[Fic] วิถีรักฉบับคิวปิด (Wmatsui) EP.10 UP.27/9/15 //ทุบไหดองรอบปี
intro
วิถีรักฉบับคิวปิด Ep.1
วิถีรักฉบับคิวปิด Ep.2
วิถีรักฉบับคิวปิด Ep.3
วิถีรักฉบับคิวปิด Ep.4
วิถีรักฉบับคิวปิด Ep.5
วิถีรักฉบับคิวปิด Ep.6
วิถีรักฉบับคิวปิด Ep.7
วิถีรักฉบับคิวปิด Ep.8
วิถีรักฉบับคิวปิด Ep.9
วิถีรักฉบับคิวปิด Ep.10 Up!
หลายคนเชื่อเรื่องดวงชะตา เนื้อคู่ หรือ รักแรกพบ แต่ไม่ใช่กับเด็กผู้หญิงคนนี้ ‘มัตสึอิ จูรินะ’
เธอเป็นสาวฮอตในโรงเรียนหญิงล้วนแห่งหนึ่ง ถึงวันๆจะมีเด็กผู้หญิงหลายๆคนเข้ามาหา
แต่เธอก็แค่ปล่อยให้สิ่งๆนี้ผ่านมันไปในชีวิตเรื่อยๆ ในเมื่อคนที่ไม่เคยมีความรักอย่างเธอไม่รู้หรอกว่ามันเป็นเช่นไร
สิ่งที่เธอรู้คือ ความรักมันเป็นสิ่งที่ไร้สาระสำหรับเธอ
“เห้~ ไอจูน้องรัก ไปเที่ยวกันไหม ไหม ไหม ไหม ไหม~ จะไปก็รีบ ไป ไป ไป ไป ไป~”
รุ่นพี่คนสนิทของเธอ ‘มิเนกิชิ มินามิ’เธอเป็นสาวคาสโนวี่อย่างแรง
วันๆมักจะชวนจูรินะไปเที่ยวสถานบันเทิงต่างๆและแนะนำสาวๆไปทั่ว
แต่ก็ไม่เคยมีใครที่จูรินะคนนี้ ต้องตาแม้แต่สักนิด
“ไม่อ้ะ จูไม่ไป พี่มี่ไปเถอะ จูขี้เกียจไปหาสาวๆที่พี่แนะนำอีกแล้ว บอกเลย ว่า มันไร้สาระที่สุด”
จูรินะพูดปฎิเสธ มินามิด้วยหน้าตาที่ดูหน่ายกับการทำแบบนี้ของรุ่นพี่
“ไม่ วันนี้แกต้องไป ฉันไม่ได้พาแกมาเหล่สาว แต่ฉันจะพาแกไปดูดวง” จูรินะเลิกคิ้วมองไปหามินามิอย่างสงสัย
คิดยังไงพาคนที่ไม่เชื่อเรื่องดวงสุดขีดอย่างเธอไปหาหมอดู
“โห้ย พี่มี่ ไม่เอาฉันไม่ไป ไปก็ไม่ได้อะไรหรอก เขาก็แค่เดาๆเอาก็แค่นั้น ไม่เห็นจะมีอะไรดีตรงไหนเลย”
จูรินะถอนหายใจหลายๆเฮือก เรื่องแบบนี้สำหรบเธอ มันไม่ใช่ เธอไม่คิดที่จะไปยุ่งกับเรื่องลึกลับไร้สาระพวกนี้เลย
“ไม่! แกต้องไป ไอ้จู ถ้าแกไม่ไป….หึหึหึ ฉันจะเปิดเผยภาพแกตอนไปนอนค้างที่บ้านของฉัน”
มินามิใช้รูปถ่ายระหว่างเธอกับจูรินะมาเป็นข้อต่อรอง จูรินะรีบวิ่งจะไปแย่งโทรศัพท์มือถือที่มีรูปของเธออยู่ออกจากมินามิ
แต่มินามิเร็วกว่า เธอเบี่ยงตัวหลบเด็กน้อยได้ทัน
“ปะ…ไปก็ได้ พี่มี่นี่ตลอดเลยอ้ะ เห้อ~~~” จูรินะถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะโดนพี่สาวจอมคาสโนวี้
ลากออกจากห้องเรียนไปพบหมอดูร้นประจำของมินามิ ‘เทพพยากรณ์คิวปิด’
……………………………………………………
Talk Talk
โอ้เย้~ มาเปิดเรื่องไหม่เฉย มาทิ้งระเบิดให้ตัวเองก่อนดองเย้ๆๆ//ไม่ใช่ล่ะ
มาทิ้งระเบิดให้ตัวเองนิดหน่อย เนื่องจากโดนน้องบังคับให้แต่งแนวนี้ค่ะ555
เรื่องที่ดองค้างไว้ ทั้งสองเรื่อง ขอมีไอเดียแจ่มๆก่อนจะรีบลงให้ทันทีนะค่ะ
พูดคุยแค่นี้แหละค่ะ555 เผ่นก่อนล้าาาาาาาา
talk .จบ.
เย้!! ปรางค์แต่งเรื่องใหม่น่าอ่านมาก
น้องจูผู้ไม่เคยมีความรักจะตกหลุมรักใครเป็นคนแรกกันนะ
พี่มี่ก็นะ… มีรูปแบล็คเมล์ด้วย = =”
พี่มี่ผู้ไม่เคยเปลี่ยนแปลงเอะอะก็แฉรูป555555
น้องจูใจแข็งจังฮือออออออ
เรื่องใหม่ติดตามค่าาาา><
มี่จังผู้โหดร้ายกับน้องจู5555
แต่จริงๆแล้วอาจจะทำถูกแล้วก็ได้นะอิwอิ
-1-
“ถึงแล้วไอ้จู ร้านนี้แหละเฟ้ย ร้านประจำพี่” มินามิลากจูรินะมาไม่นานก็ถึง
เธอมองป้ายชื่อร้านคิ้วขมวด ‘เทพพยากรณ์คิวปิด’ แค่ชื่อ เธอก็แทบจะวิ่งหนีออกจากหน้าร้านอยู่แล้ว จูรินะทำหน้าหน่ายเต็มที่
แต่เธอก็หนีไม่ได้ ก็ในเมื่อพี่สาวจอมคาสโนวี้ของเธอชูโทรศัพท์ดุ๊ดดิ๊กไปมาเพื่อยั่วกวนประสาทเธอ
“ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่หนี พี่มี่ช่วยเอามันเก็บไปได้ไหม” จูรินะทำหน้าตาขอร้องอ้อนวอน
รูปนํ้าลายไหลย้อยไปเป็นทางบวกกับนอนฉีกแข้งฉีกขา ดูยังไงก็ไม่สามารถเป็นเธอตอนมีสติได้เลย
“ได้ แต่แกห้ามผิดสัญญา” มินามิเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าตามสัญญาก่อนจะลากคอจูรินะเข้าไปในร้าน
บรรยากาศในร้านดูมืดสนิท พอมีแสงสลัวๆให้เห็นทางเล็กน้อย จูรินะโดนมินามิ
ผลักดข้าไปตามแรงเบาๆ ก่อนจะมายืนหน้าแม่หมอคนหนึ่ง
“โอฮาาา~ แม่หมอ คาน่อน” มินามิกล่าวทักทายแม่หมอคาน่อนด้วยรอยยิ้มก่อนจะดันจูรินะให้ไปนั่งเก้าอี้ข้างหน้าโต๊ะของเเม่หมอคาน่อน
“วันนี้ฉันจะพามันมาดูดวงเรื่องความรักน่ะแม่หมอ” มินามิอธิบายให้แม่หมอคาน่อนเล็กน้อย ก่อนที่จะหันมาสะกิดจูรินะ
“ไอจู แกบรรยายดิ๊ ว่าแกมาดูดวงเรื่องความรักทำไม” จูรินะหันไปเลิกคิ้วกับมินามิ มองหน้าอย่างเอาเรื่อง
ขนาดเธอไม่เชื่อขนาดนี้ยังจะบังคับให้อธิบายที่มาอีกเหรอ จูรินะถอนหายใจอีกเฮือกใหญ่
พร้อมตั้งท่าจะอธิบายด้วยหน้าตาที่แสนจะไร้ความเชื่อของเธอ
“ฉันเป็นคนธรรมดา ไม่เคยมีความรัก จะมีก็เท่าแต่ความรัก แบบเพื่อน และแบบครอบครัว สิ่งที่ไม่เคยมีและไม่อยากเข้าใจก็คือเรื่องความรักแบบคู่รัก มันไร้สาระสิ้นดี ฉันมีความรักแค่สองแบบนี้ฉันก็มีความสุขในชีวิตได้ตามสบายอยู่แล้ว”
จูรินะอธิบายด้วยหน้านิ่งเฉย พลางหันไปมองหน้ามินามิแถมยักไหล่ให้เล็กน้อย
“สาวน้อย เธอไม่ต้องพูดดีไปหรอก ชีวิตเธอ เธอแน่ใจแล้วเหรอว่าเธอต้องการความรักแค่สองแบบ ฉันว่าไม่นะ
เหมือนหัวใจของเธอเรียกร้องหามันมาตลอดไอ้ความรักแบบที่สาม แต่เธอพยายามปิดกั้นมันไว้ เพราะเหตุใดล่ะ
เธอถึงไม่อยากรับรู้ถึงเรื่องความรัก ไร้สาระสินะ เธอยังไม่เคยพบ อย่าเพิ่งไปตัดสิมันว่าไร้สาระเลย
แล้วเธอจะรู้ว่ามันไม่ได้ไร้สาระอย่างที่เธอคิดเป็นแน่” แม่หมอคาน่อนพูดด้วยสายตาจริงจัง เล่นเอาจูรินะถึงกับเเถียงไม่ออกเลยทีเดียว
“เอาล่ะๆ สาวน้อย แม่หมอจะไม่พูดอะไรมากแล้วแต่เธอเลยว่าจะเชื่อ หรือ ไม่เชื่อ แม่หมอจะไม่บังคับใดๆทั้งสิ้น ทีนี้ แม่หมอขอจับมือหน่อย”
แม่หมอคาน่อนแบบมือขอมืือจูรินะ จูรินะทำหน้าลังเลใขเล็กน้อย ใจจริงไม่ได้อยากให้
แต่สายตากดดันของพี่สาวจอมคาสโนวี้ มันจึงเป็นสิ่งจำเป็นที่เธอต้องทำ จูรินะยื่นมือเนียนๆของเธอไปให้แม่หมอได้สัมผัส
แม่หมอหลับตาพริ้มๆ ก่อนจะลืมตาอีกครั้งด้วยสีตาที่เปลี่ยนไป สีตาเขียงอร่ามเด็กชัด
มองจ้องมาที่สาวน้อยตรงหน้า ก่อนจะเริ่มขยับปากตามที่ได้เห็น
“อื้ม~ โชคชะตาฟ้าลิขิตสินะ เธอมาในรูปลักษณ์ของหญิงรูปงาม ตัวขาวเปล่งปลั่ง ผิวพรรณเนียนใส และมาพร้อมกับ ดวงตาสีนํ้าตาลอ่อน แต่ถึงแม้ว่าดวงตาจะสีนํ้าตาลสักเพียงใด ภายในแววตานั้น คนที่เธอรักและคนที่รักเธอ เขาจะสามารถได้รับรู้ถึงแววตาประกายที่เป็สีชมพูอ่อนเป็นแน่”
แม่หมอคาน่อนบรรยายลักษณะเนื้อคู่ของจูรินะตามที่สัมผัสได้ ก่อนจะหลับตาพริ้ม พร้อมกับลืมตามาด้วยแววตาปกติธรรมดา
“เฮ้ยไอ้จู ไหงเนื้อคู่แกถึงเพอร์เฟ็กซืขนาดนั้นอะ ฉันมาเป็นสิบกว่ารอบแม่หมอก็บอกเนื้อคู่แบบเดิม อย่างนี้มันน่าอิจฉาเกินไปแล้ว”
มินามิเริ่มโวยวายเพราะความอิจฉาเธอมาหลายครั้งแม่หมอคาน่อนก็จะพูดแต่คำว่า เนื้อคู่ของเธอไม่มี
ถึงมีก็เปลี่ยนรูปลักษณ์ไปเยอะแยะหลายรูปแบบ ก็แหงสิ ก็คาสโนวี้อย่างเธอคู่เเท้มันหายากอยู่แล้ว จูรินะยักไหล่เล็กๆ
ในใจเธอก็คิดว่าเป็นพวกต้มตุ๋นนั่นแหละ จูรินะลุกขึ้นเดินหนีไป เพราะเธอทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับมินามิหมดแล้ว
“เดี๋ยวก่อนสาวน้อย” แม่หมอคาน่อนยั้งแขนจูรินะไว้เบา จูรินะหันไปมองนิ่งๆ
ก่อนที่จะโดนแม่หมอคาน่อนยัดเยียดอะไรบางอย่างเข้าไปในมือข้างที่ยั้งไว้ของเธอ
“ให้สร้อยข้อมือเชือกเส้นนี้กับเนื้อคู่ของเธอไว้ คนที่เธอคิดว่าใช่ แล้วเธอสองคนก็จะไม่แยกออกจากกัน ไม่ต้องกลัวว่าเธอจะเจอเนื้อคู่ของเธอตอนไหน คนที่เธออยากจะให้เขานั่นแหละ คนที่เธอมีใจให้” แม่หมอปล่อยมือจูรินะออก เธอแบมือมองสร้อยข้อมือเชือกธรรมดาๆเส้นหนึ่งเพียงแต่มีจี้รูป คิวปิด
เล็กๆอยู่ตรงกลางก็เท่านั้น จูรินะกำ กำไลไว้แน่นก่อนจะเดินออกไปจากร้านหมอดูแห่งนี้
.
.
.
“เป็นไงไอจู แม่หมอให้เครื่องรางมาด้วยนะนั่น ฉันก็ยังไม่เคยได้ตามเคยอะ” หลังจากที่ออกมาจากร้านหมอดูแห่งนั้น
จูรินะก็พามินามิ มานั่งกินลมชมวิวอยู่แถวสวนสาธารณะข้างทะเลสาบแห่งหนึ่ง
“อย่างงั้นหรอ จูไม่ได้เชื่อหรอกนะไอ้เรื่องพวกนี้ ถ้าพี่มี่จะเอาก็เอาไปได้นะ”
จูรินะว่าพลางยื่นสร้อยข้อมือเชือกนั้นให้ มินามิรีบสะบัดหัวปฎิเสธแรงๆ
“โอ้ มุริๆๆๆ ไม่เอาๆ แม่หมอเขาเจ๋งจริงนะเชื่อพี่สิ แกเก็บไว้เถอะ แกจะต้องเจอคู่แท้ของเธอเร็วๆนี้แน่นอนตามที่แม่หมอบอก
เขาไม่เคยพลาดเรื่องการมาของคู่แท้เเน่ ฉันรับประกัน” มินามิทำหน้าตาจริงจัง ซึ่งมันก็ทำให้จูรินะพอเชื่อเล็กน้อย
ปกติวันทั้งวันมินามิก็ไม่เคยที่จะจริงจังอะไรกับเขาหรอก
“อย่างงั้นเหรอ” จูรินะสบถออกมาเบาๆ พลางจ้องมองไปที่จี้รูปคิวปิดตัวนั้น
‘ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก คู่เเท้น่ะ’
TBC.
…………………………………..
Talk Talk
โฮ้ยยยยยยย มาลงต่อแล้วเว้ยยย ทีนี้ก็ดองนะแจ้ //ไม่ใช่ละ เอะอะแกก็จะดองโถ่
อยากบอกว่า มี่ในเรื่องก็เด่นจะแจ๊ะ ตัวทำให้พระนางเข้ารักกันด้วยซํ้า555
เห็นมี่จังไม่ค่อยออกจากเรื่องอื่น มาม๊ะ เรื่องนี้จัดให้มี่จังหน่อยยยยยยย
Talk .จบ.
เย้!! ปรางค์แต่งเรื่องใหม่น่าอ่านมาก
น้องจูผู้ไม่เคยมีความรักจะตกหลุมรักใครเป็นคนแรกกันนะ
พี่มี่ก็นะ… มีรูปแบล็คเมล์ด้วย = =”
หึหึหึ ตอนนี้น้องจูก็พูดได้สิคะว่าไม่มีหรอกคู่แท้ รอเจอเรนะซังก่อนเถ๊อะ!
(ไม่เคยรักใครห้ามบอกว่าความรักไร้สาระนะก๊ะหนูจู)
คาน่อนเป็นแม่หมอหรือนี่!? ส่วนพี่มียังเป็นผู้นำฮามาสู่ฟิคนี้เหมือนเดิมสินะ มุริๆๆๆๆ
มี่สินะคิวปิดที่แท้จริง ฮิๆ
กรี้ดแม่หมอคาน่อนนนนนนนน
น่าสนใจจังเลย พี่มี่ของหนู(?)ได้บทเยอะแล้วทีนี้ ดีใจจังเลย ฮู้ววว
ว่าแต่ ดวงตากลายเป็นสีชมพูอ่อน? ยังไงหว่า มาดูกัน
จูเดี๋ยวอีกไม่นานนี่เดี๋ยวรู้เลย5555555
เห็นเฮียแล้วจะหลง ลืมไอ้ที่บอกไร้สาระไปเบย//ขนาดนั้น
มี่จังบทเด่นซะด้วย อุบ๊ะ! *w*อยากดูกวงบ้างค่ะ ช่วงนี้รู้สึกดวงจก T_T
เย้ๆ มี่จังของเค้าบทเด่นซะด้วย
ได้โปรด อย่าดองเลยm(_ _)m
พี่มี่ผู้หวังดีกับน้องจู คงอยากให้น้องลองเปิดใจดู >////<
รอ(ตอนต่อไป)การมาของรักเเท้ของจูรินะค่าา ฮ่าๆ
ดีใจบทมี่จังเด่น//ซับน้ำตาแปป 55
จูจังเชื่อแม่หมอคาน่อนหน่อยเถอะ ถึงแม้น่อนจังจะดูไม่น่าไว้วางใจ//โดนลูกแก้วปาใส่ลุ้นให้จูจังเจอเนื้อคู่เร็วๆ 55
ปูเสื่อนั่งจิบชารอต่อไปค่ะ
จูเชื่อแม่หมอเขาหน่อยเถอะ 555
ติดตามค่ะ มาต่อเร็วๆน้า~แม่หมอขาแน่น เอ้ย! คาน่อน
ตั้งชื่อร้านได้บ่งบอกมาก
มี่มาเด่นจริงจัง
-2-
หลังจากที่ได้ไปดูดวงความรักวันนั้น จูรินะก็เก็บกำไลข้อมือจี้คิวปิดนั้นไว้ในข้อมือของตัวเองเสมอ
แน่นอนอยู่แล้ว คนที่บังคับก็คือรุ่นพี่จอมคาสโนวี้ของเธอ ‘มิเนกิชิ มินามิ‘ นั้นเอง
“เอาล่ะๆ เด็กๆ ฟังทางนี้หน่อยนะจ๊ะ วันนี้มีนักเรียนเข้ามาเรียนใหม่ ช่วยทำความรู้จักกับเเธอไว้ด้วยนะ เอิ่ม…เด็กนักเรียนใหม่เข้ามาเลยจ้า”
อาจารย์กวักมือเรียกนักเรียนใหม่เบาๆ
“สวัสดีค่ะ มัตสึอิ เรนะค่ะ” เด็กสาวนักเรียนใหม่แนะนำตัวของตัวเอง ใบหน้าดูนิ่งเฉย
ประมวลดูจากแค่ตาก็ว่าน่าจะเป็นคนพูดน้อย เพียงแค่พูดแนะนำตัวก็ดูเหมือนจะฝืนพูดเสียด้วย
“งั้นนักเรียนใหม่ไปนั่งข้าง จูรินะจังก็แล้วกันนะจ๊ะ ครูจะได้จำง่าย มัตสึอิอยู่ข้างกันสองคนเรียกชื่อเล่นก็แล้วกันนะ จูรินะจัง มีปัญหาไหมที่จะให้เพื่อนนั่งข้างๆน่ะ” อาจารย์ถามจูรินะที่กำลังเหม่อมองฟ้าข้างหน้าต่างห้องเรียน
“เชิญค่ะ” จูรินะละสายตาจากท้องฟ้าหันมาผายมือเชิญมานั่งโต๊ะว่างข้างๆเธอ
เด็กนักเรียนใหม่ก้มหัวให้อาจารย์เล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆเดินมาที่โต๊ะข้างๆจูรินะ
จูรินะมองเด็กนักเรียนใหม่คนนี้เล็กน้อย ก่อนจะหันหน้าออกไปทางนอกหน้าต่างต่อ วันธรรมดาที่แสนจะเบื่อหน่ายสำหรับเธอ
“เอาล่ะๆ ต่อไป เดี๋ยวครูจะให้ทุกคนไปที่ห้องสมุด ค้นคว้าหาประวัติสิ่งมหัศจรรย์ต่างๆหรือสิ่งลึกลับที่มีคนเล่าขานกันมา แล้วสรุปมาสั้นๆก็แล้วกันนะ อ้อ จูรินะจัง พาเพื่อนใหม่ไปด้วยนะครูฝากเธอให้ดูแลเพื่อนใหม่คนนี้ด้วย”
จูรินะพยักหน้าน้อยๆก่อนจะหยิบสมุดหนังสือ เดินตามเพื่อนคนอื่นไปที่ห้องสมุดของโรงเรียน
.
.
.
“นี่ เธอชื่อ มัตสึอิ เรนะ สินะ” จูรินะเอ่ยถามเพื่อนใหม่ เธอแค่พยักหน้าให้น้อยๆ
ก่อนจะไปสนใจหนังสือที่ที่เธอเพิ่งหยิบมาอ่านต่อ
“ฉันชื่อมัตสึอิ จูรินะ นะ ยินดีที่ได้รู้จัก เรียกฉันว่าจูรินะก็ได้นะ” หญิงสาวพยักหน้าให้อีกหนึ่งที
ตั้งแต่มาแล้วสาวสวยคนนี้ไม่ได้พูดอะไรมาก เพียงแค่ฟังแล้วพยักหน้าเฉยๆ จูรินะเลิกสนใจนักเรียนใหม่
เธอเดินหาหนังสือประวัติศาสตร์ที่อาจารย์ให้ค้นหา แต่สายตาดันไปสะดุดกับชื่อหนังสือประวัติศาสตร์เล่มหนึ่ง ‘มนุษย์ประหลาด‘
ชื่อหนังสือมันอาจมีสิ่งที่เธอสงสัยที่ได้มาจากแม่หมอคาน่อน สาวที่มีแววตาประกายเป็นสีชมพู
จูรินะรีบหยิบหนังสือมานั่งตรงข้ามนักเรียนใหม่ที่เธอต้องดู ก่อนจะเปิดหาสารบัญเพื่อค้นหาสิ่งที่ต้องการอยากรู้อยากเห็น และในที่สุดก็เจอ
จูรินะรีบเปิดหน้าไปตามที่สารบัญบอกทันทีก่อนจะเริ่มอ่านมันในใจ
‘หญิงสาวผู้มีตาสีนํ้าตาลอ่อน ผิวพรรณผ่องใส หน้าตาสละสลวย รอยยิ้มดูงดงามน่าหลงใหล เป็นคนพูดน้อย แถมยังเรียนเก่งสุดๆ
คนผู้มีตาส่องสว่างเป็นสีชมพูมักจะเล่ากันว่ามีรูปลักษณ์แค่หญิงสาวเท่านั้น
ที่จริงพวกเธอก็เป็นคนธรรมดานั่นแหละแค่มีสิ่งวิเศษที่แตกต่างกว่าคนปกติ ถ้าเธอมีความรักกับใครเมื่อไหร่เธอก็จะรักหมดหัวใจ
เมื่อนั้นแหละ แววตาของเธอเมื่อกระทบกับแสงไฟจากจันทร์ยามพบคํ่า ก็จะเปล่งประกายเป็นสีชมพูอ่อนหน้าหลงใหล
จูรินะถึงกับอึ้งทึ่ง คู่เเท้ของเธอจะมีลักษณะเป็นแบบนี้งั้นหรอ สตั้น48วิ
“เห้ย! ไอ้จู” เสียงที่คุ้นเคยทักเธอมาจากข้างหลัง แน่นอน พี่สาวจอมคาสโนวี้ของเธอ มินามิ
“อ้าว~ พี่มี่ หวัดดีๆ” จูรินะเอ่ยทักทายรุ่นพี่ของเธอ ที่กำลังเดินเข้ามาหาเธอ
“แล้วนั่นใครน่ะ น่ารักจัง” มินามิทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ใส่เพื่อนใหม่ของเธอ จูรินะรีบดันหน้าพี่สาวให้หันมาสนใจเธอก่อน
“เพื่อนใหม่ของจูน่ะ อย่าคิดจะม่อนะพี่ จูต้องเป็นคนดูแลตามที่อาจารย์สั่งไว้ ม่อก็ห้าม”
จูรินะสั่งเด็ดขาดรุ่นพี่ตัวแสบ ก่อนจะหันหน้าไปสนใจกับหนังสือต่อ
ซึ่งเพื่อนใหม่ของเธอก็กำลังอ่านหนังสือประวัติศาสตร์อีกเล่มหนึ่งอย่างใจจดใจจ่อเช่นกัน
“นี่นี่ พี่ชื่อมิเนกิชิ มินามิ ยินดีให้ได้รู้จัก” มินามิเข้าไปสะกิดเรนะเบาๆ เธอละสายตาจากหนังสือ
มองหน้ามินามิเล็กน้อยก่อนจะก้มหัวให้และหันไปสนใจหนังสือต่อ
“เอ่อ…แล้วน้องสาวชื่ออะไรหรอ” มินามิสะกิดเรนะอีกหนึ่งที เธอละสายตาออกจากหนังสืออีกครั้ง
หยิบอะไรบางอย่างที่กระเป๋าเสื้อ ก่อนจะยื่นมันให้มินามิ
“มัตสึอิ เรนะ งั้นเหรอ เห้ย ไอจู เขานามสกุลเดียวกับแกเลยนี่”
มินามิสะกิดรุ่นน้องคนสนิทของตัวเองพลางยื่นบัตรประจำตัวนักเรียนของเรนะให้จูรินะดู
“อื้มรู้แล้วล่ะๆ เอ้อ พี่มี่จำเรื่องที่ไปหาแม่หมอคนนั้นได้ปะ ฉันกำลังศึกษาประวัติคนมีแววตาสีชมพูอยู่ เขาบอกว่าเวลาที่เธอคนนั้นมีความรัก เมื่อยามพบคํ่า มีแสงสาดส่องจากดวงจันทร์ก็สามารถเห็นแววตาที่กระทบกับแสงจันทร์ได้ แถมยิ้มทีโลกแทบจะละลายหายไป อ้อแล้วก็ มาในรูปลักษณ์หญิงสาวด้วยล่ะตามที่แม่หมอคนนั้นบอก ไม่ต้องกลัวด้วยเพราะว่าเธอก็เป็นคนเหมือนกันเพียงแค่วิเศษกว่าก็เท่านั้น”
จูรินะอธิบายให้มินามิรุ่นพี่คนสนิทฟัง แถมยังดักคำถามไว้ก่อนเสียด้วย
“อุต๊ะ! ไอจู ฉันอิจฉาแกอะ มีเนื้อคู่หน้าตาดี ผิวขาว แถมยังยิ้มทีใจละลาย โห้ยย~อิจฉา เอ๊ะ แต่ดูดูไป ก็คล้ายมัตสึอิซังน่ะ ผิวขาวก็ใช่ หน้าตาดีก็ใช่ ดวงตาสีนํ้าตาลอ่อนก็ใช่เรียนเก่งนี่ไม่รู้ ยิ้มก็ไม่รู้อีก แววตายิ่งไม่รู้ใหญ่ โอ้ยๆ! ไม่เอาล่ะขี้เกียจแก้ปัญหาของแกแล้ว ฉันขอตัวไปม่อสาวต่อนะ บาย~”
พูดจบก็เดินฮัมเพลงลั้นลาตามประสาคนโสด +คาสโนวี้อีกต่างหาก
จูรินะยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะหันมามองเพื่อนคนใหม่ที่กำลังใจจดใจจ่อกับหนังสืออยู่ ลองนึกสังเกตุอย่างที่มินามิว่า
‘อื้ม~ หน้าตาดีก็ใช่ ขาวก็ใช่ ดวงตาสีนํ้าตาลสุดๆจริงๆตอนนี้ใช่สามอย่างแล้วล่ะ ที่ยังไม่เคยเห็นและไม่เคยรู้ ก็น่าจะ รอยยิ้ม แววตาประกายสีชมพู แล้วก็ไอคิวสินะ’ จูรินะจ้องหน้าประมวลผลเพื่อนใหม่ไปเรื่อย ใบหน้าที่เนียนใสราวกับใข่มุก
เด็กสาวมองเพลินจนทำให้อีกคนที่เพิ่งอ่านมันจบเห็นท่าทีที่ดูเพ้อฝันจึงเรียกสติของอีกคนกลับมา
“พรึ่บๆ พรึ่บๆ” เรนะโบกมือบริเวณหน้าจูรินะเบาๆ เพื่อเรียกสติกลับมา
“อุต๊ะ! โฮ้ยยย~ ขอโทษๆ กำลังกอยู่ในภวังค์ตัวเองอยู่เลยไม่ได้สนใจ ต้องขอโทษด้วยเน้อ”
จูรินะที่เพิ่งออกมาจากภวังค์ของตัวเองเอ่ยขอโทษด้วยท่าทีเก้งๆกังๆ หญิงสาวอีกคนไม่พูดอะไรเพียงแค่สะบัดหัวซ้ายขวา และยิ้มให้เล็กน้อย
‘เฮือก~ ระ รอยยิ้มมันแอร้ยย!ละลายยย…เพิ่มไปอีกหนึ่งข้อแล้ววววว~’
TBC.
…………………………………………….
Talk Talk
นั่งแต่งอยุ่เพลินคอมดับ!@ oh shit! //ดีที่กู้กลับมาได้ ก๊ากๆๆ
โอ่วโย้วเย้ เฮ้อๆ กุริกุรังกรังกิ๋งก๊องกองกุยก้ากี๋//ข้ามเถอะ
เอาล่ะๆ เรนะจังออกมาแล้วว ปุ้งๆ! ทีนี้จูจะคิดยังไงกับเรนะจังก็…โปรดติดตามตอนต่อไป//เผ่น
Talk.จบ.
หึหึหึ ตอนนี้น้องจูก็พูดได้สิคะว่าไม่มีหรอกคู่แท้ รอเจอเรนะซังก่อนเถ๊อะ!
(ไม่เคยรักใครห้ามบอกว่าความรักไร้สาระนะก๊ะหนูจู)
คาน่อนเป็นแม่หมอหรือนี่!? ส่วนพี่มียังเป็นผู้นำฮามาสู่ฟิคนี้เหมือนเดิมสินะ มุริๆๆๆๆ
อยากดูกวงบ้างค่ะ ช่วงนี้รู้สึกดวงจก T_T
ไหนจูบอกไม่เชื่ออออออคะ
แหม๋ๆๆๆ
ป.ล. อยากดูดวงกับหมอแน่นนี่หละค่ะ ขอที่อยู่ที 55555555555