Oni [YuriAnRena/SayaMilky/YuiParu] EP.02 16/05/18

Intro

 

 

 

 

 

บนโลกมนุษย์นั้น…

 

นอกจากมนุษย์ธรรมดาๆและสรรพสัตว์ที่อาศัยอยู่นั้น ยังมีสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งอาศัยอยู่ ปะปนกับคนทั่วไป สิ่งมีชีวิตชนิดนั้น เป็นมนุษย์ก็ไม่ใช่ เป็นสัตว์ก็ไม่เชิง พูดง่ายๆก็คือปีศาจนั่นเอง

 

 

ปีศาจมีสองชนิด

 

ชนิดที่หนึ่ง…เกิดมาเพื่อปกป้องมนุษย์ หรือที่เรียกกันว่า ทาสรับใช้

 

 

ชนิดที่สอง…เกิดมาเพื่อทำลายทุกสิ่ง ต้องการที่จะอาศัยอยู่บนโลกที่ไม่มีมนุษย์และเหล่าปีศาจทาสรับใช้ ปีศาจชนิดนี้อาศัยอยู่ด้วยกันเป็นกลุ่ม จะไม่ฆ่ามนุษย์ถ้าไม่จำเป็น แต่เมื่อถึงเวลาที่ปีศาจชนิดนี้แข็งแกร่งมากพอแล้ว ต่อให้กองกำลังทหารหลายแสนก็พังยับได้ในชั่วพริบตา

 

 

 

 

เธอเชื่อเรื่องพวกนี้หรือเปล่าอันนิน? เด็กสาวเจ้าของชื่อหันไปมองหน้าเพื่อนสนิทที่ถือโทรศัพท์ที่เปิดบล็อกอะไรสักอย่างไว้อยู่ ไม่รู้สิอิริยามะ อันนะ ตอบออกมาอย่างไม่ใส่ใจนัก เธอลุกขึ้นจากเก้าอี้ให้ฟุจิตะ นานะ ผู้เป็นเพื่อนสงสัย

 เลยเวลากลับบ้านมาห้านาทีแล้ว ฉันกลับก่อนนะ

อ..อ่า เจอกันพรุ่งนี้นะ

 

 

เด็กสาวที่เพิ่งจะออกมาจากโรงเรียนได้ไม่กี่ก้าวต้องหยุดเดิน เพราะมีแมวที่ไหนไม่รู้วิ่งตามเธอมา ขนของมันเป็นสีส้ม และฟูปุกปุยดูน่ารัก อิริยามะนั่งลงเล่นกับมันด้วยความเอ็นดู ทำไมถึงตามฉันมาล่ะมือเรียวลูบขนแมวตรงหน้าไปมา หัวกลมๆของมันคลอเคลียไปตามตัวของเด็กสาว ฉันต้องกลับบ้านแล้ว แกเองก็กลับบ้านได้แล้วนะเด็กสาวบอกลาเจ้าเหมียวตรงหน้าก่อนจะลุกขึ้นปัดเศษขนที่ติดตามกระโปรงจากการโดนมันคลอเคลีย ก่อนจะเดินออกไปจนลับสายตา

 

 

พลั่กกก

 

แง๊วววววว!!” ร่างของเจ้าแมวถูกเตะกลิ้งไม่เป็นท่า จนตัวกลมๆขนสีส้มปุกปุยกลายร่างเป็นเด็กสาวผมน้ำตาลในชุดนักเรียนนอนกองอยู่กับพื้น แกมาทำบ้าอะไรที่นี่?คนมาใหม่ถาม เด็กสาวในชุดนักเรียนแบบเดียวกันยืนมองด้วยแววตานิ่งเฉย ผมยาวสีดำสะบัดไปมาตามแรงลม

 

คาโต้ เรนะลุกขึ้นยืน หน้าตาดูไม่สบอารมณ์นัก ฉันมาทำงานว้อยยย แกนั่นแหละมาทำอะไรที่นี่คาโต้โวยวาย รู้สึกแปลกใจตั้งแต่รู้ว่าคนที่เพิ่งย้ายเข้ามาเรียนที่นี่เป็นวันแรกไม่ได้มีแค่เธอ

 

 คิซากิ ยูเรียแค่นหัวเราะ แปลงเป็นแมวไปลวนลามเด็กผู้หญิงน่ะเหรอ งานแก? นิสัยเจ้าชู้นี่ไม่ได้เรื่องเลยนะ ขนาดอยู่ในร่างแมวยังทำเรื่องแบบนั้นอีกคิซากิจิกกัด นิสัยเจ้าชู้ของคนตรงหน้าเนี่ยมีมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่นะ แม้แต่ปีศาจด้วยกันเองยังหลงคารมไอ้คนแบบนี้ แย่จริงๆ

เรื่องของฉันน่า ตอนนี้ฉันกำลังตามหาตัวเด็กผู้หญิงที่จะเป็นเจ้านายของฉันอยู่ แกจะไปทำงานอะไรก็ไปไป๊ อย่ามายุ่งคาโต้โบกมือไล่ เธอชอบการมีสาวๆอยู่รอบตัว เพราะมันทำให้เธอรู้สึกเหมือนตัวเองยืนอยู่บนจุดศูนย์กลางของโลก(ส่วนตัว) ถูกสาวๆคอยเอาอกเอาใจ มันทำให้หัวใจของปีศาจแมวน้อยน่ารักอย่างเธอกระชุ่มกระชวยอย่างกับได้แช่น้ำเย็นๆในวันที่อากาศโคตรจะร้อนเหมือนวันนี้

ฉันเองก็ตามหาเจ้านายอยู่เหมือนกันแหละน่า…อ้อ ลืมถาม เด็กต่างห้องที่แกไปหว่านเสน่ห์ใส่เมื่อตอนพักเที่ยงมีใครชื่ออิริยามะ อันนะ บ้างป่ะ? ฉันลืมถามพวกเพื่อนในห้องว่ะ

 

ห๊ะ!? ชื่ออะไรนะ!?เด็กสาวรู้สึกคุ้นๆกับชื่อนี้ แต่เพราะไม่ทันได้ฟังเลยทำให้ได้ยินอะไรได้ไม่ชัดเจนนัก

อิ ริ ยา มะ อัน นะ น่ะ รู้จักไหม!? คิซากิสะกดทีละคำเสียงดังพอที่จะทำให้คนตรงหน้าเบิกตากว้างทำรีแอคชั่นอย่างกับไอดอลเกิร์ลกรุ๊ปชื่อดังคนหนึ่ง ห๊ะ!!” คาโต้ร้องออกมาด้วยความตกใจ

ดูเหมือนคิซากิเริ่มจะหงุดหงิด โอ๊ยยย พูดไม่รู้เรื่องว่ะ ตามหาเอาเองก็ได้วะ!”

เดี๋ยววว เดี๋ยวก่อนน อิริยามะ อันนะน่ะ เจ้านายฉันคิซากิที่กำลังจะเดินหนีรีบหันขวับกลับมามองอีกคน คาโต้พยักหน้าน้อยๆให้คนตัวเตี้ยกว่าเชื่อว่าที่ตัวเองพูดเป็นเรื่องจริง ห๊ะ!!!”

 

 

ทั้งสองร้องออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจ

 

 

ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงมีทาสรับใช้สองตนนนนน!!!!?

 

 

 

 

 

 

 

 “นี่ๆซายากะจัง เค้าอยากกินแตงโมอ่ะสาวยิ้มหวานส่งเสียงออดอ้อน เธอเป็นปีศาจทาสรับใช้ที่สามารถกลายร่างเป็นหนูแฮมสเตอร์ได้ โอ๊ยยยจินตหรา! เห็นไหมว่าฉันยุ่งอยู่ อยากกินก็ไปหากินเอาเองไป๊ ยามาโมโตะ ซายากะโวยวายลั่น พร้อมกับแขวะทรงผมของอีกคนที่ไปตัดซะจนสั้นเต่ออย่างกับจินตหรา แถมยังมาอยากกินแตงโมอีก จะให้ร้องเป็นเพลงให้ฟังเลยไหมล่ะ

 

แถมยังอยากได้นู่นอยากได้นี่

ยัยนี่มาเพื่อเป็นทาสรับใช้ฉันหรือมาเพื่อเป็นเจ้านายฉันกันแน่ฟระ!?

 

ไอ้บ้าซายากะ ใจร้ายที่สุด ไปซื้อแตงโมให้หน่อยก็ไม่ได้ อยู่ด้วยกันมาห้าปีกว่าแล้ว ซายากะก็ไม่เคยตามใจฉันเลยสักครั้ง!” วาตานาเบะ มิยูกิเริ่มงอแง หล่อนสรรหาคำต่างๆนาๆมาเพื่อทำให้อีกคนใจอ่อน มือเรียวที่กำลังปรับสายกีตาร์อยู่หยุดลง คนหน้าคมหันมาจ้องหน้ามิยูกิอย่างหน่ายๆ

 

เพราะว่าฉันตามใจเธอมาตั้งแต่วันแรกเลยยังไงล่ะ เธอถึงได้เคยตัวแบบนี้

 

แล้วฉันก็ใจอ่อนให้เธอแบบนี้เป็นประจำเลยสิ

 

ก็ได้ ขอปรับสายกีตาร์ก่อน!”

 

 

 

 

 

 

 

พารุแมวเมนคูนสีเทาปนขาวกลายร่างเป็นหญิงสาวเปิดประตูกระจกที่ระเบียงห้องของเจ้าของห้องเข้าไปอย่างถือวิสาสะ ดวงตาคมมองร่างบางที่นอนทำหน้าเซ็งโลกอยู่บนเตียง ยุย…ทำไมไม่เข้ามาทางประตูล่ะ?เจ้าของชื่อพารุถามด้วยความสงสัย แววตาเบื่อหน่ายฉายชัดให้คนที่เพิ่งปีนต้นไม้เพื่อขึ้นมาหาเจ้านายของตัวเองสัมผัสได้ โยโกยามะ ยุยยิ้มอ่อน เธอรู้ดีว่าทำไมชิมาซากิ ฮารุกะถึงได้ทำหน้าเบื่อโลกขนาดนั้น ก็เพราะว่าพารุอ่อนแอ ชอบป่วยอยู่บ่อยๆ ไม่ค่อยจะได้ออกไปข้างนอกสักเท่าไหร่ พอดีเพิ่งออกไปข้างนอกมา ทาคามินะซังเรียกไปประชุมเรื่องการส่งทาสรับใช้ไปอยู่กับมนุษย์น่ะ ชิมาซากิส่งเสียงอือรับในลำคอ ยุย พรุ่งนี้ออกไปเดินเล่นที่สวนกันเถอะ นอนอยู่แต่ในห้อง….น่าเบื่อ

 

 

 

ได้สิ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ภายในห้องประชุมขนาดใหญ่ เด็กสาวในชุดเดรสสั้นสีครีมอ่อนยกยิ้มน้อยๆ ทั้งห้องเต็มไปด้วยบรรยากาศอึมครึมเพราะไอของปีศาจ พวกทาสรับใช้เริ่มตามหาเจ้านายของตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว พวกแกก็ระวังตัวเอาไว้ด้วยล่ะ ถ้าเจอพวกมันเมื่อไหร่ถ้ามีโอกาสก็ฆ่าซะ เสี้ยนหนามจะได้ลดลง

 

ครับ!”

 

 

 

สิ้นเสียง เหล่าปีศาจทั้งหมดก็หายตัวไป….

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟิคเรื่องใหม่ฝากติชมกันด้วยนะคะ

ปล.จะพัฒนาการเขียนให้มันดีขึ้นเรื่อยๆค่ะ!

รอค่า

สร้างบ้านรอเลยได้ใหม กำลังหนุกเลย

ตั้งเต้นท์รอเลย อันนินจะควบสองเลยใช่มั้ย ///หลบ

มาตามยุยพารุ รอค่าา //ปูเสื่อ

รอเน่มิ้ว ยุยพารุค่าาาาา

รออออออเลยยย สร้างบ้านรอเลย

สร้างบ้าน ปลูกเต็นท์ไปแล้ว สร้างคอนโดแล้วกันนะ ถถะถถถ
รอค่ะรออออ

EP.1

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

นี่ๆ มิกิจัง รู้จักคนชื่อ อิริยามะ อันนะบ้างไหม?นิชิโนะ มิกิพยักหน้าพร้อมกับส่งยิ้มกว้าง เธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นอีกคนนึงที่หลงใหลในความขี้เล่นของคาโต้ อันนินซังน่ะเหรอ รู้จักสิ อยู่ห้องข้างๆเรานี่ไงเด็กสาวผมทวินเทลบอก งั้นเหรอ ได้ยินคนเขาพูดกันว่าสวย ฉันอยากเห็นน่ะว่าสวยเหมือนที่คนอื่นเขาพูดกันจริงหรือเปล่า คาโต้บอก แก้มกลมคลอเคลียที่ไหล่ของเด็กสาวบนตักอย่างออดอ้อน มิกิจังพอจะมีรูปให้ฉันดูบ้างไหม?

 

อื้อ มีสิ! รูปจากงานโรงเรียนปีที่แล้วน่ะ เดี๋ยวเปิดให้ดูมือเรียวควักโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากระโปรง เปิดเข้าแกลลอรี่รูปภาพ หาอยู่สักพักจึงส่งมือถือให้คาโต้

 

ผู้หญิงที่เจอเมื่อวานนี่นา..บังเอิญจังเลยนะ

 

สวยใช่ไหมล่ะ อันนินซังน่ะ

 

อือ..เด็กสาวในภาพกำลังยิ้ม จมูกคมเป็นสัน ผมสีน้ำตาลยาวเข้ากันกับใบหน้าสวยเหมือนลูกครึ่ง

 

สวยสมคำล่ำลือจริงๆ

 

คนนี้สินะคาโต้หันขวับไปมองตัวต้นเสียง เห็นคิซากิยืนค้ำหัวอยู่ คนมาใหม่ไม่พูดอะไรเพิ่มอีก แต่กลับเดินออกจากห้องไป คาโต้เห็นอย่างนั้นจึงดันเด็กสาวบนตักให้รีบลุก คนผมน้ำตาลรีบยื่นโทรศัพท์คืนให้แล้ววิ่งตามคิซากิไป

 

ปล่อยให้นิชิโนะยืนงงเป็นไก่ตาแตก…

 

 

 

สวนหลังบ้านชิมาซากิ

 

ทำไมนั่งพื้นล่ะยุย ขึ้นมานั่งด้วยกันสิเพราะเห็นว่าโยโกยามะในร่างแมวนั่งอยู่ที่พื้นโดยไม่สนใจว่าขนยาวๆนั่นจะสกปรก  หญิงสาวจึงใช้มือตบลงที่ว่างข้างๆตัวเอง

 

ฉันนั่งตรงนี้น่ะดีแล้วเจ้าแมวบอก คนในบ้านชิมาซากิไม่มีใครรู้เลยว่าเธอเป็นปีศาจ เพราะทุกคนคิดว่าเธอเป็นแค่แมวที่ฮารุกะไปเจอและเก็บมาเลี้ยง เพราะฉะนั้นการอยู่ในบ้านหลังนี้ นอกจากในห้องของฮารุกะแล้วเธอก็ไม่คิดจะเสี่ยงกลายร่างเป็นมนุษย์ในที่อื่นแน่นอน

 

ก็ตามใจหญิงสาวพูดอย่างไม่ใส่ใจนัก

 

อ้อ เกือบลืมไปเลย พรุ่งนี้ไปดูหนังกันไหมพารุ ฉันซื้อตั๋วหนังเอาไว้ ตอนนี้มันอยู่ในห้องเธอโยโกยามะชวน เธอทำงานพิเศษที่ร้านหนังสือแก้เบื่อในขณะที่ฮารุกะกำลังนอนป่วย นอกจากนั้นยังมีเงินเดือนที่องค์กรให้มาใช้จ่ายเก็บไว้อยู่ เงินที่ได้เลยเอามาซื้อของจุกจิกหรือเสื้อผ้า ถึงอีกคนจะบอกว่าบ้านรวยพอที่จะซื้อนู่นซื้อนี่ให้อยู่แล้วก็เถอะ แต่ถึงอย่างนั้นโยโกยามะก็ไม่อยากจะรบกวนเจ้านายของตัวเองมากนัก

 

 

อือ เอาสิ หนังเรื่องอะไรอ่ะ?

 

แองกรี้เบิร์ด

 

 

จ่ะ…

 

 

 

 

 

ภายในร้านขายเครื่องดนตรีขนาดไม่ใหญ่มากนัก หญิงสาวคนหนึ่งกำลังนั่งอ่านนิตยสารแฟชั่นที่เพิ่งจะซื้อมาใหม่

 

เอ่อ ขอโทษนะครับ เจ้าของร้านไม่อยู่เหรอ พอดีผมมาซื้อไม้กลอง..ชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งเอ่ยทัก วาตานาเบะ มิยูกิละสายตาจากนิตยสารในมือมามองหน้าชายหนุ่ม เธอจำได้ว่าเขาคือลูกค้าประจำ เห็นว่าทำงานกับวงดนตรีที่ไนท์คลับตรงไหนสักที่เนี่ยแหละ แต่ชายหนุ่มคงจะเคยเห็นเธอแค่ในร่างหนูแฮมสเตอร์  ไม่งั้นเขาคงไม่ทำหน้าสงสัยแบบนั้นหรอก ซายากะจังออกไปซื้อของค่ะมิยูกิบอก หล่อนส่งยิ้มตาปิดหว่านเสน่ห์ใส่ชายหนุ่ม

 

อ..เอ่อ คุณเป็นเพื่อนกับเจ้าของร้านสินะครับ?ชายหนุ่มลูกค้าประจำกำลังเขิน เขาพูดตะกุกตะกัก มือไม้ก็แกว่งไปมาอย่างไม่รู้จะเอามันไปไว้ที่ไหน

เป็นแฟนต่างหากล่ะ

 

ห๊ะ!?ชายหนุ่มหลุดอุทานออกมาเสียงดัง ก็เจ้าของร้านน่ะมันผู้หญิงไม่ใช่เหรอ อย่ามาล้อเล่นหน่อยเลย

 

พูดจริงนะ

มิยูกิยกยิ้มร้าย…

 

 

 

 

 

ซายากะที่เพิ่งจะกลับมาจากการไปซื้อแตงโมมองลูกค้าประจำที่เพิ่งเดินออกจากร้านไปด้วยความสงสัย

 

เกิดอะไรขึ้นเหรอ ทำไมลูกค้าคนเมื่อกี๊ท่าทางแปลกๆทันทีที่เดินเข้ามาในร้าน ยามาโมโตะ ซายากะก็พ่นคำถามใส่มิยูกิทันที เพราะใบหน้าของชายหนุ่มลูกค้าประจำตอนทีเดินผ่านเธอนั้นเหมือนกับไปเจอเรื่องช็อคโลกอะไรมาสักอย่าง

 

มิยูกิคงจะพูดอะไรแปลกๆให้ฟังแน่ๆ

 

ลางสังหรณ์ของซายากะบอกอย่างนั้น…

 

 

ก็เขาถามว่าฉันเป็นเพื่อนซายากะจังเหรอ

 

 

แล้ว?

 

 

ฉันตอบเขาไปว่า…

 

 

ว่า?ยัยนี่จะพูดให้มันยืดเยื้อไปไหนเนี่ย ซายากะขมวดคิ้ว ในขณะที่อีกคนยกยิ้มกวนๆ

 

 

ฉันเป็นแฟนซายากะจังล่ะ~”

 

 

กล้าพูดขนาดนี้เชียวเหรออออออออออ!!!

 

 

อย่าบอกอะไรบ้าๆแบบนั้นกับลูกค้าฉันนะยัยบ้านี่!!!” มิยูกิยิ้มร่า พร้อมกับแย่งแตงโมในมืออีกคนวิ่งหายไปหลังร้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

อิริยามะ อันนะซัง ฉันมีเรื่องอยากจะพูดด้วย ช่วยมาทางนี้หน่อยสิคิซากิ ยูเรียฉุดแขนเด็กสาวให้ลุกขึ้นจากโต๊ะของหล่อน นักเรียนในห้องต่างก็มองมาทางคิซากิเป็นตาเดียว จู่ๆก็บุกเข้ามาในห้องเรียนคนอื่นเขาแบบนี้ จะไม่ให้ตกใจได้ยังไง

 

เอ๊ะ เดี๋ยวสิ!” อิริยามะพยายามจะแกะมืออีกคนที่ดึงแขนเธออยู่ออก แต่พอหลุดออกมาได้ไม่นานก็ต้องหนักใจอีกครั้งเมื่อเด็กสาวผมน้ำตาลเข้ามาโอบเอวเธอจากข้างหลัง พร้อมกับบังคับให้เธอเดินไปด้วย ใจเย็นๆสิอันนะจัง พวกฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกคาโต้ถือวิสาสะเรียกชื่ออีกคนอย่างสนิทสนม

 

 

จนทั้งสามคนพากันเดินมาถึงดาดฟ้าของโรงเรียน

 

ฉันชื่อคิซากิ ยูเรีย ส่วนคนที่โอบเอวเธออยู่ชื่อคาโต้ เรนะเด็กสาวผมดำแนะนำตัว สิ่งที่ฉันจะพูดต่อไปนี้อาจทำให้เธอตกใจ เพราะฉะนั้นกรุณาตั้งสติน้ำเสียงเรียบโทนเยวกันของคิซากิกล่าวต่ออย่างไม่ต้องการเสียเวลา พวกฉันสองคนมาที่นี่เพื่อปกป้องเธอจากพวกปีศาจที่คิดจะทำลายทุกสิ่งอิริยามะเอียงคอสงสัย สิ่งที่คิซากิพูดดูคล้ายกับที่เธอเคยได้ยินฟุจิตะ นานะเล่าให้ฟังเมื่อวันก่อน แต่มันจะไปมีจริงได้ยังไงกัน ไอ้ปีศาจอะไรนั่นน่ะ ฉันไม่มีเวลามาฟังพวกเธอเล่นตลกหรอกนะ ไอ้เรื่องแบบนั้นจะไปมีจริงได้ยังไงคิซากิถอนหายใจ กะเอาไว้แล้วว่าต้องไม่เชื่อ วันก่อนเธอเจอแมวที่หน้าโรงเรียนใช่ไหม?

 

อืม

 

เรนัจจิ แกกลายร่างเป็นแมวดิ๊คนตัวเตี้ยออกคำสั่ง รู้แล้วน่า อันนะจังดูให้ดีๆล่ะ จะแปลงร่างละนะ~” คาโต้บอกอย่างอารมณ์ดี พร้อมๆกับที่คิซากิสั่งให้อีกคนหยุดเล่นแล้วกลายร่างสักที

 

ทันทีที่คาโต้หลับตา กระแสลมก็พัดกระหน่ำมาตรงที่พวกเธอสามคนยืนอยู่ อิริยามะยกแขนขึ้นบังเศษใบไม้ คิซากิเองก็ทำเช่นนั้นเหมือนกัน

 

ไม่นานร่างของเด็กสาวหน้าตาน่ารักก็กลายเป็นแมวตัวกลมสีส้มตัวเดียวกับที่อิริยามะเจอเมื่อวันก่อน

 

นี่มัน..เรื่องอะไรกันเด็กสาวรู้สึกอึ้งกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า

ก็อย่างที่เห็นนั่นแหละ พวกเรามาเพื่อปกป้องเธอจากอันตราย เราจะอยู่ในร่างของสัตว์เลี้ยงถ้าเธอต้องการอย่างนั้น เพราะทาสรับใช้แทบทุกตนจะอยู่ในร่างสัตว์เพื่อที่จะอาศัยอยู่กับผู้เป็นเจ้านาย ซึ่งนั่นก็เพื่อปกป้องเจ้านายอย่างใกล้ชิดยังไงล่ะคิซากิอธิบาย พร้อมกับอุ้มเจ้าแมวตัวกลมส่งให้กับอิริยามะ

ได้โปรดให้พวกเราดูแลเธอด้วยนะเจ้าแมวในอ้อมกอดพูด เสียงของมันเล็กและแหลมต่างจากตอนอยู่ในร่างของมนุษย์ อิริยามะที่สติหลุดเผลอตอบรับคำขอของเจ้าแมวไปโดยง่าย

 

นี่ๆอันนะจัง ยูเรียมันเป็นหมา ให้มันนอนข้างนอกบ้านเนอะเจ้าแมวบอกอย่างอารมณ์ดี พอได้อยู่ในร่างสัตว์แล้ว คาโต้ดูจะทะเลาะกับคิซากิหนักกว่าตอนอยู่ในร่างมนุษย์เสียอีก ก็อย่างที่รู้ๆกัน ว่าแมวกับหมาไม่ถูกกันสักเท่าไหร่

 

เออ เอาไงก็เอา ฉันนอนได้ทุกที่แหละ

 

อ..เอ่อ ฉันอยู่คนเดียว ทั้งสองคนนอนในบ้านทั้งคู่เลยก็ได้อิริยามะบอก ไหนๆก็รับปากไอ้ตัวประหลาดพวกนี้แล้ว แถมเธอเองก็อยู่บ้านคนเดียว ให้ไอ้พวกนี้อยู่ด้วยคงจะไม่เป็นอะไรหรอก

 

 

 

 

 

 

 

มั๊ง..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่1มาแล้วว อาจจะมึนๆไปบ้าง เพราะตอนนี้เรามึนมาก(นึกว่าวันนี้วันอังคาร)555555

 

ปล.ฝากติชมกันด้วยนะคะ

รอค่า

ปรี้ยุยชวนน้องพลุไปดูหนัง!!!

.

.

.

.

.

แองกรี้เบิร์ด

โรแมนติคมากค่ะคุณ

#ปักหลักรอยุยพารุค่ะ

ขำ ยูริเรนะ555555555 ชอบๆตีกันตีกันนน เรนัจจิมือไวมากไปโอบเอวสาวเฉยเลย พี่ยุยมันไม่มีหนังที่ดีกว่านั้นดูแล้วหรอ55555
มิยูกิยังคงคอนเสปจินตรา เลาชอบมั่ก♪( ´▽`)

หมากับแมวอยู่ในบ้านด้วยกันจะรอดเหรอนั้น55555
คนที่หนักใจจะเป็นอันนินมากว่านะ55

พี่ยุยชวนพลุดูหนัง
ที่ชวนนี่นกน่ากินใช่มั๊ยยุย

มิ้ลชั่งกล้ามากกกเอาซะลูกค้าสตั้นไปเลยที่เดียว

กำลังฟิน พี่ยุยชวนไปดูหนัง รมณ์หมดเมื่อรู้ว่าดูเรื่องไร ถถถถ ความยุย

.

.

อุสาให้มิ้วเฝ้าร้าน นั้นน่ะลูกค้าประจำของเน่เชียวนะ ถ้าเสียลูกค้าประจำล่ะทำไง55555555555 /ตอบตรงไป๊~~~ 

EP.2

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

สุนัขสีขาวตัวหนึ่งร่างกายเต็มไปด้วยเลือดและรอยแผล มันกำลังวิ่งหนีชายใส่สูทสีดำสองคนที่กำลังไล่ล่ามัน ซอยแถวนี้แทบไม่มีผู้คนผ่านไปมาในยามค่ำคืน วันนี้เองก็เช่นกัน สุนัขสีขาวเสียเลือดมาก มันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากสู้กับชายฉกรรจ์สองคนนั้น

 

ทั้งๆที่กำลังจะออกตามหาตัวเจ้านาย แต่ยังไม่ทันจะได้ไปไหนก็โดนไล่ล่าเสียแล้ว ตอนนี้สุนัขที่เต็มไปด้วยบาดแผลอย่างมันคงอยู่ได้อีกไม่นาน มันเลยเลือกที่จะสู้เพื่อที่จะจัดการใครสักคนหนึ่งในสองคนนั้นให้ตายไปพร้อมกับมันให้ได้

 

แต่ก่อนอื่น มันต้องส่งเสียงเห่าเพื่อเป็นสัญญาณเตือนให้ทาสรับใช้ในละแวกนี้ให้รู้ตัวก่อน อย่างที่มันเคยถูกสอนมา การเห่าติดต่อกันสามครั้งถือเป็นสัญญาณบอกอันตราย

 

 

โฮ่งง โฮ่งง โฮ่งงง

 

เพราะงั้นมันจึงเห่าจนสุดเสียง..

 

ร่างกายที่กำลังอ่อนแอของสุนัขสีขาวพุ่งตรงไปยังชายฉกรรจ์ทั้งสองที่วิ่งมาถึง ชายคนหนึ่งถูกมันกัดที่ขา คมเขี้ยวฝังเข้าไปลึกพอสมควร แต่ไม่ทันที่มันจะได้ทำอะไรอีก ชายอีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆก็ใช้ดาบแทงเข้าไปกลางลำตัวของมัน

 

ร่างของสุนัขสีขาวทรุดลงไปกองกับพื้น

 

มันได้ไปสู่สุขคติเสียแล้ว….

 

 

 

 

 

 

 

หายใจไม่ออก…

 

อิริยามะรู้สึกเหมือนมีอะไรมาทับอยู่บนหน้า นุ่มๆ หนักๆ และมีกลิ่นคล้ายๆกับ

.

.

.

แมว

 

 

พอนึกได้ดังนั้นเด็กสาวที่กำลังนอนสบายๆก็รีบจับเจ้าตัวกลมออกจากหน้า คาโต้ในร่างแมวหาวนอน เขี้ยวเล็กๆของมันโผล่ออกมาโชว์ให้ผู้เป็นเจ้านายเห็น

 

เข้ามาในห้องฉันได้ไง? ผู้เป็นนายถามเอากับเจ้าทาสรับใช้ที่เข้ามาในห้องเธออย่างถือวิสาสะ

 

เข้ามาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะเจ้าตัวกลมกลับร่างเป็นคน ตอนนี้คาโต้รู้สึกหิว อยากหาอะไรกินเสียมากกว่ามานั่งคุยกับเจ้านายของตน ไปหาอะไรกินกันเถอะ กินเสร็จก็ไปรายงานตัวที่องค์กรกันเจ้าแมวในร่างเด็กผู้หญิงจูงมืออิริยามะที่ยังเมาขี้ตาอยู่นิดหน่อยให้ออกจากห้องตามตัวเองไป

 

อ่ะ..จู่ๆคาโต้ก็หยุดเดิน อิริยามะที่เดินตามหลังมาจึงชนเข้าให้กับแผ่นหลังบางของคนตรงหน้า พอชะโงกหน้ามองหาสาเหตุที่คาโต้หยุดเดิน ก็เจอเข้ากับคิซากิ ยูเรียที่ยืนหน้าบึ้งเหมือนโกรธใครมาอยู่ตรงหน้าประตูห้อง

มีอะไร?

 

แกมานอนห้องอิริยามะทำไม?คิซากิถามเสียงเย็น คนผมดำดูไม่ค่อยจะพอใจสักเท่าไหร่ที่เห็นคาโต้กับอิริยามะเดินจูงมือกันออกมาจากห้องนอน

แล้วจะทำไมอ่ะ แค่นี้หวงเหรอปีศาจแมวเดินหน้าเชิดหนีไปทางห้องครัวโดยไม่สนใจคนที่กำลังยืนมองตัวเองด้วยสายตาอาฆาตเลยแม้แต่น้อย ชิ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ยามาโมโตะ ซายากะกำลังยืนมองกล่องใส่แต่งโมที่ว่างเปล่าในมือของตัวเองด้วยความรู้สึกสุดจะบรรยาย

 

ยัยปีศาจนี่กินแตงโมหมดไปลูกนึงคนเดียวเลยเหรอ

 

มิยูกิ!แตงโมฉันหายไปไหนนนนนนนนนนน!!!!!!!”

 

เจ้าของชื่อถือแตงโมชิ้นสุดท้ายเดินเข้ามาหา สาวตายิ้มทำหน้ามุ่ยเพราะอีกคนส่งเสียงโหวกเหวกโวยวายน่าหนวกหู

 

แตงโมฉันหายไปไหน?คนคางแหลมถามซ้ำอีกครั้ง มิยูกิยักไหล่ ก็ซายากะจังไม่กินสักทีอ่ะ ฉันเลยกินส่วนของซายากะจังไปแล้วล่ะพูนลาภตอบอย่างไม่สะทกสะท้าน คนฟังกัดฟันกรอด ออกไปเช็คของหน้าร้านแป๊บเดียว แตงโมหายไปทั้งลูก ยัยนี่มันปีศาจหนูหรือหมูกันแน่(วะ)

 

เฮ้อ..ซายากะถอนหายใจ ยัยปีศาจนี่กินเก่งขึ้นทุกวัน ของกินที่เก็บไว้ในตู้เย็นก็หายไปเรื่อยๆ คราวหน้าคงต้องพายัยนี่ไปออกกำลังกายบ้างแล้วล่ะ

กินเก่งอย่างกับหมูสาวตายิ้มหน้าแดงแปร๊ดด้วยความโมโห ก็ซายากะจังไม่เคยพาไปเที่ยวสักทีอ่ะ อยู่แต่บ้านกับที่ร้านไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนสักที พอนอนอยู่บ้านก็น่าเบื่อ หาอะไรกินแก้เบื่อมันผิดตรงไหน!?

 

โอ๊ยยย ก็ได้ ก็ด้ายยยยยยย ฉันจะพาไปเที่ยวก็ด้ายยยยยซายากะผู้หมดความอดทนยืนกุมขมับให้กับความน่าปวดหัวของทาสรับใช้ที่ทำตัวอย่างกับเป็นเจ้านายเธอ ทางมิยูกิพอได้ยินว่าซายากะจะพาไปเที่ยวหูกางๆนั่นก็ผึ่งทันที งั้นจะไปเที่ยวไหนดีล่ะซายากะจังงง ทะเลดีไหมมิยูกิเสนอ แต่ก็ต้องหุบยิ้มเมื่อสถานที่ที่ซายากะจะพาไปเที่ยวคือ …ฟิตเนส

 

 

นอนอยู่บ้านก็ได้วะ

 

 

 

 

 

อิริยามะ อันนะจัง สินะทาคาฮาชิ มินามิ มองหน้าผู้มาเยือนด้วยรอยยิ้มอบอุ่น หญิงสาวตัวเตี้ยคนนี้เป็นหัวหน้าองค์กรทาสรับใช้ที่ก่อตั้งขึ้นมาตั้งแต่สิบปีที่แล้ว โดยมีโยโกยามะ ยุยเป็นรองประธาน และมี มาเอดะ อัตสึโกะ ว่าที่คนรัก เป็นเลขาคนสำคัญ

 

ค่ะเด็กสาวในชุดเดรสสั้นสีขาวพยักหน้า มีคิซากิและคาโต้นังประกบอยู่ข้างหลัง บ้านไม้สไตล์ญี่ปุ่นหลังใหญ่ที่พวกเธอนั่งอยู่นี้ คือสำนักงานขอเหล่าทาสรับใช้ และเป็นที่พักของพวกทาสรับใช้ที่ยังไม่เจอเจ้านายของตัวเอง

ถ้าเกิดเหตุการณ์คับขันอะไรขึ้น แล้วเจ้าเด็กที่ฉันส่งไปคอยปกป้องเธอทำให้เธอต้องเจ็บตัว เจ้าพวกนั้นจะถูกส่งมารับโทษ เพื่อไม่ให้ผู้เป็นเจ้านายต้องเจ็บตัวอีก มันเป็นเงื่อนไขที่ฉันบอกเจ้านายของเด็กพวกนี้ทุกคนจู่ๆทาคาฮาชิก็พูดขึ้น น้ำเสียงจริงจังต่างจากเมื่อกี๊ อิริยามะอึกอัก ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นจริง ไม่ว่าจะคิซากิหรือคาโต้ เธอก็ไม่อยากให้ใครต้องได้รับโทษ

 

เมื่ออิริยามะไม่ตอบ ทาคาฮาชิรู้ได้ทันทีเลยว่าเด็กสาวตรงหน้าต้องไม่อยากยอมรับเงื่อนไขนี้แน่นอน อิริยามะ เธอจะตอบรับเงื่อนไขของฉันไหม?คนตัวเตี้ยถาม อ..เอ่อ..คือ…

 

อืม เอาล่ะ ถือว่าเธอตกลงละกันนะ ไม่ต้องห่วงหรอก แต่ถ้าผู้เป็นเจ้านายเจ็บตัวมาก บทลงโทษอาจหนักถึงขั้นเจียนตายก็ได้นะ….เข้าใจไหม?ประโยคสุดท้ายทาคาฮาชิหันไปถามสองทาสรับใช้หมาแมวของอิริยามะเสียงเย็น ที่อิริยามะมีทาสรับใช้สองตนก็เพราะคนตัวเตี้ยนี่แหละ เธอไม่อยากจะเสี่ยงส่งคนใดคนหนึ่งไปเป็นทาสรับใช้ เพราะความวุ่นวายของเจ้าพวกนี้อาจทำให้เกิดเรื่องกับเจ้านายได้มากเสียกว่าปกป้องให้พ้นภัยเสียอีก ทาคาฮาชิคิดว่าถ้าเด็กสองคนนี้ร่วมมือกันปกป้องเจ้านายของตัวเองคงจะปลอดภัยมากกว่า หมากับแมวสองตัวนี้เลยได้เจานายคนเดียวกันไป

 

ถึงมาเอดะ อัตสึโกะ จะบอกว่าปีศาจทั้งสองตนเป็นหมากับแมวที่ไม่น่าจะอยู่ร่วมกันได้ก็เถอะ…

 

 

ค่ะคิซากิพยักหน้า ส่วนคาโต้เริ่มนอนกลิ้งไปมาไม่สนใจใคร

 

เรนัจจิ ในเมื่อเธอเจอเจ้านายแล้ว สิ่งที่เราสัญญากันไว้ก็ทำตามด้วยนะ ทุกเย็นหลังเลิกเรียนอย่าลืมมาฝึกซ้อม

 

ค่ะๆ ไม่ลืมหรอกคาโต้ตอบอย่างหน่ายๆ เพราะเธอได้สัญญากับทาคาฮาชิไว้ว่าจะมาฝึกความอดทนที่สำนักงานหลังจากเจอเจ้านายแล้ว สาเหตุเพราะมาเอดะ อัตสึโกะสุดที่รักของทาคาฮาชิบอกว่าเธอยังความคุมตัวเองได้ไม่ดีพอนั่นแหละ

 

 

 

 

เออนี่ ขอเวลาเดี๋ยวนะ?มือเรียวรั้งแขนอิริยามะไว้ พอเห็นว่าผู้เป็นนายหยุดเดินแล้ว เธอจึงพูดต่อ ก่อนกลับขอเอาโคทาโร่ไปไว้บ้านเธอได้ไหม?น้ำเสียงนิ่งๆปนขอร้องนิดหน่อยถาม อิริยามะเอียงคอสงสัย

 

โคทาโร่คือใคร?

 

อือ ก็เอาสิคิซากิยิ้มกว้าง เธอเดินนำอิริยามะและคาโต้ไปที่ห้องนอนของตัวเอง

 

ภายในห้องนอนกว้างที่รายล้อมไปด้วยหนังสือการ์ตูนที่เจ้าของห้องชอบซื้อมาอ่าน ที่มุมหนึ่งของห้องนั้นมีตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลอ่อนตัวใหญ่เบ้อเร่อนั่งพิงกำแพงอยู่ คิซากิผู้เป็นเจ้าของห้องเลยไปแบกมันออกมาให้อิริยามะดู

 

ตัวใหญ่ว่ะ ไม่ต้องไปหรอกคาโต้พูดอย่างเบื่อหน่าย เจ้าแมวดูจะอารมณ์บ่จอยมาตั้งแต่เจอคิซากิดักรออยู่หน้าห้องนอนแล้ว กลับบ้านกันเถอะอันนะจัง ไม่ต้องไปสนใจไอ้เด็กโข่งติดตุ๊กตานี่หรอก

 

ปีศาจหมาทำหน้าหงอยเป็นหมาหงอยให้อิริยามะรู้สึกสงสาร คนตัวสูงกว่ามองคิซากิสลับกับตุ๊กตาหมีที่ชื่อโคทาโร่ไปมา จะเอากลับไปไว้ที่บ้านฉันด้วยก็ได้นะ

 

เท่านั้นแหละ หางหมาแทบจะโผล่ออกมาส่ายดุ๊กดิ๊กๆด้วยความดีใจ ขอบใจมาก!”

 

 

 

 

เพราะไม่สามารถแบกหมีโคทาโร่กลับบ้านไปได้เพราะตัวใหญ่ คาโต้จึงอาสาเรียกแท็กซี่ให้ ทันทีที่แท็กซี่มาถึง ตุ๊กตาหมีอ้าปากนิดๆก็ถูกยัดเข้าที่นั่งผู้โดยสาร

 

แต่เพราะตัวมันใหญ่คาโต้ผู้หวังดีเลยอาสาจะทำดีอีกครั้งโดยการใช้เท้าหนักๆถีบๆยัดๆหมียักษ์เข้าไปในรถอย่างทะมัดทะแมง

 

ลูกพ่อ!!!

 

แต่เพราะการกระทำเช่นนั้น มันทำให้คิซากิรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก

จะทำอะไรมันน่ะทำได้ แต่อย่าใช้เท้าถีบนะเฟ้ยยยยย

 

แรงทั้งหมดของปีศาจหมาถูกใช้ผลักผู้หวังดีกระเด็นออกจากอาณาเขตประตูรถ ออกป๊ายยยย

 

พร้อมกับวิ่งตามไปกระทืบซ้ำอีกสักสี่ห้ารอบ…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แถวอากิฮาบาระได้กลิ่นไอปีศาจของพวกทาสรับใช้แรงมากเลยครับคุณหนู จะทำยังไงกันดีครับ จัดกการเลยดีไหม?

 

ยังก่อน เดี๋ยวฉันจะส่งพี่ชายไปเปิดบริษัทแถวนั้น แล้วเราค่อยเก็บพวกมันทีละตัว

 

 

 

 

 

พอทาสรับใช้เหลือน้อยลง เราค่อยเข้าไปขโมยสิ่งนั้นจากสำนักงานพวกมัน..’

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ปล.ตอนนี้ไม่มียุยพลุเพราะพวกนางเตรียมตัวไปดูนกกันอยู่นะคะ55555

ปล.2ฝากติชมกันด้วยนะคะ

ปรี้ยุยชวนน้องพลุไปดูหนัง!!!

.

.

.

.

.

แองกรี้เบิร์ด

โรแมนติคมากค่ะคุณ

#ปักหลักรอยุยพารุค่ะ

สรุปเน่เป็นทาสมิ้ลหรือมิ้ลเป็นกันแน่5555
ไปเที่ยวไหน….ฟิตเนส???

หมาสุดโฉดกับน้องหมีโคทาโร่ 5555

เจ้าหมามีหมีโคท่าโร่แล้ว ถ้างั้นก็ยกหมีนินให้เจ้าแมวเลยละกันเนอะ #เดี๋ยวๆ