สวัสดีค่ะ… เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไรท์ฯ ( ตั้งใจ ) เขียนเป็นครั้งแรก ดังนั้น… ผิดพลาดยังไงก็ต้องขอโทษด้วยค่ะ เรื่องนี้อาจจะมึนๆ งงๆกันหน่อย ยังไงก็ขอโทษล่วงหน้าด้วยนะคะ คู่อื่นๆคงจะทะยอยมาเรื่อยๆ ( มั๊ง ) ถ้า งง กับเนื้อเรื่องยังไง ก็ขอให้ย้อนไปอ่านชื่อเรื่อง ( ประมาณว่า ก็ไม่รู้สินะ ตามชื่อเรื่องเลย…) ไม่สนุกยังไงก็ขอโทษด้วยค่ะ ———————————————- Intro…
คุณเคยเชื่อเรื่องสิ่งมีชีวิตที่ไม่ใช่มนุษย์ที่เขาเรียกว่าซาตานหรือปีศาจมั้ย ถ้าคุณเจอพวกเขาจะกลัวมั้ย ถ้าสักวันนึงเขามาเป็นทาสของคุณ คุณยอมรับเขาได้หรือเปล่า สำหรับฉันแล้วปีศาจหรือซาตานและสิ่งเหนือธรรมชาติ ฉันไม่เคยเชื่อเรื่องพวกนี้ซักเท่าไร แต่ถ้าเจอจริงๆ ฉันคงจะ…….. . . . . . . . ‘กลัวมากแน่ๆ’ ___________________ เออ….เรื่องนี้ขอแก้ตัวค่ะ ส่วนเรื่องที่เคยแต่งเดี๋ยวจะมาต่อให้นะค่ะ น่าสนใจ รอเลยค่า Ch.1 วันคืนเดือนดับ คืนที่แสนมืดมนมีแค่โคมไฟจากทางเดิน เด็กสาวม.ปลายผมสั้นประหม่าบ่า หน้าตาน่ารักผิวขาวราวหิมมะดวงตาเรียวสวยเหมือนริมฝีปาก เด็กสาวเดินด้วยความกังวลและกลัวเป็นความมืดบวกกับอากาศโดยรอบๆ ที่ค่อยๆเย็นมีลมพัดปะทะกับลำตัวเป็นระยะ “เดินคนเดียวไม่กลัวหรือไงสาวน้อย”น้ำเสียงเรียบของใครคนหนึ่งที่กำลังจองมองเด็กสาว ด้วยสายตาเย็นชา เด็กสาวหันตามเสียงกลับไม่มีอะไร เธอใจไม่ดีจึงรีบวิ่งภาวนาอย่างเดียวขอให้ปลอยภัย “อัตสึโกะ เธอต้องรีบหนี ท่องไว้สิท่องไว้” มาเอดะ อัตสึโกะหรืออัตจังเด็กสาวม.ปลายปี3 เธอตั้งหน้าตั้งตาวิ่งอย่างเดียว ภาวนาในใจตลอดทาง ตุ๊บ!!!
S.A.IN. SS.2 นำเรื่อง l 01 l 02 l 03 l 04 l 05 l 06 l 07 l 08 l 09 l 10 l 11 l 12 l 13 l 14 l 15 l …
S.A.IN. SS.2 นำเรื่อง l 01 l 02 l 03 l 04 l 05 l 06 l 07 l 08 l 09 l 10 l 11 l 12 l 13 l 14 l 15 l … S.A.IN.
EP. -1-เสียงลึกลับในห้องมืด -2-เปลี่ยนแผน! -3-จูบครั้งที่สอง -4-วันที่สุดจะป่วน~ -5-วันที่ไม่ธรรมดา! -6-ข้อตกลงแสนหนักหน่วง -7-จูรินะ! -8-ปฎิบัติการแสนเหน็ดเหนื่อย☼ intro ฉันนั่งทำการบ้านอยู่ในห้องของตัวเองอย่างเงียบๆ ทุกคนในบ้านหลับกันหมด ยกเว้นริสึ พี่สาวฝาแฝดของฉันที่ออกไปประชุมกับแก๊งของเธอตั้งแต่เมื่อหัวคํ่า…และยังไม่กลับ ริสึเป็นหนึ่งในสมาชิกของแก๊ง Demon ซึ่งมีพี่คุมิน เป็นหัวหน้าแก๊ง (เธอเท่มากเลยล่ะ) บังเอิญว่าในถิ่นฉันมีพวกวัยรุ่นป่าเถื่อนเพ่นพ่านกันอยู่เยอะทั้งชายทั้งหญิง เลยชอบเกิดเหตุร้ายที่น่ากลัวขึ้นเสมอๆ พวกเขาก็เลยตั้งแก๊งขึ้นเพื่อคอยคุมพวกวัยรุ่นในถิ่นนี้ไม่ให้ก่อเรื่องร้ายๆขึ้น และยังต้องป้องกันไม่ให้คนจากแก๊งอื่น ถิ่นอื่นเข้ามาวุ่นวาย กับคนในถิ่นเราด้วย (พอดีว่า คนในถิ่นเรามีคนหน้าตาสวยๆ หล่อๆ น่ารักๆ
เรื่องนี้เป็นภาคต่อของ CMM206 นะคะ ตัวละครหลักจะเหมือนเดิม เพิ่มตัวละครใหม่ เนื้อเรื่องก็จะคนละสไตล์กับภาคแรก โดยจะเป็นแนวสืบสวนสอบสวน บทอินเลิฟก็อาจจะมีบ้าง(รึป่าว) ชอบหรือไม่ชอบอย่างไรก็เม้นได้นะ XD บทที่ศูนย์ รุ่งเช้าสาง บนเตียงนุ่ม ยังมีเด็กสาวคนนึงนอนหลับอย่างไม่สนใจสิ่งรอบข้าง รวมถึงเสียงนาฬิกาปลุกที่ตั้งเวลาเอาไว้เวลา 7 โมงเช้า มือขาวอมชมพูเอื้อมมือไปกดปิด พร้อมยันตัวลุกขึ้นนั่ง ขยี้ตาไปมา ตาแหลบไปเห็นข้อความสั้นๆ แปะอยู่บนตู้เย็น “ไปรับแพทย์นิติเวช คนใหม่ทีสิ สนามบิน NGO เครื่องลงเวลา 9 โมงเช้า ทาคาฮาชิ มินามิ” เด็กสาวไม่รีรอ รีบเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วขับรถคันโก้ไปสนามบินทันที
สารบัญ บทนำ Ch.1 พบเจอ Ch.2 เพื่อนสมัยเด็ก รักแรก?? Ch.3 นักเรียนแลกเปลี่ยน…และศัตรูหัวใจ Ch.4 หวง… Ch.5 ติวหนังสือแสนวุ่น Ch.6 หญิงสาวปริศนา มาดีหรือมาร้าย?? Ch.7 เริ่มหวั่นไหว ข่าวร้าย Ch.8 ครอบครัว Ch.9 ตัวป่วนทั้งสาม Ch.10 ป่วนโรงเรียน Ch.11 ป่วนโรงเรียน 2 Ch.12 ปีศาจ! Ch.13 เดทหมู่…ที่แสนวุ่นวาย Ch.14 จุดเริ่มต้นของทั้งสอง Ch.15 ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก! Ch.16 ความทรงจำที่ขาดหาย…ของมินามิ Ch.17 บาดแผลที่มิอาจจางหาย
GUARDIAN & DEVIL II CHAPTER Intro 01: Fallen Angel 02: The Mysterious Girl 03: My First Friend 04: Undeniable Power 05: Revealed
ฟิคนี้เป็นฟิคที่ครั้งแรกมาเขียนสาวๆเป็นชายหนุ่มซะงั้น แปลกดีสำหรับตัวเอง ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ขอฝากฟิคนอร์มอลห่วยๆเรื่องนี้ด้วยก็แล้วกันนะคะ งืมมมมมม ไปอ่านเถอะ ไม่มีอะไรละ ฮ่าๆๆๆๆๆ ==================================================================== ::Fragment List:: ::Intro First Fragment:: [SayaMilky] ::First Fragment:: ::Intro Second Fragment:: [WMatsui] ::Second Fragment:: ::Intro Third Fragment:: [MaYuki] ::Third Fragment:: ::Intro Forth Fragment:: [MeruMio] ::The Forth
1 | 2 | 3 | 4 | 5 6 | 7 | 8 | 9 | 10 Intor วันนี้เป็นวันแถลงข่าวเกี่ยวกับคอนเสิร์ตครั้งยิ่งใหญ่ของเธอในฐานะนักร้องคนหนึ่ง ถึงแม้ตอนนี้เธอจะได้รับโอกาสในงานแสดงมากขึ้น แต่งานร้องเพลงนั้นเธอไม่คิดจะทิ้งมันไปแน่นอน เพราะเป็นก้าวแรกที่ทำให้หญิงสาวโด่งดังมีชื่อเสียง “ตอนนี้คุณยูกิมีผลงานอะไรให้แฟนคลับได้ติดตามกันบ้างคะ?” พิธีกรสาวเอ่ยถามคาชิวากิ ยูกิ หญิงสาววัย 32 ปี รูปร่างสูง หุ่นดี ใบหน้าสวย ผมยาวดัดเล็กน้อยสีน้ำตาลอ่อนที่กำลังนั่งถือไมค์พร้อมกับฟังคำถามอยู่ด้วยความตั้งใจ ก่อนจะยกไมค์ขึ้นมาจ่อปาก เพื่อตอบคำถาม “นอกจากจะมีการทัวร์คอนเสิร์ตที่จะถึงในเร็วๆนี้ ตอนนี้ก็มีละครแนวรักโรแมนติกที่กำลังจะออนแอร์ด้วยค่ะ แล้วก็กำลังมีซิงเกิ้ลใหม่ในเร็วๆนี้ด้วยนะคะ” ยูกิตอบกลับพร้อมกับทำตาวิ้งค์ใส่เหล่าแฟนคลับที่ยืนอยู่หน้าเวทีแถลงข่าว ซึ่งเรียกเสียงกริ๊ดจากเหล่าแฟนคลับได้ดีอีกด้วย
“……………….” คุณเคยไหมเมื่อพบใครซักคนแล้วตัดสินเค้าด้วยสายตา และภาพแรกที่มองเห็น มองว่าเค้าไม่คู่ควร มองว่าเค้าไม่น่าจะมีหน้าตาในสังคมขนาดนี้ได้ ……….ฉันคนหนึ่งหล่ะที่ตัดสินคนที่ภายนอก เพราะสำคัญที่สุดของการพบกันครั้งแรกคือภาพลักษณ์ จะให้เห็นในสภาพที่ไม่น่าจดจำได้ยังไงล่ะ…. ….. แต่…เมื่อฉันได้พบเค้าคนนั้น..เค้ากลับทำให้ฉันรู้สึกว่า การที่มองคนแต่เพียงภายนอกและตัดสินเค้าทันทีโดยที่ไม่ได้มองเห็นเนื้อแท้ด้านในเลย มันคือการพิพากษาที่ไร้ซึ่งกฎ และป่าเถื่อนสิ้นดี ~~~~~~~~ และเค้าก็ทำให้ฉันได้เห็นว่า ความงามที่อยู่ด้านในจิตใจของคนเราต่างหากล่ะที่มันงดงามกว่าภาพลักษณ์ภายนอก —————————————————————————————————————————————————— เรื่องนี้ลุคของแต่ละคนจะคนละเรื่องกับความเป็นจริงนะคะ ^^ ลองมาดูฟิคแนวนี้กันบ้าง….เปลี่ยนสไตท์ คิคิ ไว้ติดตามตอนต่อไปกันนะคะ เป็นฟิคที่เคยลงแล้ว (ที่อื่น) นำมาเปลี่ยนใหม่ให้อ่านกันนะคะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ…. รอชมครับ ^^ จิบชารอนะคะ
คำเตือน เรื่องนี้มีพล็อตหลักมาจากเรื่องที่ทุกท่านรู้จักกันดี คือ Battle Royal มีฉากที่คาดว่าจะสะเทือนใจมากมาย มีการใช้ถ้อยคำรุนแรงและมีการสูญเสียแน่นอน อนึ่ง คู่ต่างๆมีตามที่ Tag จะได้ไม่ต้องลุ้นกัน โปรดทำใจยอมรับก่อนอ่าน —————– Till the last of us -Prologue- | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | .. || 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | —————–
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก เสียงสาวเท้าถี่ๆดังขึ้นมาตามทางเดินในตรอกแคบๆร้างผู้คนเด็กหนุ่มร่างสูงบางสามคนกัดฟันกรอดขณะที่เร่งฝีเท้ายิ่งกว่าเก่า ที่ด้านหลังกลุ่มชายฉกรรจ์ในชุดสูทสีดำสนิทกำลังวิ่งไล่กวดมาอย่างไม่มีท่าทีจะเหน็ดเหนื่อยให้เด็กหนุ่มในวัยสิบเจ็ดได้แต่ยกมือขึ้นปาดเหงื่ออย่างอ่อนแรงก่อนที่จะวิ่งเลี้ยวหายเข้าไปหลังประตูไม้บานหนึ่งในวินาทีที่ทั้งสามวิ่งผ่านด้านหลังของไนท์คลับหรูซึ่งเปิดบริการทั้งคืน “แฮ่กๆๆ เข้าไปสิวะเดี๋ยวมันก็หาเจอหรอก” เด็กหนุ่มที่ตัวเล็กบางที่สุดดันหลังของเพื่อนอีกสองคนให้เข้าไปปะปนกลืนไปกับนักท่องราตรีด้านใน “โทษทีแล้วกันที่ทำให้วุ่นวาย” เด็กหนุ่มตัวบางหน้าหวานที่เดินชะลอความเร็วอยู่ตรงกลางหันไปเอ่ยขอโทษกับเพื่อนสนิทอีกสองคน “เอาเหอะน่าถึงนายจะเป็นลูกชายนักการทูตแต่ไอ้การนัดดูตัวแบบนี้มันโบราณชะมัด ฉันไม่ปล่อยนายโดนจับแต่งกับใครที่ไหนหรอก” ชายตัวสูงผู้เดินรั้งท้ายตบไหล่คนหน้าหวานแปะๆแล้วขยี้หัวอย่างหมั่นไส้ กลุ่มคนที่พวกเขาวิ่งหนีไม่ใช่ใครที่ไหนไกลหรอกก็แค่เหล่าบอดี้การ์ดของคนตระกูลฝ่ายหญิงที่เด็กหนุ่มหน้าหวานถูกพ่อแม่หลอกไปดูตัวเท่านั้น…หน้าที่ของเพื่อนที่ดีอย่างพวกเขาก็ต้องไปช่วยออกมาสิจริงไหม ถ้าปลีกตัวอย่างสุภาพไม่ได้ก็แค่ลักพาตัวออกมา “คงหนีมาพ้นแล้วล่ะ ยูยะมันรออยู่ข้างบนไปกันเหอะ” คนตัวเล็กว่าแล้วพยายามพากันแทรกตัวออกมาจากบรรดาวัยรุ่นทั่วๆไป สาวเท้าขึ้นไปที่ชั้นบนอย่างเคยชินที่ชั้นบนสุดของร้านอันเป็นห้องพักสุดหรูของเจ้าของกิจการ
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก เสียงสาวเท้าถี่ๆดังขึ้นมาตามทางเดินในตรอกแคบๆร้างผู้คนเด็กหนุ่มร่างสูงบางสามคนกัดฟันกรอดขณะที่เร่งฝีเท้ายิ่งกว่าเก่า ที่ด้านหลังกลุ่มชายฉกรรจ์ในชุดสูทสีดำสนิทกำลังวิ่งไล่กวดมาอย่างไม่มีท่าทีจะเหน็ดเหนื่อยให้เด็กหนุ่มในวัยสิบเจ็ดได้แต่ยกมือขึ้นปาดเหงื่ออย่างอ่อนแรงก่อนที่จะวิ่งเลี้ยวหายเข้าไปหลังประตูไม้บานหนึ่งในวินาทีที่ทั้งสามวิ่งผ่านด้านหลังของไนท์คลับหรูซึ่งเปิดบริการทั้งคืน “แฮ่กๆๆ เข้าไปสิวะเดี๋ยวมันก็หาเจอหรอก” เด็กหนุ่มที่ตัวเล็กบางที่สุดดันหลังของเพื่อนอีกสองคนให้เข้าไปปะปนกลืนไปกับนักท่องราตรีด้านใน “โทษทีแล้วกันที่ทำให้วุ่นวาย” เด็กหนุ่มตัวบางหน้าหวานที่เดินชะลอความเร็วอยู่ตรงกลางหันไปเอ่ยขอโทษกับเพื่อนสนิทอีกสองคน “เอาเหอะน่าถึงนายจะเป็นลูกชายนักการทูตแต่ไอ้การนัดดูตัวแบบนี้มันโบราณชะมัด ฉันไม่ปล่อยนายโดนจับแต่งกับใครที่ไหนหรอก” ชายตัวสูงผู้เดินรั้งท้ายตบไหล่คนหน้าหวานแปะๆแล้วขยี้หัวอย่างหมั่นไส้ กลุ่มคนที่พวกเขาวิ่งหนีไม่ใช่ใครที่ไหนไกลหรอกก็แค่เหล่าบอดี้การ์ดของคนตระกูลฝ่ายหญิงที่เด็กหนุ่มหน้าหวานถูกพ่อแม่หลอกไปดูตัวเท่านั้น…หน้าที่ของเพื่อนที่ดีอย่างพวกเขาก็ต้องไปช่วยออกมาสิจริงไหม ถ้าปลีกตัวอย่างสุภาพไม่ได้ก็แค่ลักพาตัวออกมา “คงหนีมาพ้นแล้วล่ะ ยูยะมันรออยู่ข้างบนไปกันเหอะ” คนตัวเล็กว่าแล้วพยายามพากันแทรกตัวออกมาจากบรรดาวัยรุ่นทั่วๆไป สาวเท้าขึ้นไปที่ชั้นบนอย่างเคยชินที่ชั้นบนสุดของร้านอันเป็นห้องพักสุดหรูของเจ้าของกิจการ
เคยได้ยินเรื่องราวของ “เกียร์” หรือเปล่า? เกียร์ของคณะวิศวะกรรมศาสตร์ เกียร์ที่เป็นสัญลักษณ์ของคณะวิศวะกรรมศาสตร์ เกียร์ที่เป็นแค่สร้อยรูปเฟืองธรรมดาๆ และ เกียร์ที่กว่าจะได้มาช่างแสนยากลำบาก คนหลายคนมักจะเชื่อเสมอว่า… “เกียร์อยู่ที่ใจ…ใจอยู่ที่เกียร์…ฝากเกียร์ไว้กับใคร…ฝากใจไว้กับคนผู้นั้น” คิดว่า “เกียร์” มันสำคัญขนาดไหนกัน? ก็เพราะว่า…”เกียร์” มันหมายถึงหัวใจของเจ้าของเกียร์เส้นนั้นยังไงหล่ะ… ……………………………………………………………………………. มาเปิดเรื่องไว้ก่อนหล่ะค่ะ~ เดี๋ยวเคลียร์อีกเรื่องให้จบในเร็ววันแล้วจะมาเริ่มกับไอ้เจ้าเรื่องนี้หล่ะ!! โอ๊สสสสสสสสส~ จะกลับมาในไม่ช้าค่ะ~ เออขอเกริ่นไปก่อนนะคะ555 อ้อ…ถ้าวันไหนไรท์เกิดคึกก็อาจมาลงตอน1ให้นะคะ ไปแย้วนะบายยยยยย~ น่าสนใจอ่ะ จะปักธงรอนะไรท์ เดี๋ยวๆๆๆๆ เกียร์วิศวะนี่นะ? เห้ยๆๆ นึกว่าอ่านชื่อผิดซะละ
Penitence Chapter 1 Chapter 2 Chapter 3 Chapter 4 Chapter 5 Chapter 6 Chapter 7 Chapter 8 Chapter 9 [END] * ขอบอกก่อนค่ะ เรื่องนี้เล่าเรื่องผ่านบุคคลที่หนึ่ง มีการบรรยายใช้คำว่า ‘ฉัน’ _____________________________ Chapter 1 ในช่วงวัยนี้เป็นอีกหนึ่งช่วงที่จะเกิดการพลิกผันในชีวิตครั้งใหญ่
NEW UPDATE 2015/05/17 -空が泣き虫になったの日の物語-เรื่องเล่าของวันที่ท้องฟ้ากลายเป็นเด็กขี้แง —————- ——- Ongoing Till the Last of Us ——————————– CONTENT ———— – One shot – First time in twenty (Mayuki) Winter Birthday (AyananMiki) The place I never seen(Yuki) Held me , In
INTERN 01 l 02 l 03 l 04 l 05 l 06 (END) 01 “ย้ายงาน!!!” คาชิวากิ ยูกิเผลอร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่อจู่ๆมัตสึอิ เรนะแฟนสาวที่คบกันมานานกว่าห้าปี ถูกหัวหน้างานย้ายให้ไปทำงานสาขาใหญ่ที่อเมริกา บริษัทชื่อดังที่หลายๆคนใฝ่ฝันอยากจะเข้าทำงาน เนื่องจากเป็นบริษัทที่รับแต่คนระดับหัวกระทิทั้งนั้น และแน่นอน เรนะของหล่อนเก่งที่สุดอยู่แล้ว “ก็…แค่ย้ายไปช่วยบริษัทแม่ทำโปรเจค เห็นว่าฝ่ายนู้นเค้าคนไม่พอเลยคัดพนักงานหัวกระทิที่พอจะช่วยโปรเจคนี้ได้ก็เท่านั้น เห็นหัวหน้าบอกมางี้นะ” เรนะตอบอย่างไม่แยแส
ตอนเปิดอ่านผ่านๆ แล้วรู้สึกว่าสื่อความผูกพัันธ์ของคู่นี้ออกมาดีเลยหยิบมากแปล ถ้าแปลิดต้องกราบขออภัยงามๆ ค่ะ Credit English Translate : http://48andtheconce…this-2-days-ago ในโดจินก็ยังคงดาจาเระ……. #เพลีย หวานเงียบๆตามสไตล์เบิ้ลอิ จริงๆ หวาน ๆ เล็กน้อย ชอบอ่ะ >.< ขอบคุณสำหรับคำแปลครับ =,,= จูนี่แป๊กมายันโดจินเลยแหะ // น่ารักชะ *-* เฮียแลดูรักเดียวใจเดียว… ขนาดในโดก็ยังดาจาเระกับมุขเล่นคำ.. = = เพลียกับมุกเล่นคำอิจูจิงๆ แม้แต่โดจินยังแป๊กเลย
ตั้งเทรดรูปเรกุล่าเป็นนาจัง(โอคาดะ นานะทีม4) ใบไหนก็ได้ค่ะ เหลือมิลกี้ ทาโนะ อยากได้ทาโนะจังเลย ฮือออออ
Intro “ฮัดเช้ย!” เสียงจามของชายหนุ่มหน้าตาดีที่กำลังใช้หลังมือเช็ดจมูก เขากำลังทยอยเก็บข้าวของลงกล่องสี่เหลี่ยมเพื่อกลับบ้านเกิด เป็นเวลากว่า 4 ปีที่ชายหนุ่มจากบ้านเกิดที่โตเกียวมาเพื่อมาร่ำเรียนที่มหาวิทยาลัยคาโกชิม่า และในอีกไม่กี่วันก็จะถึงวันรับปริญญาของเขา ชื่อของเขาคือ ‘วาตานาเบะ มาโมรุ’ เป็นนักศึกษาที่กำลังรอใบปริญญาในคณะนิเทศศิลป์ของมหาวิทลัยคาโกชิม่าแห่งนี้ ความฝันที่อยากจะเป็นนักวาดการ์ตูนของเขาในที่สุดมันก็อยู่แค่ปลายเอื้อมมือเท่านั้น
KIndexlivingmall กินเด็กส์ ลิฟวิ่ง มอลล์ **คำเตือน ฟิคต่อไปนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับการกินเด็ก ซึ่งต้องใช้วิจารณญาณในการอ่าน รีดเดอร์ที่ชอบพรากผู้เฒ่าควรได้รับคำแนะนำ แจ้งให้ทราบ 1. กินเด็กส์ ลิฟวิ่งมอลล์ อ่านไม่ผิดหรอกค่ะ กินเด็กเนี่ยแหละ เติม s ด้วยเพราะมีหลายคน555555 2. ฟิคนี้เป็น two shot ที่เกิดจากอารมณ์ชั่ววูบ อยู่ๆนึกได้ก็เปิดคอมจิ้มๆๆ 3. เหตุการณ์ในเรื่องนี้เกิดขึ้นที่ประเทศไทยค่ะ 4.
Promise “เค้าน่ะ รักเรนะจังนะ” เด็กน้อยพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังที่แฝงไปด้วยความตื่นเต้นแบบสุด แววตาสั่นไหวมองจ้องไปยังหญิงสาวเบื้องหน้า หญิงสาวที่อายุมากกว่า หญิงสาวที่รู้จักมาตั้งแต่จำความได้ คนที่เด็กน้อยมอบหัวใจดวงเล็กๆนี่ให้ หมดใจ “พี่ก็รักเธอนะ จูรินะ” หญิงสาวที่อายุมากกว่าหัวเราะอย่างเอ็นดู พรางลูบหัวเด็กน้อยตรงหน้าเหมือนทุกที “เค้าจริงจังนะ!” “จ้าๆ” คำตอบรับนั้น ก็เหมือนกันทุกครั้ง แต่เพราะมันเหมือนทุกครั้งเนี่ยสิ ทำให้คิ้วของเด็กน้อยเริ่มจะเข้ามาจนเกือบชนกัน พร้อมน้ำใสๆที่ปริ่มเต็มดวงตากลมโต ทำเอาคนอายุมากกว่าถึงกับตกใจกับปฏิกิริยาของคนตรงหน้า เธอรีบก้มตัวลงมองเด็กน้อยที่ก้มหน้าไม่ยอมหันมามองเธอ “เป็นอะไรไปคนดี” “เค้า จริงจัง….ฮึก…นะ” ทั้งคำพูดและการกระทำ ทำให้รู้ได้เลยว่าเด็กน้อยคนนี้จริงจังมากแค่ไหน แต่ว่าจะ
“วันนี้เหนื่อยหน่อยนะทุกคน ทำได้ดีมาก” ซาชิโกะส่งเสียงขึ้นเป็นสัญญาณบอกว่าโคเอ็นในวันนี้รวมทั้งกิจกรรมไฮทัชได้จบลงด้วยดีและแยกย้ายกันกลับบ้านได้ แฮปปี้เอนด์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ //สแปมรัวๆ มาแล้วๆๆๆๆๆ คู่ที่เราอวยมาโดยตลอด//แม่ยกน่ะแหล่ะ ปูเสื่อรอ อิอิ อ้ายยยยยยย//บ้าไปแล้วว แฮปปี้เถอะค่ะ 55555 จริงๆเราก็อวยคู่นี้ค่ะ ลุ้นลิงรัสเซีย กิกิ ดูมันสิ….. กรี๊ดดดดดดด ซากุอันนะ ขอจบแบบแฮปปี้เอนด์นะคะ เราอวยคู่นี้ ขอแบบแฮปปี้เอนด์ กรี๊ดดดดดดดดด นั่งอ่านจีพลัสเมื่อคืนของซากุไม่คิดว่าจะได้อ่านฟิคแบบนี้ แม่ยกละลายตายแปป อ้ากกกก เราก็อวยคู่นี้ มันดูมีอะไรในกอไผ่55 5 ใส่เสื้อผ้าเหมือนกันงี้ ไปเที่ยวด้วยกันงี้ >< ขอจบแบบแฮปปี้ค่าาาาา า จบแบบแฮบปี้เถอะค่ะ พ่อยกขอร้องงงง //สรุปแกพ่อยกคู่ไหนกันแน่นี้
มิยูกิหาเมมเบอร์อีกคนหนึ่งไม่เจอ โคเอ็นจบการศึกษาของรี่จังจบลงไปแล้ว หลังจากรวมกลุ่มคุยกันและถ่ายรูปเรียบร้อย เมมเบอร์บางส่วนจะไปกินเลี้ยงกัน ในตอนแรกมิยูกิว่าจะตามไปด้วย แต่ทว่าเมื่อสอดส่องสายตาออกไปแล้วหาใครบางคนไม่เจอ เธอจึงบอกว่าจะตามไปทีหลัง ซึ่งเมมเบอร์คนอื่น ๆ ก็ไม่ได้ขัดข้องอะไร หลังจากเมมเบอร์ทยอยออกกันไปแล้ว มิยูกิตามหากัปตันของพวกเธอทั่วไปหมด ซายากะจะหายไปไหนได้นะ เธียเตอร์ก็มีอยู่แค่นี้ พลันสายตาเธอดันเหลือบไปเห็นว่าประตูเข้าสู่สเตจนั้นแอบแง้มเอาไว้นิดหน่อย และเมื่อมองเข้าไปข้างในมิยูกิก็พบคนที่เธอกำลังตามหานั่งนิ่งมองเวทีอยู่เงียบ ๆ อย่างนั้นคนเดียว เธอนึกแปลกใจอยู่แล้วเชียวว่าการที่ซายากะไม่ออกอาการอะไรเลยบนเวทีนั้นมันแปลกเกินไป แอบหนีมาเศร้าคนเดียวอีกแล้ว
Bad guy…แค่เธอคนเดียวก็พอ Part 1 การแก้แค้น ฉันรู้นะว่าคุณรู้สึกยังไงเมื่อได้ยินคำๆนี้ แต่จะให้หยุด ฉันก็ทำไม่ได้ สิ่งเดียวที่ฉันคิดได้ เธอต้องเจ็บปวดยิ่งกว่าฉัน ฉันมองรูปเด็กสาวคนหนึ่งที่อยู่ในมือ เป้าหมายของฉัน ชิดะ มานากะ ลูกสาวคนเดียวของแก๊งเจ้าหนี้รายใหญ่ที่มี อิทธิพลในแถบนี้
สวัสดีค่ะท่านผู้ชมทุกท่าน ฉันมีชื่อว่า ยามาโมโตะ ซายากะ เรียกง่ายๆว่า ซายาเน่นะ ตอนนี้ฉันอยู่ที่บ้านกำลังนั่งเซ็งอยู่นะสิ จะไม่ให้ฉันเซ็งได้ยังไงล่ะค่ะ ก็ดูแต่ละคนในบ้านฉันสิค่ะ ไอ้ยุยเพื่อนรักของฉันกำลังป้อนขนมให้พารุอยู่แถมยังนั่งตักกันซะด้วย ส่วนยัยจูรินะเพื่อนซี้ของฉันอีกคนนึงก็นั่งสวีทจู๋จี๋กับยัยแฟนบ้าอายุเยอะ เรนะอยู่ที่สระน้ำ หวานกันจริงๆ ปล่อยให้ฉันเหี่ยวเฉาอยู่คนเดียว ซายาเน่// เฮ้ยไอ้ยุย!!! ยืมรถหน่อย ยุย// อะไรวะ จะเอารถตรูไปไหน? ซายาเน่// ขี่รถเล่น ชมวิว ยุย// รถตัวเองก็มี ทำไมไม่ใช้วะ? ซายาเน่// แล้วไอ้บ้าที่ไหน มันเอาชั้นไปใช้จนชนกับตอหม้อเล่า?
ชีวิตของคนเรา ล้วนเกี่ยวข้องกับอะไรหลายๆอย่าง ทั้งเรื่อง การงาน ชีวิตส่วนตัวหรือแม้กระทั่ง สิ่งๆหนึ่งที่เรียกกันว่า ความรัก โย่ ขอโทษที่หายไปนานนะจ๊ะ พอดี เพิ่งมีเวลาว่างนะ ก็แหม่ คนเขียนอยู่ปี 4 แล้ว อีกไม่นานก็จะจบ เลยต้องขลุกอยู่กับการเรียนซะก่อน ตอนนี้มันว่าง 3 อาทิตย์ เลยมีเวลามาหาทุกคนนะจ๊ะ สำหรับตอนแรกของเรื่องนี้นั้น จะมาในวันพรุ่งนี้ ยังไงก็ช่วยดูผ่านๆตาด้วยนะ
ณ คอนโด ฮากาตะ ที่นี่ก็มีคนที่อยู่อาศัยมากมาย เนื่องจากส่วนมากเป็นเด็ก ทำให้ที่นี่ดูวุ่นวายอยู่พอสมควร แต่ด้วยการควบคุมของเจ้าของคอนโดอย่าง ซาชิฮาระ ริโนะ กับภรรยาสาวอย่าง โอตะ ไอกะ จึงยังสามารถควบคุมเด็กๆเหล่านี้ไว้ได้ ” เจ๊!!! “ ” อะไรรัจจิ? “ ” ก๊อกน้ำห้องหนูมันเสียอ่ะ “ ” อ้าว แล้วปิ๊บปี้ไปไหนอ่ะ? “ ” ยัยปิ๊บปี้มันไปโตเกียว
ณ ห้องนอนในคอนโดแห่งหนึ่ง มีหญิงสาวสองคนกำลังนอนอยู่ โดยคนนึงนอนเล่นมือถือ ส่วนอีกคนนอนกอดเอวไว้ ” นี่กิริน “ ” จ้า? “ ” เล่นแต่มือถือ ไม่สนใจเค้าเลยนะ “ ” ก็มายุหลับอยู่ไง เค้าตื่นก่อนไม่อยากรบกวนตัวเองเลยหยิบมาเล่น “ ” จ๊ะ ” มายุกระชับกอดแน่นขึ้น ” ว่าแต่ ตัวเองเล่นอะไรอยู่นะ?
ก๊อก ก๊อก “อือ..” เสียงร้องแผ่วเบาจากหญิงสาวบนเตียงหรูซึ่งถูกปลุกจากการหลับใหล เจ้าหล่อนรีบยันตัวขึ้นพร้อมขยับริมฝีปากกำลังจะพูดอย่างเคยชิน.. ก่อนจะชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นคนที่เข้ามารบกวนการนอนของตนอย่างชัดเจน “เจ็ดโมงแล้ว จะนอนไปถึงไหน!” เสียงเข้มอันคุ้นชินทำให้เธอต้องสงบปากสงบคำทันที ใบหน้าของผู้เป็นพ่อของเธอกำลังบูดบึ้งเห็นได้ชัดนั่นทำให้ มัตสึโอกะ นัตสึมิ คุณหนูเจ้าของเรือนผมสีดำยาวสวยซึ่งถูกดัดเป็นลอนอ่อนๆรู้สึกเกรงกลัวจนรีบลุกจากเตียงนอนไปอาบน้ำแทบจะทันทีที่สิ้นเสียงของพ่อตนเอง ‘ไปทำอะไรผิดอีกนะเรา..’ คิดพลางปิดประตูห้องอาบน้ำหรูหราของตน แล้วค่อยๆถอดชุดนอนสีชมพูหวานของตนออก ก่อนจะรีบอาบน้ำให้เสร็จ ‘ว่าแต่ทำไมวันนี้ ไม่ใช่คนรับใช้ที่มาปลุก..เหมือนทุกครั้งกันนะ?’ ♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢ “เอ๋!? แต่ว่า–! คุณพ่อจะไล่ออกจริงๆเหรอคะ แค่นิดๆหน่อยๆเอง..!” นัตสึมิโพล่งออกมาด้วยความตกใจ คนรับใช้คนสนิทของเธอถูกไล่ออกด้วยเหตุผลที่ว่าชอบทำอะไรแปลกๆให้เธอกิน.. แต่มันก็อร่อยนี่น่า.. เหตุผลของพ่องี่เง่าเกินไปมั้ย? “ฉันจะให้คนรับใช้คนใหม่มาทำงานแทน ทำอะไรบ้าๆให้ลูกฉันกิน
[ – Valentine Project – ] What is Valentine Day? “แฮ่ก…แฮ่ก…แฮ่ก…ไม่ได้ ไม่ได้ เราจะยอมแพ้ตรงนี้ไม่ได้ อีกนิดเดียว นิดเดียวเท่านั้น สู้โว๊ย!!” เสียงตะโกนของเด็กน้อยอายุประมาณ 7 ขวบ ผมสั้นสะพานกระเป๋าเป้สีแดงทำเอาคนรอบข้างต่างหันมามองเธอด้วยความตกใจและเอ็นดูในความน่ารักของเธอ
ค่าส่งลทบ30+ ems50+ ตามนน.จริงไทยพานิช กสิกร กรุงเทพ สาขากทม.*** ยอดเกิน 300 ส่งฟรี ลทบ.ยอดเกิน 500 ส่งฟรี EMS FB: THANAYUT SRIRATTANA Line : bararick_biggy ทักไลน์มาจองสะดวกสุดครับ สนใจขอรูปเพิ่มเติม + ทักไลน์มาได้เลยน้าาา
ก่อนอ่านเรามาทำความเข้าใจกันก่อนน้า ไรด์เพื่งเขียนเรื่องนี้เรื่องแรก ผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ เนื้อเรื่องคิดสดล้วนๆค่ะ . . . . . . . Part1 ตึ่ง ตึง ตึ้ง ~~~ “คุณมัตสึโอกะ นัตสึมิ ขอพบที่ห้องปกครองด้วยค่ะ” เสียงเรียกจากฝ่ายปกครอง “จะเรียกทำไมนักหนาว้า~~~อดส่องสาวกันพอดี!!!”นัตสึนักเรียนตัวดีบ่น ถึงเธอจะเข้าออกห้องครองเป็นว่าเล่นก็เถอะ ไม่ต้องถามถึงเหตุผล/// (รู้กันดี) แต่อาทิตย์นี้มันครั้งที่สามแล้วน้ะ ณ ห้องปกครอง “ขออนุญาติค่ะ…มาโดกะ!!! ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ ?!” นัตสึถามสาวสวยตรงหน้า แหงสินักเรียนดีเด่นอย่าง โมริยาสุ มาโดกะ เนี่ยนะจะมาห้องปกครอง แถมยัยนี่ยังกวนประสาท ปากเสีย ซาดิส โรคจิต “เรื่องของฉันค่ะ
สวัสดีค่าาา โวตะทุกท่านที่หลงเข้ามา!! ไรท์ชื่อเบญ เดือนหน้าวันที่3วันเกิดโอบะ ไรท์อายุ13ค่าาา เนื่องจากนี้คือฟิคเรื่องแรกที่ลงในเว็บนี้ ไรท์ยังงงๆกับระบบ ถ้าผิดพลาดขออภัยเป็นอย่างสูง ส่วนเวลาในการอัพ ในช่วง2อาทิตย์นี้คงจะเป็นทุกวันศุกร์ เวลา6โมงเย็นหรืออาจจะเรทนิดหน่อย เพราะไรท์ยังไม่ปิดเทอม ————————————————————————————————————————————————————————– ———————————————————————————————————————————- INTRO จะเป็นยังไงเมื่อเด็กน้อยแห่งฮา กาตะ48และพี่สาว48วงอื่นๆกลายเป็นโจรสลัดเพื่อตามล่าหาสมบัติที่มีชื่อว่า เซ็นเตอร์ลีดเดอร์ สมบัติที่ราชินีโจรสลัดมาเอดะ อัตสึโกะพูดไว้ก่อนตายว่า จงออกตามหามัน เพื่อเป็นที่หนึ่งแห่งท้องทะเล!! เปลี่ยชื่อเรื่องนิดหน่อยน่ะค่ะ
(One Shot) PG-13 ★ 細雪! WMATSUI “จูรินะซัง วันนี้ไม่ไปดูเรนะซังหน่อยเหรอคะ?” “ทำไมเหรอ?” “เรนะซังป่วยนี่คะ” “เรียวฮะตันน่ารักจังเลยน้า! แต่ชั้นว่าเค้าคงไม่อยากให้ชั้นไปหาหรอก”น้ำเสียงตอบที่ดูร่าเริงและกระตือรือร้นสุดๆ จูรินะเข้าไปเกาะไหล่สาวน้อยน่ารักที่เดินเข้ามาทักเธอ ก่อนเอาแก้มขาวๆเข้าไปถูไหล่รุ่นน้องจนคนถูกเกาะต้องเบือนหน้าหนีเพราะไม่สามารถมองหน้าจูรินะได้ตรงๆ “ทำไมล่ะคะ?”เบือนหน้าไปอีกทางแต่ก็ยังตอบรุ่นพี่จอมขี้เล่นของเธอ เรียวฮะถามจูรินะอย่างสงสัย “…”และไม่มีคำตอบใดๆตอบกลับมา นอกจากรอยยิ้มแสนหวานบนหน้าสวยเหมือนปกติ เพราะเรื่องนี้ ต้องไม่มีใครรู้รึเปล่านะ? การมีความรักอะไรแบบนั้นน่ะ… ถึงทำให้เราสองคนเริ่มไม่ค่อยพูดกัน แม้ต่างฝ่ายจะเข้าใจความรู้สึกของอีกคนแล้วก็ตามแทนที่จะสามารถแสดงออกความต้องการและพูดทุกอย่างที่อยู่ในใจทั้งหมดออกมาได้ วันนี้มีงานที่ต้องออกไปพบปะกับผู้คน หรือจะเรียกง่ายๆที่รู้จักในชื่อ งานจับมือ คนมากหน้าหลายตาต่างพากันมาเพื่อส่งต่อความรู้สึกมากมาย กำลังใจ ความเป็นห่วงเป็นใย มันเป็นงานที่พวกเรามักจะได้รับแต่ความอบอุ่นเสมอๆ เป็นงานที่ไม่ว่ายังไงก็อยากจะเข้าร่วม หากไม่ติดงานหรือเป็นอะไรจริงๆ แต่ในวันนี้ เรนะจัง…เธอป่วยเลยมาไม่ได้และชั้นมั่นใจว่าการปล่อยให้เธอพักผ่อนคนเดียวที่บ้าน
ไรท์รู้ว่าทุกคนคงคิดว่า…. แกหลายเรื่องแล้วน่ะ!!!//โดนตบ ไรท์ชื่อเบญ เจ้าเดิม มาม่าเรื่องแรกหวังว่าจะไม่ยื้อจนกลายเป็นshort-fic อย่างที่บอก มายูกิ+ซากุระ ปล.ตามตรงเรื่องนี้โครตจะชั่ววูบ ไม่รู้อีท่าไหนอยากแต่ง//โดนเขกหัว ปลล.เปลี่ยนเป็นone-shortน่ะค่ะ intro กี่ครั้งแล้วน่ะ ที่น้ำตาของฉันมันใหลออกมา กี่ครั้งแล้วน่ะ ที่ฉันต้องฝืนยิ้มทั้งๆที่ในใจเจ็บปวด กี่ครั้งแล้วน่ะ ที่ฉันต้องทนมองเขากับเธอรักกัน กี่ครั้งแล้วน่ะ ที่ฉันเป็นได้แค่ตัวสำรอง
“ พวกเรากลับก่อนนะคะ ซอลท์ซัง” บากะโมโนตะโกนบอกซอลท์ที่ยืนมองออกไปยังโรงพละจากชั้นบนสุดของห้องชมรมรัปปับป้า หลังจากการสู้กับซากุระ โดยที่ไม่ได้ยินเสียงของบากะโมโนแม้แต่น้อย จน โอตาเบะพยักหน้าเป็นเชิงว่าให้โยคะ บากะโมโน และเมจิค กลับไปก่อนได้เลย เพราะตอนนี้ดูเหมือนว่าจิตใจของซอลท์เองไม่อยู่กับเนื้อกับตัวซะแล้ว “ยังกังวลเรื่องนั้นอยู่อีกเหรอ” โอตาเบะถามพร้อมกับแตะบ่นบ่าของซอลท์เบาๆ “เรื่องอะไร” ซอลท์ค่อยๆหันมามองโอตาเบะ “ก็เรื่องที่เธอสู้กับซากุระไง ชั้นรู้ว่าเธอเองก็สนใจซากุระอยู่นะ” “ทำไมชั้นจะต้องสนใจซากุระด้วย” ซอลท์ถามเสียงเรียบในขณะที่เดินมานั่งเอามือท้าวคางไขว่ห้างด้วยสีหน้าเรียบเฉย “เธอน่ะ ไม่เคยร้องไห้ให้ใครมาก่อนเลยนะ การที่เธอร้องไห้ให้ซากุระน่ะ เธอเองก็หวังอยู่ใช่ไหมล่ะว่าการดวลครั้งนี้ คนที่น่าจะชนะ น่าจะเป็นซากุระ” “เปล่าซักหน่อย ชั้นก็แค่หงุดหงิดที่ยัยนั่นทำให้ชั้นหายเซ็งไม่ได้ต่างหาก” โอตาเบะได้ยินคำพูดของซอลท์ แล้วก็ต้องคลี่ยิ้มออกมา “ก็แปลว่าสนใจนั่นแหละ
Princess’s School รักวุ่นๆของโรงเรียนเจ้าหญิง 1.วันแรกของนักเรียนใหม่ 2.รูมเมทคนใหม่ 3.ห้อง480 TomuTano (TanoPart) 3.5.ห้อง480 TomuTano (TomuPart) 4.ห้อง481 YuiParu (ParuPart) 4.5.ห้อง481 YuiParu (YuiPart) 5.ห้อง482 WMatsui Intro ณ โรงเรียนสตรีแห่งหนึ่งที่สร้างขึ้นในเมืองลึกลับ ซึ่งการที่จะได้เข้าเรียนนั้นจะต้องเป็นผู้ที่ถูกเลือก โดยผู้ที่ถูกเลือกนั้นจะต้องย้ายมาเรียนประจำที่โรงเรียนแห่งนี้ นักเรียนส่วนใหญ่ของที่นี่จะเป็นเด็กน่ารัก เรียบร้อย ดั่ง ‘เจ้าหญิงตัวน้อยๆ’ และแน่นอนว่าโรงเรียนแห่งนี้จะบ่มเพาะเด็กสาวทุกคนให้จบออกมาเป็นหญิงสาวที่สง่างามดุจดัง ‘เจ้าหญิง’ จึงได้ขนานนามว่า ‘โรงเรียนเจ้าหญิง’ . . . . . . “ว้าวววววววววว !! นี่หน่ะหรอ โรงเรียนเจ้าหญิง สวยสุดยอดเลยสมชื่อเจ้าหญิงจริงๆเลย
เลิกเก็บค่า ส่วนมากจะเป็นของยูกิรินขายถูกๆเลย DM หรือ Line:tnvtk.film ค่าส่ง รูป Reg:30 EMS :50 CD+DVD+PB (คิดตามน้ำหนัก) ราคา การ์ด : ใบละ 20บาท รูป : ใบละ 50บาท(ยูกิรินใบละ 90 บาท) CD : แผ่นละ 80 บาท DVD: แผ่นละ 200 บาท PB : เล่มละ 350 บาท(มีโปสเตอร์แถม)
Intro 01 l 02 l 03 l 04 l 04.5 05 l 06 l 07 l 08 l 09 l 10 “เธอต้องแต่งงานนะ” ห๊ะ? อะไรคือการที่จู่ๆคุณนายโคจิมะเข้ามาหากันถึงที่ทำงานหลังจากหายหน้าหายตาไปถึงสามวัน แล้วเข้ามาบอกกันว่าต้องแต่งงาน
มันมาอีกละกับฟิคเรื่องใหม่ แล้วเรื่องเก่ามันก็ไม่จบ แต่เรื่องนี้อาจจบเพราะมันปิดเทอมแล้ว เรื่องนี้บอกเลยว่าไรท์ติดซีรี่เรื่องนี้มากใครไม่ได้ดูต้องไปดูนะเรื่อง รุ่นพี่ Secret loveแล้วก็เอามาแต่ง เรื่องน่าจะจบแน่ เรื่องอื่นไว้ก่อนอาจจะลงต่อก็ได้….รึป่าว5555 งั้นไปอ่านกันเลย ______________________________________________________________€€€ Into ณ ชมรมคาราเต้ในโรงเรียนแห่งหนึ่ง ย๊ากกก!!…ตุบ เฮ้!!! “รุ่นพี่เก่งจังเลยยย” เด็กนักเรียนที่นั่งดูต่างก็ตะโกนร้องเฮ่กัน เต็มห้องชมรม “นี่แกเหม่ออะไรของแกเนี่ย ยุย!!” หญิงสาวคางแหลมก้มมองเพื่อนตัวเองที่นอนล้มอยู่ “ป่าวๆ…ฉันจะกลับละ” หญิงสาวหน้าแมวที่ชื่อว่ายุยพูดจบก็รีบดันตัวเองลุกแล้ววิ่งไปห้องแต่ตัวอย่างรวดเร็ว “ฉันว่าน่า~😑” หญิงสาวคางแหลมชื่อซายาเน่ยืนกอดอกตัวเองแล้วมองไปที่เพื่อนของตัวเอง . . . . ณ ป้ายรถเมล์ เมื่อยุยเดินมาถึงก็เจอเด็กม.ต้นคนที่กำลังนั่งเกมอยู่ ยุยก็ยิ้มอ่อนให้แล้วเนียนไปนั่งข้างๆ>\\< ผ่านไป5นาทีรถเมล์ก็มาจอด เมื่อเด็กม.ต้นคนนั้นเดินไปขึ้นรถยุยก็ไม่รอช้าจึงเดินตามไปอย่างเร็ว…..ในรถเมล์ ยุยก็เห็นเด็กม.ต้นคนเดิมยืมเล่นเกมด้วยไม่สนใจอะไร ยุยก็เนียนเดินเข้าไปเหมือนเดิม เอี๊ยดดด!!!!! รถเบรกกระทันหัน
Cage 00 : แตกร้าวครั้งที่หนึ่ง 01 : แตกร้าวครั้งที่สอง 02 : 03 : 04 : 05 : -00- อย่าทำให้มันแตกร้าวไปมากกว่านี้เลย ความสัมพันธ์ของเราสองคน แวมไพร์อย่างพวกเราถูกแบ่งออกเป็นสองเหล่าคือ แวมไพร์เลือดบริสุทธิ์ที่เกิดจากพ่อและแม่ที่เป็นแวมไพร์ทั้งคู่ กับแวมไพร์เลือดผสมที่เกิดจากใครคนหนึ่งเป็นแวมไพร์และอีกคนหนึ่งเป็นมนุษย์ และแวมไพร์เลือดผสมคือข้อผิดพลาด ไม่มีใครเชิดชู ไม่มีใครสนใจ บรรดาศักดิ์ต้อยต่ำที่สุด พวกเขาไม่ได้รับความสนใจ ถูกปล่อยทิ้งขว้างเสมือนไม่มีตัวตน เพียงเพราะมีสายเลือดของมนุษย์อยู่ครึ่งหนึ่ง มนุษย์ชนเผ่าที่มีประวัติทำร้ายแวมไพร์มาเนิ่นนานนับหลายร้อยปี “คาบต่อไปเรียนรวมกับพวกเลือดบริสุทธิ์”