สารบัญ

• Part 1
• Part 2
• Part 3
• Part 4
• Part 5
• SP Part 1
• SP Part 2
• SP Prat 3
• SP Prat 4
• SP Prat 5 End!
• Part 6
• Part 7
• Part 8
• Part 9

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

เรื่องนี้เป็นโปรเจคใหม่ที่ทำร่วมกับไรท์เตอร์อีกคนหนึ่ง หวังว่าฟิคเรื่องนี้จะไปอยู่ในอ้อมอก อ้อมกอดของใครหลายๆคนมั้งนะ 555
ส่วนเรื่องคู่เนีี้ยจะมาเรื่อยๆตามใจไรท์เตอร์ทั้งสอง ปล.ไรท์สองตัวนี้มันบ้าอย่าไปถือสากับมัน กร๊ากกกกกกกกก
ไรท์เตอร์ : ann48
              : NEW48

INTRO

เช้าวันหนึ่งที่แสนจะสดใสมาก (มีเมฆครึมปานกลาง เหมาะจะไปฆ่าคน!) มีเด็กสาวสุดสวย??คนหนึ่งกำลังเดินมาโรงเรียนตอนตีห้า! (เจือกมาเช้าเกิ้น) และเธอก็ได้พบกับภารโรงตัวเล็กน่ารักที่ดูเหมือน ย้ำว่า! ดูเหมือนนะ กำลังกวาดซากศพที่มีผิวสีขาวซีด ผมยาวดำปรกหน้า แลพเลือดสีแดงข้นที่ไหลเป็นทางยาวทั่วทุกที่และเต็มใบหน้าซะจนมองแทบไม่ออกว่าเป็นใคร! เอ๊ะเดียวนะมะกี้เธอบอกว่าศพงั้นเหรอ?

“กรี๊ดดดดดดดดดดดด” หลังจากที่สมองอันน้อยนิดของสาวสวยได้ประมวลผลเรียบร้อยแล้วก็ถึงกับต้องตกใจสุดขีดเมื่อรู้ว่านั้นมันคือศพ
“ศพล่ะเว้ย แกกวาดศพอยู่นะเฮ้ย” เธอพยายามตั้งสติแล้วรีบร้องตะโกนเตือนภารโรงสุดน่ารัก แล้วแกถอยไปทำไมตั้งหลายเมตรล่ะเว้ย
“อะไรน๊าไม่ได้ยินเว้ย มาใกล้ๆดิศรี” ภารโรงตัวเล็กที่ดูเหมือนจะหูไม่คอยดีหรือเพราะศรีมันอยู่ไกลก็ไม่รู้ ตะโกนกลับไปให้อีกฝ่ายมาพูดใกล้ๆตน
“จะบ้าเรอะน่ากลัวจะต๊าย แล้วฉันไม่ได้ชื่อศรีเว้ย ฉันชื่อซัซซี่เฟ้ย” ศรีตะโกนกลับอย่างหวาดกลัวซากศพสุดๆ
“กลัวอะไรไม่เห็นมีไรเลย อ่อชื่อสัสฉี่สินะ” ภารโรงว่าด้วยน้ำเสียงเฉยๆและแลดูเย็นชาสุดๆกลับไป
“สัสฉี่บ้าแกดิ เลิฟตัน! ซัซชี่เว้ย หูหนวกเรอะไง” ศรีตะโกนว่ากลับอย่างสุดทนแล้วค่อยเดินมาช้าๆอย่างกล้าๆกลัวๆ
“แกว่าใครหูหนวกว่ะ” เลิฟตันว่าพร้อมแผ่ไอเย็นออกมาแล้วจ้องศรีอย่างกินเลือดกินเนื้อ
“นี่งี้เจือกได้ยิน” ศรีพูดเบาๆพร้อมเบะปาก
“แล้วจะทำไม ความสุข!” เลิฟตันว่าแล้วหันไปหยิบกิ่งไม้มา
“เรื่องแก ไปล่ะ” ศรีว่าแล้วตั้งท่าจะเดินจากไป
“ศพล่ะเฮ้ย จึกๆ” เลิฟตันว่าแล้วเอากิ่งไม้เขี่ยๆศพดูว่าตายยัง
“สงสัยตายแล้วมั้งแก ไปเหอะ” ศรีว่าด้วยทาทางไม่ใส่ใจ แล้วตอนแรกกลัวทำไมล่ะ
“เออชั่งมันเหอะ เดี่ยวเอาไปถ่วงน้ำเอาก็ได้” เลิฟตันว่าแล้วก็เดินจากไปพร้อมๆกับศรีปล่อยให้ซากศพอยู่เพียงโดดเดี่ยวเดียวดาย
.
.
.
“อย่าเมินกูเซ่ พวกเอ็งสองตัวนะ!!” มัตสึอิ เรนะ เดสสุ
…………………………………………………………………………………………………………….
เฮียเรนะผู้น่าสงสาร เรื่องราวบ้าๆบอๆของโรงเรียนแห่งนี้จะเป็นเช่นไร โปรดติดตามหลังข่าวช่อง 48 เวลา 48:48 น. ด้วยนะฮ้าบบบบบบบบบบ

ติดตามค่ะ

เลือดที่ไหลของเฮียนี่

เพราะไปส่องเด็กมาใช่ไหมเฮีย

ตอบ!!!!!!!

ติดตามค่ะ

5555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555

55555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555

ขนาดอ่านรอบที่3ยังหัวเราะเป็นจะตาย ปล.อย่าไปใส่ใจคนบ้า

อ่านๆไปเจอ มีเมฆครึมปานกลาง เหมาะจะไปฆ่าคน! ตกใจเลย  

ไม่มีใครสนใจ เจ็บไหมเฮีย

ติดตามๆ

รอติดตามค่ะ

เฮียไปนอนอะไรตรงนั้น มานอนบ้านเค้ามะ ^^ /โดนตบ
ศรีไปโรงเรียนเช้ามากกกกก =[]= เลิฟตันเป็นภารโรงก็ทำงานเช้าไปนะบางที

เฮียส่องเด็กจนเลือดอาบ

ศรีขยันมาเช้า

เลิฟตันจิ้มอุนจิเอ้ย เรนะ (ปล.นึกภาพเลิฟตันเป็นอาราเร่ออกเพราะคลิปแนะนำการลงทะเบียนจับมือเลยนะเนี่ย 55)

ว่าแต่เลิฟตันเป็นภารโรงหรอ!?

รอติดตามดีกว่า ><“

ตลกมาก….!!!

ไรท์แอนโรคจิตอย่าไปถือสาเลยทุกคน~//วิ่งหนี

ปล.รอไรท์นิว~

เฮียคะไปทำอะไรมา แอบเต๊าะเด็กหรอบอกมานะ555555555

กร๊ากกกกกกกก มัตสึอิ เรนะ เดสสุ 5555555555

โถว เฮีย ตื่นแล้วก็ไม่บอก ปล่อยให้ตัวเองโดนกวาดอยุ่นั้นแหละ

อ่านๆไปเจอ มีเมฆครึมปานกลาง เหมาะจะไปฆ่าคน! ตกใจเลย  

ไม่มีใครสนใจ เจ็บไหมเฮีย

ติดตามๆ

Part 1

เวลาผ่านไวเหมือนโกหก ตั้ง 1 ชั่วโมง 10 นาที กับอีก 50 วินาที ตอนเช้าเวลา 6:10 น.

มีเด็กสาวผมซอยสั้นในชุดวอร์มสีแดงสุดแสนจะเด่นกำลังทำหกสูงด้วยมือเดียว ส่วงอีกมือใช้คีบเส้นมาม่าคัพที่ตั้งไว้ตรงหน้าตัวเองอย่างเอร็ดอร่อย?

 

“เน่ เธอทำไรอยูอะ” จู่ๆก็มีอาจารย์สาวผู้สอนวิชาอังกฤษสุดเอ๋อเอ๊ยสุดสวย! หมวย! เอ็ก!เดินแคทวอก อุ๊ยผิดๆ แคทวอล์คมาทักทาย

“เห็นๆอยู่ก็กินมาม่าคัพ! อยู่ในเจ๊” สาวผมซอยสั้นนามว่า ซายาเน่ ตอบไปแบบกวนส้นตึกอาจารย์สาวสุดๆ แถบยังยกถ้วยมาม่ามาโชว์อีก

“ฉันไม่ได้ถามเรื่องนั้นเฟ้ย” อาจารย์สาวพูดออกมาอย่างสุดทนและลืมตัวไปว่าที่นี้มันโรงเรียนไม่ใช่ที่บ้าน

“แหมๆเจ๊ฮารุล่ะก็ใส่คำหยาบไม่ได้นะ เป็นครูไม่ใช่เรอะ” เน่แอบแซว ไม่น่าแอบแล้วล่ะเน่

“เงียบไปเลยย่ะ เดี่ยวก็ให้ศูนย์วิชาฉันซะหรอก” ฮารุนะพูดแล้วก็ทำเป็นเดินกระแทกเท้าออกไป

“เฮ้ย อย่านะเจ๊ ฉันให้สุดเลิฟติวให้แทบตายกว่าจะรอดมาได้นะ!” เน่พูดแล้วก็กระโดดไปเกาขาฮารุนะไว้

“เรื่องของฉันย่ะ โฮ้ๆๆ” ฮารุนะพูดแล้วก็พยายามลากขาและตัวเน่ไปต่อ ‘ตัวไรฟะ หนับชิบเลย’

 

.

 

.

 

.

 

หลังจากการฉุดกระชากลากถูของเจ๊ฮารุกับเน่ที่เกาะหนึกยังกะปลิงผสมตุ๊กแก สุดท้ายฮารุนะก็ต้องยอมแพ้เพราะหมดแรงจากการต้องแบกวัตถุหนักที่ขามาตั้งแต่หน้าร.ร.ยันห้องเรียนชั้นห้าสุดยอดไปป่ะเนี๊ยง

 

“เอาล่ะจ่ะนร.วันนี้เราจะมีครูคนใหม่มาสอนแทนครูนะจ่ะ” ฮารุนูดพรางซับเหงื่อไปด้วย แล้วจ้องเน่ที่นั่งยิ้มระรื่นไม่มีแม้แต่เหงื่อซักหยดอยู่หลังห้องด้วยความแค้นที่บังอาจมากินแรงเธอ

“เอ๋~ไม่อ่าว! ม่าย! เจ๊! จาอ่าวฮารุ~” หลังจากเจ๊ฮารุพูดจบ ก็เกิดเสียงโห่ร้องมากมายมาจากนร.ทั้งห้อง แสดงว่ารักครูมากสินะพวกเธอ

“ครูไม่ได้ไปไหนซะหน่อย แค่ไปสอนห้องอื่นแล้วให้ครูใหม่มาสอนแทนเอง” ฮารุนะพูดพรางซับน้ำตา ซาบซึ้งที่เหล่าเด็กๆรักเธอถึงเพียงนี้ แต่….

“ม่าย ถ้าไม่ใช่เจ๊สอนแล้วพวกเราจะแอบหลับยังไงล่ะ ครูคนอื่นไม่เอ๋อซะด้วยสิ” เสียงของเน่ตะโกนกลับมาพร้อมกับการพยักหน้าเห็นด้วยของคนทั้งห้อง กร๊ากกกกกกกกก

“หึหึ ไอ้พวกเด็กเวร เอาล่ะจ่ะเชิญคุณครูท่านใหม่มาเลยล่ะกัน ครูไปล่ะ..” ฮารุนะกำหมัดแน่นพร้อมกัดฟันพูดประโยคต่อไปด้วยรอยยิ้มแสนเย็นยะเยือก

 

‘ปัง!’

 

“ไม่ต้องไปไหนเลยนะ เธอจะหนีไปอู้ชัดๆเลยไม่ใช่เรอะเนี๊ยงๆ” อาจารย์สาวตัวเล็ก พูดหลังจากปิดประตูดังปังแล้วก็หันมาส่งสายตาอันเสียบคมสอดส่องเหล่านร.ทุกคนและเดินไปแนะนำตัวหน้าชั้น

“แอ๊ะแหะ” หลังจากถูกจับได้แล้ว ฮารุนก้ได้แต่ยกมือขึ้นมาทำท่าเข็กหัวตัวเองแล้วหัวเราะออกมาอย่างน่ารัก ไม่เข้ากับอายุเลย ผัวะ!!

“ฉัน โอชิมะ ยูโกะ มาสอนคณิตศาสตร์และอังกฤษให้พวกเธอ และขอบอกไว้ก่อนเนี๊ยงๆเป็นแฟนฉันห้ามยุ่ง!” ยูโกะแนะนำตัวเองยิ้มๆก่อนจะเปลี่ยนเป็นปล่อยจิตสังหารออกมาพร้อมพูดประโยคต่อไป

“ไปนะ ทุกคน~คาบต่อไปเรียนกันเองนะ” ยูโกะพูดแล้วก็เดินออกไปพร้อมฮารุนะ ทิ้งให้พวกนักเรียนนั่งตัวแข็งทื่อกังรังสีอันตรายที่ได้รับมาเมื่อกี้

 

…………………………………………………………………………………………………………….

 

โปรดติดตามพาทหน้า วะฮ่าฮ่า

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ฮาไปป่ะ 55+

 

ยูโกะแกจะฟอมทำโหดไปทำไมสุดท้ายก็ไม่สอนนักเรียน55+

 

เน่แกสุดยอดไปล่ะ… ทำท่าหกสูงกินมาม่าไม่ทราบว่าพื้นมันสกปกเกินที่จะนั้งรับปะทานอาหารแบบชาวบ้านเขาหรอค่ะ=_=

เป็นโรงเรียนที่แฟนตาซีเฮฮาปาร์ตี้ดีนะ55555555555

ลุงไปว่าเนี๊ยงๆ สุดท้ายก็อู้ไปสวีตกัน โด่ววววว
เอิ่ม… เน่คลุงค่ะ – -”

แหม ยูโกะไม่ค่อยจะห่วงเลยนะ

ห๊ะ!!! หนีไปเฉยเลย

ยูโกะ! เนี้ยง! ไม่สอนแล้วหรอ เฮ้ย!!