มัตสึอิ จูรินะ

เด็กม.ปลาย หน้าแก่ ชอบอ้อนเป็นเด็กๆกับเพื่อนสาว จนทำให้หนุ่มๆเข้าใจผิดว่าแมนๆเหมือนกันเลยไม่มีใครเข้ามาจีบโสดมาตั้งแต่หน้าเด็กยันเป็นเด็กหน้าแก่

มัตสึอิ เรนะ

คุณครูสาวเพิ่งเข้ามาสอน มีความปลื้มสาวๆม.ปลายน่ารักๆ  ใฝ่ฝันมาตั้งแต่เด็กว่าอยากอยู่ท่ามกลางสาวๆหน้ารักๆตลอด ถึงแม้จะถึงวัยทำงานก็ตาม การมาเป็นครูสอนเด็กสาวม.ปลาย จึงเป็นอะไรที่ตอบโจทย์เธอที่สุด

วาตานาเบะ มิยูกิ

เพื่อนสนิทของ จูรินะ ที่โดนเพื่อนๆผู้ชายเข้าใจผิดว่าคบกันอยู่กับจูรินะ   เธอแอบปลื้มพี่นักกีฬาหน้าหล่อคนนึงอยู่

มิยาวากิ ซากุระ

เด็กสาวสุดป๊อปในห้อง ที่โดนครูสาวเรนะเล็งๆไว้ว่านี่แหละคือเด็กเฮีย

เปิดเรียนวันแรก

“นี่นี่ มิ้ว จูถามไรหน่อยดิ”

“หืม”

“คือจูสวยขนาดนี้ทำไมยังไม่มีใครมาจีบอะ”

“คือ จูไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเหรอ “

“หนุ่มๆมองจูกันจะตาย”

“เอาทีจูสบายใจนะ”

“มิ้วสุดฉวยพูดสิว่าจูน่ารัก”   จูรินะเข้าโผกอดเพื่อนรักด้วยความเอ็นดูอีกฝ่าย พร้อมเอาหน้าซุกเข้าไปที่หน้าอก ด้วยความเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยเด็ก นอนห้องเดียวกัน อาบน้ำด้วยกัน  ทำมาบ่อยแล้วการกอดรัดนัวเนียอะไรกันเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยสำหรับสองคนนี้   แต่สำหรับคนอื่นที่มองมา แล้วด้วยจากสายตาเด็กหนุ่มผู้ชาย กลับรู้สึกว่าเสียดายทรัพยากรอันมีค่าไม่น่ากินกันเองเลย

เข้าคาบแรก

จูรินะ ยังนั่งมองไกลออกไปนอกหน้าต่างเหมือนเคย วิชาวรรณกรรมเป็นวิชาที่น่าเบื่อของหน้าเบื่อที่สุดพอๆกับคณิตศาสตร์ สำหรับจูรินะ มองเหม่อไปจนไม่รู้ตัวว่าครูเจ้าของวิชาเดินเข้ามาในห้องเรียนแล้ว

คุณครูคนใหม่ใบหน้าดูเป็นคนดีใสๆไร้พิษภัย แต่ในตากลับส่องประกายแวววาวเมื่อมองไปยังโต๊ะที่นักเรียนสาวแสนน่ารัก มิยาวากิ ซากุระ  ตอนนี้เธอได้ล๊อคออนลูกศิษย์แสนน่าหลงใหลคนนี้แล้ว

“ครูชื่อมัตสึอิ เรนะนะ ครูเพิ่งมาใหม่ วันนี้เป็นวันสอนวันแรก ขอฝากตัวด้วยนะคะ งั้นเช็คชื่อเลยละกัน”

จูรินะจิตหลุดไปถึงซีรี่ย์เกาหลีเมื่อคืนที่เพิ่งดูมา จนไม่ได้ยินเสียงเรียกขานชื่อของตน เดือดร้อนมิยูกิ ต้องขยับตัวไปสะกิดเพื่อนข้างๆด้วยความหวังดี

“จู ครูเช็คชื่อ”

“ฮะ อะไรนะ เอ่อ  มาค่ะ”

คุณครูคนใหม่มองดูเด็กขี้เหม่อใจลอยคนนี้อย่างพิจารณา อะไรจะโลกส่วนตัวสูงขนาดนั้นใจลอยไปถึงประเทศไหนกันเนี่ย เสียเวลาชีวิต ชั้นตะโกนเรียกชื่อเธอตั้งห้าครั้งนะรู้ไม๊ 

จูรินะส่งยิ้มบางๆไปให้ครูเป็นการเขินอายแกมขอโทษ  คุณครูคนใหม่ไม่สนใจ ละสายตาไปอ่านรายชื่อคนต่อไปต่อ

“มิยาวากิ ซากุระ” รอยยิ้มกรุ้มกริ่มเผลอเผยออกมายังใบหน้าของคุณครูคนใหม่ จนนักเรียนชายในห้องหัวใจแฟบกันเป็นแถว   จูรินะแอบขำในใบหน้าอันแสนล่อเหยื่อของคุณครู จนคนโดนขำต้องหันมาส่งสายตาไร้อารมณ์ใส่

จบคาบคุณครูคนใหม่

เด็กนักเรียนในห้องต่างพูดแสดงความเห็นกันยกใหญ่ จะว่าครูสวยก็สวย แต่ดูท่าทางเป็นพิษภัยกับซากุระดาวเด่นประจำห้อง หนุ่มๆเลยตกลงกันว่า จะเป็นหน่วยป้องกัน ให้ซากกุระ เองจากคุณครูคนเมื่อกี้

มิยูกิกับเรนะสอง สาวแก๊งปรีกวิเวกไม่สนใจจะเมาส์มอยกับใคร เลยมานั่งหลังห้องคุยเรื่อง ซีรี่ย์เกาหลีกันอยู่2คน

พอถึงคาบพักสองสาวขาประจำชวนกันโดดรั้วโรงเรียนเพื่อจะไปกินข้าวแกงหลังโรงเรียน ถึงจะแพลนกันว่าถ้ากินเสร็จจะกลับมาแต่อนาคตก็ยังไม่แน่นอน

มิยูกิ :พะโล้ไข่เยอะๆ กับแนง แล้วก็ปลาทูทอดนะคะ  ขาหมูด้วยค่ะ แล้วก็

จูรินะ : พอแล้วมั้ง แก้มเป็นซาลาเปาอยู่แล้ว

มิยูกิ : ถ้าสั่งเสร็จแล้วก็ไปที่โต๊ะ เถอะไป

สองคนนั่งกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อย จนคิดท๊อปปิกการสนทนาได้

จูรินะ : ครูคนใหม่ท่าทางจะไม่ชอบชั้นแล้วละมั้ง แต่ดูท่าน่าจะปิ๊งซากุแล้วนะฮ่าๆ แต่ไม่เป็นไรหรอกซากุระชอบผู้ชายนี่เนอะ ทำไปได้เนอะเป็นตั้งคุณครู น่ากลัวชะมัด

จูรินะพูดรัวๆ ไม่ฟังใคร จึงไม่ได้สังเกต ท่าทางส่งซิกที่มิยูกิส่งให้เธอ

จูรินะ: อะไรเหรอมิ้ว แหม เป็นเด็กดีทั้งลับหลังต่อหน้างี้ จูก็ไม่สนุกดิ เมาส์กับจูหน่อยดิ

ไม่ทันขาดคำคนโดนนินทาก็ส่งเสียงกระแอม จนเด็กขี้นินทาครูต้อง หันหลังไปมองเจ้าของเสียง จูรินะตะลึงตกใจจนลนลานยิ้มแหยะๆ  คนถูกนินทาส่งสายตาดุ จนขนาดคนเป็นเพื่อนจูรินะยังเสียวสันหลังวาบ

จูรินะเลยเปลี่ยนแผนหันหลังกลับมารีบยัดข้าวเข้าปากรัวๆ หวังจะรีบหนีออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด  แต่ไม่เป็นผล

“ อยู่ทานข้าวกับครูก่อนสิ  แต่ถ้าพวกเธอไป เรื่องนี้จะถึงห้องปกครอง “ มิยูกิกลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่ พร้อมตอบตกลงอย่างสุภาพ ผิดจากอีกคนที่นั่งตัวแข็งทำอะไรไม่ถูก

หลังกินข้าวเสร็จ

“กลับโรงเรียนใช่ไม๊”

“ค่ะๆ” เด็กนักเรียน2คนรับปากอย่างตื่นกลัว

ช่วยไม่ได้ละนะคงต้องกลับจริงๆ

จูรินะและมิยูกิสองคนเข้าเรียนคาบบ่ายด้วยความเหนื่อยล้าทั้งวิญญาณหลุดจากเหตุการตะกี้และความหน้าเบื่อของคาบเรียน  

วันนี้เป็นวันที่หนักหนาสาหัสสุดๆของจูรินะหลังจากที่ทุกๆวันก็เป็นวันธรรมดา จนต้องขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนจะเดินทางกลับบ้าน เอาน้ำล้างหน้าสักหน่อยน่าจะดี เติมความสดชื่น จูรินะเดินเข้าไปในห้องน้ำครูเหตุเพราะห้องน้ำนักเรียนต้องเดินไปอีกไกลและสะอาดกว่ามาก แต่โชคร้ายดันมีครูคนนึงยืนล้างมืออยู่ที่อ่าง จูรินะทำท่าจะเลี้ยวหัวกลับ แต่ไม่ทันแล้ว

“เธอนี่ชอบทำผิดกฎโรงเรียนจริงๆเลยนะ ชั้นคงต้องลงโทษเธอซักหน่อยแล้ว “ กระจกเจ้ากรรมบานใหญ่ได้รู้งานทำให้ครูคนยืนล้างมือมองเห็นคนเข้ามาใหม่อย่างชัดเจน  จูรินะสมองลวนไปหมดจนไม่รู้จะทำไงดี หนีเหรอ หรือลองเอ่ยคำขอโทษ

มันช้าไปแล้วการตัดสินใจทั้งสองของจูรินะไม่ได้ทำมันทั้งคู่ คุณครูคนตะกี้ตอนนี้ยืนอยู่ตรงหน้าของจูรินะแล้ว เธอมองจูรินะชั่วขณะ ก่อนที่จะ จูบ จูรินะตกใจจนต้องผลักตัวคุณครูคนใหม่ออกไปแต่อีกคนก็ไม่ปล่อยเช่นกัน และผลักจูรินะหลังไปแนบพนังโดยที่ปากกูยังจูบอยู่ เป็นแรงกดจากปากสู่ปากที่รุนแรงเหลือเกิน คงเหมือนกับละครไทยพระเอกซาดิสๆหน่อย แต่สำหรับจูเอง ชอบแบบจูบดูดดื่มจากอ๊ปป้าหน้าใสโดยที่จูยินยอมมากกว่า จูรินะคิดในใจ

“ทีนี้ก็เป็นเด็กดีซะนะ” คนล่วงเกินจูรินะได้พูดขึ้น

เด็กนักเรียนหน้าใสแต่หน้าแอบเกินวัยได้แต่ เอามือเช็ดปากตัวเองแรงๆ ถูไปถูมา น้ำใสๆก็ไหลออกมา ทั้งๆที่จูบนี้จูเก็บไว้ให้ นัมจูฮยอก แท้ๆ   พอส่องกระจกก็เห็นว่าตอนนี้ปากทั้งแดงและแอบมีรอยมันๆของลิปสติกของอีกคน จนต้องเอาน้ำมาล้างออก จูรินะยืนเศร้าไม่นานก็ต้องรีบออกมาเพราะนึกขึ้นได้ว่ามีคนรออยู่

“ไหนจูบอกมิ้วไปล้างหน้า จูขี้ชัดๆเลย นานขนาดนี้ “

จูรินะยิ้มรับเจื่อนๆ ตอนนี้สิ่งที่ต้องการคือ เตียงนอน ที่บ้านเท่านั่นแหละ

จูรินะกระโดดขึ้นที่นอนด้วยความเหน็ดเหนื่อย คุณครูคนใหม่นั่นยากที่จะรับมือจริงๆจะบ้ารึไง นั่นเรียกล่วงละเมิดทางเพศชัดๆ จูรินะต่อยตุ๊กตาหมีที่กอดอยู่ รัวๆด้วยความโกธร 

เฮียร้ายจริงๆ

ผิดกฏหมายหลายข้อเลยค่ะคุณครู
ปล.อ่านในโทรศัพท์ ตัวหนังสือใหญ่มาก