Cross life จุดตัดของชีวิต

 

 

Contents

– chapter 1

– chapter 2

– chapter 3

– chapter 4

– chapter 5

– chapter 6

– chapter 7

– chapter 8

– chapter 9

 

Intro

“อ๊ะ วันนี้ก็มีอีกแล้ว” มิยาวากิ ซากุระ เด็กสาวหน้าตาน่ารักส์ อุทานออกมาเบาๆ หลังจากก้มมองที่ใต้โต๊ะ
แล้วก็พบกับห่อคุ้กกี้เล็กๆ ดูน่ารักแต่ดันใช้ยางรัดของสีแดงมัดแบบลวกๆ กับจดหมายรักที่ถูกปั้นเป็นก้อนไว้

เธอรู้ดีว่าคนที่คอยส่งของให้ทุกวันจะคุ้กกี้(ไหม้ๆ)บ้าง เมล่อนปัง(ที่เหมือนจะมีรอยกินไปแล้ว)บ้างหรือบางครั้งก็ถึงขั้นเป็นเสื้อผ้าที่เธออยากได้
นั้นคือใคร…มันก็มีแค่คนเดียวน่ะแหละคนที่เป็นเพื่อนสนิทของเธอ นั่งข้างกัน อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เข้า ม.1 จนตอนนี้ขึ้น ม.3

คนที่ตื่นมาโรงเรียนตั้งแต่ 6 โมงเช้าเพื่อเอาของมาใส่ใต้โต๊ะเธอแต่ดันทำเป็นเนียนไปนั่งหลบอยู่ในห้องน้ำ(แต่ดันหลับ) จนมาสาย
.
.
.
มุราชิเกะ อันนา

“ทำอะไรอ้อมค้อมเป็นบ้าเลยยัยนั่น บอกตรงๆ ก็สิ้นเรื่องแล้วเชียว คิดว่าฉันจำลายมือเธอไม่ได้รึไงกัน” ซากุระพูดพลางหัวเราะเบาๆ
และซากุระตัดสินใจว่าจะไม่ยอมบอกว่าเธอรู้จนกว่าอันนาจะยอมสารภาพออกมาเอง

‘นี่ก็ 7 โมงจะครึ่งแล้ว เวรประกาศข่าวก็เป็นของรุ่นพี่ วันนี้เปิดเทอมวันแรก ถ้ามาสายนี้ซวยตาย โดนบ่นไปทั้งเทอม ช่วยไม่ได้ คงต้องไปปลุกอันนาล่ะนะ’
ซากุระคิดในใจก่อนจะลุกออกจากห้องไปหาอันนาที่คงหลับอยู่ในห้องน้ำตามเคย

“พารุ! ตื่น!!” โยโกยาม่า ยุยนักเรียนชั่นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ตะโกนพลางเขย่าตัวเพื่อนสนิทหน้าหวานผิวขาวที่กำลังฝุบหลับอยู่กับโต๊ะเรียนตอนนี้ ชิมาซากิ ฮารุกะหรือพารุไปด้วย

“อีก 5 ชั่วโมงงงงง” ฮารุกะส่งเสียงงืมงัมในลำคอตอบ

“ปกติเขามีแต่ 5 นาทีไม่ใช่เรอะ?! ตื่นได้แล้ว! เธอต้องไปทำหน้าที่ประกาศเสียงตามสายตอนเช้าของโรงเรียนไม่ใช่รึไงวันนี้เนี่ย!” ยุยยังคงพยายามปลุกไม่เลิก

“ตื่นแล้ว…ตื่นก็ได้” จู่ๆ พารุก็ลุกพรวดพราดขึ้นมาแล้วเดินเนิบๆ ออกนอกห้องเรียนไป

“ยัยบ๊องเอ๊ยย ก็เพราะเมื่อคืนเอาแต่คุยกับฉันไม่เลิกยันตี 3 นี่แหละนะเลยเป็นแบบนี้” ยุยว่าพลางนึกไปถึงบทสนทนาเมื่อคืน

‘พารุ นี่จะตี 3แล้วนะนอนเหอะ’ ยุยพูดเบาๆ ผ่านโทรศัพท์เพราะกลัวพ่อแม่ที่อยู่ห้องถัดไปจะตื่น

‘เอ๋ แต่ฉันยังอยากคุยกับยุยต่ออยู่เลยอ่า ยังไม่ง่วงเลยยย’

‘ก็เข้าใจแต่พรุ่งนี้เธอจไม่ไปเรียนรึไง!?’

‘เดี๋ยวนอนตอนเช้าก่อนเข้าเรียนก็ได้!’

‘ไม่ได้!’ ยุยปฎิเสธเสียงแข็ง

‘ไม่นอนข้าวกล่องพรุ่งนี้งด กินมาม่าเซเว่นเป็นข้าวเที่ยงไป’
ยุยเอาเรื่องข้าวกล่องที่เธอจะทำไปให้ฮารุกะทุกวันเพราะแม่ของฮารุกะไม่ค่อยอยู่บ้านและไม่ได้ทำอาหารให้ลูก
รวมถึงตัวฮารุกะเองก็ทำอาหารไม่เป็นด้วยเช่นกันมาเป็นข้อต่อรอง

‘ไหงเล่นมุกนี้?! มาม่าปล่อยไว้ครึ่งชั่วโมงก็อืดจนล้นถ้วยแล้ว ขืนซื้อตอนเช้าแล้วรอจนเที่ยงมันจะไม่ทะลักพรวดใส่หน้าฉันเหรอ ฮะ!?’

‘ก็นอนซะเซ่!!’

‘ยุยนี่เอาแต่ใจตัวเองชะมัด ค่าๆ ขุ่นแม่ ขุ่นลูกจินอนนะบัดนาว’

‘ใครกันแน่คะคุณเธอ เอาเถอะ ราตรีสวัสดิ์’

‘ราตรีสวัสดิ์ค่าาาา’

ใครจะไปรู้ล่ะว่า…นี่อาจจะเป็นช่วงเวลาสุดท้ายที่พวกเธอจะได้อยู่กันอย่างสงบๆ แบบนี้

#Writter Talk
บอกไว้ก่อนนะคะว่านี่ไม่ใช่ฟิคแนวใสๆ ชีวิตเด็กมัธยมกุ๊กกิ๊กน่ารักแต่เป็นแนวบู๊ล้างผลาญ(?)
เรื่องมันเริ่มมาจากเราฝันค่ะ ฮ่าๆๆ เลยเอาความฝันของตัวเองมาเขียนซะเลย จำได้บ้างไม่ได้บ้าง ก็ใช้จินตนาการมาต่อเติมเอาเอง:3
นี่เป็นฟิคเรื่องที่ 3 แล้ว ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ

ปลูกบ้านรอออออออออ

มุราชิเกะ เด็กซึน 555555555555 รักเขาชอบเชาบอกเขาไปเลยลูก เหมือนซากุระมีใจให้

แหม่ อาเนีย – – 

ชอบก็บอกเขาไปซี้ 

ไอ้แนว บู๊ล้างผลาญ มันอัลไล!?

แค่บอกแนวก็น่าอ่านแล้ว!!

รอฟิคเรื่องนี้ครัช!!

คุณอาเนีย = = 

ชอบทำอะไรให้มันอ้อมค้อม

อ้อมยังไงเค้าก็รู้ไม่น่าเลย 5555 แต่ก็น่ารักดี 

อันนะ ความลับแตกไวชะมัด 5555

แล้วไปหลับในห้องน้ำอีก -0-

อยากมีคนเอาเมลอนปังมาส่งให้แบบนี้มั่งจัง 

ซากุลิง ซากุลิง ซากุลิง !!!!
ซื้อที่ ปลูกบ้าน สร้างคอนโดค่ะ *(•’-‘•)*

ปู่เสื่อรอค่าา 

ห๊ะ!! แนวบู๊!?

 

ต่อไปจะมีอะไรเกิดขึ้นเนี่ยยยยย