ก่อนอ่านเรามาทำความเข้าใจกันก่อนน้า
ไรด์เพื่งเขียนเรื่องนี้เรื่องแรก ผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ เนื้อเรื่องคิดสดล้วนๆค่ะ
.
.
.
.
.
.
.

Part1

ตึ่ง ตึง ตึ้ง ~~~ “คุณมัตสึโอกะ นัตสึมิ ขอพบที่ห้องปกครองด้วยค่ะ” เสียงเรียกจากฝ่ายปกครอง
“จะเรียกทำไมนักหนาว้า~~~อดส่องสาวกันพอดี!!!”นัตสึนักเรียนตัวดีบ่น ถึงเธอจะเข้าออกห้องครองเป็นว่าเล่นก็เถอะ ไม่ต้องถามถึงเหตุผล/// (รู้กันดี) แต่อาทิตย์นี้มันครั้งที่สามแล้วน้ะ

ณ ห้องปกครอง

“ขออนุญาติค่ะ…มาโดกะ!!! ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ ?!” นัตสึถามสาวสวยตรงหน้า แหงสินักเรียนดีเด่นอย่าง โมริยาสุ มาโดกะ เนี่ยนะจะมาห้องปกครอง แถมยัยนี่ยังกวนประสาท ปากเสีย ซาดิส โรคจิต
“เรื่องของฉันค่ะ คุณมัตสึโอกะ”มาโดกะพูดพร้อมยิ้มกวนประสาทให้หนึ่งมีงามๆ
“นี่!!ฉันถามเธอดีๆนะ อย่ามากวนจะได้มั้ยยัยบ้า!”นัตสึเริ่มขึ้นเสียงกับคนตรงหน้า แถมดูท่าจะไม่หยุดง่ายๆ มาโดกะเลยตอบคำถามเพื่อหยุดปากคนตรงหน้า
“คุณครูให้ฉันเป็นพี่เลี้ยงดัดนิสัยเธอ ไม่งั้นมันจะแย่กับตัวเธอเอง”มาโดกะชี้แจง นัตสึได้แต่อึ้งกับคำตอบยังไม่ทันได้ตั้งคำถามใหม่มาโดกะก็พูดสวนขึ้นมาก่อน
“อ้อ เมื่อรู้คำตอบแล้ว…..คืนนี้เธอต้องไปค้างบ้านฉัน โอเคนะ”
“เห้ยเดี๋ยวสิแบบนี้มันมัดมือชกกันชัดๆเลยนี่ ฉันไม่ปะ…อ้ะ”คำพูดของนัตสึที่คิดจะปฏิเสธ เมื่อได้ยินมาโดกะเดินตรงดิ่งเข้าหาเธอแล้วดันนัตสึติดกับกำแพง
“จะไปดีๆหรือต้องให้ฉันจูบก่อน?”มาโดกะพูดด้วยสายตาแน่นิ่ง จนทำให้คนฟังขนลุกและเสียวสันหลังแปลกๆ แถมหน้าที่ยื่นเข้ามาใกล้มันทำให้ใจเต้นแปลกๆ
“ปะ…ไปก็ได้…”นัตสึตอบ ทำให้มาโดกะยิ้มอย่างพอใจ
“งั้น เย็นนี้ฉันจะรอนะคะ”พูดจบก็หอมแก้มนัตสึหนึ่งก่อนที่จะเดินออกจากห้องปกครองที่ไม่มีใคร ทิ้งให้นัตสึยืนนิ่งเพราะจิตหลุด….
.
.
.
.
.
.
“คืนนี้ฉันจะรอดมั้ยเนี่ย~~ (´；ω；｀)”

End Part..TBC
—————–///////——————

ฮ้า า า า า า า ~~~~ตอนแรกจบแล้วค้า ติชมแนะนำได้นะคะ เก้ๆกังๆจังเนอะ ฮ่าๆ

ติดตากันด้วยนะค้า ♡♥(*´∀｀*)♬♪

นึตสึไม่รอดแน่ หึๆๆๆ 

เย้ย ม่าจังรุก         

//ตอนต่ออยู่หนายยยย 

น่าอ่านมากกกกกก จะสิงเรื่องนี้

ชอบม่ารุก

มาโดเมะแหละ-////-

เดี๋ยวนะ ฮ่าๆๆๆ

เดี๋ยวนะ ฮ่าๆๆๆ

มันคล้ายของพี่สินะ (´；ω；｀) มีคนบอกอยู่เหมือนกัน ขอโทษนะคะ ｡ﾟ(ﾟ´Д｀ﾟ)ﾟ｡ แง้

ไม่รอดค่ะ นัตสึ 555 ก๊ากก ช่วยไม่ได้ที่ต้องไปอยู่กับม่าจังคนหัวเถิกไม่มีคื้ว กักกๆ ~~ อาจจะหื่นก็ได้ 555   

ม่าหื่น ซาดิสสินะ

RIP นัตคลุงนะ (´；ω；｀)

นึตสึไม่รอดแน่ หึๆๆๆ 

Part 2

 

ณ ห้องเรียนหลังเลิกเรียน

 

“นี่!! เก็บของเร็วๆหน่อยได้มั้ย ฉันรอจนรากงอกแล้วเนี่ย” มาโดกะโวยใส่ นั่นยิ่งทำให้นัตสึเก็บของช้าเพื่อประชด

 

“นัตสึ!!เธอยั่วโมโหฉันใช่มั้ย” สาวสวยโวยอีกรอบ

 

“ถ้าใช่..แล้วจะทำไม” นัตสึตอบพร้อมร้อยยิ้มกวนประสาท มาโดกะเตรียมสวนกลับแต่ว่า..

.

.

.

.

“มาโดกะะะะ กลับบ้านด้วยกันน้า” เด็กหญิงคนใหม่ที่เข้ามาในห้องเมื่อครู่ เรียกมาโดกะทำให้ทั้งคู่หันไปมอง

 

“อ้ะ รีนุมาแล้วหรอ”มาโดกะตอบด้วยรอยยิ้ม ซึ่งนั่นก็ทำให้นัตสึหงุดหงิดไม่ใช่น้อย

 

“ฉันกลับล้ะ..” พูดจบนัตสึก็เดินออกจากห้องทันทีโดนไม่สนใจที่มาโดกะพูดสักนิด

 

“เห้ย!! เดี๋ยวสิไหนสัญญาที่ห้องปกครองหล่ะ” มาโดกะตะโกนไล่หลัง

 

“ฉันไม่ไป แล้วก็ไม่ต้องมายุ่งกับฉันอีกนะ”นัตสึตะโกนกลับก่อนจะวิ่งหายไป

 

“เอ่อ…ฉันมาขัดจังหวะพวกเธอหรือเปล่า? ขอโทษนะ” รีนุพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า มาโดกะลูบหัวอย่างอ่อนโยน

 

“ไม่ใช่ความผิดเธอหรอกนะ…กลับบ้านกันเถอะ”

 

“อื้ออออ ^_^” ทั้งมาโดกะและรีนุเดินกลับบ้านด้วยกัน รีนุชวนมาโดกะคุยตลอดทางจนถึงบ้าน แต่ดูเหมือนมาโดกะจะไม่ได้ฟังเพราะ มัวแต่คิดถึงคนที่ผิดสัญญากับเธอเมื่อตอนเย็น….

 

.

.

.

.

.

ด้านนัตสึ

 

“เฮ้ออออออออ” เสียงถอนใจของเด็กสาวบ่งบอกถึงอารมณ์ในตอนนี้ นัตสึที่อาบน้ำเรียบร้อยนอนเล่นอยู่บนเตียงนอนของเธอ มือก่ายหน้าผากพร้อมกับในหัวที่คิดถึงเรื่องเมื่อตอนเย็น

 

“นี่เราทำเกินไปหรือเปล่านะ” นัตสึรู้สึกผิด เธอกับมาโดกะกัดกันตั้งแต่เจอกันครั้งแรกตอน ม.ปลาย ปี1 จนตอนนี้ ทุกครั้งที่ทะเลาะด้วยมันทำให้รู้สึกดี แต่ทำไมตอนที่เห็นเด็กผู้หญิงคนนั้นเข้ามาทักมาโดกะแล้วมันหงุดหงิดแปลกๆ..

 

“โว้ยยยย ไอ้ความรู้สึกบ้าแบบนี้ ไม่เห็นจะเข้าใจสักนิด”สุดท้ายเมื่อโวยวายคนเดียวจบ นัตสึก็ข่มตาให้หลับ..และหลับในที่สุด

 

.

.

.

.

.

.

.

.

 

TBC.

 

————————————————————————————————–///////—————————————————————————

 

ตอนสองมาแล้วนะค้าาา เขียนเองยังมึนเองเลย ขออภัยด้วยนะคะ    //เก้ๆกังๆทั้งชาติ

จะพยายามพัฒนานะคะ     

อ้ะๆมีตัวละครเพิ่มแล้วน้าาาา ยังไม่บอกที่มาหรอก รอตอนหน้านะคะ ฮ่าๆๆ 

ป.ล.ขอบคุณทุกท่านที่มาอุดหนุนนะคะ 

ประกาศๆ มีการเปลี่ยนชื่อฟิคนิดหน่อยนะคะ เนื่องจากเนื้อเรื่องเปลี่ยนแปลงนิดหน่อยค่าาา

รู้สึกผิดก็ไปขอโทษสิเสืออ…

นัตสิไปขอโทษสิ

นัตสึ…

จงขอโทษ..

ม่าจัง..

ด้วยร่างกายซะ <<< ออกจะหื่น

นัตสึคลุง
เล่นตัวไปมันก็ไม่มีประโยชน์หรอกนะ (´Д` )

เปลี่ยนใจเชียร์รินุแทนทันไหม??
555555555555555555

บ๊ะ ม่ารุกนี้ละ นิสัยลุกม่า 55555

 

อย่าคิดว่าม่ามันเรียบร้อย 55555555555555

Part3

.

.

.

.

เช้าวันใหม่ ณ โรงเรียน

 

วันนี้นัตสึตั้งใจว่าจะมาขอโทษมาโดกะพร้อมกับสารภาพความในใจ….แอร้ยยย คิดแล้วเขิน เพราะเมื่อคืนเธอนั่งคิดนอนคิดอยู่นานกว่าจะรู้คำตอบของใจเลยนะ เมื่อรู้ก็ต้องบอกสิเดี๋ยวจะโดนยัยบ้ารีนุนั่นแย่งไปก่อน 

 

 

แต่ว่า

.

.

.

“โว้ยยยยย สายจนได้ ให้ตาย”เสียงบ่นเหมือนคนจะตาย แหงสิก็เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เกือบเช้าวันนี้เลยมาโรงเรียนสาย เลยโดนทำโทษ

 

หลังจากพ้นโทษ

.

.

.

.

“เห้ยไอ้นัตทำไมวันนี้มาสายว่ะ” เสียงเพื่อนมนกลุ่มทักขึ้น

“ป่าวว่ะ แค่มีเรื่องนิดหน่อย” นัตสึตอบเสียงอ่อย

“เรื่องมาโดกะใช่มั้ยหล้าาา” เพื่อนรักตอบอย่างรู้ทัน ซึ่งนั่นก็ทำให้นัตสึหน้าแดงไม่น้อย

“หะ..เห้ย ไม่ใช่ ใครบอกแกห้ะ!”นัตสึเริ่มโวยกลบเกลื่อน

“ฮ่าๆๆไอ้นัตเอ็งจะเขินทำด๋อยไรว่ะ ชอบก็บอกไปดิ่ เดี๋ยวอด อ่าวครูมาล้ะไปก่อนนะ” เพื่อนของนัตสึบอกก่อนที่จะแยกไปนั่งที่ของตนเอง

 

เมื่อครูเริ่มสอน นัตสึก็เริ่มเหม่อลอย……. ‘ก็จริงว่าควรจะรีบบอกให้รู้ แต่ว่ามันยังไม่มีโอกาสได้เจอเลยนี่สิ’ นัตสึได้แต่คิด 

“ถ้าเธอรู้ว่าฉันรักแล้ว เธอก็ช่วยรักฉันบ้างนะ…มาโดกะ” นัตสึนั่งพึมพำและอมยิ้มอยู่คนเดียว

 

เลิกเรียน

.

.

.

.

ตอนนี้นัตสึกำลังเดินมาที่ห้องชมรมของมาโดกะเพื่อจัดการธุระของเธอ เป็นโชคดีของเธอที่มาโดกะอยู่ที่ห้องชมรมนเดียวเธอจังรวบรวมความกล้าแล้วเดินเข้าไปหา..

“มาโดกะ…เอ่อคือ…เรื่องเมื่อวานหน่ะ” บ้าจริงพูดไม่ออก นัตสึคิด

”  ? ” มาโดกะยืนมองนัตสึพร้อมรอฟังคำต่อมาด้วยร้อยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่นัตสึไม่รู้ตัว

“คือว่านะ ฉันขอโทษนะเรื่องเมื่อวาน”ถึงจะพูดวนไปวนมาแต่ก็พูดออกมาในที่สุด

 

ตอนนี้นัตสึไม่ได้มองหน้าของมาโดกะเลยเอาแต่ก้มหน้าหลบตาอย่างเดียว จนมาโดกะกระตุกก่อนจะจับคางของนัตสึให้เงยหน้าขึ้นมา หน้านัตสึแดงเป็นลูกตำลึงแล้ว ใจก็เต้นจนจะหลุดออกมานอกตัว……มาโดกะค่อยๆก้มลงมาหอมแก้มนัตสึ

“………….!!!…” 

“เป็นของแทนการรับคำขอโทษก็แล้วนะ”มาโดกะพูดพร้อมกระตุกยิ้ม

“ไอ้ฉวยโอกาส ไอ้….”นัตสึที่กำลังจะด่าต่อก็นึกขึ้นได้ว่ายังมีอีกเรื่องนึกที่ต้องบอกและนั่นก็ทำให้นัตสึหน้าอีกครั้ง

“นี่ ไม่สบายหรอหน้าแดงเชียว”มาโดกะถามเมื่อเห็นนัตสึหน้าแดง

“ปะ ป่าว..คือ.. ฉะ ฉันชอบ”นัตสึพูดติดอ่าง ‘ทำไมพูดไม่ออกว่ะ’

“มาโดกะ กลับบ้านกัน!!!”เสียงบุบคลที่สามเข้ามาแทรก ทำให้ทั้งคู่หันไปมอง

“รีนุ มาแล้วหรอ”มาโดกะหันไปสนใจคนที่มาใหม่ทันที่ ทิ้งให้อีกคนใจสลายยืนแข็งเป็นหิน

 

นัตสึที่กำลังใจสลายเมื่อรวบรวมสติได้ก็รู้สึกเหมือนมีน้ำใสๆไหลออกมาจากดวงตาและหัวใจที่เหมือนโดนมีดนับร้อยพุ่งเข้ามาแทง ภาพสองคนตรงหน้าที่กำลังคุยกันสนิทสนมขนาดนี้มันทำให้เธอกลายเป็นส่วนเกิน  ‘อยากจะหนีไปให้ไกลๆ’ ไว้เท่าความคิดนัตสึวิ่งออกจากตรงนั่นโดยไม่มีจุดมุ่งหมายว่าจะกลับบ้าน ทิ้งให้สองคนในห้องชมรมตกใจและตะโกนเรียกแต่นัตสึไม่สนใจ และดูเหมือนสวรรค์เป็นใจ(?) เย็นวันนี้ฝนตกหนักเธอจึงวิ่งฝ่าฝนออกจากโรงเรียน วิ่งมาจนถึงสวนสาธารณะนัตสึค่อยลดความเร็วจากการวิ่งมาเดินอย่างช้าๆแทน เธอเดินมาถึงม้านั่งในสวนเธอนั่งลงและเริ่มร้องไห้อย่างหนักอีกครั้ง เหมือนนางเอกเอ็มวีอกหักมาร้องไห้กลางสายฝนอย่างไงอย่างงั้น

.

.

.

.

.

หลังจากที่นัตสึสงบใจได้ จึงออกจากสวนสาธารณะเพื่อนกลับถึงอย่างนั้นฝนก็ยังคงตกอยู่ 

“จะตกทำไมนักหนาาาาาา แกล้งกันรึไง” นัตสึตะโกน

“เธอนี่เป็นเอามากนะ ตะโกนด่าฝน”เสียงปริศนาพูดขึ้น ทำให้นัตสึหันไปมองแล้วต้องเกิดอาการค้างอีกครั้ง

“มะ…. มาโดกะ ทำไมถึง..”

“ถามได้ก็ตามหาเธอไง เล่นวิ่งออกมาแบบนั้นฉันกับรีนุเป็นห่วงแทบแย่” ฉึก!! เหมือนหัวใจถูกแทงอีกรอบ ตอนแรกก็ดีใจนะที่มาโดกะออกมาตามหาแบบนี้ แต่ว่าทำไมทุกอย่างที่พูดต้องเป็น รีนุ คำก็ รีนุ สองคำก็ รีนุ ฟังแล้วมันน่าหงุดหงิดสิ้นดี!

“ถ้าทำให้ลำบากขนาดนั้น ก็ไม้เห็นจำเป็นต้องออกมาตามหาก็ได้นี่ ปล่อยฉันไปเถอะ!!”นัตสึพูดแบบไม่สบอารมณ์

“เธอเป็นอะไรของเธอห้ะ รีบกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะ “มาโดกะเริ่มโวยกลับ พร้อมดึงมือของนัตสึ

“เรื่องของฉัน ปล่อยนะ!นี่บอกให้ปล่อยไง”นัตสึยื้อไม่ยอมกลับง่ายๆ จนสะบัดมือออกแล้ววิ่งหนีอีกรอบ

“นัตสึ!!!!อันตรายระวัง”…………

.

.

.

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!”

“นัตสึ!!”

 

 

TBC.

————————————————————————————————————————————————————————————————————-

 

จ๊างงงงงงงงงงงงงงงง กลับมาแล้วค่า ไม่ได้อู้นะแค่ไปตามเก็บอ่านฟิคเรื่องอื่นมา ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   

ตอนที่แล้วสั้นไปนิด //ไม่นิด ตอนนี้เลยยาวไปหน่อย(?)    เกิดอะไรขึ้นกับนัตสึกันนะ!!!   

สุดท้ายก็ยังไม่ได้บอกที่มาของรีนุ ฮิๆ ครั้งนี้มาแบบพัฒนาสีสันขึ้นนิดหน่อย55555555 อาจจะยังมึนๆและพิมพ์ผิดไปบ้างนิดหน่อย ขออภัยนะค้าาา   

 

ไว้เจอกันตอนหน้าน้าาา    ♥

ว๊ากกกกกกกกกก //บ้าไปแล้ว 

นัตสึเป็นต้องไม่เป็นไรนะ   ม่าก็อยู่