‘ตุ้บ!!’ ฉันกระโดดลงมาจากเรือ หลังจากทอดสมอเสร็จ

“อืมม ลองสำรวจเกาะนี้เลยดีกว่ามั้ย”มิโอะพูดหลังกระโดดตามฉันลงมา

“เดียวก่อนพี่รัจจิ พี่มิโอะ มิคุรู้สึกเหมือนขาดๆอะไรสักอย่าง พวกพี่รู้สึกมั้ย”มิคุถามฉันและมิโอะพล่างมองซ้ายมองขวา

“อ่ะ! จริงด้วย”มิโอะเหมือนจะนึกอะไรออก จึงกระโดดกลับขึ้นไปบนเรือ

ณ บนเรือ

เมรุ น่ะ เมรุ ทำไมไม่ลงไปด้วยกัน ไปอดหลับอดนอนมาจากไหนเนี้ย อ่ะ! จริงด้วยฉันโทโมนากะ มิโอะ เป็นกุ๊กของเรือลำนี้ อ่ะ!เจอแล้วไม่รอดแน่
เมรุ หึหึ

‘เฮ้ออ สบายจัง’เมรุละเมอออกมา

“สบายมากมั้ย เมรุ ตื่นเดียวนี้!!!!”ฉันเดินเข้าไปใกล้ๆก่อนจะตะโกนออกมาพร้อมกับบิดหูเมรุสุดแรง

“โอ้ยยย มิโอะจังไม่ทำอีกแล้วไม่อู้อีกแล้วปล่อยเค้าไปเถอะ เจ็บบบบบบ”เมรุร้องโอดครวญ

“ดี!! ถ้าทำอีกอดข้าว3มื้อ!!”เมื่อเห็นสำนึกผิดแล้วฉันจึงหยุดบิดหู แต่เปลี่ยนมาเป็นลากลงมาจากเรือแทน

ณ ด้านล่างเรือ

“โอ้ย พี่รัจจิ พี่มิโอะโหดอ่ะ เสียวหูอ่ะ”มิคุพูดพร้อมกับปิดหูตัวเอง

“มิโอะเค้าไม่ทำมิคุหรอก ถ้ามิคุไม่ทำอะไรผิด”ฉันพูดพร้อมกับลูบหัวมิคุ

‘ตุ้บ!!’ “เสร็จล่ะไปสำรวจเกาะกัน”มิโอะลงมาพร้อมกับเมรุที่กำลังลูปหูตัวเองที่ตอนนี้แดงยิ่งกว่ามะเขือเทศ

“ฉันว่าแยกกันไปดีกว่า ไม่งั้นวันนี้คงไม่เสร็จ”ฉันพูดเสนอความคิดเห็น

“อืมม ฉันเห็นด้วย”มิโอะ

“งั้น มิคุ มากับพี่ ส่วนเมรุไปกับมิโอะ ฉันกับมิคุจะไปทางซ้าย เมรุมิโอะไปด้านขวา เก็บเสบียงที่กินได้มาด้วยล่ะ เสร็จแล้วมาเจอกันที่นี่”ฉันพูดเสร็จก่อนจะแยกตัวออกไป

“โห้! พี่รัจจิทำไมไม่่ไปทางด้านขวาอ่ะ ทางนี้รกจะตาย”มิคุบ่นใส่ฉัน

“ก็ พวกนั้น ไม่มีต้นหนเรือเก่งอย่างมิคุกับเข็มทิศไปด้วยนิเดียวหลงแล้วจะลำบากให้ไปทาง โลงๆน่ะดีแล้ว”ฉันพูดบอกมิคุที่กำลังใช้กล้องส่องไปมาและอีกมือก็วาดแผนที่ เกาะ

“มิ คุวาดเก่งชะมัดเลย”ฉันพูดชมน้องพร้อมกับหยิบแผนที่เกาะบ้านเกิดของเธอมิคุ เคยวาดไว้ถึงเกาะของเธอจะมีแผนที่อยู่ในหนังสือเดินทางหรืออะไรหลายๆอย่าง ให้ดูแต่กาจะวาดได้ละเอียดขนาดนี้มันสุดยอดจนไม่ใช่ฝีมือเด็กมัธยมต้นทั่วไป แล้ว

“พี่รัจจิวางเลยเดียวเปรื้อน”มิคุพูดพร้อมกับส่งสายตาดุๆมาให้ฉัน

“จ้าๆ”
 

ฉัน ปล่อยให้มิคุวาดแผนที่อย่างเงียบๆและเดินเข้าไปในป่าเพื่อสำรวจและหาเสบียง ฉันเดินมาเรื่อยๆจนเจอกับน้ำตกขนาดใหญ่ ‘ฟิ้วววว ช่วยด้วยกรี๊ดดดดดดดด ตู้มมม!!!” เฮ้ย!! เมื่อกี้มันอะไร

“เออออ คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง แห่ะๆ”ปล่าวเลยฉันเห็นแต่แค่ไม่อยากยุ่งแค่นั้น

“หยุด เลยยัยบ้านั้นน่ะ!! ช่วย ฉันด้วยสิ มันจะกินฉันอยู่แล้ววววววว”ผู้หญิงคนที่วิ่ง(บิน)หนีปลายักษ์ผ่านหน้าฉันไป เรียกฉันอีกครั้ง เมื่อเห็นฉันไม่สนใจ แต่อยากจะบอกยัยบ้านั้นสักหน่อยว่าเธอน่ะบินได้ไม่ใช่หรออออ!!

“เฮ้ยยย เธอบินได้ไม่ใช่หรอออ”ฉันตะโกนบอกผู้หญิงคนนั้น

“อ่ะ!! จริงด้วยลืมเลยแห่ะ 55”ผู้หญิงคนนั้นเกาหัวแก้เขิลก่อนจะบินมาหาฉัน

“ขอบใจน่ะที่เตือนฉันโมริยะสุ มาโดกะนักล่าค่าหัว มีค่าหัว16,000,000เบรี”ยัยนี่มันจะให้ฉันฆ่ารึไงเล่นบอกซะหมดเลย

“อืมม ฉันมิยาวากิ ซากุระเป็นกัปตันกลุ่มโจรสลัดซากุระ เพิ่งออกทะเลน่ะ”เอออ ฉันทำอะไรผิดรึปล่าวอยู่ดีๆยัยนี่ก็มองฉันอย่างเหวอๆ

“ยอดเลย!!”เฮ้ยๆยอดอะไรของมันว่ะอยู่ดีๆก็ตะโกนตกใจหมด

“เธอ เป็นคนแรกเลยที่ได้ยินค่าหัวฉันและไม่่ตื่นเต้นหรือพยายามจะฆ่าฉัน”แห่ะๆไม่ ใช่ไม่ตื่นเต้นไม่เชื่อต่างหากเว้ย!ค่าหัวตั้งสิบหกล้านแม่งวิ่งหนีปลายักษ์ กระจอกๆตัวเดียว ใครเชื่อก็บ้าแล้วเฟ้ย!

“ฉันขอเข้ากลุ่มด้วยคนได้มั้ย ฉันประทับใจเธอสุดเลย”มาโดกะพูดพลางส่งวิ๊งให้ซากุระ1ที
สงสัย เป็นพวกหลงตัวเองขั้นรุ่นแรงแห่ะ แต่ก็ดีรับก็รับ อย่างน้อยจะได้มีคนเก่งๆเพิ่มอีกคน(เมื้อกี้เธอบอกไม่เชื่อไม่ใช่หรอ-เบญ// เงียบไปเลยน่า-ซากุระ)

“รับก็รับ เธอทำอะไรเป็นมั้งล่ะ”ฉันเอ่ยถามมาโดกะ

“นักดนตรี ฉันเล่นดนตรีเก่ง!!!”

หลัง จากที่ฉันเจอกับไอ้นักดนตรีหัวเหม่งขี้หลี่ที่ชื่อมาโดอะไรสักอย่าง ฉันก็กลับมายังจุดนัดพบพร้อมกับมาโดกะและมิคุ ในตอนแรกมิคุก็ดูงงๆอย่าว่าแต่มิคุเลยฉันก็งงเหมือนกัน ว่าแต่ทำไมมิโอะกับเมรุทำไมยังไม่มาสักทีน่ะ

เหตุการณ์ฝั่งเมรุมิโอะ(mio past)

หลัง จากที่แยกกับซากุจังและมิคุริน ฉันและเมรุก็เดินมาเรื่อยๆเพราะทางที่ซากุจังให้ฉันกับเมรุมาเป็นทางที่ไม่ มีอะไรเลย ขอย่ำเลยว่าไม่มีอะไรเลย ‘อ่ะ! อ้าว เมรุไปไหนแล้วล่ะ’ ฉันหันซ้ายหันขวาแต่ก็ไม่เจอ

“เมรุ!! เมรุอยู่ไหน!!” ฉันตะโกนเรียกเมรุ แต่เรียกเท่าไรก็ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา ฉันเห็นท่าไม่ดีแล้วจึงวิ่งกลับมาที่จุดนัดพบแต่วิ่งเท่าไรก็ไม่ถึงซะที

‘ตุ๊บ!!! สาวน้อยหลงทางหรอมีอะไรให้ฉันช่วยมั้ยล่ะ อิอิ’ อยู่ๆก็มีคนดูท่าทางประหลาดๆเอ๋! ว่าแต่หน้าคุ้นๆแห่ะ

“เธอ คงจะไม่รู้สิน่ะว่าฉันเป็นใคร รึท่ารู้ก็คงไม่มีประโยชน์แล้วล่ะ”ผู้หญิงตรงหน้าฉันพูดก่อนจะยิ้มเย็นๆให้ ฉัน ก่อนจะวิ่งเข้ามาจับหัวของฉัน อ่ะ! ทำไม ละ ลืมตาไม่ขึ้น ฉันไม่มีทางหลับเด็ดขาด

‘มะ เมรุ ชะ ช่วยฉันด้วย’

ตัดกลับมาที่จุดนัดพบ

ฉันมิคุและมาโดกะยืนค่อยเมรุและมิโอะนานมากแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะกลับมา แต่อยู่ๆมาโดกะก็ทำท่าเหมือนนึกอะไรออก

‘พวกเธอไม่รู้สึกแปลกๆหรอ’มาโดกะถามพวกพวกฉัน

“ยังไงหรอ พี่มาโดกะ”มิคุถามอย่างใสซื่อ

“ก็เกาะร้างแบบนี้ มันต้องมีสัตร์บางสิ แต่นี้เราเจอปลาแค่ตัวเดียวเอง”

“แล้วไงล่ะ”ฉันตอบกลับไปอย่างไม่ใส่ใจ

“ฉันว่าเกาะนี้ ต้องมีใครอยู่ ใครที่ไม่ใช่พวกเรา”ฉันและมิคุสตั้นไป3วิ

‘นิ! ทุกคนมิโอะจังหายตัวไป!!!’ เมรุที่วิ่งวิ่งออกมาจากไหนไม่รู้ตะโกนบอกพวกเราที่ยังตกใจไม่หาย

“เห๋!!! ว่าไงน๊าาาาาา!!!!”

————————————————

——————————————————————————–

ใครกันจับมิโอะไปคำใบ้คือ เคยเป็นแขกรับเชิญในรายการขายตัวเด็กฮากาตะ อิอิ สั้นไปขอโทษด้วยน๊าา ตอนดึกๆอาจะคึกมาลงอีกตอน อิอิ

ปล.พลังมิโอะจะเป็นแบบโรบิน

พลังซากุจังจะเป็นแบบลูฟี่

พลังเมรุแบบที่เขียนเลยแต่นิสัยจะเป็นโซโล

พลังของคนที่เหลือเดียวมาอธิบายที่หลัง อิอิ

สนุกมากๆ แต่ล่ะตอนสาวๆเงอะๆงะๆดี 5555555

นี่มัน…… วันพีช(ภาคสาวบ๊อง)ชัดๆ 

= =”””

หืม… ซากุระคือลูฟี่ พลังยางยืด

เอาพลังอื่นมิได้รึ???

นึกภาพซากุระแขนยืดเป็นแม่นาคแล้วขนลุก = =””

วันพีชซัดๆ

ติดตามๆ

เฮียเเน่ๆ 5555 ชอบมิโอะตันซะขนาดนั้นน 555

ม่าจังก็บินได้ยังจะกลัวอีกก ไอ่กลุ่มโจรสลัดเเมวเหมียวนี่มันอะไรก๊านนน เนี้ยงๆ 5555 ชาบูพี่รินน

ตอนที่3 มิโอะโดนจับและการปรากฏตัวของ…

Mio past

‘อืออออ ทะ ที่นี้ ทะ ที่ไหน’ฉันตื่นมาในที่ที่ไม่คุ้นเอาเสียเลย แต่ทำไมรู้สึกว่าชุดฉันมันผิดปกติน่ะ

“ชุดนี้มัน อะไรเนี้ยยย!!!”ฉันอุทานขึ้นมาอย่างตกใจเพราะชุดที่ฉันใส่มัน…

‘ตื่นแล้วหรอลูกแมวน้อย ของฉัน อ้าย!! น่าร๊ากกก’ใช่ชุดที่ฉันใส่มันคือชุดเมดที่มีหูแมวน่ะสิ ว่าแต่ ยุยป้านี้ใครอ่ะ วิ่งมากอดฉันทำไม?

“ขอโทษน่ะค่ะ คุณเป็นใครอ่ะ”ฉันถามออกไป

“อ้าวว เธอจำไม่ได้หรอว่าฉันเป็นใคร”ยัยป้านี้พูดเสร็จก็ยื่นหน้ามาใกล้ๆฉันจนจมูกเกือบแตะกัน ฉันพยายามถอยหนีแต่ถอยไม่ได้

“จำไม่ได้หรอเคยเจอกันครั้งหนึ่งแล้วไง”ยัยป้า? เห็นฉันไม่เล่นด้วยจึงขยับหน้าออก และพูดขึ้นอีกครั้ง

“เอออ จำไม่ได้อ่ะ ใครอ่ะค่ะ”ฉันถามกลับ จะให้ทำไงล่ะก็คนมันจำไม่ได้อ่ะ

“อ่ะ! ทำไมจำฉันไม่ได้อ่ะ ต้องจำฉันได้สิ ฉันเสียใจน่ะ”ยัยป้า?คนเดิมบิดแก้มฉันไปมา

“ยังจะมากวนอีก! บอกว่าจำไม่ได้ไงเหล่ายัยป้าไม่เจียมเอ้ย!! ชอบกินเด็กซิน่ะป้าอ่ะถึงจับฉันมา เดียวแม่ฆ่าทิ้งซะดีมั้ย”ฉันทนไม่ไหวจึงเผลอด่ายัยป้าจอมโลลินี้ซะชุดใหญ่ ก็รู้อยู่ว่าฉันน่ะน่ารัก?แต่มาทำยังงี้ ฉันก็ไม่ไหวน่ะ อ๊ากก พูดแล้วโมโห อ่ะ! พูด

ถึงจับ จำได้แล้วยัยป้านี้มันยัยคนที่อยู่กับยัยคนที่จับฉันมานี้ อืมม แต่รู้สึกว่ายัยป้านี้จะใบ้กินแล้วแห่ะ หนีดีกว่า ฉันหันหลังเตรียมหนี แต่อยู่ๆยัยคนที่จับฉันมาก็กระโดดมาจากข้างบน?มาขว้างข้างหน้าฉัน

“จะหนีไปไหนมิโอะตัน หืมม”ยัยคนที่จับฉันมายิ้มให้ฉันก่อนจะลูบหน้าฉันเบาๆ ฉันที่ยังตกใจยัยนี้อยู่ อยู่ๆยัยป้าจอมโลลิเหมือนจะได้สติเลยเดินมากอดฉันจากข้างหลัง แล้วเอาจมูกตัวเองถูๆอยู่ตรงแก้มฉัน ตอนนี้ฉันรู้อยู่อย่างเดียวคือ

‘ตายแน่!!! ใครก็ได้ช่วยที!!!’

กลับมาทางด้านกลุ่มโจรสัดผู้ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย

Sakura past

พวกฉันตัดสินใจแยกเป็น2กลุ่มฉันมากับมิคุ ส่วนเมรุไปกับมาโดกะ 2คนนั้นรู้สึกว่าจะไม่ค่อยชอบหน้ากันสักเท่าไร แต่ก็ต้องไปด้วยกันเพราะพลัง2คนนั้นน่าจะประสานกันได้ดีมากว่า

“พี่รัจจิ ดูนั้น!!!”มิคุชี้ให้ฉันดูอะไรบางอย่าง…

“เฮ้ย!!! นั้นมัน!! กลุ่มโจรสลัดSM!!!”

มาแค่อินโทรก่อนน่ะค่ะ   เดียววันอาทิตย์มาต่อให้ พอดีพรุ้งนี้รร.ไรท์มีงานโรงเรียน ไรท์กว่าจะได้กลับบ้านก็เกือบ2ทุ่มแล้ว เลยมาลงอินโทนวันนี้แก้ขัดไปก่อน

คงรู้แล้วสิน่ะค่ะว่าเป็นเรนะแต่อีกคนเดาไปก่อนน่ะ คำใบ้แขกรับเชิญห้างฮากาตะ1

เอ๋!!!!!! ค้างมากงะ!!!!!!!!!!!!

สนุกมากๆ แต่ล่ะตอนสาวๆเงอะๆงะๆดี 5555555

ตอนที่3 มิโอะโดนจับและการปรากฏตัวของ…(end past)

 

 

“เฮ้ย!!! นั้นมัน!! กลุ่มโจรสลัดSM!!!”

 

 

 

“ชื่อแปลกชะมัด”มิคุพูดพร้อมกับทำหน้ายู่

 

“ยังจะแขวะเค้าอีก นี้มันฟิคน่ะ”นอกทะเลล่ะ

 

“ไปเถอะพี่รัจจิ”มิคุพูดพร้อมกับวิ่งไปหลบอยู่ตรงพุ้มไม้ใกล้ใกล้กับเรือของพวกมัน

 

‘นี้ฟูจัง’ในขณะที่มิคุและซากุระซุ่มดูอยู่ ก็มีผู้หญิงหน้าตาดีสองคนเดินมา ดูๆไปแล้วเหมือนจะเป็นแฟนกันซะมากกว่า ‘ฟูจัง อย่างอนพี่สิ’ คงจะใช่แหล่ะ เป็นแฟนแน่ๆเลย ‘พี่เคย์นั้นแหล่ะ ไม่สนฟูโกะเลย พวกผู้หญิงพวกนั้นน่ะอยากไปหานักก็ไปเลย’ผู้หญิงที่ชื่อฟูโกะตะคอกใส่หน้าผู้หญิงที่ชื่อเคย์และเดินหนีมาทางพุ้มไม้ที่ซากุระและมิคุแอบอยู่ เดียวน่ะ ที่ฉันและมิคุแอบอยู่หรอ เฮ้ย! งั้นก็ทางนี้สิ(เพิ่งรู้ตัวเรอะ//ไรท์) “ซวยแล้ว มิคุทำไงดีเดินมาแล้ว”ซากุระหันมากระซิบกับมิคุอย่างตกใจ

 

“ช็อตเลยดีมั้ยพี่รัจจิ”

 

“จะบ้าหรอช็อตก็เป็นเรื่องสิ ดูๆแล้วยัย2คนนั้นน่าจะเก่งพอดู”ซากุระพูดพร้อมกับใช้ความคิด

 

“หรือว่า… พี่ไม่กล้าใช่ป่ะ”คำพูดของมิคุปลุกไฟในตัวฉันทันที ก่อนที่ฉันจะเริ่มทำให้พื้นกลายเป็นน้ำแข็ง และทำท่าจะลุก

 

“เฮ้ย!! พี่รัจจิใจเย็นๆ” โอ้ว! เพิ่งเคยเห็นมิคุทำตัวเป็นผู้ให้ก็วันนี้แหล่ะT_T  ฉันที่กำลังจะลูบหัวน้องตัวเองชะงักทันทีที่มิคุพูดประโยคต่อไป

 

“เอาแค่เบาะๆพอน่ะเดียว2คนนั้นไม่รอด” อืมม เชื่อแหล่ะไม่มีทางเป็นผู้ใหญ่ได้แน่นอน

ฉันเมื่อเห็นมิคุพูดแบบนั้นก็ต้องสลดจะไม่ให้สลดได้ไงไอ้เราก็นึกว่าจะห้าม ฉันหันมาสนใจศัตรู(?)อีกครั้งมองสถานการณ์อยู่แปบหนึ่ง ก่อนจะหันมาบอกแผนกับมิคุ

 

“นิ มิคุ เดียวมิคุช่วยไปช็อตผู้หญิงคนที่ชื่อเคย์ทีน่ะเอาแบบเงียบที่สุดน่ะ เข้าใจไหม เดียวพี่จัดการกับผู้หญิงที่ชื่อฟูโกะเอง”ฉันเล่าแผนให้มิคุเข้าใจ

 

“อืม เข้าใจแล้วกัปตัน”อืมม ดีล่ะที่เข้าใจ

 

“อืมมมม ว่าแต่ใครคือเคย์อ่ะ”โป๊ก! เสียงฉันล้มหัวโขกต้นไม้

 

“คนข้างหลังเข้าใจน่ะ”ฉันกำชับมิคุอีกครั้ง

 

“ค่า พี่รัจจิอย่ากำชับมากสิเดียวหนูงอนเลย” แล้วถ้าฉันไม่กำชับแกจะเข้าใจไหม ฉันคิดในใจ

(ในที่สุด)ฉันและมิคุก็เริ่มเข้าหาเหยื่อ?ของตัวเองทันที ฉันหันไปส่งสัญญาณให้กับมิคุ มิคุพยักหน้า ก่อนจะกระโดดไปหาผู้หญิงที่ชื่อเคย์ และเอามือปิดปากพร้อมกับช็อตทันที ผู้หญิงคนนั้นหมดสตินอนลงกับพื้นทันที ฉันเห็นดังนั้น จึงหยิบมีดสั้นที่เหน็บไว้ที่เอวออกมาและวิ่งไปหาผู้หญิงที่ชื่อฟูโกะพร้อมกับล็อคคอของเธอและเอามีดจี้คอของเธอ

 

“ฉันขอถามอะไรเธอหน่อย”ฉันกระซิบข้างหูของผู้หญิงที่ชื่อฟูโกะ

 

“อะ อะไรค่ะ”ฟูโกะพูดตะกุกตะกัก

 

“อย่างแรกเธอชื่ออะไรมีตำแหน่งเป็นอะไรในเรือนี้”ฉันกดเสียงต่ำเพื่อขู่เธอ

 

“อะ เอออ ชะ ชื่อ ยางุระ ฟูโกะค่ะ ปะ เป็นหัวหน้าหน่วยทีมพยาบาลค่ะ”อืมมม หัวหน้าทีมหรอหน้าจะรู้อะไรเยอะใช่ย่อย

 

“พวกเธอมาทำอะไรบนเกาะนี้หรอ” นั้นไม่ใช่เสียงฉันแต่เป็นเสียงเมรุต่างหาก เฮ้ย! เมรุ!

 

“เมรุ มาอยู่นี้ได้ไง มาโดกะก็ด้วย”ฉันพูดขึ้นอย่างตกใจ

 

“ก็… ตามกัปตันมาตลอดเลยไง”เมรุตอบพลางยิ้มแห้งๆ ฉันใล่มันออกจากกลุ่มตอนนี้ทันมั้ย(ไม่ทันแล้วล่ะ//ไรท์เตอร์)

 

“เฮ้ย! ลืม ฟูโกะซิน่ะ พวกเธอมาทำอะไรกันที่นี้”ฉันถามฟูโกะอีกครั้งพร้อมกับกำชับมีด

 

“อะ เอออ กะ กัปตันเรนะสั่งให้ตามพวกคุณมาที่เกาะ พะ เพราะ อยากได้ตัว ดะ เด็กที่ชื่อ ทะ โทโมนากะ มิโอะค่ะ”ฟูโกะพูดอย่างกล้าๆกลัวๆ

 

“แล้วมิโอะจังอยู่ไหน”ฉันถามเธออีกครั้ง

 

“อะ เออ อยู่ในห้องกัปตันค่ะ มี คะ คุณรองกัปตันอยู่ด้วย”

 

“รองกัปตัน?”

 

 

 

 

 

 

“คะ ค่ะ นักล่าค่าหัววาตานาเบะ มิยูกิค่ะ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คนร้ายที่แท้จริงคือมิลกี้นี้เอง สั้นไปหน่อยเนอะวันนี้ก็ไม่ค่อยว่างเหมือนเดิมจะว่างจริงๆก็หลังสัปดานี้แหล่ะค่ะเพราะโรงเรียนยังไม่ปิดT_T

 

พลังของซากุจังเปลี่ยนเป็นพลังน้ำแข็งน่ะค่ะ อิอิ

ชื่อน่าจะเปลี่ยนเป้น”โจรสลัดโลลิคอน”แทนนะเข้ากว่าเยอะ

เรนะเอาอีกล่ะเห้นเด็กน่ารักๆเป้นไม่ได้ 555555

ฮู่ววว ค่อนโล่งใจหน่อย

น้ำแข็งดีกว่ายางยืดเยอะ

นึกภาพซากุจังแขนยืดเป็นแม่นาคพระโขนง

แล้วขนลุกรับไม่ได้จริงๆ

 

แต่เดี๋ยวนะ… ยัยป้าโลลิค่อนจับตัวมิโอะไป??

หืม.. มีมิลค์กี้ ก็ต้องมีซายาเน่

แล้วซายาเน่นี่พลังอะไร?

พลังลังคางยื่น? //โดนพี่ลมตบ

 

เอ.. ตกลงหน่วยเงินมันคือ?

อัตจังค่าหัวแปดพันล้านเยน

แต่..เนี้ยงเนี้ยงค่าหัวห้าสิบล้านเบรี…

หรือว่าใช้ทั้งสองสกุลเงินเลยอ่ะ?

แล้วมันค่าเท่ากันมั๊ยอ่ะ?

 

#ขออภัยถ้ารบกวไรท์เตอร์ให้ตอบคำถามนี้…

แต่..

ต้องตอบนะ

ชื่อน่าจะเปลี่ยนเป้น”โจรสลัดโลลิคอน”แทนนะเข้ากว่าเยอะ

เรนะเอาอีกล่ะเห้นเด็กน่ารักๆเป้นไม่ได้ 555555

ตอนที่4 การต่อสู้ครั้งแรกของกัปตันซากุระและยัยกากนั่นคือใครกัน?

 

 

 

 

หลังจากที่ฉันรู้ข้อมูลจากคนที่ชื่อฟูๆอะไรสักอย่าง ฉันและคนอื่นๆก็จับยัย2คนนั้นมัดและแอบเข้ามาข้างใน อาจจะงงว่าทำไมฉันถึงรู้ว่านี้คือธงโจรสลัดSM(ไรท์-เพราะมีเขียนที่ธง/ซากุระ-บ้านแกสิ!)

 

เพราะว่ายัยกัปตันเรนะของโจรสลัดSMเป็น1ใน7เทพโจรสัดน่ะสิ 7เทพคืออะไรน่ะหรอ  7เทพโจรสลัดน่ะคือกลุ่มโจรสลัดฝีมือสูงเจ็ดคนที่รัฐบาลโลกแต่งตั้งโดยการเสนอชื่อของกอง ทัพเรือ เป็นหนึ่งในสามขั้วอำนาจของโลก เจ็ดเทพโจรสลัดได้รับสิทธิในยกเว้นค่าหัว และสิทธิในการปล้นโจรสลัดกลุ่มอื่นๆ แต่ไม่ได้รับสิทธิในการกระทำการชั่วร้ายต่อพลเมืองของรัฐบาลโลก ทั้งนี้ยังต้องให้ความร่วมมือกับรัฐบาลโลกในการกระทำการใดๆที่ร้องขอมา ถึงแม้หลายครั้งจะปฏิเสธ อย่างไรก็ตามเจ็ดเทพโจรสลัดบางคนมักกระทำการชั่วร้ายโดยปกปิดไม่ให้รัฐบาล โลกรับรู้ และแน่นอนว่ารัฐบาลโลกรู้แต่ไม่ห้ามปรามและปล่อยไปเพราะเกรงว่าจะเป็นอัตรายต่อรัฐบาลโลก เพราะยังงี้ฉันถึงไม่ค่อยชอบรัฐบาลโลกและ7เทพมากเท่าไรนัก แต่มันก็น่าสนุกใช่ไหมล่ะ ได้ต่อสู้กับ1ใน7เทพโจรสลัดอย่างมัตสึอิ เรนะที่ขึ้นชื่อว่าเป็นโจรสลัดที่รักสงบ ใจเย็นและใจดีที่สุด ถึงจะใจดีแต่กับเด็กก็เหอะ=_= มัตสึอิ เรนะน่ะเห็นว่ามีแต่คนนับถือเพราะว่าใจดีสุดๆและไม่เคยทำร้ายใครโดยไม่จำเป็น แต่เธอมีพลังของผลหยุดเวลาเลยทำให้ไม่ว่าใครต่อสู้กับเธอก็จะแพ้อย่างราบคาบ ทุกคนคงอยากรู้ว่า7เทพโจรสลัดนั้นมีใครบาง ฉันจะบอกให้ล่ะกัน คนแรก

 

มัตสึอิ เรนะ คงรู้แล้วว่านิสัยและพลังเป็นอย่างไง ค่าหัว750ล้านเบรี

 

2.มัตสึอิ จูรินะ เป็นกัปตันอีกคนของกลุ่มโจรสลัดSM เห็นว่าเป็นแฟนกับมัตสึอิ เรนะ มีพลังของผลลอยละล่องพูดง่ายๆก็ควบคุมแรงโน้มถ่วง ค่าหัว600ล้านเบรี

 

3.ชิมาซากิ ฮารุกะหรือกัปตันพารูรุ เป็นกัปตันกลุ่มโจรสลัดพงคตสึ เป็นคนที่เย็นชาจนน่ากลัวมีพลังของผลวาป หรือการหายตัวไปมานั้นแหล่ะ=_= แถมมีข่าวลือว่าเป็นแฟนกับยัยมิลกี้อะไรนั้นด้วย ค่าหัว800ล้านเบรี

 

4.วาตานาเบะ มิยูกิ จริงๆแล้วยัยนี้ไม่มีสังกัดกลุ่มโจรสลัดใดๆแต่มักจะอยู่กับกลุ่มโจรสลัดSMไม่ก็กลุ่มโจรสลัดพงคตสึไม่ก็ไปโผล่อยู่กับกลุ่มโจรสลัดอิเคะเมน มีพลังผลลอยตามลม หรือสามารถกลายสถานะเป็นแก็สได้ ค่าหัว700ล้านเบรี

 

5.ยามาโมโตะ ซายากะ เป็นกัปตันโจรสลัดอิเคะเมนเป็นกลุ่มที่มีแต่สาวๆกรี๊ด มีพลังของผลคางยืด เอ้ย! ผลวารี หรือน้ำนั้นแหล่ะ=_= ค่าหัว450ล้านเบรี และยังมีข่าวลือว่าเป็นแฟนกับโยโกยาม่า ยุย รองกัปตันของกลุ่มตัวเอง ที่มีค่าหัว200ล้านเบรี

 

6.โคจิมะ ฮารุนะ ที่เจอก่อนหน้านี้น่ะแหล่ะยัยนั้นเจ้าเล่ห์ก็จริงแต่ถ้าเป็นพวกหรือคนรู้จักของพวกพร้องจะปล่อยไปอย่างง่ายดาย ค่าหัวตอนนี้เพิ่มขึ้นเป็น80ล้านเบรี ถึงจะน้อยแต่มีประเทศเป็นของตัวเองด้วยน่ะ

 

7.อิริยามะ อันนะ เป็นองค์หญิงของประเทศอลาบาสต้า(เป็นอาณาจักรของเจ้าหญิงวี่วี่ในวันพีช)แต่ประเทศของเธอถูก1ใน4จักรพรรดิแย่งชิงไปเลยรวบรวมผู้คนที่มีความสามารถในประเทศตนเองและออกทะเลเพื่อหนีการจับกุมและรอเวลาเพื่อแย่งชิงอาณาจักรกลับมาแต่ดันโดนรัฐบาลหมายหัวหาว่าเป็นการก่อกบฎ ไม่มีพลังผลปีศาจแต่มีสัตว์เลี้ยงเป็นมังกรในตำนานซึ่งมีพลังมากถึงขนาดทำให้เกาะทั้งเกาะหายไปได้ในพริบตาเดียวแต่ก็ยังเด็กอยู่ ส่วนชื่อกลุ่มโจรสลัดก็ตั้งตามชื่อประเทศของตัวเองว่ากลุ่มโจรสลัดอลาบาสตา ค่าหัว450ล้านเบรี (ยาวเวอร์อ่ะ-ไรท์)

อ่ะเผลอเล่าซะยาวเลย ตอนนี้ฉันอยู่ เออออ ยะ อยู่ ที่ไหนล่ะเนี้ยยยย!!!

 

 

Mio past

 

‘มิโอะตัน อ้ามมมมมม คาวาอี้!>_<’

 

‘มิโอะตัน ทานเค้า เอ้ย! ทานของเค้าหน่อย อ้ามมมม น่าร๊ากกก>_<’

 

เสียงของพวกป้าๆโลลิค่อนป้อนขนม(?)ฉัน ไม่มีอะไรหรอกแค่ป้อนขนมนั้นแหล่ะ=_= สรุปยัยสองคนนี้จับฉันมาทำไรล่ะเนี้ย! T_Tเมรุซากุจังมาเร็วๆหน่อยสิ!! อ่ะ! จริงสิ!

 

“นี่ๆ”ฉันสะกิดสองคนนั้นและขยับเข้าไปใกล้ๆ

 

“มีอะไรหรอมิโอะตัน>_<”ยัยป้าที่ชื่อเรนะนี้ โลลิค่อนเข้าสายเลือดจริงๆ

 

“คือว่า มิโอะตันน่ะ อยากไปเดินเล่นข้างนอกอ่ะ พามิโอะตันไปหน่อยน่ะ”ฉันพูดพล่างทำหน้าออดอ้อน

 

“งะ งั้น ปะ ไปกันเล้ย!!! ไปกันมิ้ลกี้ เฮ้ย! พวกที่อยู่ข้างนอกน่ะ เก็บกวาดให้สะอาดที่สุดถ้าฉันออกไปมีฝุ่นแม้แต่นิดเดียวคอขาดแน่!! ปูพรมแดง(?)ด้วย!!”

 

เป็นไปตามแผนยัยป้าโลลิสองคนนั้นวิ่งไปทำความสะอาดเรือยังกับคนใหญ่คนโตจะมา

อืมม จะว่าไปยัยคนที่ชื่อมิลกี้นี้หน้าคุ้นๆแห่ะ

 

 

 

เอ้ย! อย่าบอกน่ะว่า…

 

 

 

 

 

Sakura past

 

 

‘หว้า! ทำไงดีละเนี้ย หลงซะแล้วแห่ะ ทุกคนหายกันล่ะเนี้ย’ฉันเดินมาเรื่อยๆๆๆและเรื่อยๆ

 

‘หว๊ากกก! ทำไมมันมืดขึ้นเรื่อยๆล่ะเนี้ย!!’ ฉันมีความรู้สึกว่าเหมือนมีอะไรอยู่ข้างหลัง ‘กึก’

 

‘กรี๊ดดด! แม่จ๋า! ช่วยด้วยยยย T_Tทำไมวิ่งไม่ไปอ่ะ T_Tตายแน่ๆๆๆ เฮ้ย! ลืมเรามีพลังแช่แข็งผีแม่งเลย!’ ว่าแล้วก็ทำเลย! ‘ปิ๊ด ปิ๊ดดดดดด’(นึก

เสียงอื่นไม่ออกง่ะ-T_Tไรท์)

 

‘เฮ้อออ ไปแล้วมั้ง ไปต่อดีกว่า’ว่าแล้วเดินต่อ ‘กึก’ ยิ้ม ยิ้ม เหงื่อเริ่มแตก ‘ทำไมไม่ไปอ่ะT_T’ ‘แกนิ โง่รึป่าวเนี้ย ฉันล้อเล่นนิดเดียวร้องไห้เลย555’ ไม่ใช่เสียงฉันหรอกT_Tฉันค่อยๆหันหน้าไป ก็พบ กับ……..

 

 

 

 

….ยัยกากที่ไหนเนี้ย=_= ……

 

 

 

Mio past

 

 

“นิๆ”

 

“อะไรหรอ มิโอะตัน”มิ้ลกี้หันมาหาฉันพร้อมกับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จนหน้าหมั่นใส้

 

“คุณใช่พี่สาวฉันรึปล่าวค่ะ…”เงียบ….

 

“เออออ”มิ้ลกี้ดูอ้ำๆอึ้งๆตายล่ะเตียมตัวหน้าแตกเถอะยัยมิโอะเอ้ย!

 

“มิโอะตันนนน ไม่ใช่ยัยนั้นฉันต่างหากพี่เธอออT_T” อ้าววว เพร้ง! เสียงหน้าฉันแตกกระจุย ทำไมพี่ฉันกลายเป็นยัยเรนะไปได้ล่ะเนี้ย!!!

 

“เฮ้ย! เรนะปล่อยมิโอะเดียวนี้น่ะ!!”จู่ๆซากุจังก็โผล่มาพร้อมกับยัยกาก(?)คนข้างๆซึ่งฉันไม่รู้จักเลยสักนิด

 

“ย้ากกก!!”ฉันยังไม่ทันได้อธิบายซากุระก็วิ่งมาประชิดตัวเรนะอย่างรวดเร็วแต่..เรนะกลับไปโผล่อยู่ข้างหลังซากุระตอนไหนไม่รู้กดซากุระลงพื้นแต่มีหรอซากุระจะยอม ซากุระยิ้มนิดๆก่อนจะจับแขนเรนะและ ‘ไอซ์เบิร์น!’ แขนของเรนะกลายเป็นน้ำแข็งนิดหน่อยเพราะเรนะหยุดเวลาและชักแขนกลับมาได้ ตอนนี้แขนขวาของเธอใช้การไม่ได้แล้วเพราะชาไปทั้งแขน ซากุระเห็นอย่างนั้นเลยเสกน้ำแข็งรูปร่างคล้ายดาบออกมาและวิ่งไปประชิดตัวเรนะหวังจะฟันเธอแต่เรนะเอียวตัวหลบและชักดาบที่แหน็บอยู่ที่เอวออกมาด้วยมือซ้ายเพื่อกันดาบน้ำแข็งของซากุระแต่เพราะไม่ถนัดซ้ายทำให้กันดาบน้ำแข็งของซากุระไม่อยู่ ‘โครม!!’ แรงส่งของดาบตัวให้ตัวเรนะปลิวไปกระแทกกับฝาผนังเรือและทะลุเข้าไป ซากุระจะเข้าไปซ้ำแต่เรนะก็มาโผล่ข้างหลังอีกครั้งพร้อมกับทุบหลังของซากุระอย่างแรงจนซากุระปลิวไปกระแทกกับฝาผนังอีกด้านหนึ่งจนทะลุ ซากุระกำลังลุกขึ้นแต่… เรนะกลับมาอยู่ตรงหน้าเสียแล้วพร้อมกับเอาดาบสั้นมาจี้คอเธอ แต่… “เธอลืมอะไรไปรึปล่าว”ซากุระพูดพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ทันใดนั้นซากุระก็คว้าหมับเข้าที่แขนของเรนะ ‘ไอซ์เบิร์น!’ ใช่แล้วเรนะลืมไปว่าซากุระมีพลังของผลน้ำแข็ง เรนะรีบใช่พลังหยุดเวลาแต่ไม่ทันเพราะแขนทั้ง2ข้างของเธอชาจนขยับไม่ได้แล้ว เธอจึงเลิกหยุดเวลาแต่…ซากุระยังไม่หยุดแค่นั้น ตอนนี้ไม่ใช่แค่แขนแล้วแต่ขาของเรนะก็เริ่มแข็งแล้วเหมือนกัน มิโอะเห็นท่าไม่ดีแล้วจึงตะโกนห้ามซากุระ

 

“หยุดน่ะ ซากุจัง!!!”มิโอะพูดเสียงเด็ดขาด

 

“ทำไมล่ะ มิโอะมันจับตัวเธอไปน่ะ”ซากุระพูดในขณะที่ยังไม่หยุด

 

“ถึงฉันจะรู้ว่าเธอไม่ทำร้ายใครถึงตายแต่มันก็ทรมานมากน่ะและอีกอย่างนั้นมันพี่เรนะพี่สาวฉัน!!!” พอซากุระได้ยินคำว่าพี่สาวก็รีบปล่อยทันที

 

“เฮ้ย! นี้เฮียเรนหรอกหรอ”ซากุระพูดอย่างอึ้งๆ

 

“ก็ใช่น่ะสิ!! ยัยงี่เง่าเอ้ย!! โอ้ย! เหมือนแขนจะแตกเลย รีบพาฉันไปแช่น้ำอุ่นแซ่!! ไอ้พวกบ้า!!”เรนะหันไปสั่งลูกน้องของเธอ

 

 

1ชั่วโมงผ่านไป

 

 

“โห้ย! ฉันแค่กะจะลองแกล้งแกเล่นๆเพราะนึกว่าแกจำฉันได้ ที่ไหนได้ดันจำฉันไม่ได้แถมเอาจริงจนฉันเกือบตาย ไอ้น้องเวรเอ้ย!”

 

“เฮียพูดเพราะๆหน่อยสิ หนูเพิ่ง16เองน่ะ”ซากุระ

 

“เออๆ แล้วมิ้ลกี้ไปไหนแล้วอ่ะ”เรนะหันไปถามโจนิชิ เคย์คนที่ถูกมิคุช็อดจนสลบ

 

“เห็นว่าจะไปหากัปตันพารุน่ะค่ะ”

 

“ยัยนั้นนิ เพื่อนเกือบตายไม่ช่วยแต่ดันไปหาแฟนซะงั้น”เรนะ

 

“แล้ววว ยัยกากคนข้างๆแกใครอ่ะ”เรนะชี้ไปที่ยัยกากคนข้างๆซากุระ

 

“หนูเจอที่ห้องเก็บสมบัติของเฮียอ่ะ”ซากุระพร้อมหันไปมองยัยกาก(?)

 

 

 

 

 

“เอออ ฉันซาชิฮาระ ริโนะ ขอโทษทีน่ะที่แอบขึ้นเรือคุณมาน่ะ”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ถ้าเขียนผิดตรงไหนก็ขอโทษน่ะค่ะ ไม่ค่อยได้ตรวจคำผิด ตอนนี้บู๊นิดหน่อยแล้วซัซซี่แอบขึ้นเรือของเรนะทำไมกันน่ะ

เดียวพรุ้งนี้ตอนเย็นๆจะลงให้น่ะ  

 

และจะบอกอีกอย่างกำหนดการลงจากนี้ไม่มีแล้วน่ะค่ะ เพราะวันศุกร์ปิดเทอมแล้วเอาเป็นว่าเขียนเสร็จลงเลยแบบนั้นดีกว่า

 

ปล.ถ้าพรุ้งนี้ลงดึกไปขอโทษด้วยน่ะค่ะ เพราะว่าพรุ้งนี้ประกาศผลเกรดเลยอาจจะเฮิร์ทนิดหน่อย  

เฮียเรนโลลิจิงๆ 555555

ดูๆมิ้ลหน่อมิ้ลหนีไปหาแฟนเฉยเลยงะ

ซัซชี่แอบขึ้นเรือเฮียมาไปเนี๊ย รอลุ้นๆ

ปี้ยุยอยู่หนายยยยยยยยยยยยยยยยย

 

มาหิ้วพารุกลับบ้านเร็ววววว

พาซายาเน่เพื่อนรักมาหิ้วมิ้วกลับด้วยยยย

 

มิ้วมันจะกินพลุแล้ววววว

ตอนที่5 คำขอร่วมทางจากนักแม่นปีนซัซซี่ (intro)

 

 

“คือว่า เหตุผลที่ฉันแอบขึ้นเรือของคุณเรนะมาเพราะว่าเกาะบ้านเกิดของฉัน ‘เกาะออเรนจ์’ มีกลุ่มโจรสลัดออกอละวาดและยึดเมือง(เกาะ)ไป ฉันเห็นว่าคุณเรนะเป็น7เทพโจรสลัดที่เก่งกาจมากแถมยังใจดีฉันเลยอยากจะขอความช่วยเหลือจากคุณ แต่พอฉันได้เห็นการต่าสู้เมื่อกี้ฉันรู้สึกประทับใจในตัวของคุณซากุระมากๆเลยค่ะ ขอฉันร่วมทางด้วยคนได้ไหมค่ะ ขอร้องล่ะค่ะ”ซัซซี่ก้มหัวขอร้องฉัน ไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันจะรับเธอไม่ได้งั้น…

 

 

“ได้สิ!”ฉันพูดพร้อมกับยิ้มให้ซัซซี่

 

“เอ๋! จริงหรอค่ะ ขอบคุณมากค่ะ”ซัซซี่ก้มหัวให้ฉันอีกครั้ง

 

‘อ่ะ! เจอแล้ว มิโอะจ๊างงงงง’เมรุตะโกนอย่างดีใจ

 

“อ่ะ! เมรุ”มิโอะตะโกนอย่างตกใจเมื่อเมรุกระโดดกอดเธอ

 

‘โป้ก!!’เรนะทนหมั่นไส้เมรุไม่ไหวจึงเดินมาแขกหัวเมรุ

 

“โอ้ย! เจ็บน่ะ นี้ใช่ไหมยัยเรนะที่จับตัวมิโอะจังไปอ่ะ”เมรุโวยวาย

 

“เอออ”

 

“ได้! มิโอะจังไม่ตอบฉันจะฆ่ามันเดียวนี้เลย”เมรุชักดาบทั้งสองอันออกมาตั้งท่าเตรียมก่อนจะวิ่งไปหาเรนะแต่ ‘โครม!’ มิโอะใช่พลังของตัวเองขัด

ขาเมรุเอาไว้

 

“โอ้ย!มิโอะจัง เจ็บน่ะ”เมรุทำหน้าตาหน้าสงสารใส่มิโอะ

 

“ดี! ที่หลังรอให้ฉันพูดพูดให้จบก่อนเข้าใจมั้ย”มิโอะพูดเสียงเด็ดขาด

 

“ไรอ่า ทำไมเค้าทำร้ายมันไม่ได้อ่ะ มิโอะจังT^T”เมรุแกล้งบีบน้ำตาอย่างน่ามั่นใส้

 

“ก็เรนะจังเค้าเป็นพี่ฉันน่ะสิ”มิโอะพูดอย่างหน่ายๆ

 

“…………..”เหมือนเมรุจะค้างไปแล้วแห่ะ

 

‘พึป!’อยู่ๆเมรุก็ลุกขึ้นมาทำเอาทุกคนตกใจ เมรุเดินไปทางเรนะพร้อมกับเอามือจับด้ามดาบเอาไว้ ‘เห้ย! เมรุจะทำอะไรอ่ะ’ มาโดกะตะโกนขึ้นมาอย่างตกใจ ทุกคนลุกขึ้นและวิ่งไปทางเมรุเพื่อที่จะห้ามแต่………………

 

 

“ขอโทษค่า!!!”(ทุกคน: …………………..=_=)

.
.
.
.

 

 

 

……………… “แค่ขอโทษหรอกหรอ!!!!”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เอาอินโทรสั้นๆไปก่อนน่ะค่ะตอนเย็นๆจะมาต่อให้

และขอโทษด้วยน่ะค่ะที่ลงช้า  

เฮียเรนโลลิจิงๆ 555555

ดูๆมิ้ลหน่อมิ้ลหนีไปหาแฟนเฉยเลยงะ

ซัซชี่แอบขึ้นเรือเฮียมาไปเนี๊ย รอลุ้นๆ