่ะ”มิโอะถามฉันหลังจาที่ถ่อมาถึงย่านชิบูยะ(สิ้นคิดที่สุด-ไรท์)

 

“ก็ร้านพี่ยูกิ พี่สาวสุดสวยของเธอไง”ฉันพูดก่อนจะก้มมองแผนที่ที่พ่อบ้านสุดแสนจะขยันเขียนให้โดยบอกเหตุผลว่าผมปวดท้อง ชิส์! เดียวตัดเงินเดือนให้กินแกลบเลยคอยดู และไอ้ลายมือไก่เขี่ยเรียกพี่นี้ก็ดูอยากเหลือเกินไม่ว่าจะมองตรงๆตะแครงมอง มองผ่านแสงอาทิตย์หรือตีลังกาสามตลบอ่าน(ทุ้มไปมั้ย-ไรท์)ยังอ่านไม่ออกเหมือนกับเอาสีเทียนมีขีดๆๆแล้วส่งให้ฉัน โห้วว ไอ้ซอยที่ว่านี้อยู่ตรงไหนล่ะเนี้ยฉันเห็นแต่ส้วมสาธารณะ

 

“นี่ๆ พี่อาโอยหนูเห็นพี่วนอยู่สามรอบแล้วน่ะทั้งๆที่ร้านพี่ยูกิมันอยู่ข้างหลังพี่อ่ะ” กึก! สตั๊น

 

“ทำไม่บอกตั้งแต่แรกเล่า! ดูสิเหงื่อเต็มเลยหน้ามันด้วย”ฉันพูดพร้อมทำหน้าแหยงตัวเอง ก่อนจะเดินเข้าร้านพี่ยูกิเพื่อหาความเย็น(แอร์น่ะแหล่ะ=_=-ไรท์)

 

‘อ้าว! มาทำอะไรกันนะ เห็นปกตินอนเหงือกแห้งกันอยู่ที่บ้านนิ’เสียงพี่สาวสุดสวย(กัดฟัน)คาชิวากิ ยูกิล้อเหล่าน้องสาวทั้ง3คนที่ไม่ว่าจะเอาช้างหรือรถสิบล้อไปลากก็ไม่มีวันออกจากบ้านเพราะเกลียดอากาศร้อน(งั้นก็ไม่มีวันมาไทยสิน่ะ อิอิ-ไรท์)

 

“พี่กิรินแซวแบบนี้เดียวให้คุณพ่อจับถ่วงน้ำซะเลยเอามั้ย”ฉันขู่พี่ยูกิรินด้วยความหงุดหงิด

 

“จ้า จ้า ว่าแต่หัดรักสวยรักงามแล้วหรอถึงมาร้านพี่กันอ่ะ”พี่กิรินพูดอย่างยิ้มๆ

 

“หนูขี้เกียจพูดล่ะเอาเป็นว่าทำให้พวกหนูสวยที่สุดพอ ส่วนเรื่องเงินพี่ไปเอาที่คุณพ่อเลย”ฉันบอกพล่างนั้งลงบนโซฟาหรู

 

‘บอกพ่อเธอแล้วฉันเคยได้มั้ย’ยูกิรินคิดอย่างขำๆเพราะเธอไม่เคยได้เลยจริงๆ

 

 

 

 

 

1ชั่วโมงผ่านไป (ไว้ยิ่งกว่าแฟนฟิค)

 

 

 

 

 

3สาวสุดเฉิ่มก่อนหน้านี้ไม่มีอีกแล้วตอนนี้มีแต่3สาวสุดสวยรวยความสามารถพ่อเป็นมาเฟีย(ยาวเกิ๊น-ไรท์)

3สาวไม่สิ 2สาวมิโอะนาโกะเดินออกมาอย่างกล้าๆกลัวๆผิดกับอาโออิที่เดินฉายแสงแลรัสมี(ที่มีน้อยนิด-ไรท์/ว่าไงน่ะ-อ้อย/ป่าว-ไรท์)

 

“นิ นิ พี่มิโอะแค่แก้แค้นพี่อาโอยต้องทำถึงขนาดนี้เลยหรอ”นาโกะถามอย่างกล้าๆกลัวๆ

 

“คงงั้น ก็รู้นิว่าพี่เธอโดนตามใจมาตั้งแต่เด็กๆแล้วนิสัยดีก็จริงแต่เวลาโกรธทำได้ทุกอย่าง”มิโอะพูดอย่างเหล่ๆ

 

“นิ! ถ้าจะนินทาช่วยเบาๆหน่อยได้มั้ย”ฉันพูดกัดฟัน

 

“ค่า คุณหนู!”มิโอะและนาโกะพูดขึ้นพร้อมกัน

 

“นิ! ฉันนึกอะไรดีๆออกล่ะ”ฉันพูดพล่างมองยังตึกข้างบน

 

“หืม?”มิโอะและนาโกะหงายหน้ามองตึกตรงหน้าตามฉันก่อนจะตาโต

 

“เอาจริงหรอพี่”นาโกะพูดอย่างกล้าๆกลัวๆ

 

“อืม! แค่โทรหาพ่อกริ๊งเดียวพ่อก็ย้ายพวกเรามาโรงเรียนนี้ได้แล้ว”ฉันพูดพล่างยิ้มเจ้าเล่ห์

 

“แต่หนูได้ยินมาว่าถึงพวกเค้าจะอยู่โรงเรียนนี้แต่ก็เรียนแยกห้องมาเรียนห้องคนดังโดยเฉพาะน่ะค่ะ”นาโนะพูดพล่างใช้ความคิด

 

“เราก็ไปเป็นคนดังซะสิ หมดเรื่อง อีกอย่างบริษัทนี้ดูเหมือนจะล้มละลายอยู่น่ะพ่อฉันบอกเห็นว่าไม่มีงบจ้างนางแบบขึ้นปกแต่นิตยสารนี้ดังมาก

พ่อบอกว่าจะซื้อต่ออยู่ นาโกะโทรหาคุณพ่อบอกว่าเราจะถ่ายแบบ!”ฉันมองสำนักงานนิตยสารชื่อดังที่หมดงบเพราะนางแบบและหลายๆอย่างจนใกล้จะล้มละลาย นาโกะโทรหาพ่อเรียบร้อยก่อนจะบอกว่าพ่อบอกให้เข้าไปได้เลย แน่นอนฉันเดินเข้าไป อิอิ พอเข้าไปก้าวเดียวพนักงานทั้งบริษัทที่มีอยู่ประมาณสิบกว่าคนก็มาเรียงแถวก้มหัวให้พวกเรา เห็นมั้ยจะเป็นคนดังง่ายนิดเดียว

 

‘ขอบคุณมากน่ะค่ะ ที่ให้ความกรุณาบริษัทเรา เชิญที่สตูดิโอด้านในเลยค่ะ’ผูหญิงที่ดูจะเป้นบก.นิตยสารบอกพวกเราพร้อมกับยิ้มดีใจ

หลังจากนั้นพวกเรา3คนก็ถ่ายแบบลงนิตยสารที่ว่านั้นไปโดยไม่คิดค่าตัว ค่อยดูน่ะวันพรุ้งนี้ต้องมีข่าวทายาทTMกรุ๊ปชื่อดังและทายาทบริษัทท่องเทียวชื่อดังถ่ายแบบให้นิตยสาร…หึหึหึ

 

วันต่อมาเป็นดังคาดหน้า1ทุกฉบับทีนี้แหล่ะ ฉันจะเข้าวงการและโรงเรียนอินเตอร์เกิร์ลฮากาตะเป็นไปตามแผนเป่ะๆ

 

“นิ พี่อาโอยคุณมิ้ลกี้ที่เป็นนางแบบชื่อดังและยังเป็นพิธีกรรายการ(เซ็นเซอร์)น่ะ เค้าโทรมาติดต่อให้พวกเราไปเป็นแขกรับเชิญน่ะ”นาโกะพูด

อย่างตื่นเต้นมิโอะก็พยักหน้าตาม

 

“รับไปเลยอีกอย่างฉันรู้ว่าคุณมิ้ลกี้ก็เกลียดวงsupernova girlsเหมือนกัน”ฉันพูดก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์

 

“เอ๋! ทำไมพี่ถึงรู้”นาโกะพูดขึ้นอย่างงๆมิโอะก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย

 

“ก็ให้คนไปสืบมาและเมื่อวานก็ลองโทรคุยกันเค้าบอกว่าจะขอเข้าร่วมแผนการด้วย ส่วนเหตุผลเพราะว่าตอนม.ต้นเธอขี้เหร่มากเลยโดนพารุซังปฏิเสธน่ะ”ฉันพูดพล่างเติมเครื่องสำอาง

 

“อ้อ!”นาโกะและมิโอะพยักหน้าอย่างเข้าใจ

 

 

 

 

 

 

เจอกันแน่! ซากุระ!

 

 

 

 

 

 

 

Sakura past

 

 

 

“ฮัดเช้ย!!!”ฉันจามเสียงดังในขณะที่สมาชิกวงกำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน แน่นอนโดนล้อตามระเบียบ

 

“สงสัยมีคนนินทา555”เมรุพูดอย่างมาอย่างสนุกสนาน ฉันจึงมองด้วยสายตาอาฆาต ได้ผลเมรุหุบปากทันที

 

“พี่เรนะข้าวเสร็จยัง”เมรุพูดออกมาอีกครั้งหลังจากเพิ่งทานขนมกองเบ้อเร้อมามาดๆ

 

“รอเดียวสิ ขนมเมื่อตะกี้ไปอยู่ส่วนไหนของกระเพาะละนั่น”เรนะพูดพล่างหัวเราะนิดๆ

 

“โฮ้วว เฮียมันคนละกระเพาะ”เมรุพูดพล่างทำหน้ายู่

 

“เออๆ เสร็จแล้ว”เรนะพูดพล่างวางจานอาหารให้แต่ละคน

 

“สรุปฉันเป็นหัวหน้าวงหรือคนใช้ว่ะ”เรนะพูดออกมาพล่างมองเด็กๆทานอาหาร

 

“คนใช้!!!”ทุกคนพูดออกมาพร้อมกันเล่นเอาเรนะแทบหัวทิ่ม

 

“อยากโดนโบกกันนักใช่ไหม”เรนะพูดออกมาเสียงเย็นๆ

 

“ป่าว”เมรุพูดเสียงสูงจนเรนะอดใจไม่ไหว(?)ต้องเดินมาบิดหู

 

“โอ้ยยยย เจ็บบ ปล่อยๆๆๆ กินข้าวแล้วว”เมรุกรี๊ด ร้องอย่างโหยหวนทำเอาทุกคนรีบก้มหน้าทานข้าวเพราะกลัวสิ่งมีชีวิตที่ทำให้เมรุกรี๊ดร้องนั่นจะมาทำอะไรตัวเอง(?)

 

“กินข้าวเสร็จแล้ว!!”ฉันพูดออกมาอย่างง่วงๆเพราะตอนนี้มัน4ทุ่มแล้วน่ะสิ เรนะหยิบตารางงานขึ้นมาดูอย่างรู้งานที่เป็นแบบนี้เพราะวงเราไม่มีผู้จัดการเรนะเลยต้องทำเองทุกอย่าง

 

“อืมม พรุ้งนี้มีงานเดียวอัดรายการ(เซ็นเซอร์)ช่วงพิเศษพิธีกรคุณมิ้ลกี้ และแขกรับเชิญร่วม3คุณหนูใจบุญที่กำลังดังอยู่ในขณะนี้เวลาตั้งแต่8โมงเช้าถึงเที่ยงและถ่ายรูปร่วมกันนิดหน่อย จากนั่นไม่มีงาน2วัน”ทุกคนตาเป็นประกายทันทีที่ได้ยินคำว่าวันหยุด

 

 

 

 

 

แต่พารุกลับคุ้นชื่อมิ้ลกี้มากจนนอนไม่หลับในคืนนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ไรท์ขอสารภาพว่าตอนนี้แต่งเอาฮาเอาแต่เกรียน//โดนตบ

ตอนหน้าของจริงแน่ อิอิ  

ปล.บริษัทพ่ออ้อยเรียกร่วมเป็นบริษัทท่องเที่ยวน่ะ

เอาแล้วๆซากุจะโดนอัลไลบ้างล่ะเนีีย น่าลุ้นๆ ฮุๆๆ ><

ว๊ายๆๆอยากอ่านไวๆซธแล้วสิ พารุจะมีอาการอย่างไรเมื่อเจอมิลกี้กัน หึๆๆฮุๆๆ

เหมือนคุณหนูอ้อยจะแค้นมหาโหดเลยนะนี่.. // สยอง..

อะฮิ สงสารอาโออิตันอ่ะ งื้อออ มิ้ลกี้ตอนนี้นางเริ่ดเเล้วว พารุก็พารุเหอะ กิกิ

ติดตามค่าา~

โห แรงแค้นคุณหนูอ้อยสุดยอด *o*
มิ้ลกี้จะมาแว้ววว~~~

LIVE3

 

 

 

 

 

ตอนนี้พวกเรา3คน ฉัน มิโอะ นาโกะ พ่วงด้วยคุณมิ้ลกี้ที่เพิ่งเจอเมื่อกี้ แต่ไม่ใช่แค่คุณมิ้ลกี้หรอกพี่ยูกิรินก็มาเพราะว่าทุกคนต้องมีช่างแต่งหน้าส่วนตัวเลยลากพี่ยูกิรินมาด้วย

 

 

“โฮ้วว ใหญ่มากเลยน่ะสถานีนี้อ่ะ พวกเธอนี้สุดยอดจริงๆเลยน่ะ”พี่ยูกิพูดพล่างยิ้มให้ฉันอย่างตื่นเต้น พวกเรา5คนค่อยๆเดินฉายแสง(?)เข้าไปในสถานีโทรทัศน์อย่างช้าๆจนถึงห้องแต่ง

ตัวของพวกเราหน้าห้องเขียนว่า วงindygirl ทุกคนมองอย่างงงๆยกเว้นฉันและคุณมิ้ลกี้ที่ยิ้มอย่างมีเลศนัย

 

 

 

“มาถูกห้องแล้วหรอ พี่อาโอย”นาโกะถามอย่างงงๆ

 

 

 

“ถูกแล้วล่ะ ตอนนี้พวกเราคือวงindygirl วงร็อคเกิร์ลน่ารักสดใสวงใหม่แห่งวงการ”ฉันพูดอย่างมีชัย(?)

 

 

 

“เอ๋!!!??”มิโอะนาโกะและพี่ยูกิร้องออกมาพร้อมกัน

 

 

“เข้าใจล่ะน่ะ พี่กิรินเล่นกลองพี่เล่นเป็นอยู่แล้วนิ มิโอะตอนมัธยมเคยเล่นเบสเพราะฉะนั้นเล่นเบส นาโกะคีย์บร์อด มิ้ลกี้ซังเล่นกีตาร์ ส่วนฉันกีตาร์ลีดเดอร์ หัวหน้าวงฉันยกให้พี่กิรินใน

ฐานะผู้อาวุโสสูงสุด”ฉันพูดพร้อมกับเดินเข้าห้องแต่งตัวอย่างสบายใจคุณมิ้ลกี้ก็เหมือนกันทิ้งให้3คนที่ตกกระไดพลอยโจรยืนงงกันเป็นไก่ตาแตก

 

 

 

“แล้วเรื่องเพลงล่ะ”พี่กิรินถามพร้อมกับทำรีแอ็คชั่นแปลกๆ

 

 

“เรื่องเพลงน่ะเรียบร้อยแล้ว อ่ะ!”ฉันส่งให้พี่กิรินที่ยังไม่เลิกทำรีแอ็คชั่นเวอร์ๆ

 

 

“ห๊า!! วันเดียวเธอทำได้ขนาดนี้เลยหรอ!!??”มิโอะถามอย่างตกใจ

 

 

 

“แน่นอนขึ้นชื่อว่าคุณหนูอาโออิทายาทคนโตตระกูลมาเฟียถูกกฎหมายตระกูลโมโตมุระ อยากได้อะไรก็ต้องได้!!”อาโออิพูดอย่างหมั่นใจทำเอาทุกคนมองอย่างเอือมๆ

เนื่องมาจากความเอาแต่ใจของอาโออิทุกคนเลยต้องรีบซ้อมเพลงกันอย่างเอาเป็นเอาตายเราจึงไม่มีอะไรจะบรรยายนอกจากซ้อมๆๆและก็ซ้อมให้คล่องและจำเนื้อเพลงให้ได้ภายใน5ชั่วโมง!!

 

 

 

 

เราจึงจะมาบรรยายฝั่งหนุ่มๆ(?)วงsupernova girlกันดีกว่า

 

 

 

ณ ห้องแต่งตัว+ห้องซ้อม (supernova girl)

 

 

 

“นี้ทุกคน โปรแกรมถูกเปลี่ยนนิดหน่อยน่ะ จากที่ทุกคนต้องไปออกช่วงพิเศษกับ3คุณหนูอะไรนั่นเปลี่ยนเป็นราายการประจำของพวกเราและวงร็อคเกิร์ลรุ่นใหม่ที่กำลังจะเปิดตัวเร็วๆนี้วง indygirlน่ะ”เรนะอธิบายให้ลูกลิงทั้งหลายฟังแต่ดูเหมือนจะไม่มีใครฟังเลย เมรุมิคุกำลังแย่งรีโหมดทีวีเพื่อดูการ์ตูนที่ตัวเองชอบ พารุกับซากุระกำเอาแต่จ้องหน้าจอไอแพดตัวเองเพื่อคิดตารางไปเที่ยวในวันพรุ้งนี้ เรนะเลยถือวิสาสะแอบดูซากุระ

 

 

 

“ตื่น7โมงเช้า ออกจากหอ9โมงเช้า ไปห้าง…ดูหนัง+ช็อปปิ้งจนถึงเที่ยงแล้วกินข้าวกลางวันที่นั้นเลย ตอนบ่ายเรียกพ่อบ้านให้ขับรถไปส่งที่สนามบินไปโอกินาวะถึงที่พักประมาณบ่ายสามโมงครึ่ง เก็บกระเป๋าเสร็จบ่ายสี่โมงไปพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำชูราอูมิจนถึงบ่ายห้าโมงครึ่งและไปชมวิวที่ หน้าผามันซาโมะก่อนจะกลับโรงแรมที่พักตอนหกโมงเย็น ตอนสองทุ่มลงมาทานอาหารของโรงแรมจนถึงสามทุ่ม และขึ้นห้องพักนอน วันที่สอง ตื่น8โมงเช้า ทานอาหารที่โรงแรมและออกจากโรงแรมตอน9โมงครึ่ง(เช้า) สิบโมงครึ่งมาเดินเล่นที่ถ้ำเกียวคุเซนโด ตอนสิบเอ็ดโมงเช้ามาที่สนามบินกลับโตเกียว  บ่ายสามโมงไปเที่ยวแถวๆย่านชิบูยะ ห้าโมงเย็นกลับหอพัก โห้วว อย่าบอกน่ะว่าทั้งหมดนี้ไปคนเดียว”เรนะเมื่ออ่านตารางจบก็ถามด้วยความสงสัย

 

 

 

“อืม จะให้ฉันไปกลับใครล่ะ”ซากุระพูดออกมาอย่างนิ่งๆ เรนะจึงไปมองตารางพารุแทน แต่สิ่งที่เห็นตั้งตะหง่านอยู่บนหน้าจอไอแพดคือ ‘อยู่บ้าน!!!’

 

 

 

“เฮ้ย! พารุหยุดทั้งทีแกกลับนอนเหงือกแห้งอยู่บ้านเนี้ยน่ะ!”เรนะพูดอย่างตกใจ

 

 

 

“ฉันไม่ได้หมายถึงบ้านที่โตเกียวซะหน่อย ฉันหมายถึงบ้านที่ไซตามะต่างหาก”พารุพูดออกมาอย่างนิ่งๆ

 

 

 

“เฮ้ออ ตกใจหมด”เรนะถอนหายใจ พล่างมองเพื่อนร่วมวงที่ดูจะไม่สนใจเธอเลย

 

 

 

“สุดท้ายหมาหัวเน่าอีกแล้ว เฮ้อออ”เรนะพูดอย่างปลงๆ

 

 

 

 

สตูดิโอถ่ายทำ

 

 

 

“สวัสดีค่ะ พวกเราsupernova girlsค่ะ”พวกเราแนะนำตัวกับทีมงานอย่างพร้อมเพียง

 

 

 

“สวัสดีค่ะพวกเรา indy girlsค่ะ”ยังไม่ทันที่หนุ่มๆ(?)จะแนะนำตัวเสร็จวงสาวๆที่โผล่มาตอนไหนไม่รู้ก็พูดแนะนำตัวส่วนขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

 

 

“น่ารัก”เมรุพูดออกมาอย่างเพ้อๆเมื่อมิโอะเดินผ่าน

 

 

“ห๊ะ!! อะไรน่ะค่ะ”มิโอะพูดออกมาอย่างงงๆเพราะรู้สึกเหมือนได้ยินคำพูดบางอย่าง

 

 

 

“อ่ะ! ปะ ป่าว ว่าแต่ชื่ออะไรหรอ”เมรุเมื่อรู้ตัวจึงรีบเปลี่ยนเรื่องคุย

 

 

 

“อ่ะ! โทโมนากะ มิโอะค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักน่ะเมรุจังขอเรียกแบบนี้ได้มั้ย?”มิโอะถามเมรุที่ยังคงเอาแต่จ้องหน้าเธอ

 

 

 

“ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะขอเรียกมิโอะจังได้น่ะค่ะ งั้นมิโอะจังเอาเบอร์เค้าไปโทรมาด้วยน่ะ ไปล่ะ”เมรุพูดอย่างรวดเร็วพล่างยัดกระดาษที่จดเบอร์มือถือตัวเองให้มิโอะที่ยังดูงงๆกับสถานการณ์

 

 

‘ขอโทษน่ะครับ เตรียมตัวได้แล้วครับ’ สต๊าฟเห็นโอะไม่เข้าไปในฉากซักทีเลยเดินมาตาม มิโอะพยักหน้าแล้วเดินเข้าไปในฉากอย่างว่าง่าย

 

 

 

‘ วันนี้ JRBINGO!!! เย้!!!’ เสียงของพวกเรา2วงประสานกันตะโกนชื่อรายการอย่างร่าเริง JRจากชื่อรายการนั้นย่อมาจากJ-ROCKนั้นแหล่ะ

 

 

 

“เอาล่ะค่ะ วันนี้พิธีกรนั่นไม่มีในรายการค่ะ”มิ้ลกี้พูดออกมาอย่างร่าเริงพล่างส่งยิ้มให้กล่องอย่างชำนาญ

 

 

 

“รายการของวงร็อคเกิร์ลยุคใหม่จะเป็นยังไงกันน่ะ”พารุพูดพล่างฉีกยิ้มบางๆ พยายามทำตัวให้ร่าเริงที่สุด ถ้าสังเกตดีดีอาจจะเห็นว่าพารุเหลือบมองมิ้ลกี้เป็นระยะด้วย

 

 

 

“ไปเชิญชมกันเลยค่ะ เย้!!!”พารุและมิ้ลกี้พูดออกมาพร้อมกันอย่างร่าเริง

 

 

 

“วันนี้ค่ะเป็นช่วงตอบเมลแฟนคลับของพวกเราที่อยากรู้เรื่องนู้นเรื่องนี้ค่ะ ใครที่อยากรู้เรื่องของเราส่งเมลมาเลยค่ะ”เมรุพูดอย่างร่าเริงทำให้บรรยากาศเริ่มเปลี่ยน

 

 

“นินิ พี่อาโอยเราไปมีแฟนคลับกันตอนไหน”นาโกะกระซิบถามอาโออิที่ยื่นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เบาๆ

 

 

“เมื่อคืนพี่ให้พ่อทำโปสเตอร์พวกเราเผยแผ่ทางโทรทัศน์เองล่ะ”เร็วสุดๆนี้คือความคิดของนาโกะ นาโกะคิดพล่างมองพี่สาวตัวเองอย่างเอือมๆ

 

 

 

 

Aoi past

 

 

 

 

 

 

 

“หึหึ ในที่สุดก็เริ่มรายการซากุระเธอไม่รอดแน่ฉันเตรียมของขวัญให้ชุดใหญ่เลยล่ะ!!!”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

———————————-

ตอนนี้ไม่มีอะไรมากแค่อยากให้รู้ว่าคุณหนูอ้อยเค้าทำได้ทุกอย่างและก็…

 

…ตอนหน้านางเอาจริง!!!