“ พวกเรากลับก่อนนะคะ ซอลท์ซัง”  บากะโมโนตะโกนบอกซอลท์ที่ยืนมองออกไปยังโรงพละจากชั้นบนสุดของห้องชมรมรัปปับป้า หลังจากการสู้กับซากุระ โดยที่ไม่ได้ยินเสียงของบากะโมโนแม้แต่น้อย จน

 

โอตาเบะพยักหน้าเป็นเชิงว่าให้โยคะ บากะโมโน และเมจิค กลับไปก่อนได้เลย เพราะตอนนี้ดูเหมือนว่าจิตใจของซอลท์เองไม่อยู่กับเนื้อกับตัวซะแล้ว

 

“ยังกังวลเรื่องนั้นอยู่อีกเหรอ” โอตาเบะถามพร้อมกับแตะบ่นบ่าของซอลท์เบาๆ

 

“เรื่องอะไร” ซอลท์ค่อยๆหันมามองโอตาเบะ

 

“ก็เรื่องที่เธอสู้กับซากุระไง  ชั้นรู้ว่าเธอเองก็สนใจซากุระอยู่นะ”  

 

“ทำไมชั้นจะต้องสนใจซากุระด้วย”  ซอลท์ถามเสียงเรียบในขณะที่เดินมานั่งเอามือท้าวคางไขว่ห้างด้วยสีหน้าเรียบเฉย

 

“เธอน่ะ ไม่เคยร้องไห้ให้ใครมาก่อนเลยนะ การที่เธอร้องไห้ให้ซากุระน่ะ เธอเองก็หวังอยู่ใช่ไหมล่ะว่าการดวลครั้งนี้ คนที่น่าจะชนะ น่าจะเป็นซากุระ”

 

“เปล่าซักหน่อย ชั้นก็แค่หงุดหงิดที่ยัยนั่นทำให้ชั้นหายเซ็งไม่ได้ต่างหาก” โอตาเบะได้ยินคำพูดของซอลท์ แล้วก็ต้องคลี่ยิ้มออกมา

 

“ก็แปลว่าสนใจนั่นแหละ เพราะอย่างน้อยซากุระก็ทำให้เธอหายเบื่อตั้งครึ่งชั่วโมงเชียวนะ ถ้าเป็นคนอื่นคงทนธอได้ไม่ถึง 10 นาที หรอก“ ซอลท์หรี่ตามองไปยังคนพูดที่ยังคงยิ้มไม่หยุดว่าตกลงแล้วจะพูดว่า

อะไร

 

“นี่ก็เย็นมากแล้ว เอาเป็นว่าชั้นกลับก่อนล่ะ ถ้าเป็นห่วงจะตามไปดูก็ได้นะ เพราะแผลก็หนักอยู่เหมือนกัน โดนไปแบบนั้น ก็คงมีช้ำในบ้างล่ะ”  พอพูดไปแล้วโอตะเบะก็ออกจากห้องไปปล่อยให้ซอลท์อยู่กับ

 

ความรู้สึกของตัวเองเพียงลำพัง

 

…………………………………………………………………..

 

 

ตกเย็นหลังจากที่ซากุระแวะทานข้าวที่ร้านอาโซบินะเหมือนเช่นทุกวัน กำลังจะกลับบ้าน ระหว่างทางเกิดความรู้สึกหลายอย่างเข้ามาอยู่ในหัว รู้ตัวอีกทีก็มาหยุดอยู่ที่สนามกีฬาและสวนสาธารณะใกล้บ้าน โดย

 

เฉพาะตอนนึกไปถึงการต่อสู้เมื่อตอนเย็นที่ในที่สุดเธอก็แพ้ซอลท์ในการต่อสู้ นั่นคือคือความจริงที่เจ็บปวดที่สุดรองมาจากเรื่องพ่อของเธอที่ทิ้งเธอไปตั้งแต่เด็ก

 

 ‘แม้แต่เธอก็เอาชนะฉันไม่ได้งั้นเหรอ’          

 

 

ภาพของซอลท์ที่ร้องไห้ออกมาพร้อมกับน้ำตาที่หยดลงบนหน้าที่เต็มไปด้วยบาดแผลบนใบหน้าของตัวเอง ทำให้ซากุระนึกเกลียดตัวเองที่เอาชนะซอลท์ไม่ได้

 

  “โธ่เว้ย !” อารมณ์หลายอย่างที่ถาโถมเข้ามาทำให้ซากุระระเบิดอารมณ์ออกมาพร้อมๆกับประเคนหมัดลงบนผนังกำแพงเพื่อที่จะลดโทะสะของตัวเองลงแต่ของแถมที่ตามมาคือเลือดที่ไหลออกมาเป็นทางจาก

 

มือขวา

 

“ทำแบบนั้นเดี๋ยวมือก็หักก่อนที่จะได้สู้กับชั้นหรอก” เสียงคุ้นหูทำให้ซากุระหันไปมองข้างหลังด้วยความตกใจ

 

“ซอลท์”

 

“มือเป็นแบบนั้น คงอีกนานกว่าจะหายดีพอที่จะมาสู้กับชั้นล่ะมั้ง”  น้ำเสียงราบเรียบแต่ทุ้มนุ่มที่อยู่ในน้ำเสียงทำให้ซากุระแปลกใจ

 

“มาสู้กันอีกครั้งเถอะ คราวนี้ชั้นชนะเธอแน่”

 

“ไม่ไหวหรอก สภาพเธอตอนนี้แค่ชั้นผลักเธอเบาๆ เธอก็ล้มแล้ว ไปรักษาตัวให้หายก่อนดีกว่า”  สายตาของซอลท์ที่มองมายังซากุระนั้นระยิบระยับอย่างประหลาดพร้อมๆกับรอยยิ้มที่มุมปาก เหมือนกับมองเด็ก

 

ดื้อที่ชอบเอาชนะยังไงยังงั้น

 

“มานั่งนี่” หญิงสาวเดินมาที่เก้าอี้ม้าหินใต้ต้นไม้ใหญ่ พร้อมๆกับเรียกให้อีกฝ่ายเดินตามมาแต่คนตัวสูงกว่าก็ยังไม่ขยับพร้อมๆกับหรี่ตามองด้วยสีหน้าที่ไม่แน่ใจว่าเธอจะมาไม้ไหน

 

     “บอกให้มานั่งนี่” ดวงตาคมของซอลท์มองมายังซากุระพร้อมกับน้ำเสียงทีดุดันทำให้ซากุระเดินมานั่งแต่ด้วยดี

 

   “ยื่นมือมาสิ” ซากุระก็ได้ยื่นมือที่ตัวเองปล่อยหมัดใส่กำแพงรัวๆจากการระบายอารมณ์ของตนเองให้คนตรงหน้าดู แล้วก็ต้องตกใจที่เห็นคนตรงหน้าใช้ผ้าเช็ดหน้าของเธอมาพันที่มือเพื่อห้ามเลือดให้ตัวเอง

 

“ทำไม….” คำถามทั้งหมดได้แต่อยู่ในลำคอด้วยความที่ไม่กล้าถาม พร้อมๆกับแปลกใจในเวลาเดียวกันเพราะไม่เคยเห็นซอลท์ทำแบบนี้กับใคร

 

“อย่าเข้าใจผิดล่ะ ชั้นแค่ไม่อยากเห็นเธอพิการเพราะเอามือไปชกกำแพง จนชั้นอดสู้กับเธอต่างหาก เอาล่ะ เสร็จแล้ว”

 

“ขอบคุณนะ”

 

“เก็บคำขอบคุณไว้เถอะ ชั้นก็แค่อยากเห็นเธอหายดีแล้วลุกขึ้นมาสู้อีกครั้ง เพื่อทำให้ชั้นหายเบื่อต่างหาก อย่าลืมซะล่ะ ”

 

“อืม ชั้นกลับบ้านก่อนนะ”

 

“เดี๋ยวก่อนสิ”

 

“มีอะไร”

 

“ชั้นยังไม่อยากกลับบ้าน อยู่เป็นเพื่อนชั้นก่อนสิ อีกอย่างชั้นก็ยังไม่อยากซัดกับพวกน่ารำคาญตอนนี้ อยู่กับชั้นซักพักก็แล้วกันนะ”

 

‘ก็ไม่รู้หรอกนะว่าเธอต้องการอะไรแต่อย่างน้อยตอบแทนเรื่องที่เธอช่วยทำแผลให้ชั้นก็แล้วกัน’

 

 

“อื้ม ได้สิ” 

 

และทั้งซอลท์และซากุระก็นั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนกัน 2 คน จนเผลอหลับไปทั้งคู่

 

 

……………………………………….

โห่วววว ค้างอ่ะๆๆ อ่า….ผมชอบคู่นี้มากเลย ยังไงก็ขอบคุณนะครับที่แต่งมาให้อ่าน ขอบคุณจริงๆครับ

เราแอบชอบคู่นี้อยู่นะ พารุ x ซากุ 

แต่ถึงในเรื่องจะเป็นบทของซอลท์และซากุระก็ยังรู้สึกดีอยู่นะคะ

แอบอยากให้มีต่อ ; w ;

ขอบคุณสำหรับฟิคนะคะ 

คุณ BasicNote : ขอบคุณมากนะคะที่ชอบ

 

คุณ  nampme 27 : ขอบคุณมากนะคะที่ชอบ จริงๆฟิคของคู่ Saku X Paru ยังมีอีกนะคะ ตอนนี้กำลังแต่งอยู่ค่ะ