New Color

 

                “เรนะจัง!? ไปทำไรกับผมมา…….”

                เสียงของเด็กน้อยผู้เป็นเอสของทีมทักขึ้นทันทีที่ทั้งสองเจอกัน แววตาของเธอดูตกใจไม่น้อยกับความเปลี่ยนแปลงของคนตรงหน้า เรนะได้แต่นึกขำในใจกับท่าทีของจูรินะ

                “ย้อมมาน่ะสิ พอดีว่ามีเล่นหนังน่ะ”

 

                เธออธิบายให้เขาร้องอ๋อเบาๆอย่างเข้าใจ ก็นะSKE มีกฎห้ามย้อมผมนี่ พอเห็นหญิงสาวที่นามสกุลเดียวกันมีสีผมแปลกไปก็ต้องสงสัยเป็นธรรมดาละนะ

                “แล้ว…..เป็นยังไงบ้าง”

                “หืม?”

 

                คำถามที่ถามขึ้นโดยไม่ได้ตั้งตัว เรียกให้เด็กน้อยหันมาทำหน้ามึนใส่อีกครั้ง

                “สีนี่น่ะ” เรนะพูดพรางจับผมของตัวเองยกให้อีกคนดู

                “อืม…….ก็ไม่เลว”

                แค่นั้นเหรอ…….

 

                ใจก็อยากได้คำตอบที่มันยาวกว่านี้เสียหน่อย แต่เอาเถอะ หญิงสาวยิ้มขอบคุณอีกคน ก่อนจะเดินผ่านไป แต่ยังไม่ทันก้าวพ้นตัว ข้อมือบางก็ถูกจูรินะดึงเอาไว้ ร่างของเรนะเซจนเกือบล้ม แต่ดีที่จูรินะโอบเอวเธอไว้ ตอนนี้ทั้งสองเลยเรียกได้ว่า แนบชิดกันสุดๆ เรนะรู้สึกถึงแรงสั่นไหวภายในอก มันเต้นแรงเสียจนเธอกลัวว่าอีกคนจะได้ยิน

                “ตะ ตกใจหมดเลยจูรินะ!” หญิงสาวหันไปโวยวาย “มีอะไรเหรอ”

                “อืมมม…….แบบนี่มันก็ไม่เลวหรอกนะ แต่ว่า….” เด็กน้อยร่างสูงก้มหน้าลงมากระซิบที่ข้างหูอีกคน “ฉันชอบแบบเก่ามากกว่า”

 

                ตึกตัก!!

                ใจเต้นจนแทบจะทะลุออกมาดิ้นข้างนอกอยู่แล้ว ยัยเด็กคนนี้นี่……..

                เมื่อเห็นเรนะนิ่งไป เด็กน้อยตัวแสบก็ยกยิ้มที่มุมปากก่อนจะยืดมันเข้าไปหาแก้มเนียนสีชมพูของอีกคน ให้เรนะได้สติและรีบดันหน้าเขาออกไปทันที ชอบเล่นแบบนี้อยู่เรื่อย

                “ปล่อยเลยนะจูรินะ”

                “โอเคๆ ปล่อยก็ได้” ปล่อยมือแล้วยังมิวายทำปากเป็ดแบบเซงๆอีก มันน่าหยิกปากให้หลุดจริงๆ

 

                แต่จากท่าทีเล่นๆนั้นก็เปลี่ยนมาเป็นรอยยิ้มที่ดูเป็นผู้ใหญ่ ต่างจากตอนที่แสดงในงาน มันเป็นยิ้มที่ดูเหมือนต้องการจะสื่ออะไรออกมาให้เธอได้รับรู้ เรนะหลงมองใบหน้าคมเกินวัยนั้นของอีกฝ่าย จนไม่ทันรู้สึกตัวว่าจูรินะเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น มากขึ้น……….จนกระทั้งจูรินะเข้าสวมกอด เรนะถึงได้สะดุ้งรู้สึกตัวและพยายามดันอีกคนออกไปด้วยใบหน้าที่เริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ แต่จู่ๆเธอก็หยุด มือที่พยายามดันอีกคนออกเปลี่ยนมาเป็นจับที่เอวบางของจูรินะไว้หลวมๆ ก้มหน้าซ่อนสีแดงที่ถูกแต่งแต้มเสียเต็มหน้าไว้บนไหล่กว้าง เพราะคำเพียงไม่กี่คำที่เสียงทุ่มกระซิบบอกที่ข้างหู เพราะสิ่งที่ได้ยินออกมาจากปากของเขา และเพราะนั้นเป็นสิ่งที่เธอ…….อยากได้ยินมากที่สุด

.

.

.

“ต่อให้เรนะจังจะเปลี่ยนไปแค่ไหน ฉันก็จะยังรักเธอ…………………..ไม่เปลี่ยนแปลง”

 

 

 

 

 

 

 

 

************************************

อารมณ์ไหนไม่รู้ 

นั่งเล่นๆอยู่ จู่ๆมันก็ผุดขึ้นมา เรื่องสีผมของเรนะ

ก็เลยมโนไปเรื่อย

ฟินเบาๆ เล็กๆน้อยๆก่อนนอนนะ

เฮือกกกกกกกก ฟินก่อนนอน><!!!!

เบิ้ลอิน่ารักมุ้งมิ้งแบบนี้ฟินมากค่ะ555555

ชอบผมเฮียที่เป็นสีดำมากกว่า แต่สีนี้ก็โอเคนะ5555//ตกลงยังไง

เฮือก เพิ่งจื่น เดินมึนๆ เข้ามาอ่านแบบมึนๆ ตื่นเต็มตาเลยทีนี้

เบิ้ลอิหวานกันไม่กลัวใครมาเห็นเลยน้า 

จูปากหวาน แอร้ย ฟิน >////<

หวานกันจังเลย อร้ายย

เห็นด้วยกับจูเรื่องสีผมเฮียเลย ชอบแบบเก่ามากกว่า

แต่แบบนี้ก็ดูดีนะเฮีย #เอ๊ะ! ยังไง?

แค่ประเด็นสีผมของเฮียมันจะทำให้คู่นี้หวานขนาดนี้ >w<

ขำตรงที่ว่า ”ใบหน้าคมเกินวัยนั้นของอีกฝ่าย”

มันก็จริงของไรเตอร์ล่ะนะ     

มาสั้นๆแต่ฟินเต็มๆเลยค่ะ  

ประโยคสุดท้ายทำเอายิ้มแก้มแตกเลย  ฮ่าๆๆๆ

เราก็ชอบสีผมเดิมของเรนะซังมากกว่า  (แต่จริงๆก็ชอบหมดแหละ)

น่ารักกกกกกกกก

แบบว่าเขินแทน เรนะเลยอ่ะ

เบิ้ลอิ มุ้งมิ้งค่ะะ ชอบบบบบบบบบ

น่ารักมุ้งมิ้งจิงเกลเบลมาก แอร๊ย อ่านแล้วเขินแทน ><

อู้ยยยยยย ย ประโยคสุดท้ายนั่น…
ฟินพะยะค่ะ!!! =\\\\\\\=
พบ้าๆๆๆๆๆๆ จูปากหวานเกินไปแล้ววววว
อยากจะสิงร่างเรนะ555

จูปากหวานมากกกกกกก >////< เห็นด้วยกับจูนะคิดถึงสีดำ (ฮ่า) 

เเต่สีนี้ก็ไม่เลวเลย ออร่าสว่างระยิบระยับมากๆ =w=)b

ปากหวานจริง 

อิจฉาเฮียอะ!!

กระซิบทีเขิลแทนนนน -0-

มาอ่านช้าไปมั้ยนะ แต่อยากเม้นอะ ขอเม้นนะๆ 

อ้อนสุดฤทธิ์ก่อนจะเม้นโดนไม่รอคำตอบ 555

เรนะเขินน่ารักจัง 

ส่วนจูจัง ไม่ว่าเรนะเป็นยังไงก็รักซินะ น่ารักกก 

ขอบคุณสำหรับฟิคค่ะ 

รักไม่ยอมเปลี่ยนแปลง~
แอร๊ยยยยย ฟินนุ้งจูมากมาย
มีโอบองโอบเอวกันด้วยยย
เรนะเขินน่ารักอ่ะ กอดตอบด้วย